คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : season II Start! - #พี่มาร์คของน้องแบม pretty pretty boy!
Markbam Fiction seasonII
pretty pretty boy
Markxbambam
Ft.Jackjae , Bnior , Hunhan , Seokjin , Yugyum
มาร์ค ต้วนไม่เคยรู้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ไม่เคยรู้เลยว่าการที่เขามีแบมแบมอยู่ข้าง ๆ จะทำให้เขากลายเป็นคนบ้า ที่ยิ้มออกมาได้แทบจะทั้งวัน …
รู้ไหมครับว่าแบมแบมน่ารัก… น่ารักมากเลยจริง ๆ
Pretty pretty boy
.
.
กันต์พิมุกต์ ภูวกุลเพิ่งจะได้สัมผัสกับตัวของเขา เรื่องที่ว่าเวลาพักผ่อน นอนหลับเต็มอิ่ม กินได้เต็มท้อง มันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัว…
ปิดเทอมฤดูร้อนของแบมแบมจบลงไปแล้ว เขามีความสุขกับการได้ใช้เวลาทั้งหมดกับครอบครัว ได้ทานอาหารอร่อย ๆ ได้ไปเที่ยวในที่ที่อยากไป และที่สำคัญไม่เป็นรองไปจากเรื่องไหน
แบมแบมได้อยู่กับพี่มาร์ค…
ก๊อก ก๊อก
ในทุก ๆ เช้าก็ไม่ต่างจากปีก่อนเท่าไหร่นัก ประตูห้องของแบมแบมยังคงถูกเคาะลงสองสามครั้ง วิธีการปลุกในแบบของพี่มาร์ค เรียบง่ายยังไงก็ยังคงเป็นแบบนั้นเสมอมา แบมแบมคิดกับตัวเองแล้วอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม เด็กน้อยที่โตขึ้นกว่าเดิมมากยังคงเค้าความน่ารักไม่เปลี่ยนไป ใบหน้าน่ารักที่แต้มรอยยิมบางเอาไว้ บวกกับแก้มกลม ๆ ที่ยังคงเป็นเอกลักษณ์ไม่ต่างไปจากเดิม
การเรียนมัธยมปลายปีที่สองของแบมแบมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นวันนี้…
เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงได้ตื่นก่อนเวลา อันที่จริงถ้าเป็นปกติแล้ว หากสัญญาณปลุกจากพี่มาร์คยังไม่ดังขึ้นหน้าห้อง ต้องบอกว่าแบมแบมก็คงจะยังไม่ยอมลืมตา
กลายเป็นเคยชินกับเสียงปลุกง่าย ๆ สบาย ๆ ในแบบฉบับของพี่มาร์คไปซะแล้ว
“พี่มาร์คคคคคคคคค” ทันทีที่เปิดประตูห้อง เสียงตะโกนของกันต์พิมุกต์ก็ดังก้องห้องสี่เหลี่ยมขึ้นมาทันที แต่ก่อนที่เจ้าของแก้มกลมจะวิ่งเข้าไปหาคนรัก เด็กน้อยตรงดิ่งไปยังตระกร้าใบสวย ที่มีเจ้าไข่ดาวแมวน้อยของขวัญจากมาร์คนอนหลับตากกผ้าผืนนิ่มเอาไว้
ดูก็รู้ว่าถูกเลี้ยงมาดีแค่ไหน เจ้าแมวตัวน้อยเมื่อหลายเดือนก่อน กลายเป็นแมวตัวอ้วนกลมเกินกว่าอายุ แต่ก็น่ารักน่าชังไม่ต่างจากเจ้าของมันเลยสักนิดเดียว
มาร์คเตรียมที่เตรียมอาหารง่าย ๆ สำหรับมื้อเช้าอยู่ในครัวอมยิ้ม มือข้างหนึ่งกำลังชงโกโก้ให้กับเด็กน้อยของเขา ส่วนสายตาก็กำลังมองแบมแบมด้วยความเอ็นดู ไม่ต่างไปจากทุกวัน
ทุก ๆ วันและทุก ๆ เช้าที่เขาได้เห็นแบมแบมออกมาพร้อมกับเรียกชื่อเขา ตามด้วยการได้เห็นรอยยิ้มสดใส และจบลงด้วยการเดินเข้าไปกอดฟัดแมวตัวอ้วนที่เอาแต่นอนทั้งวัน มาร์คชอบที่จะเห็นกิจวัตรประจำวันแบบนี้ แล้วเขาก็เชื่อว่าคงจะไม่มีวันเบื่อได้ง่าย ๆ ด้วยสิ
ต่อให้เห็นทั้งชีวิต บางทีเขาก็คิดว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน
“โหวววว วันนี้พี่มาร์คชงโกโก้ให้แบมดื่มด้วย โอ๊ะ ขนมปังแบมขอทาแยมเยอะ ๆ เลยนะครับผม! เอาไข่ดาวแบบไม่สุกด้วยยยยย” แบมแบมที่เพิ่งจะฟัดเจ้าแมวไข่ดาวจนพอใจเดินมาที่ครัว เขาแอบคิดย้อนกลับไปถึงเมื่อก่อน ถ้าเป็นตอนนั้นคงไม่ได้เห็นพี่มาร์คเข้าไปยืนทำหน้าหล่ออยู่ในครัวแบบนี้แน่ “คงอีกนานกว่าแบมจะชินกับภาพพี่มาร์คในครัว”
เด็กน้อยว่า พลางยิ้มล้อ ๆ ให้กับคนรักที่ยังอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน แน่ล่ะ มาร์คไม่อยากให้ชุดนักศึกษาของเขาต้องเลอะแต่เช้า ถึงแม้ตอนนี้เขาจะพอเข้าครัวได้ แต่ก็ใช่ว่าจะคล่องแคล่ว หรือทำอะไรได้ตามที่ใจคิดทุกอย่างสักหน่อย
สิ่งที่มาร์คทำได้มันไม่ถึงกับเป็นพวกอาหาร แต่สำหรับมื้อเช้า หรือของทานเล่นง่าย ๆ เขาสามารถทำได้โดยไม่ต้องกลัวห้องครัวจะพังอย่างแน่นอน ต้องขอบคุณครอบครัวของแบมแบม ที่ทำให้เขาเคยชินกับการเข้าครัวไปโดยไม่รู้ตัว
ถึงมันจะดูเป็นเรื่องง่ายสำหรับหลายคน… แต่สำหรับมาร์คที่ทำได้แค่ชงกาแฟมาทั้งชีวิต เมื่อก่อนแค่คิดจะแตะอุปกรณ์ทำครัว ก็ถือว่ายากมากแล้ว ยิ่งถ้าไม่ใช่โอกาสพิเศษหรือมีความจำเป็นอย่างมากจริง ๆ…
แต่มาร์คอยากจะพูดอะไรที่มันเลี่ยน ๆ ให้ฟังสักอย่าง…
ที่ตอนนี้เขายอมจับอุปกรณ์แม่บ้าน ยอมเดินเข้าครัวในทุก ๆ เช้าทั้งที่ไม่ได้เป็นวันพิเศษอะไร… ไม่ใช่เลย ตอนนี้คือช่วงเวลาพิเศษต่างหาก เพราะตั้งแต่มาร์คมีแบมแบมอยู่ด้วยกัน…
ทุก ๆ วันของเขากลายเป็นวันพิเศษอยู่เสมอ
“วันนี้เปิดเทอมวันแรก ตื่นเต้นไหมล่ะเรา” มาร์คถาม ยื่นแก้วโกโก้อุ่น ๆ ให้กับคนรักแก้มกลม “เตรียมของพร้อมยัง ไม่ใช่ต้องให้พี่วนกลับมาเอาของให้อีกนะ”
แบมแบมพยักหน้ารัว แสดงความมั่นใจว่าเปิดเทอมวันแรกของชั้นปีที่ 2 เขาจะต้องไม่สร้างความลำบากให้กับคนรักอย่างแน่นอน
กันต์พิมุกต์รู้ดีว่าเขาไม่ควรจะรบกวนเวลาของพี่มาร์คมากนัก แค่เห็นว่าอีกฝ่ายต้องใช้พลังงานมากแค่ไหนกับการเคลียร์งานของปีสุดท้าย แบมแบมก็แทบจะพยายามทำทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง…
แต่สุดท้ายไม่รู้ทำไม พี่มาร์คก็อยู่กับแบมแทบจะตลอดเวลาอยู่ดี
“วันนี้พี่มาร์คไปมหา’ลัยหรือเปล่าครับ?” มาร์คพยักหน้า ตอนนี้เขาเป็นนักศึกษาปี 4 เป็นเหตุผลที่ว่าเขาไม่มีตารางเรียนที่แน่นอนนัก วิชาที่ลงเอาไว้ก็เป็นแค่การเก็บหน่วยกิตเล็ก ๆ น้อย ๆ และนั่นก็ทำให้แบมแบมต้องถามเขาอยู่ทุกวัน “ถ้างั้นพี่มาร์คจะกลับประมาณกี่โมงหว่า มีงานเยอะใช่ม้า แบมรู้นะ เมื่อคืนแบมเห็นพี่มาร์คนั่งทำงานถึงดึกมากกกกกก”
“แล้วถ้าดึกมากกกกก เราเห็นพี่ได้ยังไงกัน?” มาร์คแกล้งถาม ท้าวศอกลงบนเค้าเตอร์ห้องครัว โน้มตัวลงจ้องตาเด็กน้อยที่ดูจะหาทางปกปิดความผิดอย่างสุดความสามารถ…
พอจะรู้อยู่หรอกว่าเด็กน้อยของเขามักจะไม่ยอมนอน ชอบแอบเปิดประตูดูเขาทำงานบ้าง หรืออาจจะทำเป็นเดินหาวออกมาเข้าห้องน้ำ แล้วทำเป็นเนียนนั่งข้าง ๆ โต๊ะทำงานของเขา อย่างน้อยเขาก็รับรู้ได้ในวันที่เขานั่งทำงานด้านนอกห้องล่ะ
น่ารักใช่ไหมล่ะ?
มาร์คคิดว่าเขาอาจจะอาการหนักมากไปกว่าเดิม บางทีแค่เห็นเด็กน้อยของเขานั่งเฉย ๆ ก็มีคำว่าน่ารักอยู่ในหัวของมาร์คเต็มไปหมดแล้ว
มันเป็นเรื่องที่บอกใครไม่ได้ แต่ก็ไม่เสียหายอะไรจริงไหมที่มาร์คจะคิดว่าคนรักของเขา น่ารักมาก ๆ อยู่ตลอดเวลา…
“แหะ ๆ ก็แบบว่าคืนนั้นแบมปวดท้องมากเลยอ้ะ แล้วทีนี้แบมก็เลยเดินมาเข้าห้องน้ำ แล้วไฟห้องพี่มาร์คก็ยังไม่ปิด…” อธิบายแจ้ว ๆ ด้วยหวังว่าจะปกปิดความผิดได้ มาร์คยิ้มขำ เขาเอื้อมมือไปจับศีรษะกลม ๆ ของเด็กน้อย โยกไปมาก่อนจะบอกให้แบมแบมหยุดหาคำแก้ตัว (ที่น่ารักมากเกินไป) มาพูดให้เขาฟังสักที…
แล้วยอมรับบทลงโทษจากเขาไปคงดีกว่า
“เด็กดื้อใช่ไหมเราน่ะ”
“เปล่าน้า แบมไม่เคยดื้อกับพี่มาร์คสักหน่อย!”
“ไม่เชื่อหรอก มาถูกลงโทษซะดี ๆ”
มาร์คแกล้งพูดเสียงเข้ม ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้คนรัก แบมแบมขมวดคิ้ว หลับตาปี๋ด้วยคิดว่าอาจจะถูกแกล้งเขกลงบนศีรษะ หรืออาจจะดีดบนหน้าผากอย่างที่พี่มาร์คชอบทำ…
ทว่ามือของมาร์ค ต้วนคงไม่ได้นุ่มนิ่มแบบนี้… แล้วก็คงจะไม่แตะลงบนปากอิ่มที่เปื้อนรอยโกโก้จาง ๆ เอาไว้ได้แบบนี้…
มาร์คค่อย ๆ ละเลียดลิ้มชิมความหวานบนริมฝีปากของคนรัก แตะมือลงข้างแก้มของเด็กน้อย ปรับมุมองศาเพื่อตักตวงความหอมหวาน จากจุมพิตเนิบนาบที่มาร์คคิดจะหยุดมันเอาไว้แค่นั้น กลับกลายเป็นว่าสุดท้ายเขาห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ได้ เพราะความไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่เปิดทางให้เขาได้เข้าไปชิงความหวานได้มากกว่าเดิม
แล้วถ้ามาร์คอดใจเอาไว้ไม่ได้มากกว่านี้… บางทีเขาอาจจะทำให้แบมแบมต้องลำบากใจ ด้วยการคิดคำตอบให้กับเพื่อน ๆ เอาไว้ ว่าริมฝีปากที่บวมเจ่อขึ้นนั้น มีต้นเหตุมาจากอะไร…
รู้ไหม… พักหลังมามาร์คคิดว่ามันยากขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะ เวลาที่เขาต้องอดทนไม่ให้รู้สึกหมั่นเขี้ยวแบมแบมไปมากกว่านี้ เขารู้ดีว่ามันเป็นความคิดที่ไม่ดี มันไม่ดีเอาซะมาก ๆ…
ช่างเถอะครับ
“ยอมโดนดีดหน้าผากยังดีกว่า” เด็กแก้มกลมบ่นขึ้นมาเบา ๆ หลังจากที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แก้วโกโก้ที่เหลืออยู่เล็กน้อย ถูกยกขึ้นมาดื่มอย่างจริงจังแก้อาการเขินคนรัก มาร์คมองเด็กน้อยที่เอาแต่สนใจของกินมากกว่าเขา ชายหนุ่มส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมกับยิ้มขำออกมา
น่ารัก… อีกแล้ว
“กินเสร็จแล้ววางเอาไว้ตรงนี้แหละนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราแล้วค่อยว่ากัน รีบไปหยิบกระเป๋า เตรียมตัวไปโรงเรียนได้แล้วล่ะ”
“โอเคครับผมมมมม” แบมแบมกระโดดลงจากเก้าอี้ แล้วก็กำลังจะวิ่งไปหยิบกระเป๋าบนโซฟาด้วยความเชื่อฟัง ทว่าอยู่ ๆ คนอายุมากกว่าก็แกล้งพูดขึ้นมาเสียงดัง…
รู้ไหมว่ามาร์ค ต้วนคนเย็นชาเปลี่ยนไปมากแค่ไหน
แบมแบมรู้ดีแล้วล่ะเดี๋ยวนี้น่ะ! รู้ดีมาก ๆ เลยว่าพี่มาร์คขี้แกล้งแบบหาตัวจับได้ยากเลย!
“ค่าอาหารเช้าวันนี้ล่ะครับ น้องแบมแบม”
โอเค…
แลกกับโกโก้อุ่น ๆ ยามเช้า ไข่ดาวแสนอร่อย ขนมปังปิ้งแยมล้น ๆ จากพี่มาร์คในวันนี้…
แค่แตะจมูกลงบนแก้มของพี่มาร์ค ก็คงถือว่าคุ้มค่ากับการแลกเปลี่ยนแล้วล่ะมั้ง… กันต์พิมุกต์ล่ะเชื่อเลยจริง ๆ นะครับ
แต่ว่า… จะทำยังไงดีล่ะครับ ทำยังไงแบมแบมถึงจะหยุดอมยิ้มได้สักที แล้วไหนจะอาการหน้าร้อนแบบนี้อีก พี่มาร์คควรต้องรับผิดชอบจริง ๆ นะครับ!
ทำไมชอบทำให้เขิน… อยู่เรื่อยเลย
Intro to pretty pretty boy
Pretty 1 coming soon!
อย่าลืมติดตามภาคสองของพี่มาร์ค น้องแบม และบรรดาพี่ชายตัวป่วนกันนะคะ
แท๊กฟิค #พี่มาร์คของน้องแบม แล้วเจอกันตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ค่ะ
ปล. สำหรับภาคแรก เปิดจองถึงวันที่ 15 กันยานี้น้า ใครยังไม่ได้จอง หรือแอบลืมโอนเงินจองตัวพี่มาร์ค อย่าลืมกันนะครัช > https://docs.google.com/forms/d/1e9Dwfm1peTUNDsXIIa9_-m5_XUFiuI0fruG9HXRziE8/viewform?usp=send_form สอบถามเพิ่มเติมทางเมล์ markbamm_@hotmail.com หรือทวิตเตอร์ @bpuppyy_ ได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงค่ะ (แต่ตอบช้าตอบเร็ว… ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะ แหะ ๆ)
ความคิดเห็น