{GOT7} BELIEVE :: [Mark x Yug x Bam// BNOIR//JACKJAE]

ลำดับตอนที่ #4 : . . .b e l i e v e . . . CHAPTER : 2

6  DEC.  2014                                                          [UPDATE]








 

CHAPTER : 2











 

 เจบีรีบวิ่งออกไปทันที เพราะเขากลัวว่าเขาจะตะโกนความคิดของเขาออกไปอีกครั้ง เจบีวิ่งไปที่ชิงช้าที่อยู่เกือบจะติดกับทางออกของค่ายJYP       เพราะเขาคิดว่าคงไม่มีใครมาที่ชิงช้าตรงนี้หรอก  เพราะลุงผักไม่เคยพูดด้วยซ้ำว่ามีมันอยู่ในค่าย   

เจบีมักจะมาที่นี่เมื่อเขาเครียดหรือมีความทุกข์    เขาไม่อยากจะให้ใครรู้ว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอ     ถึงแม้ว่าเขาจะชอบพูดออกไปแรง  และ เสียงดังจนคาดไม่ถึง   นั่นเป็นเพียงเพราะเขาอยากให้ทุกคนเห็นว่าเขามีความเป็นผู้นำ   และ   สิ่งนั้นมันสามารถสร้างความมั่นใจให้เขาได้ต่างหาก

เขาค่อยๆนั่งบนชิงช้า และ  โยกมันไปเรื่อยๆ  พร้อมกับคิดอะไรต่างๆ ไปด้วย    รวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาไม่นานนี้

"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นกับยูคยอมไปด้วย อยากรู้จริงๆเลย นี่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำมันจริงๆนะ ตอนนั้นก็รู้สึกแค่ว่าไม่น่าหลุดปากไปเลย   แล้วจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นดีเนี่ยย  ตอนนั้นอยู่ๆภาพของแบมแบมตอนที่นั่งชิมนมช็อกโกแล็ตก็โผล่ขึ้นมา ก็รู้สึกแค่ว่าอยากจะปกป้องเค้า แล้วฉันก็ผลักยูคยอมออกไปเนี่ยนะ  เอ๊... นี่ฉันผลักเค้าไปได้ยังไงนะ โอ้ยยปวดหัวจัง ไอ้แบมแบมเด็กบ้าเอ้ยชอบทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อยเลย..."

"เจบีฮยองอยู่ที่นี่หรือป่าวครับ เจบีฮยองอยู่ที่ไหนทุกคนเป็นห่วงอยู่นะ"

แบมแบมตะโกนเรียกเจบีหลังจากที่เห็นเจบีวิ่งหนีมาแถวๆ หลังค่ายเพลง   เพราะจะถามเรื่องนมช็อกโกแล็ตปั่น  ว่ามันเป็นยังไงบ้าง แต่เจบีสิพอได้ยินเสียงแบมแบม  ก็แทบจะช็อ กเพราะเขาเพิ่งจะตะโกนความในใจไปด้วยเสียงที่เรียกได้ว่าดังมากก็พูดได้ เจบีจึงพยายามทำให้เงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้   เพราะเผื่อว่าแบมแบม ได้ยินจะได้ไม่รู้ว่าเจบีเป็นคนพูดมันออกมา

"เจบีฮยองอยู่แถวนี้ไหมครับ..  อ่าา แย่จังเลยเจบีฮยองไปไหนกันนะเดินหาจนจะทั่วแล้วยังไม่เจอเลย กลับดีกว่า"

หลังจากที่ร่างเล็กหาเจบีไม่เจอ.. จึงเดินหันหลังกลับไปแล้วก็..

"โอ้ยย!!"

เมื่อเจบีได้ยินเสียงแบมแบมร้องก็ตกใจกลัวว่า แบมแบมจะเป็นอะไรไป  เพราะแถวๆนี้ทางมันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่  จึงไม่มีคนเดินมากัน เจบีรีบวิ่งไปตามเสียงของแบมแบมทันที  โดยลืมว่าตัวเองกำลังแอบแบมแบมอยู่

เจบีเห็นแบมแบมนั่งอยู่กับพื้นแล้วก็มีเสียงเหมือนเสียงร้องไห้ เจบีจึงวิ่งเข้าไปหาแบมแบมทันที

 "นี่นายเป็นอะไรไปน่ะ! ร้องไห้ทำไม   ใครทำอะไรนายบอกฮยองมาซิ"

"คือแบมแบมสะดุดกิ่งไม้แล้วล้มครับฮยอง"

 แบมแบมพูดพร้อมกับหัวเราะ   เพราะ  มันเป็นความซุ่มซ่ามจองเขาเอง  และ  ไม่อยากให้เจบีเป็นห่วง

"สะดุดกิ่งไม้เนี่ยนะ   ฮยองเป็นห่วงนายมากเลยรู้มั้ย    วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"

 เจบีพูดพร้อมกับจับขาของแบมแบม

"ไหนเอาขามานี่สิ ฮยองจะดูให้ว่าเป็นอะไรมากไหม"

แบมแบมเห็นเจบีตั้งใจกับการที่จะดูแลเขามาก

 "เจบีฮยองเป็นห่วงผมหรอ"

 คำคำนั้นทำให้เจบีแทบจะหยุดหายใจโดยฉับพลัน   แต่เขากลับปฏิเสธมัน   เพราะ  กลัวจะเสียฟอร์ม

 "ป่าวสักหน่อย เป็นใครเขาก็ต้องทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ คงไม่มีใครใจดำกับคนน่ารักอย่างนายหรอก"

แบมแบมยิ้มได้เมื่อถูกชมว่าน่ารัก  เพราะใครๆก็มักจะพูดคำคำนี้ออกมา  ถึงแม้ว่าแบมแบม อยากจะมีลุคที่เป็นแมนก็ตาม

 "ไม่หรอกฮยอง มีคนคนนึงที่เค้าไม่เคยทำแบบนี้ทั้งๆที่ วันนั้นผมเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"

 "คนคนนั้นคือใคร บอกฮยองได้หรือป่าว"

 เจบีถามเหมือนกลัวว่าแบมแบมจะปันใจให้ใครไปแล้ว  เลยต้องรีบดักทางไว้เสียก่อน

 "คนคนนั้นก็คือ.."

 "แบมแบม ขานายเลือดออก!!"

 เมื่อได้ยินคำว่าเลือด  คนร่างเล็กจึงรีบหันไปมองขาของตนเอง และ สลบไปทันที..

 "แบมแบม!!นายเป็นอะไรไปหรือป่าว  ... นี่นายกลัวเลือดหรอเนี่ย นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย  ตอบฮยองมาสิแบมแบม!!"

เจบีตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  มันเกิดขึ้นเร็วมาก  จนแทบจะตั้งตัวไม่ทัน  แต่สิ่งที่น่าตกใจไปมากกว่านั้น คือสภาพของเขาทั้งสองคนในตอนนี้...  เพราะก่อนสลบไปแบมแบมยังพูดไม่จบจึงหันกลับมามองหน้าเจบี  และ ตอนที่กำลังจะสลบไปนั้น ใบหน้าของเขาทั้งสองคน จึงลงมาประกบกัน...

ใช่แล้ว...เจบีถูกขโมยจูบแรกไป     และสภาพตอนนี้ก็เหมือนกับคนสองคนที่กอดกัน   คางของแบมแบมเกยอยู่ที่ไหล่ของเจบีเรียบร้อยแล้ว  แต่เจบีก็ไม่ได้ผลักแบมแบมออกไปได้แต่เขย่าตัวแล้วถามว่าเป็นอะไรไป

  "จะทำยังไงกับนายดีนะแบมแบม จะให้ฮยองอุ้มไปหรอ   ถ้าคนอื่นเห็นจะเป็นยังไงเนี่ย จะทำยังไงดี  ....แต่ยังไงตอนนี้ก็ต้องรีบไปแล้วล่ะ   เพราะพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ลากนายไปดีไหมนะ"

เจบีพยายามทุกวิถีทางที่จะสามารถพาแบมแบมไปที่ห้องพักได้  แต่ขาแบมแบมเจ็บอยู่ถ้าลากไปก็จะยิ่งมีอาการแย่กว่าเดิม   เมื่อคิดอย่างนั้นแล้วเขาจึงตัดสินใจอุ้มคนตัวเล็กไป...

 "เห็นตัวบางๆนี้หนักใช่เล่นเลยนะเนี่ย"

 เจบีบ่นไปเรื่อยทาง  จนไปถึงที่พัก

-หอพัก-

ทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  เพราะเจบีไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน  ถึงแม้ว่าคนตรงหน้ากำลังจะตายแล้วก็ตาม  แต่ในตอนนี้..เขากลับอุ้มแบมแบมมา....

"แบมแบมนายเป็นอะไรไปน่ะ..  แบมแบมจะตายไหมฮยอง   แล้วเราจะทำยังไงกันดีอ่ะฮยอง แล้วเมื่อไหร่แบมแบมจะฟื้น"

มันจะไม่แปลกเลย.. ถ้าเสียงที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้เป็นเสียงของคนอื่น...

.....

แต่กลับกลายเป็นว่า เสียงเสียงนี้เป็นเสียงของ ‘ยูคยอม’

.....

.....

ยูคยอมถามไม่หยุด ตอนนี้เขาเริ่มหน้าซีด  เพราะเป็นห่วงเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเจบี

"นายจะถามอะไรนักหนาฮะ ห้องแบมแบมอยู่ไหน ฮยองหนักแล้ว"

 "งั้นเดี๋ยวผมพาแบมแบมไปเองก็ได้ฮะ   ฮยองไปพักเถอะครับ ผมจะดูแลแบมแบมเอง ส่วนเรื่องห้องตอนนี้เรากำลังจะจับฉลากเลือกห้อง และ รูมเมทกันอยู่ครับฮยอง"

ยูคยอมพูดอย่างรีบร้อน  แต่เจบีไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังอะไรอีกแล้ว   หลังจากที่ยูคยอมบอกว่า'ผมจะดูแลแบมแบมเอง'

 "ไม่ต้อง!  แค่ช่วยกันคิดว่า ตอนนี้จะให้แบมแบมไปพักห้องไหน"

 เจบีพูดด้วยน้ำเสียงราวกับโกรธใครมาร้อยชาติ แต่ยูคยอมก็ไม่สนใจ  วิ่งไปเปิดประตูห้องห้องหนึ่ง   ให้เจบีพาแบมแบมเข้าไป

เจบีค่อยๆวางแบมแบมลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม  หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล   และเดินมาที่เตียงเพื่อจะทำแผลให้กับแบมแบม

"เจบีฮยองครับ แบมแบมเป็นอะไรหรอครับ"

ยูคยอมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่ก็ได้เพียงแค่ยืนอยู่ที่ประตู  ไม่กล้าเข้าไป

 "แบมแบมไม่เป็นไรหรอก นายออกไปได้แล้ว ฉันจะดูแลเขาเอง "

เจบีพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา แต่คนร่างสูงที่ถูกไล่ก็ยังยืนอยู่ไม่ไปไหน

"ฮยองบอกให้ออกไปไง ไม่เข้าใจหรอ"

เจบีพูดพร้อมกับเดินไปผลักคนร่างสูงออกจากห้อง  ปิดประตู และล็อกห้องทันที

คนที่เพิ่งโดนไล่ออกมาก็ได้แต่เดินวนเวียนอยู่หน้าห้อง  เพราะอยากรู้เหตุการณ์ภายในห้องนั้นเต็มที   ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กจะเป็นยังไงบ้าง   ถ้าแบมแบมเป็นอะไรไปจะทำยังไงดี  เขาทำได้เพียงแค่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อง และคิดอะไรต่างๆนานา   จนกระทั่งจูเนียร์ทนไม่ได้  แล้วเดินมาหายูคยอม

 "นายเป็นอะไรของนายฮะ ฮยองอยากรู้จริงๆเลย เมื่อตอนบ่ายนายยังไปเขย่าเจบีเรื่องนมช็อกโกแล็ตนั่นอยู่เลย ฮยองคิดว่านายไม่ชอบหน้าแบมแบมซะอีก"

จูเนียร์พูดด้วยเสียงน่ารักแบบใสใส   แต่แฝงไปด้วยความสงสัยอยู่เต็มที

 "ผมก็ไม่ได้ชอบหน้าแบมแบมสักเท่าไหร่หรอก  คนอะไรหน้าเด็กกว่าผมอีก นี่ผมเป็นมักเน่นะเนี่ย"

 ยูคยอมพูดไปเหมือนหาข้อแก้ตัว

 "แล้วจูเนียร์ฮยองล่ะ  มาเดินวนเวียนอยู่แถวนี้ทำไม อย่าคิดว่าผมไม่เห็นนะฮะ"

"ก็ฮยองเห็นว่าเจบีเข้าไปตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาสักทีน่ะสิ"

ตายแล้วนี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย  ...หวังว่าเจ้าเด็กนั่น คงจะไม่ได้ยินเสียงที่เพิ่งออกจากปากไปเมื่อกี้นะ

"ฮะ! เมื่อกี้ฮยองว่าไงนะ"

 "เอ่ออคือฮยองต้องไปแล้วล่ะ   ซักผ้าทิ้งไว้อ่ะ  ฮยองไปก่อนนะ"

 จูเนียร์พูดพร้อมกับรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และปล่อยให้ยูคยอมอยู่คนเดียว

"เฮ่อ.. ป่านนี้ข้างในจะเป็นยังไงบ้างนะ"

-ภายในห้อง-

 "จะทำยังไงกับนายดีนะแบมแบม ต้องเช็ดตัวไหมเนี่ย"

เจบีพูดหลังจากทำแผลให้แบมแบมเสร็จ เขาเดินไปหยิบผ้าผืนเล็ก อ่าง และเหยือกน้ำมาวางบนโต๊ะข้างๆเตียง  ที่แบมแบมนอนอยู่ เจบีรินน้ำลงในอ่างอย่างช้าๆ หยิบผ้ามาชุบน้ำ  ค่อยๆบิดผ้าจนเกือบจะแห้ง   แล้วค่อยๆเช็ดหน้าให้คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงอย่างทะนุถนอม ใบหน้าของแบมแบมตอนนี้เหมือนกับคนกำลังยิ้มอย่างมีความสุข    แก้มยุ้ยๆของแบมแบมที่เจบีได้สัมผัสอยู่ในตอนนี้มันเย้ายวนสายตาเจบีเหลือเกิน เขามองแก้มของแบมแบมหลายครั้ง   แล้วพยายามเบือนหน้าหนีไปทางอื่น   เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดอะไร..

แต่แล้ว....ภาพตอนที่แบมแบมขโมยจูบแรกของเขา  มันก็ปรากฏขึ้นมาในสมองของเขาทันที

 "นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ไอ้แบมแบมเด็กบ้าเอ้ย   ทำไมนายทำกับฮยองอย่างนี้เนี่ย"

เจบีวางมือจากการเช็ดหน้าให้แบมแบมแล้วค่อยๆลุกเดินไปที่กระจกตรงมุมห้อง เขาเห็นใบหน้าของตัวเองกำลังยิ้มอย่างมีความสุข   เขาพยายามทำหน้าให้ดูเคร่งขรึมเหมือนเดิม  แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้

 "เจบีนายเป็นคนเคร่งขรึมนะ นายจะมายิ้มแบบนี้ได้ยังไงฮะ"

 เขาพูดปลุกใจตัวเอง   แล้วก็เดินมาหาแบมแบมอีกครั้ง   ค่อยๆนั่งลงบนเตียงที่ร่างเล็กนอนอยู่ พร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง

 "นายขโมยจูบแรกของฮยองไป... ฮยองก็จะขโมยจูบแรกของนายเหมือนกัน"

เจบีค่อยๆโน้มตัวลงเรื่อยๆ    ราวกับมีแรงดึงดูดเกิดขึ้นระหว่างเขาและร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงนั่น

แต่ในขณะนั้นเอง...ร่างเล็กที่เขาตั้งใจจะขโมยจูบก็ตื่นขึ้นมาพอดี.........

-------------------------
 

จบไปอีกแล้วนะคะ สำหรับตอนที่ 2

ก่อนอื่นขอบอกเลยนะคะว่า ไรท์ดีใจมากกก ที่มีผลตอบรับดีขนาดนี้

ไรท์ไม่คิดเลยว่าจะมีคนมาเม้นเยอะขนาดนี้ ปริ่มม..สุดๆค่ะ

ยังไงก็อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไง 

แล้วก็อย่าลืมมาเม้นเยอะๆนะ ไรท์ชอบอ่านเม้นท์.. 555

ถ้ามีข้อสงสัยหรือสิ่งอันใดที่อยากรู้ เมนชั่นมาได้เลยนะค่าา >>ABP'NN<<

หรือจะ inbox มาก็ได้น้าา   >>ABP'nn<<



ไปละน้าา



ปย๊งง!!



::@บ๊งค์::