ใคร......ฆ่า

เนื้อเรื่อง

“รูปลักษณ์” ของคนเราบ่งบอกอะไรบ้าง พูดได้หรือไม่ว่าคนหน้าตาหน้าเกลียด พูดจาไม่น่าฟัง อาจ

เป็นคนที่มีจิตใจเลวทราม และในทางกลับกัน  คนหน้าตาดี  จำเป็นหรือเปล่าที่จิตใจจะต้องดีด้วย

ไหม

~ใครฆ่า~

ข้อเท็จจริง:

หนังสือพิมพ์เซาเทิร์นอีฟนิ่งเซรัลด์ มกราคม 1988

ยี่สิบห้าปีนับจากอดีดถึงปัจจุบันสำหรับคดีสังหารโหด

ที่ศาลอาญาวินเชสเตอร์เมื่อวานนี้ โอลีฟ มาร์ติน อายุ 23 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 22 ถนนเลเวน

เมืองดอว์ลิงตัน ถูกศาลตัดสินจำคุกตลอดชีวิตในข้อหาฆาตกรรมมารดา และน้องสาวของตัวเอง

อย่างโหดร้ายทารุณ โดยศาลเสนอโทษขั้นต่ำจำคุก 25 ปี ผู้พิพากษาซึ่งเรียกมาร์ตินว่า “สัตว์ร้ายที่ไม่

มีความเป็นมนุษย์แม้แต่น้อย” กล่าวว่า เธอไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นกับพฤติกรรมอันป่าเถื่อนต่อ

หญิงผู้น่าสงสารทั้งสอง การที่ลูกฆ่าแม่เป็นอาชญากรรมที่ผิดวิสัยอย่างยิ่งอยู่  และจะต้องมีบทลง

โทษอย่างอุกฉกรรจ์ ตามตัวบทกฏหมาย

ส่วนพี่ฆ่าน้อง ก็เป็นคดีที่หนักไม่แพ้กัน  ผู้พิพากษาเสริมว่า “การที่โอลีฟ มาร์ติน ฆ่าบุคคล

ทั้งสอง อย่างทารุณ เป็นการกระทำที่โหดร้ายป่าเถื่อนซึ่งอภัยโทษให้ไม่ได้และจะต้องจารึกลงใน

ประวัติศาสตร์คดีอาชญากรรมว่าเป็นพฤติกรรมที่ชั่วร้ายอย่างยิ่งยวด” ขณะที่ลูกขุนและผู้เข้าร่วมรับ

ฟังคำตัดสินของศาล   โอลีฟ  มาร์ติน กลับมีสีหน้าเรียบเฉยไม่มีความสำนึกผิดใดๆ

______

ปล.กฏหมายของอังกฤษไม่มีโทษประหาร นักโทษที่ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตจะมีการกำหนดโทษ

ขั้นต่ำแล้วแต่กรณี โดยเฉลี่ยประมาณ 15 –20 ปี และถ้า 25 ปี ถือเป็นโทษอุกฉกรรจ์

______

ณ.อีกฟากฝั่งของเมืองเซาธ์แมป์ตัน  สถาบันนิติเวชฮินด์เลย์   เวลา 9.00 น.

รอช ชื่อเต็มว่า รอซารินด์  ลีห์

รอซเป็นเจ้าหน้าที่นิติเวชประจำแห่งนี้ วันนี้งานของเธอคือหาข้อสนับสนุนคำให้การรับ

สารภาพของโอลีฟ  มาร์ติน ที่กำลังถูกตัดสิน ณ.อีกฟากฝั่งของเมือง ซึ่งเป็นคดีที่กำลังมีผู้จับตามอง

เป็นอย่างมาก

“ให้ตายเถอะ ทำไมฉันต้องมาตรวจศพที่ถูกหั่นเละ ไม่มี ชิ้นดี นี้ด้วย ผู้ต้องหาก็ยอบรับผิด

แล้ว จะต้องพิสูจน์อะไรให้ยุ่งยาก” เพราะความเบื่อหน่ายในงานที่ทำมาเกือบ 5 ปี

                การชันสูตรผ่านไปโดยกินเวลา 7 ชั่วโมง รอซอัดเสียงผลชันสูตรของเธอตลอดเวลาที่ทำ

การหยิบชิ้นส่วนร่างกายส่วนต่างที่ถูกหั่น มาสำรวจพิสูจน์  เมื่อทำการชันสูตรเสร็จ เธอจำเป็นจะ

ต้องเขียนรายงานและเปรียบเทียบกับคำให้การของโอลีฟมาร์ติน เธอนั่งพักที่โต๊ะทำงานหลังเสร็จ

จากการชันสูตร  เธออ่านคำให้การของโอลีฟ  มาร์ติน

______

คำให้การของโอลีฟ  มาร์ติน

วันที่ 9 เดือน 9 ปี 1987 –เวลา  21.30 น.

ต่อหน้าจ่าฮอว์คสลีย์   จ่าไวแอตต์

อี.พี.ครูว์ (ทนายความ)

ฉันชื่อ โอลีฟมาร์ติน เกิดเมื่อวันที่ 8 กันยายน 1964  อยู่บ้านเลขที่ 22 ถนนเลเวน ดอว์ลิงตัน

เซาแธมป์ตันฉันทำงานเป็นเสมียนประจำกรมสวัสดิการสุขภาพและสังคมบนถนนดอว์ลิงตันไฮ

สตรีท เมื่อวานนี้ เป็นวันเกิดของฉัน ฉันอายุครบรอบยี่สิบสามปีบริบูรณ์  อาศัยอยู่กับแม่มาโดย

ตลอด ฉันไม่เคยใกล้ชิดกับแม่หรือน้องสาวมาแต่ไหนแต่ไร ฉันหนักเกือบสองร้อยกิโลกรัม  แม่

และน้องสาวชอบล้อฉันเรื่องนี้เสมอ ตั้งชื่อเล่นให้กันว่า แฟ็ตตี้ แฮตตี้  ฉันไม่ชอบเลยที่ถูกล้อเลียน

เรื่องความอ้วน

ปีนี้ไม่มีใครจัดงานวันเกิดให้ฉัน ทำให้รู้สึกน้อยใจมาก แม่ บอกว่าฉันไม่ใช่เด็กๆแล้ว ต้อง

จัดงานเอง เมื่อวานนี้ฉันลางานหนึ่งวันเพื่อนั่งรถไฟเข้าไปเที่ยวลอนดอนทั้งวัน  แต่ไม่ได้เตรียมทำ

อะไร  เมื่อวานซึ่งเป็นวันเกิด เพราะคิดว่าแม่อาจจะแอบจัดงานวันเกิดให้ในตอนค่ำ แบบเดียวกับที่

ทำให้น้องสาว ในวันเกิดครบรอบยี่สิบเอ็ดปี  แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  พวกเราได้แต่นั่งดูโทรทัศน์กันเงียบๆฉันเข้านอนด้วยความรู้สึกเสียใจมาก แม่ให้เสื้อกันหนาวสีชมพูอ่อนเป็นของขวัญวันเกิดใส่

แล้วไม่สวย ฉันไม่ชอบเสื้อตัวนี้เลย  ส่วนน้องสาวให้รองเท้าแตะใหม่เอี่ยมซึ่งถูกใจมาก

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกประหม่าที่ต้องไปลอนดอนตามลำพัง  ฉันขอร้องให้  -

แอมเบอร์ น้องสาวของฉันล่าป่วยเพื่อไปเป็นเพื่อนเข้าลอนดอนด้วยกัน แอมเบอร์ทำงานที่ร้าน กลิต

ซี่ ซึ่งเป็นบูติกขายเสื้อผ้าในดอว์ลิงตันได้หนึ่งเดือน แม่โมโหมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้และสั่งห้ามเธอลา

งาน เราทะเลาะกันระหว่างอาหารเช้า

แม่โทษฉันว่าชักจูงให้แอมเบอร์เสียคน  เรียกฉันว่ายายแฟ็ตตี้และหัวเราะเยาะที่ฉันขี้ขลาด

ไม่กล้าไปลอนดอนตามลำพัง  แม่บอกว่า ฉันสร้างความผิดหวังให้แม่มาโดยตลอดตั้งแต่เกิด เสียง

ตะโกนของแม่ทำให้ฉันปวดหัวตุบๆ ฉันยังน้อยใจไม่หายที่แม่ไม่ยอมทำอะไรให้ในวันเกิดของฉัน 

และอิจฉาที่แม่จัดงานวันเกิดให้แอมเบอร์

ฉันหยิบไม้นวดแป้งจากลิ้นชัก  ฟาดแม่เพื่อให้หยุดพูดแล้วก็ฟาดซ้ำเมื่อแม่กรีดร้อง ฉันอาจ

จะหยุดฟาดตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้ แต่แล้วแอมเบอร์ก็กรีดร้องขึ้นมาอีกคนเมื่อเห็นฉันทำอะไรกับแม่

ฉันเลยต้องฟาดแกด้วย  ฉันเป็นคนไม่ชอบเสียงดังๆมาตังแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ฉันชงชามานั่งดื่มฆ่าเวลา  ตอนแรกคิดว่าทั้งคู่คงแค่สลบทั้งสองคนนอนอยู่บนพื้น  แต่เวลา

ผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง ฉันก็นึกสงสัยว่าแอมเบอร์กับแม่อาจจะตายแล้วก็ได้ เพราะทั้งคู่ดูตัวซีดมากและ

ไม่ขยับเขยื้อน ฉันรู้ว่าถ้าเอากระจกไปจ่อที่ปากแล้วไม่มีรอยฝ้าก็แสดงว่าตายแล้ว ฉันหยิบกระจก

จากกระเป๋าถือเอามาจ่อที่ปากของแม่และน้องอยู่นาน แต่ไม่มีรอยฝ้าเลยแม้แต่นิดเดียว

ฉันตกใจมาก!ไม่รู้จะเอาศพไปซ่อนที่ไหน ตอนแรกนึกว่าจะลากขึ้นไปไว้ในห้องใต้หลังคา

แต่พวกเขาตัวหนักมาก ลากขึ้นบันไดคงไม่ไหว ต่อจากนั้นฉันก็คิดว่าเอาศพไปทิ้งทะเลจะดีที่สุด

เพราะห่างจากบ้านแค่สามกิโลเมตรเท่านั้น แต่ฉันขับรถไม่เป็น จึงคิดว่าถ้าหั่นศพให้เป็นชิ้นเล็กชิ้น

น้อยก็จะเอาใส่กระเป๋าไปทิ้งได้ ฉันเคยหั่นไก่อยู่บ่อยๆก็เลยนึกว่าหั่นแม่กับแอมเบอร์คงไม่ยาก ฉัน

ใช้ขวานที่เก็บไว้ในโรงรถและมีดแล่เนื้อจากลิ้นชักในครัว

แต่หั่นศพไม่เหมือนหั่นไก่  พอถึงบ่ายสองโมงฉันก็หมดแรงขนาดเพิ่งเฉือนหัว ขา และ

แขนได้แค่สามข้างเท่นั้น เพราะเลือดออกเยอะเหลือเกิน  ทำให้มือลื่นอยู่เรื่อย หั่นไม่ค่อยถนัด ฉันรู้

ว่าอีกไม่นานเพื่อนบ้านอาจจะรู้เข้า  ก็เลยคิดว่าโทรศัพท์แจ้งตำรวจดีกว่า และยอมรับสารภาพว่าทำ

อะไรลงไปพอตัดสินใจได้ฉันก็รู้สึกสบายขึ้น

ฉันไม่ได้คิดจะหนีออกจากบ้านและแสร้งทำเป็นว่าคนอื่นเป็นคนทำ ไม่รู้ว่าทำไม ฉัน

หมกหมุ่นแต่เรื่องซ่อนศพ คิดอยู่เรื่องเดียวเท่านั้น ตอนหั่นศพไม่สนุกเลย ฉันต้องถอดเสื้อผ้าของแม่

และน้องออกเพื่อดูว่าข้อต่ออยู่ที่ไหนบ้าง  ฉันเอาชิ้นส่วนศพมาวางเรียงกันใหม่เพื่อให้ดูดีขึ้น แต่ไม่

รู้ตัวว่าว่างสลับชิ้นกัน  เพราะเลือดเยอะเหลือเกิน จนดูไม่ออกว่าศพใครเป็นศพใคร เป็นไปได้ว่าฉัน

อาจจะวางหัวแม่ไว้กับศพของแอมเบอร์ ทั้งหมดนี้ฉันลงมือทำคนเดียว

ฉันเสียใจในสิ่งที่ทำ  ฉันทำไปด้วยความลืมตัว และขอยืนยันว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่บันทึกไว้

ในนี้เป็นความสัตย์จริง

ลงชื่อ

โอลีฟ     มาร์ติน

________

หลังจากที่รอซอ่านเสร็จเธอถึงกับกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ เมื่อมาดูเทียบกับผลชันสูตรที่

บอกว่า โอลีฟ ฆ่าแม่และน้องขณะที่มีชีวิตอยู่และมีร่องรอยของการใช้ขวานที่ทื่อและเต็มไปด้วย

สนิมทำให้ต้องจามข้อต่อในหลายรอบกว่าจะหั่นชิ้นส่วนได้ แต่!มีจุดที่น่าสนใจอยู่หลายจุดที่ขัดแย้ง

กันมากมาย รอซรีบหยิบมือถือของเธอขึ้นมาทันใด

“ฮัลโหล ค่ะ จ่าไวแอตต์หรือเปล่าค่ะ ฉันคิดว่าคุณเป็นคนทำคดีโอลีฟ มาร์ติน ถูกต้องหรือ

เปล่าค่ะ” รอซพูดขณะเดียวกันได้มีเจ้าหน้าที่เข้ามาเคลื่อนย้ายศพออกไป

“เออ ...ครับ ใช่ครับ” จ่าไวแอตต์ตอบกลับมา ตอนนี้เขาอยู่ที่สถานีตำรวจ

“ คือว่า ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ของสถาบันนิติเวชฮินด์เลย์ เจ้าหน้าที่รอซค่ะ ฉันมีเรื่องที่คุณควร

ทราบค่ะ ฉันคิดว่าผู้ต้องหาที่คุณจับไปน่าจะไม่ใช่คนฆ่าแม่และน้องสาวของตัวเอง  น่าจะมีมือที่

สามค่ะหรือไม่ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอคือผู้บริสุทธิ์ ด้วยผลการพิสูจน์ทางด้านนิติเวชต่างพบข้อ

สงสัยหลายจุดค่ะที่บ่งชี้”

“แต่ขอโทษนะครับ เรียกคุณว่าคุณรอซได้ใช่ไหมครับ”

“ค่ะ”

“คุณรอซครับ แต่ว่าผู้ต้องหาให้การรับสารภาพแล้วนะครับ”

“ค่ะ ฉันรู้  ซึ่งฉันคิดว่าเธอน่าจะออกรับผิดแทนใครซักคน” รอซพูดขณะมองศพที่ถูก

เคลื่อนย้ายออกไปเหลือแต่เธอคนเดียว

“คุณบอกเหตุผลได้ไหมครับ  การจะทำคดีที่ศาลเพิ่งตัดสินไปแล้วเนี้ยนะครับ  คุณรู้ไหมว่า

จะทำให้เป็นเรื่องยุ่งยากขนาดไหน จำเป็นจะต้องมีหลักฐานไปยืนยันหรือหักล้างข้อเท็จจริงก่อน

หน้านี้ถึงจะสามารถไต่สวนใหม่ได้นะครับ”

“ค่ะ เหตุผลที่ฉันพูดเรื่องนี้กับคุณมันค่อนข้างที่จะเออ..แบบว่ากระทบกระเทือนถึงคุณหรือ

แม้แต่ผู้ที่ร่วมทำคดีนี้ทุกคนเลยนะค่ะ  คุณคิดว่าคุณต้องการจะทำไหมค่ะ” การพูดของรอซทำให้จ่า

ไวแอตต์ต้องตรึกตรองถึงผลกระทบที่จะตามมาหากเป็นจริงดังที่เธอว่าเขาผู้เป็นผู้รับผิดชอบคดีนี้

อาจต้องถูกปลดออก แน่นอนว่าไม่มีใครหรอกอยากจะเอาคอตัวเองไปขึ้นเคียง ถ้าหากเขาปล่อยเลย

ตามเลยเขาก็จะต้องไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบมากนัก ผู้ที่ต้องเสียมากที่สุดก็คือ หญิงอ้วน โอลีฟ มาร์

ติน

“คุณต้องการอะไรคุณรอซ”จ่าไวแอตต์ถาม

“ค่ะ คุณนี้คิดอะไรได้ไวดีเหมือนกันนะค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการคือสิ่งที่มันไม่ยากเลยที่จ่าจะหา

มาให้ฉันได้ ฉันก็แค่ต้องการเพียงเงินเล็กน้อยเป็นค่าปิดปากสำหรับข้อมูลนี้ โดยที่ฉันจะทำลายมัน

ทิ้งทั้งหมด และทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ” สำหรับรอซการเจอหลักฐานที่สามารถจะพลิกคดีได้และส่งผล

กระทบต่อผู้คนที่เกี่ยวข้องไม่เว้นแม้แต่คำตัดสินของศาล ย่อมทำให้เธอสารมารถที่จะกอบโกยผล

ประโยชน์ได้อย่างมากมาย

“ผมเสนอให้คุณ 5 แสนดอล์ลาร์ คุณว่าไงย”

“โธ่ๆๆๆ 5 แสนหรือค่ะ จ่าค่ะ  ฉันคิดว่ามีอะไรผิดไปหรือเปล่า กับคดีที่ดังขนาดนี้คุณคิดว่า

5 แสนจะพอหรือค่ะ เพื่อไม่เสียเวลา 2 ล้านค่ะ จะรับไม่รับก็อยู่ที่คุณ  หากรับ คุณก็จะได้ไม่มีปัญหา

ในภายหลัง  มันคุ้มหรือค่ะกับการที่จะเอาตัวเองไปแลกกับหญิงร่างอ้วนตุ๊ต๊ะน่าเกลียด แสนโงอย่าง

ยายโอลีฟนั่น” รอซพยายามที่จะหว่านล้อมจ่าไวแอตต์

“ อืม..... ก็ได้ผมรับปากคุณบอกเลขบัญชีคุณมา พรุ่งนี้ผมจะโอนเงินเข้าบัญชีคุณ และอีก

อย่างนะครับคุณรอซ  ผมจะมั่นใจได้ไงยว่าคุณจะทำลายหลักฐานและปิดปากเงียบ”

“สำหรับคำถามนะค่ะจ่า ถ้าคุณไม่มั่นใจฉัน ทันทีที่คุณโอนเงินฉันจะส่งหลักฐานไปให้คุณ

ทุกอย่างเลยค่ะ...” รอซพูดจบก็ตัดสายโทรศัพท์ทันที

“นังนี้มันร้ายชะมัด ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วซิ ต้องรีบกำจัด  หึๆๆ  คนตาย.. จะทำอะไรได้นอก

จากรอวันเน่าเฟ๊ะในสุสานซัวๆ”จ่าไวแอตต์พูดพึมพำคนเดียว

หลังจากนั้นจ่าไวแอตต์ก็สืบค้นข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อรอซ ซึ่งหาได้ไม่ยากเลยเพียงแค่

เรียกดูข้อมูลออนไลน์ที่ขึ้นตรงสู่สถานีตำรวจทุกแห่ง เพียงไม่นานจ่าไวแอตต์ก็ได้ข้อมูลทุกอย่างที่

ต้องการ

____

วันเดียวกัน เวลา 20.00 น.  หน้าอพาร์ทเมนท์ของรอซ

                รอซกำลังจะเดินเข้าประตูอพาร์ทเมนท์ ก็พอดีเห็นจ่าไวแอตต์  เธอจึงหยุดแล้วเดินไปหา

แขกผู้มาเยือนโดยมิได้นัดหมาย

“อ๊ะ!จ่า  คุณมาทำอะไรที่นี้ค่ะเนี้ย”

“คุณก็น่าจะรู้อยู่แล้ว  ผมแค่มาดูข้อมูลที่คุณกล่าวถึง เพื่อความแน่ใจ”จ่าไวแอตต์กล่าวกับ

รอซ

“ได้ค่ะ  มันอยู่ในกระเป๋าฉัน  แต่ว่าเราต้องไปจากตรงนี้ก่อนแถวนี้มีแต่ผู้คน”รอซพยายาม

จะชวนจ่าไวแอตต์ไปที่อื่น

“ได้ คุณว่าไงย ผมว่างั้น ก็คุณเป็นคนคุมเกมส์นี่ครับ”จ่าไวแอตต์หันหลังเดินนำไป

“อ๊ะ!เดี๋ยวก่อนสิ ค่ะ จะรีบไปไหนค่ะ” รอซร้องเรียก

“อะไรของคุณอีกคุณรอซ”

“ก็แหม คุณเป็นผู้ชาย ฉันเป็นผู้หญิง  ดังนั้นคุณยืนนิ่งๆก็แล้วกัน”รอซพูดพร้อมเดินเข้าไป

คลำตามตัวจ่าไวแอตต์

“นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ นี้มันที่สาธารณะ นะคุณ”

“ก็สิ่งนี้ไงยค่ะ” รอซพูดพร้อมชูปืนที่ค้นมาจากตัวจ่าได้ และค้นต่อจนไม่มีอะไรให้เธอ

สงสัย

“โธ่ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอกคุณรอซ”

“ด้วยการเผชิญหน้าต่อโลกมา20กว่าปีมันทำให้ฉันไม่ไว้ใจใครค่ะ ขอโทษนะค่ะที่มันจะไม่

อยู่กับคุณไปอย่างน้อยก็ซักครู่หนึ่ง” รอซพูดแล้วเดินนำไปยังสถานที่ที่ไม่มีคนพลุกพล่าน

---------

“ที่นี้แหละค่ะ ตรงนี้  อ๊ะนี้ค่ะ”รอซพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าหยิบหลักฐาน

“ตรงนี้เหรอครับคุณรอซ +!! มันคือที่ที่คุณจะตายยังไงยเล่า”จ่าไวแอตต์พูดพร้อมกับเอามือ

ปิดปากแล้วดันให้รอซล้มลงกับพื้นและล็อกมือทั้งสองข้างไว้ โดยที่มือทั้งสองข้างมีผ้าเช็ดหน้ารอง

อยู่เพื่อกันไม่ให้นิ้วมือติดไปอยู่บนตัวรอซ อันเป็นหลักฐานที่จะมัดตัวเขา  รอซดิ้นทรมานเพียงเวลา

ไม่นานก็แน่นิ่งไป....

                จ่าไวแอตต์คลายมือออกเตรียมจะลุกยืนเมื่อรอซที่แกล้งทำเป็นตาย เอาเข่ากระทุ้งจุดสำคัญ

ของจ่าไวแอตต์จนตัวงอล้มลงไปด้านข้างตัวเธอ  รอซรีบหยิบปืนที่ยึดมาได้ จ่อปากปืนไปยังจ่าไว

แอตต์

“สั่งเสียโลกเดี๋ยวนี้เลยจ่า ,’คลิก’! ” รอซพูดพร้อมเหนี่ยวไกรปืน.แต่ว่า..!

“หึๆๆ นังโง่ฉันไม่โง่ใส่ลูกกระสุนมาหรอกเพราะคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ถึงแม้จะ

ผิดแผนไปหน่อย” จ่าไวแอตต์พูดพร้อมลุกขึ้นยืน

“ฉันขอโทษอย่าฆ่าฉันเลย!!” รอซพูดขอโทษ พอสบโอกาศเธอก็หยิบของจากในกระเป๋า

“โอ้ยยยยย” จ่าไวแอตต์ร้องโหยหวนพร้อมเอามือปิดตา เมื่อรอซฉีดเสปรย์พริกไทยใส่หน้า

จ่าไวแอตต์อย่างเต็มๆ รอซวิ่งหนีทันที เธอเรียกแท๊กซี่ไม่ใช่กลับบ้านหรือไปสถานีตำรวจแต่เธอไป

ยังสถานีโทรทัศน์ เธอนำหลักฐานต่างๆให้แก่นักข่าว และเธอก็ขอให้พวกเขาคุ้มครองเธอด้วย โดย

อ้างว่า เธอเพิ่งถูกตำรวจปองร้ายมา .......

วันรุ่งขึ้น

                ชื่อของรอซาลินด์ ลีห์ ปรากฏหราในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ  พร้อมทั้งภาพและข้อมูลต่างๆ

เกี่ยวกับคดีโอลีฟ  มาร์ติน ทั้งนี้ทั้งนั้น  รอซกล่าวอ้างว่าถูกตำรวจผู้เป็นคนดูแลคดีโอลีฟ  เข้าทำร้าย

ซึ่งเธอคิดว่า เขาน่าจะมีส่วนพัวพันกับการฆ่าคนตระกูลมาร์ติน  เมื่อเธอนำรายการพิสูจน์ไปส่งให้

เขาดู ในเวลาไม่นานหลังคำพูดของรอซได้ออกผ่านสื่อ จ่าไวแอตต์ก็ถูกจับ พร้อมกับผลพิสูจน์

เนื้อเยื่อบางๆที่ติดมากับเล็บของรอซที่เมื่อนำมาพิสูจน์ตรงกับดีเอ็นเอเนื้อเยื่อที่ติดมากับศพตระกูล

มาร์ติน  ทำให้จ่าไวแอตต์ต้องรับโทษในข้อหาฆาตรกรรมขณะเดียวกัน โอลีฟ มาร์ติน ถูกนำตัวไป

ตรวจวิเคราะห์โดยแพทย์ผู้เชียวชาญด้านต่างๆ 5 คน เพื่อหาสาเหตุว่าเพราะเหตุใด เธอจึงรับ

สารภาพผิดทั้งๆที่ไม่มีหลักฐานชิ้นใดเลยที่บ่งบอกว่าเธออยู่ในเหตุการณ์ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่าย ที่บอก

ว่าไม่มีร่องรอยของรอยเท้าใหญ่โตของเธอบนกองเลือด หรือตัวเธอที่ไม่มีแม้แต่เลือดจากศพ

กระเด็นมาเล๊อะเปรอะเปลื้อนเสื้อผ้าเธอเลยซักนิดแต่ทำไมเธอถึงสารภาพผิดให้คดีมันจบเร็วขึ้น

และคำตอบก็ปรากฏออกมาในอีกวันหนึ่ง

_______

วันที่สองหลังข่าวเผยแพร่คดีโอลีฟรอบสอง

                ผลตรวจของหมอ 5 คน ที่เชี่ยวชาญหลายด้านพบว่า หญิงอันมีชื่อว่าโอลีฟ     มาร์ติน ที่แท้

แล้วเธอเป็นคนหูหนวก และเธอใช้วิธีสื่อสารกับผู้คน โดยวิธีอ่านปาก เธอยังกล่าวอีกว่าเธอไม่ได้ฆ่า

ใครเมื่อเธอรู้เรื่องว่าเธอจ่าไวแอตต์ใส่ร้าย เธอบอกว่า  จ่าไวแอตต์ได้ให้เธออ่านสำนวนในกระดาษ

แผ่นหนึ่งซึ่งเป็นสำนวนที่จะช่วยให้เธอพ้นผิด แต่ตัวเธออาจจะต้องรออยู่ในคุกก่อนซักระยะหนึ่ง

ซึ่งโอลีฟก็เชื่อ แพทย์ยังให้การยืนยันอีกว่าการอ่านปากของโอลีฟมีบางคำที่ผิดเพี้ยนไป เช่นคำว่า

Dead เธอเข้าใจว่าเขาพูดว่าRead ซึ่งเป็นคนละความหมายกันทำให้เธอมีความบกพร่องทางด้านการ

พูดและฟัง  ดังนั้นโอลีฟ จึงถูกศาลตัดสินพ้นข้อกล่าวหาในทุกรณี

____

ณ.เรือนจำกลาง

“คุณ ไวแอตต์ มีคนมาเยี่ยม” พัศดีร้องเรียกไวแอตต์ก่อนเดินจากไปแล้วเผยให้เห็นผู้มา

เยี่ยม

“ไงยสบายดีไหมค่ะ  จ่า..หึๆๆ”รอซกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“แกนังชัวร้าย  แกใส่ร้ายฉัน” ไวแอตต์สบถ

“ก็แหม คุณเองนะที่เป็นคนทุบหัว นัง 2 แม่ลูกนั่น  แต่อ่ะนะแบบว่าเงินประกัน 20 ล้าน ฉัน

ไม่ค่อยอยากแบ่งให้ใครหรอก  คุณก็รู้นิสัยฉันเป็นไงย นอนรอในคุกไปก่อนแค่ 25 ปีเอง  ถ้าฉันยัง

ใช้ตังค์ไม่หมดจะเหลือไว้ให้คุณ  อ้อ! อีกอย่างนะคะที่รัก ฉันคิดถึงคุณเรียบร้อยแล้วหล่ะ เพราะฉัน

กำลังจะไปพักร้อนที่ประเทศไทยซักหน่อย  บ๊าย บายนะจ๊ะที่รัก” รอซพูดจบ ส่งจูบ พร้อมโบกมือ

บ๊ายบาย....

............

บนเครื่องบิน

                รอซพาโอลีฟมากับเธอด้วยเพื่อสร้างความภาพผู้พิทักษ์ความยุติธรรม ที่คนทั่วไปเรียกเธอ

พร้อมกับแสดงภาพลักษณ์ของหญิงผู้มีเมตตา แล้วพาโอลีฟไปเที่ยวด้วยกันที่ประเทศไทย

                “ไงยโอลีฟ   สนุกไหม  สำหรับการแสดง” รอซหันไปถามโอลีฟที่นั่งข้างๆ

                “ก็โอเค   แต่แหม นอนในคุกน่ะฉันรู้สึกไม่ค่อยชอบเท่าไรเลย  แต่ก็อ่ะนะได้เงินประกันมา

แล้วไปใช้ให้คุ้มค่าดีกว่าจริงมั้ยค่ะแม่,แอมเบอร์”โอลีฟพูดกับหญิงสาวที่นั่งข้างหน้าสองคน

                “ใช่จ๊ะลูกรัก  ไม่นึกว่าหนูรอซเพื่อนของลูกจะสามารถหาศพที่เหมือนแม่กับแอมเบอร์ได้

เก่งจริงๆ” แม่ของโอลีฟกล่าวชมรอซ

                “ใช่ จริงด้วยเก่งมากเลยค่ะพี่รอซ” แอมเบอร์กล่าวอีกคน

                “ก็ไม่เท่าไรหรอกค่ะ  มันงานหนูอยู่แล้ว”รอซกล่าวกับคุณนายมาร์ติน พร้อมหัวเราะ

                “ว่าแต่ลูกเถอะโอลีฟ ลูกทำยังไงยหมอ 5 คน ถึงเชื่อว่าลูกหูหนวก และใสซื่อบริสุทธิ์  ซะ

จนเชื่อสนิทใจขนาดนั้น” คุณนายมาร์ตินหันมาถามโอลีฟด้วยสีหน้าสงสัย

                “อ้อ  ง่ายค่ะ ก็เพราะหมอเบ็คที่นั่งอยู่ด้านหลังนี้ไงยล่ะค่ะ  เขาป็นหนึ่งในหมอที่วินิจฉัยหนู

ค่ะแม่  เป็นเพื่อนของรอซเขานะค่ะ” โอลีฟพูดพร้อมแนะนำหมอเบ็คที่นั่งอยู่ด้านหลัง  ทั้งหมดก็พา

กันหัวเราะมีความสุข  อย่างสนุกสนาน

                “หนูขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะค่ะแม่”โอลีฟกล่าวกับแม่และทุกคนก่อนจะลุกจากที่นั่ง 

แล้วเดินออกมา  เมื่อเดินมาได้ไม่ไกล  โอลีฟก็ทำปากขมุบขมิบพูดว่า

                “หึหึ  ไปเที่ยวนี้ไม่มีวันที่ฉันจะให้พวกแกกลับมาหรอก” โอลีฟพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป.....

___จบ___