คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ผู้ชายร่างสูงที่กำลังต่อคิวซื้อปลาเผาอย่างใจจดใจจอ ก็เหลือบไปเห็นกลุ่มผู้ชายหนึ่งซึ่งกำลังมองมาที่เขาแล้วก็ดันไปสบตากันพอดี
“ซิบหายล่ะ” ร่างสูงอุทานออกมาเมื่อเห็นผู้ชายกลุ่มนั้น
อ้นเห็นดังนั้นเข้าจึงค่อยๆเดินห่างจากการต่อคิวซื้อปลาเผามา พอออกจากตรงนั้นได้ก็รีบวิ่งทันที
“ไอ้ดิว นั้นมัน ไอ้ อ้นนิหว่า!!!!” เพื่อนคนสนิทบอกคนร่างหนา
“อยู่นิ่งทำไมตามไปสิว่ะ!!!” ลูกน้องเหล่านั้นได้ยินจึงทำไล่ตามคนๆนั้นทันทีรวมทั้งเพื่อนสนิทและตัวเขาเอง แล้วก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง แล้วก็ค่อยๆเข้าใกล้ตัวอ้นเรื้อยๆๆๆ
“หยุดนะเว้ย ไอ้อ้น!!!!!” ดิวตะโกนตามหลังมาติดๆ
“หยุดทำไมให้โง่ว่ะ”อ้นตอบกลับ แล้วอ้นวิ่งไปที่ชุมชนหนึ่ง วิ่งไปชนผู้ชายขนลังส้ม
“ไอ้เด็กเวร วิ่งไม่ดูต่อม้าตาเรือ !!!!! แล้วใครจะชดใช้ให้ว่ะเนี่ยกูละปวดหัว” คนขนส้มพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ขอโทษจริงๆนะครับพี่” อ้นวิ่งไปแล้วก็พูดเบาๆเพราะสำนึกผิด อ้นก็วิ่งเข้าไปซอยเล็กๆก็ไปเห็นผู้ชายร่างบางคนหนึ่งที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือไม่รู้เรื่องรู้เล่าอะไรเลย ร่างบางนั้นก็เงยหน้ามาก็ถึงกลับนิ่งทำอะไรไม่ถูก อ้นเห็นดังนั้นก็นึกกลัวว่าร่างบางคนนั้นจะเป็นอันตรายจึงดึงร่างบางไปด้วย
“เฮ้ย !! นี้ คุณ” พอร่างบางมีสติจึงรีบพูดกับคนที่ลากตัวเองไปวิ่งด้วยทันที ร่างสูงก้อไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่ลากร่างบางหนีไอ้พวกกลุ่มผู้ชายกลุ่มนั้น วิ่งไปชักพักก้อไปเห็นแยกจึงตัดสินใจเลี้ยวขวาไปทันที
“หายไปไหนแล้วว่ะ!!!” ดิวพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ลูกพี่ครับมันมีสองทางอ่าครับ” ลูกน้องพูดทันทีเมื่อเห็นเป็นทางแยก
“โธ่เว้ย !!! งั้นกูจะไปทางซ้ายใครจะไปทางนี้บ้าง” ดิวถามลูกน้องอย่างอารมณ์เสีย
“กูไปด้วย” เพื่อนสนิทกับลูกน้องอีก สี่ห้าคน
“แล้วไอ้คนที่เหลือไปทางขวา โอเคแยกย้ายกันได้” ดิวพูดกับลูกน้องที่เหลืออีกสามคนแล้วปฏิบัติตามทันที
“หยุดวิ่งได้ยัง !!!!” ร่างบางพูดแบบหอบๆ เพราะไม่มีคนวิ่งตามมาแล้ว
“เออๆๆ ได้ๆๆ” ร่างสูงตอบ แล้วก็นั่งบนพื้นอย่างเหนื่อย
“เออว่าแต่พวกนั้นวิ่งตามคุณมาทำไม แล้วทำไมคุณต้องวิ่งหนีพวกนั้นด้วย” ร่างบางถามเมื่องงๆ กับสถานการณ์นี้อยู่
“ยุ้งน่า” ร่างสูงตอบแบบหงุดหงิดเมื่อใครก็ไม่รู้มาถามแบบน่ารำคาญ
“เอ๊ ก็คุณลากผมมา” ร่างบางได้ยินคำตอบดังนั้นจึงหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“อ่าว หรือว่าคุณอยากจะโดนลุมกระทืบ” ร่างสูงตอบตามความคิดของตัวเอง
“คุณนี้มัน”
“อะไร ผมมันอะไร”
“คุณมันก็ไอ้โรคจิต ที่ลากเขามาแล้วก็มาด่าเขาอีก คุณมันโรคจิตไม่พอเป็นบ้าด้วย !!!” ร่างบางเริ่มอารมณ์เสีย
ร่างสูงจึงอารมณ์ขึ้นแต่ก็ไม่ขึ้น เพราะเห็นใบหน้าที่หวานและน่ารักจึงคิดอะไรเล่นๆออก ร่างสูงก็ค่อยๆเดินมาที่ร่างบางยืนอยู่แล้วก็ทำหน้าแบบหื่นกาม
“นี่คุณจะทำอะไรอ่ะ แล้วทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้นด้วย” ร่างบางเริ่มเห็นปฏิกิริยาคนข้างหน้าเปลี่ยนไป
“ก็คุณหาว่าผมบ้าไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงตอบแบบกวนและนึกสนุกแล้วก็ยังก้าวไปหาร่างบางเรื้อยๆ
“คุณถ้อยไปเลยนะ”
“ถ้าไม่ถ้อยแล้วคุณจะทำอะไรผม” ร่างสูงก็เข้าไปเรื้อยๆจนเกือบจะชิดติดกัน ร่างบางเห็นดังนั้นจนหันหลังแล้วก็จะหนี แต่ไม่ทันไรร่างสูงก็โอบเอวร่างบางได้ทางด้านหลัง
“เฮ้ย นี้ คุณ” ร่างบางตกใจเมื่ออีกคนมากอดตัวเองทางด้านหลัง อ้นนึกได้ว่ายังไม่รู้จักคนตรงหน้านี้เลย
“เออ นี้ คุณชื่อไรเหรอ”
“นี้คุณกอดผมอยู่นะปล่อยก่อนแล้วผมจะบอก” ร่างบางพูดพร้อมดิ้นไปดิ้นมาเพื่อที่จะหลุดมาจากกอดนั้นแต่ก็ไม่กระทบต่อร่างสูงเลยสักนิด
“คุณตอบผมมาก่อนแล้วผมจะปล่อยคุณ”
“คุณปล่อยผมก่อน ผมอึดอัดนะ”
“คุณตอบผมมาก่อน ไม่งั้นผมไม่ปล่อย”
“คุณปล่อยผมก่อน” ร่างสูงได้ยินดังนั้นก็ยิ่งกอดแน่นยิ่งกว่าเดิม
“ก็แล้วแต่นะ ถ้าไม่บอกผมก็จะกอดคุณอย่างนี้แหละ”
“ก็ได้ ผมชื่อตั้ม”
“ดีมาก ผมชื่ออ้นนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” อ้นที่กำลังจะปล่อยแต่แล้วร่างสูงก็ได้กลิ่นร่างบาง
“หอมจัง ขนาดวิ่งเป็นกิโลเมตรกว่าๆ ยังไม่เหม็นเลย” ร่างสูงพูดเสร็จก็ค่อยๆนำจมูกโด่งๆไปดมที่คอของร่างบางแล้วก็ค่อยๆ ลากขึ้นลากลงโดยที่ตัวเองนั้นไม่รู้ตัวว่าทำไรลงไป
“เฮ้ย นี้ คุณ มันจะมากไปแล้วนะ ผมตอบคุณแล้วทำไมคุณยังไม่ปล่อยผมอีก” ร่างบางตกใจเมื่อร่างสูงมาทำอะไรที่คอแล้วทวงที่เขาให้สัญญาไว้ ร่างสูงได้ยินดังนั้นก็หยุดการกระทำนั้นไปแล้วก็ค่อยๆวางร่างบางลง ร่างสูงก็ได้แต่งงๆว่าตัวเองทำอะไรลงไปนี้มันผู้ชายนะ ร่างสูงคิดได้ก็มองหน้าร่างบางแล้วก็วิ่งออกไปโดยทิ้งให้ร่างบางไว้ที่เปลี่ยวๆ ร่างบางก็ได้แต่นิ่งไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทางไหนแล้วตรงนี้มันที่ไหนกันเนี่ย ร่างบางกำลังจะเดินตามร่างสูงที่ชื่อว่า อ้น แต่ ก็มีใครไม่รู้มาดึงมือเขา ร่างบางรู้สึกถึงแรงดึงจึงหันไป
“เฮ้ย ปล่อยผมนะ” ร่างบางพูดทันทีเมื่อเห็นใครไม่รู้มาจับมือตัวเอง
“เฮ้ยพวกมึงกูเห็นอะไรสำคัญมากกว่าที่จะไปตามหาไอ้ อ้นมันแล้วเว้ย” ผู้ชายคนหนึ่งหันไปหาเพื่อนอีกสองคน เพื่อนอีกสองคนได้ยินจึงหันไปแล้วก็ไปเห็นผู้ชายร่างบางคนหนึ่งซึ่งน่ารักเอามากๆ
“ไอยะ น่ารักว่ะ” ผู้ชายคนหนึ่งพูด
“เอาเลยป่ะ”ผู้ชายอีกคนหนึ่งพูด
“หยุดเลยพวกมึง กูเห็นก่อนกูเอาก่อนเว้ย มาไงจ๊ะน้องชายมาทำอะไรสนุกๆกันดีกว่านะจ๊ะ” ผู้ชายที่จับมือร่างบางอยู่ก็พูดกับเพื่อนเขาอีกสองคนแล้วก้อหันมาพูดกับร่างบาง
“อ่าว ซะงั้น เออๆก็ได้ถ้ามึงเสร็จกูต่อนะเว้ย” เพื่อนอีกคนหนึ่งพูด
“งั้นกูต่อมึงแล้วกัน” เพื่อนอีกคนหนึ่งพูด ร่างบางเห็นพวกนั้นคุยกันอยู่ร่างบางจึงบิดมือที่ผู้ชายคนนั้นจับไว้แล้วรีบวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทันผู้ชายคนนั้นรู้ตัวจึงรีบคว้าร่างบาง
“ปล่อยนะเว้ย” ผู้ชายพวกนั้นไม่สนใจแล้วจับกดนอน โดยมีสองคนจับมือร่างบางทั้งสองข้างแล้วอีกคนก็คร่อมร่างบางไว้แล้ว และก็ก้มไปยังคอขาวและหอม
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย” ร่างบางตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนอื่นที่อยู่บริเวณนี้แต่ก็ไม่สำเร็จ แถมยังสร้างความรำคาญให้ผู้ชายที่กำลังเอาจมูกถูไปที่คอไปมา ผู้ชายได้ยินดังนั้นจึงต่อยไปที่ท้องของร่างบาง ทำให้ร่างบางถึงกับอ่อนปลวกเปียก แล้วร่างบางก็ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้แล้วตอนนี้
....................................................................ตอนต่อไป................................................................
***เป็นไงบ้างจร้าบทนำคิดแถบตายเลยนะเนี่ย
ตอนแรกๆ ก็เป็นนักอ่านนิยาย fic อ้นตั้มอ่านะ
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะเป็นเรื่องแรกของเราเลยนะ จร้า !!
ความคิดเห็น