ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01- จดหมายของใครหว่า?
บ...บาย" เสียงบอกลาของเพื่อนสาวในห้องไม่ได้ทำให้ร่างสูงระหงส์สนใจสักนิด คำพูดที่บอกกลับไปก็แค่ประโยคบอกเล่าเดิมๆ ที่เจ้าตัวพูดประจำ 'ครับ...บาย'
.
.
.
.
.
.
"น่าเบื่อฉะมัดชั้นคิดผิดรึเปล่าน้าที่มาเรียนที่นี่ รู้งี้ตามไอ้เด็กแว่นไปซะก็คงดี " ไนเจลบ่นพึมพำกับตัวเองแบบนี้ตลอดตั้งแต่เข้าม.ปลายที่โรงเรียนนี้ สำหรับเขาทุกอย่างไม่เคยถูกใจ และอะไรล่ะที่ถูกใจ เค้าเองก็ให้คำตอบไม่ได้ ถ้าถามเพื่อนเค้าน่ะหรอ เหอะคนอย่าง ไนเจล ไม่คิดจะคุยหรือสนิทง่ายหรอก
"ถึงเวลากลับบ้านแล้วหรอเนี่ย...เฮ้อ" ร่างระหงสลุกหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงจากอาคารเรียนตรงไปที่ลานจอดรถ มอเตอร์ไซค์ชาลีสีฟ้าอ่อนคู่ใจของไนเจลที่เค้าเป็นคนดลือกเองกับมือ ร่างบางขับรถตรงกลับบ้านของตัวเองที่ซื้อแยกออกมา ไนเจลค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวสูงทำให้ตัดสินใจขอแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว
ร่างระหงส์เดินไปเปิดประตูรั้วบ้านดเวยความเคยชิน ก่อนหางตาคมจะไปสะดุดกับซองเอกสารสีน้ำตาล และซองจดหมายที่มี ชื่อเค้าเขียนอยู่ 'ไนเจล รอนโตว์คัส'
"หืม... จดหมายของใครหว่า "
( !- -)......
(- -! ) .....?
"เก็บไปอ่านก่อนก็คงได้มั้ง"
+++++++++++++++++++++++++++++++++
"เป้าหมายเอาจดหมายพร้อมเอกสารไปแล้วครับ"
[ดีแล้ว เฝ้าเอาไว้และอย่าให้เขารู้ตัวล่ะ]
"ครับ ผมจะเฝ้าอย่างดีให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน "
+++++++++++++++++++++++++40%
ในบ้านไนเจล
ไนเจลจัดการเปิดซองสีน้ำตาลออกแล้วหยิบเหล่าเอกสารออกมาดู ปรากฏว่ามันคือ ประวัติของผู้ชายคนหนึ่งซึ่วเค้าเองก็ไม่รู้จัก พร้อมเอกสารการสมัครเรียนของโรงเรียนSM โรงเรียนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายประเทศมาก มีชื่อทั้งด้านการศึกษา ด้านกีฬา และอีกมากมาย ส่วนใหญ่ก็มีแต่ลูกเหล่าไฮโซเซเลบดาราซะมากกว่า
"นาย เดวิล ซิสเตอร์มูน " ไนเจลอ่านชื่อในใบประวัติก่อนจะไล่สายตามาเรื่อยๆ รวมๆบอกได้เลยหมอเนี่ยเทพบุตรชัดๆ คิดแต่นั้นไนเจลก็เบนเข็มมาสนใจจดหมายแทน ทันทีที่เปิดอ่านสีหน้าร่างบางจากปกติก็ต่อยเริ่มตึงเครียดขึ้น ก่อนจะอ่านไนเจลคิดว่าเจ้าของจดหมายคงแอบรักเค้าจนส่งจดหมายมาบอกรักแต่นี่มันไปใช่!?
ปัง!!!!
"โธ่เว้ย.... นี่มันไม่ใช่จดหมายรักหรือ จดหมายส่งผิดบ้าน หรือแม้แต่ซองผ้าป่าด้วยซ้ำ " ใช่แล้วจดหมายนี่มันไม่ผิดแน่ว่ามันคือจดหมายคำขู่!!?
"ต้องโทรถามแม่!! ใช่แม่ต้องโทรบอกเราแน่ โทรศัพท์อยู่ไหนวะ อ๊ะ! เจอแล้ววว"
" ฮัลโหลแม่ แม่คับ ทำไรอยู่"
[ไนเจลลูกทำไมเพิ่งติดต่อมา ลูกรู้ไหมทางบ้านเรากำลังแย่!!] ไนเจลเริ่มสังหรณ์ใจแปลกภายในอกมันหวิวตอนนี้เหงื่อออกมือจนชื้นไปหมด หัวใจเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น
"กะ...เกิดอะไรขึ้นครับแม่"
[บ้านเราโดนฟ้องล่มละลายลูก ฮือๆ] ไนเจลนิ่งค้างพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ไม่รู้แต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง เค้าจะทำอย่างไรดี
"...!?"
[พ่อเค้าก็เครียดมากเลย นี่ยังไม่รวมเรื่องคาสิโนที่เกาะฮ่องกงที่โดนหาว่าผิดกฏหมาย ไหนจะอาวุธเถื่อนที่มาอยู่สนบ้านเราได้ไงก็ไม่รู้ ฮือๆ ฮือออ ไนเจลยังอยู่รึเปล่าลูก]
"ทะทำไมเป็นแบบนี้คับแม่"
[ฮือออ แม่ไม่รู้ แม่รู้ เจลช่วยแม่ทีแม่จนปัณญาแล้ว พ่อแกก็เหมือนกัน] เสียงร้องไห้ของมารดาทำให้ไนเจลใจหล่มวูบ มารดาเค้าเป็นคนเข้มแข็งไม่ร้องไห้ ให้กลับอะไรง่ายๆ เรื่องนี้คงร้ายแรงงมากสินะ
"ครับ...ผมจะช่วยแม่เอง"
[ขอบคุณณนะลูก ที่ยอมเพื่อแม่กับพ่อ ...ติ้ด]
"นี่กูต้องทำสินะ...ทำก็ทำว้ะจะยากแค่ไหนกันแค่ทำให้เชื่องก็จบบ" ไนเจลพูดพร้อมยกมือลูบค้างอย่างใช้ความคิด มือบางเอื่อมไปหยิบรูปของเดวิลมาดูพร้อมกระตุกรอยยิ้มมุมากอย่างเจ้าเลห์
"กูจะปราบปีศาจอย่างมึงให้อยู่หมัด จนกลายเป็นแมวที่เดินตามกูต้อยๆเลย"
.
.
.
.
.
.
"น่าเบื่อฉะมัดชั้นคิดผิดรึเปล่าน้าที่มาเรียนที่นี่ รู้งี้ตามไอ้เด็กแว่นไปซะก็คงดี " ไนเจลบ่นพึมพำกับตัวเองแบบนี้ตลอดตั้งแต่เข้าม.ปลายที่โรงเรียนนี้ สำหรับเขาทุกอย่างไม่เคยถูกใจ และอะไรล่ะที่ถูกใจ เค้าเองก็ให้คำตอบไม่ได้ ถ้าถามเพื่อนเค้าน่ะหรอ เหอะคนอย่าง ไนเจล ไม่คิดจะคุยหรือสนิทง่ายหรอก
"ถึงเวลากลับบ้านแล้วหรอเนี่ย...เฮ้อ" ร่างระหงสลุกหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงจากอาคารเรียนตรงไปที่ลานจอดรถ มอเตอร์ไซค์ชาลีสีฟ้าอ่อนคู่ใจของไนเจลที่เค้าเป็นคนดลือกเองกับมือ ร่างบางขับรถตรงกลับบ้านของตัวเองที่ซื้อแยกออกมา ไนเจลค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวสูงทำให้ตัดสินใจขอแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว
ร่างระหงส์เดินไปเปิดประตูรั้วบ้านดเวยความเคยชิน ก่อนหางตาคมจะไปสะดุดกับซองเอกสารสีน้ำตาล และซองจดหมายที่มี ชื่อเค้าเขียนอยู่ 'ไนเจล รอนโตว์คัส'
"หืม... จดหมายของใครหว่า "
( !- -)......
(- -! ) .....?
"เก็บไปอ่านก่อนก็คงได้มั้ง"
+++++++++++++++++++++++++++++++++
"เป้าหมายเอาจดหมายพร้อมเอกสารไปแล้วครับ"
[ดีแล้ว เฝ้าเอาไว้และอย่าให้เขารู้ตัวล่ะ]
"ครับ ผมจะเฝ้าอย่างดีให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน "
+++++++++++++++++++++++++40%
ในบ้านไนเจล
ไนเจลจัดการเปิดซองสีน้ำตาลออกแล้วหยิบเหล่าเอกสารออกมาดู ปรากฏว่ามันคือ ประวัติของผู้ชายคนหนึ่งซึ่วเค้าเองก็ไม่รู้จัก พร้อมเอกสารการสมัครเรียนของโรงเรียนSM โรงเรียนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายประเทศมาก มีชื่อทั้งด้านการศึกษา ด้านกีฬา และอีกมากมาย ส่วนใหญ่ก็มีแต่ลูกเหล่าไฮโซเซเลบดาราซะมากกว่า
"นาย เดวิล ซิสเตอร์มูน " ไนเจลอ่านชื่อในใบประวัติก่อนจะไล่สายตามาเรื่อยๆ รวมๆบอกได้เลยหมอเนี่ยเทพบุตรชัดๆ คิดแต่นั้นไนเจลก็เบนเข็มมาสนใจจดหมายแทน ทันทีที่เปิดอ่านสีหน้าร่างบางจากปกติก็ต่อยเริ่มตึงเครียดขึ้น ก่อนจะอ่านไนเจลคิดว่าเจ้าของจดหมายคงแอบรักเค้าจนส่งจดหมายมาบอกรักแต่นี่มันไปใช่!?
ปัง!!!!
"โธ่เว้ย.... นี่มันไม่ใช่จดหมายรักหรือ จดหมายส่งผิดบ้าน หรือแม้แต่ซองผ้าป่าด้วยซ้ำ " ใช่แล้วจดหมายนี่มันไม่ผิดแน่ว่ามันคือจดหมายคำขู่!!?
'สวัสดีคุณไนเจล รอนโตว์คัส อย่าเสียเวลาสงสัยว่าฉันคือใคร มาสนใจสิ่งที่ฉันจะขอร้องเธอดีกว่าฉันอยากให้เธอช่วยทำให้ผู้ชายในรูป ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้ดีขึ้นให้เร็วที่สุด หากเธอไม่ฟังคำขอฉันล่ะก็ฉันคงต้องบอกเธอว่า พ่อ และ แม่ ของเธอกำลังตกที่นั่งลำบากเลยล่ะ เห็นว่ากำลังโดนฟ้องล้มละลาย ไหนจะคดีเปิดคาสิโนเถื่อนอีก นี่ยังไม่รวมค้าของเถื่อนนะ ถ้าเธอฟังคำขอร้องจากฉัน ฉันจะช่วยเธอเอง แล้วหวังว่าเธอจะคิดให้ดีๆนะ ด้วยรัก v. '
"ต้องโทรถามแม่!! ใช่แม่ต้องโทรบอกเราแน่ โทรศัพท์อยู่ไหนวะ อ๊ะ! เจอแล้ววว"
" ฮัลโหลแม่ แม่คับ ทำไรอยู่"
[ไนเจลลูกทำไมเพิ่งติดต่อมา ลูกรู้ไหมทางบ้านเรากำลังแย่!!] ไนเจลเริ่มสังหรณ์ใจแปลกภายในอกมันหวิวตอนนี้เหงื่อออกมือจนชื้นไปหมด หัวใจเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น
"กะ...เกิดอะไรขึ้นครับแม่"
[บ้านเราโดนฟ้องล่มละลายลูก ฮือๆ] ไนเจลนิ่งค้างพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ไม่รู้แต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง เค้าจะทำอย่างไรดี
"...!?"
[พ่อเค้าก็เครียดมากเลย นี่ยังไม่รวมเรื่องคาสิโนที่เกาะฮ่องกงที่โดนหาว่าผิดกฏหมาย ไหนจะอาวุธเถื่อนที่มาอยู่สนบ้านเราได้ไงก็ไม่รู้ ฮือๆ ฮือออ ไนเจลยังอยู่รึเปล่าลูก]
"ทะทำไมเป็นแบบนี้คับแม่"
[ฮือออ แม่ไม่รู้ แม่รู้ เจลช่วยแม่ทีแม่จนปัณญาแล้ว พ่อแกก็เหมือนกัน] เสียงร้องไห้ของมารดาทำให้ไนเจลใจหล่มวูบ มารดาเค้าเป็นคนเข้มแข็งไม่ร้องไห้ ให้กลับอะไรง่ายๆ เรื่องนี้คงร้ายแรงงมากสินะ
"ครับ...ผมจะช่วยแม่เอง"
[ขอบคุณณนะลูก ที่ยอมเพื่อแม่กับพ่อ ...ติ้ด]
"นี่กูต้องทำสินะ...ทำก็ทำว้ะจะยากแค่ไหนกันแค่ทำให้เชื่องก็จบบ" ไนเจลพูดพร้อมยกมือลูบค้างอย่างใช้ความคิด มือบางเอื่อมไปหยิบรูปของเดวิลมาดูพร้อมกระตุกรอยยิ้มมุมากอย่างเจ้าเลห์
"กูจะปราบปีศาจอย่างมึงให้อยู่หมัด จนกลายเป็นแมวที่เดินตามกูต้อยๆเลย"
★★★★โปรดติดตามตอนต่อไป★★★★
BOZORI ป่วนประชน EP1
ไฮ~ (ไม่เอา) สวัสดีคะต้องขอขอบคุณฟุตๆสำหรับผู้ที่เป็นคอมเม้นแรกของเค้านะ ตอนเข้ามาอัพต่อเห็นแล้วดีใจมว๊วก รวมไปถึงผู้หลงผิดเข้ามาอ่านด้วย รักนะจุ๊บๆ ความจริงBOZORIอัพหลายรอบแล้วทางคอมอะแต่พอบันทึกปุ๊ปเออเเลอปั๊ป จึงต้องนั่งอ่านในคอมแล้วอัพเอาเค้าหน้าสงสารชิมิคะTOTก่อนจากกัน รัก
กันชอบกันแรกไลน์กัน เห้ยม่ายเกี่ยวช๊ะ เค้าหมายถึงมาอ่านเยอะๆ คอมเม้นเยอะๆ บอหต่อความหากขอเตื่องนี้ให้เพื่อนอ่านเยอะ ๆ มีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลาน น้ะจ้ะ
สุดท้าย บอกได้คำเดียวว่า ร้ากรั่วๆนะตัวเอ๊ง♥♥
ไฮ~ (ไม่เอา) สวัสดีคะต้องขอขอบคุณฟุตๆสำหรับผู้ที่เป็นคอมเม้นแรกของเค้านะ ตอนเข้ามาอัพต่อเห็นแล้วดีใจมว๊วก รวมไปถึงผู้หลงผิดเข้ามาอ่านด้วย รักนะจุ๊บๆ ความจริงBOZORIอัพหลายรอบแล้วทางคอมอะแต่พอบันทึกปุ๊ปเออเเลอปั๊ป จึงต้องนั่งอ่านในคอมแล้วอัพเอาเค้าหน้าสงสารชิมิคะTOTก่อนจากกัน รัก
กันชอบกันแรกไลน์กัน เห้ยม่ายเกี่ยวช๊ะ เค้าหมายถึงมาอ่านเยอะๆ คอมเม้นเยอะๆ บอหต่อความหากขอเตื่องนี้ให้เพื่อนอ่านเยอะ ๆ มีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลาน น้ะจ้ะ
สุดท้าย บอกได้คำเดียวว่า ร้ากรั่วๆนะตัวเอ๊ง♥♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น