คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การลาจาก....เพื่อ....การเริ่มต้น
.............................................................................
"ฮาโหล...ขอสายปังจังหน่อยคับป๋ม...."
"เอ่อ!! ค่ะ พูดอยู่ คิเคียวใช่ไหม"
"ใช่ จำไม่ได้เหรอ...วันนี้เพิ่งวันเสาร์เองน่ะ ปัง ลืมกันแล้วเหรอ"
เสียงของชายหนุ่มดังผ่านมาตามสายที่เต็มไปด้วยความสดใส
แต่หารู้มั่ยว่าตอนนี้คนรักของคิเคียวยะกลับมีอการตรงข้ามกันสิ้นเชิง
"ยะ....เดี๋ยวปังโทรกลับได้ไหม....มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ"
หญิงสาวแอบถอนหายใจอยู่เบาๆ
"ก้อคุยตอนนี้ก้อได้นิ...ทำไมมีอะไรรึเปล่า"
ชายหนุ่มทิ้งท้ายนิดหน่อย เพื่อรอคำตอบกลับมา
"เปล่า..ยะ....ตอนนี้ปังไม่ว่างเท่าไร คือ....เฮเซเค้ามาที่บ้านน่ะ"
หญิงสาวกล้าๆกลัวที่จะพูดกับแฟนหนุ่มของเธอ
"อ้อ เฮเซ เค้ามาทำไมเหรอ"
"เอาเปนว่าเดี๋ยว ปังโทรกลับไปใหม่นะ"
"อืม...ก้อได้ เรารออยู่นะปัง"
ชายหนุ่มหน้าละห้อยลงเมื่อจำใจต้องวางสายจากคนที่เค้ารัก
.....................................................................................................................
เมื่อปังจังเดินกลับมาภายในห้องที่มีชายหนุ่มอีกคนนึงนั่งรออยู่แล้ว
น้ำตาก้อพรั่งพรูออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง
"เซ.....ว่าคิเคียวจะโกรธปังไหม"
เทอนั่งลงข้างชายหนุ่ม..ที่ตอนนี้มีเพียงแค่เค้า 2 คน
"มั่ยหรอก..เราว่าหมอนั่นคงเข้าใจน่ะ..ที่เรามาคบกัน..กลับน่ายินดีด้วยซ้ำไป"
ชายหนุ่มพูดพลางเช็ดน้ำตาไห้กับปังจัง
"แต่....เราไม่รู้จะพูดงัยหั้ยคิเคียวเข้าใจอ่ะดิ"
เทอยังคงร้องไห้อยู่....
"เอาเปนว่านายนั่นเข้าใจเราอยู่แล้วล่ะ"
"เซ...นายเปนเพื่อนสนิทคิเคียวน่ะ..."
หญิงสาวพูดไม่มองหน้าเฮเซ
"ใช่..สนิทกับเพพื่อน..เลยสนิทกับแฟนเพื่อนด้วยงัย....ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
เฮเซมองหน้าปัง
ต่างคนต่างก้อยิ้มหั้ยกันและกัน
มีแค่ความเขินอายตอนนี้อยู่บนใบหน้าทั้งสอง
"แล้วไหนว่าไม่ได้จิงจังกับนายนั่นงัย...ก้อบอกเค้าไปเลย"
ชายหนุ่มยังคงคะยั้นคะยอหญิงสาว
"ก้ด้ายงั้นเดี๋ยวปังไปโทรหาคิเคียวก่อนนะ"
พลันหญิงสาวลุกขึ้นชายหนุ่มก้อดึงมือของหญิงสาวลงมาแนบตัว
และโอบกอดกันและกัน
"ผมรักคุณนะปัง"....
ชายหนุ่มบอกเทอ
"ฉันก้อรักคุณค่ะ ..เฮเซ"
หญิงสาวลุกขึ้นมุ่งหน้าไปยังโทรศัพท์
............................................................................................
" ฮาโหล....คิเคียวพูดสายคับ.."
ชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างโทรศัพท์ตื่นขึ้นมารับด้วยความงัวเงีย
"อืม..นี่ปังเองน่ะ..ยะ...."
"อ้อปังเหรอ..โทดทีน่ะเผลอหลับไปจนได้....ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ...."....
ชายหนุ่มพูดอย่างเขินๆ
"เราต่างหากที่ทำให้..ยะ....ต้องรอเราอ่ะ"
หญิงสาวแก้ตัวให้กับชายหนุ่มที่ตอนนี้เทอคิดได้แค่เพื่อนเท่านั้น
"รอเรออะไรกัน...รอแฟนตัวเองแค่นี้..ทำไมจะรอไม่ได้"
"ยะ......"
ปัง..สวนขึ้นมาทันควันก่อนที่คิเคียวจะคิดกับเทอมากไปกว่านี้
"อะไร"
"เรามีเรื่องสำคัญจะบอกกับ...ยะ"
"ว่ามาเลยเรื่องอะไรเหรอคับ...ที่รัก....ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
ชายหนุ่มตอบยิ้มๆๆ
"คือว่า...ปังมีคนใหม่แล้ว..ยะ....เราคงเปนเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ"
รอยยิ้มก่อนหน้านี้ของชายหนุ่มกลายเปนเพียงรอยยิ้มเจื่อนๆๆเท่านั้น
"เฮ้อ! ในที่สุดวันนี้มันก้อมาถึงจนได้แฮะ"
"ยะ...แต่เรายังคงรักยะเหมือนเดิมนะ.."
"ไม่ต้องพูดหรอก...เราไม่เปนอะไรสักหน่อย"...
มือสองข้างของคิเคียวยะตอนนี้ได้แต่กำไว้แน่น
"ไม่เปนไรนะ..ยะ"
"อืม....ไม่เปนไรหรอก...เห็นมั้ยเรายังยิ้มอยู่เรย"
แต่กลับมีน้ำตาอาบแก้มและรอยยิ้มของคิเคียวอย่างไม่ขาดสาย
"..ยะ..."
หญิงสาวพูดนัยๆเปนห่วง
"ไง..เปนคนรักไม่ได้ก้อยังเปนเพื่อนได้นี่...."
"...ยะ...."
น้ำตาของปังจังเริ่มไหลลงมาบ้าง
"ไง..อะไรกันแค่นี้ทำมามีน้ำตา"
"..ยะ รู้ได้ไง...คนบ้า"
"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ รู้ดิ คบกันมาตั้งนาน แค่ได้ยินเสียงก้อรู้แล้ว"
.."ยะ ไม่เปนไรแน่นะ"
"อืม...เทอเองก้อน่าจะดีใจน่ะ..ได้เพื่อนใหม่อีกคนแน่ะ"
"อืม...เรายังรักยะเหมือนเดิมนะ"
"รู้แล้วน่า.....บอกเปนพันครั้งแล้วมั้ง.."
"งั้นแค่นี้นะ..ยะ"
"อืม..ดีคับ"
ชายหนุ่มค่อยๆทรุดตัวลงอยู่ข้างๆโทรศัพท์
น้ำตาไม่รู้มากมายจากไหนถึงได้ไหลพรั่งพรู
ออกมาเปนสายไม่ขาด
ไม่มีอีกแล้วความรัก.....ที่เพิ่งล่องลอยหายไปไหนอากาศ
ยังคงเหลือเพียงแค่ใบหน้าของปังที่กำลังเลือนหายไปจากม่านน้ำตาอย่างช้าๆ
.....และเหลือเพียงแค่ภาพชายหนุ่มคนนึงนั่งก้มหน้าที่อายน้ำตาตัวเองเพียงลำพัง....
to be contenued.......
...................................................................................................................................
เด็กชายดาวอังคาร
ความคิดเห็น