คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เด็กอักษรฝึกงานกับผู้จัดการบ้าเซ็กส์
บทนำ
“สวัสดีครับ เอ่อ.....ที่นี่ใช่บริษัทต้าลี่เฉินรึเปล่าครับ” ธราธร หรือ มังกร นิสิตชั้นปีที่สามเอ่ยถามพนักงานสาวสวยหมวยอึ๋มใส่แว่นที่กำลังส่งยิ้มให้เขาด้วยความมิตรอยู่
“ใช้แล้วจ่ะ” พนักงานสาวตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมแม้จะรู้ว่าผู้เอ่ยถามนั้นมีอายุน้อยกว่าก็ตาม โดยมองจากชุดนิสิตผูกไทด์อย่างเรียบร้อยที่ใส่อยู่
“คือผมส่งใบสมัครฝึกงานมาไว้เมื่อเดือนที่แล้ว .....แล้วพอดี ...คุณ พสุธา นัดผมให้มาสัมภาษณ์ตอนบ่ายวันนี้หนะครับ”
มังกรเอ่ยอย่างกึกๆกักๆเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มีโอกาสอย่างกรายเข้ามาเหยียบอาณาบริเวณที่เป็นบริษัทใหญ่โต ซึ่งดูจากภายนอกก็รู้แล้วว่าเจ้าของกิจการต้องมีทรัพย์สมบัติมูลค่าเกินหมื่นล้านอย่างไม่ต้องสงสัย
“เอ ...... หรอจ๊ะ ..... เดี๋ยวพี่เช็คให้แป๊บนึงนะ พอดีบอสไม่ได้แจ้งไว้หนะจ่ะ” พนักงานสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงสัยก่อนจะเริ่มเปิดบัญชีแฟ้มเอกสารหมายกำหนดนัดของเจ้านายดู
“อ๋อ ..... น้อง..... ธราธรใช่มั้ย”
“อ้อ ใช่แล้วครับพี่”
“โอเคจ่ะ พี่เจอแล้วหละ พอดีพี่รู้สึกว่าบอสจะว่างๆอยู่นะ ยังไงเดี๋ยวพี่จะลองโทรถามให้ตอนนี้เลยละกัน น้องรอพี่แป๊บนึงนะจ๊ะ” พนักงานสาวเอ่ยเสียงหวานใสก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปยังเจ้านายทันที
“ตู้ดดดดดดดดด ..........”
..............
“ค่ะ บอสคะ ..... คือว่าน้อง ธราธร ที่จะมาฝึกงานมาแล้วหนะค่ะ พอดีหนูเห็นบอสว่างๆอยู่ตอนนี้ บอสจะให้น้องขึ้นไปหาเลยมั้ยคะ”
“........................”
“อ๋องั้นหรอคะ” พนักงานสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้มก่อนจะหัวเราะออกมาคิกคักอย่างสบายอารมณ์ อากัปกริยานั่นไม่อาจหลุดรอดพ้นคนฉลาดอย่างมังกรไปได้ เขามองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าบอสของพนักงานสาวคนนี้ คนที่เขาจะต้องไปเผชิญหน้าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านั้นน่าจะเป็นคนกันเอง และเจ้าคารมณ์ขนาดไหน พนักงานต้อนรับธรรมดาถึงได้คุยอย่างไร้อาการเกร็งได้ขนาดนี้
“บอสคนนี้จะต้องเป็นคนกันเอง สบายๆ อัธยาศัยดีแน่ๆ” มังกรคิดในใจ
.....................
“ค่ะ ค่ะ .......... โอเคค่ะบอส .... สวัสดีค่ะ”
พนักงานสาวกล่าวสวัสดีกับเจ้านายทางโทรศัพท์ก่อนจะหันหน้ามาหามังกรที่ตอนนี้กำลังยืนรอลุ้นคำตอบอย่างกล้าๆเกร็งๆอยู่
“เดี๋ยวน้องขึ้นไปที่ชั้นยี่สิบห้าเลยนะจ๊ะ พอดีตอนนี้บอสกำลังว่างอยู่เลย เราเตรียมเอกสารใบสมัครงานมาพร้อมแล้วเนาะ”
“เอ่อ พี่ครับ ผมมีแต่ใบฝึกงานเฉยๆหนะครับ”
“อ๋อนั่นแหละจ่ะ พี่พูดผิด” พนักงานสาวว่าก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างคนอารมณ์ขัน
“ลิฟท์ก็อยู่ด้านในทางด้านขวา เดี๋ยวน้องเดินๆไปก็จะเจอเองแหละ โชคดีนะจ๊ะ” คำแนะนำของพนักงานสาวทำให้คนร่างสมส่วนสูงพอประมาณพอใจชื้นขึ้นบ้างจากอาการประหม่า เขาไม่ลืมที่จะยกมือขอบคุณพี่สาวคนสวยคนนี้ก่อนจะเดินถือแฟ้มเอกสารตรงไปยังลิฟท์ทันที
.......................
.......
“ตริ๊ง!”
ใช้เวลาไม่นานนักลิฟท์กระจกก็ได้พานิสิตชั้นปีที่สามคนนี้ขึ้นมาจนถึงชั้นที่ยี่สิบห้า ชั้นที่เขากำลังจะต้องเผชิญกับผู้ให้การสัมภาษณ์และเป็นทั้งผู้จัดการของบริษัทนี้ด้วย
“ห้องสองห้าศูนย์หนึ่ง..... “ มังกรเอ่ยสบถกับตัวเองอย่างเบาเสียงก่อนจะไล่เดินไปตามทางเดินราดยาวบนพรมสีฟ้าอ่อนจนถึงห้องที่เขากำลังตามหา
ด้านขวาของชั้นนี้จะเป็นห้องซึ่งมีประตูกั้นอยู่ ดูแล้วช่างเหมือนห้องประชุมและห้องปฏิบัติการอะไรซักอย่างในสายตาของเด็กฝึกงานใหม่คนนี้ ส่วนด้านขวาก็เป็นแผนกทำงานของพนักงานออฟฟิศ ซึ่งจะว่าง่ายๆก็คือลูกจ้างของบอสคนนี้นั่นเอง
เหล่ามนุษย์เงินเดือนกำลังดูทำงานกันอย่างขะมักเขม้น มังกรกำลังตื่นเต้นกับภาพใหม่ที่เขาไม่เคยได้ประสบพบเจอมาในช่วงชีวิตมหาวิทยาลัยสี่ปี ทุกอย่างดูแปลกใหม่ ท้าทายและชวนให้ค้นหาบริษัทหรูไฮแห่งนี้
“ซักวันเราจะกลายเป็นมนุษย์เงินเดือนแบบคนในบริษัทนี้มั้ยเนี่ย” มังกรว่าสั้นๆก่อนจะหันมาหยุดเดินอยู่ที่ประตูไม้ห้องสองห้าศูนย์หนึ่ง
“แอ๊ดด!”
........
“เฮ้ย！ .... อุ๊บบ .... ขอโทษครับ
นิสิตฝึกงานถึงกับร้องอุทานด้วยความตกใจพร้อมกับมือเย็นเท้าเย็นเหตุเพราะพึ่งตระหนักรู้ได้ว่าตนลืมเคาะประตูก่อนจะเข้าห้อง
และภาพที่เผยให้เห็นอยู่ตรงหน้าของเขาตอนนี้ .....
สายตาคมของผู้ชายหน้าใสแต่กลับหล่อเข้มหันมองเขาขวับมาทันทีด้วยท่าทางสุขุมและเยือกเย็น
พสุธากำลังอยู่ในร่างของผู้ชายเปลือยอก กึ่งถอดเสื้อกึ่งใส่เสื้อ เสื้อเชิ้ตสีขาวทิ้งรอยให้เห็นวงกว้างสีน้ำตาล จากการคาดเดาของมังกรแล้วเขาเดาว่าวงกลมวงนั้นน่าจะมีสาเหตุมาจากรอยหกจากแก้วกาแฟที่ถูกทำร่วงหล่นอย่างไม่ทันได้ระวัง
แต่กระนั้นก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพิจารณารอยวงกลมบนเสื้อ เขาจะต้องรีบแก้สถานการณ์ความผิดพลาดนี้ให้เร็วที่สุด อีกทั้งนี่ก็เป็นครั้งแรกซะด้วยที่เขาได้เจอบอส พสุธา ถ้าหากจะถูกไล่ออกตั้งแต่ยังไม่ได้ยื่นใบสมัคร ก็นับว่าเป็นความไม่ระวังอย่างที่สุดและแสนจะให้อภัยไม่ได้สำหรับมังกร
“ขะ ...ขอโทษครับ!” มังกรรีบเอ่ยขอโทษพร้อมกับก้มหัวลงจนศีรษะแทบจะชิดติดกับหัวเข่า ถึงเขาจะเป็นคนเฉลียวฉลาด แต่ความรู้สึกประหม่าในตัวของเขาก็มักจะไม่ต่างอะไรไปจากคนธรรมดาทั่วไป เช่นตอนที่ประหม่าจนลืมเคาะประตูห้องของบอสพสุธา
ผู้ชายร่างหนาหล่อเข้มหันกลับมามองคนที่ก้มหัวให้เขาอยู่อย่างสายตาเนือยๆไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวนั่นวางลงกับเก้าอี้ทำงานไม่ห่างจากตัวเขามากนัก เผยให้เห็นเรือนร่างกำยำสะท้อนกับแสงแดดอ่อนสีเหลืองนวลยามบ่ายแก่
ร่างที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ส่วนบน เผยให้นิสิตฝึกงานที่ตอนนี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ต้องสะดุดกับเรือนร่างที่อยู่ตรงหน้าของเขา ร่างล่ำสันอย่างคนสุขภาพดีที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเข้าฟิตเนสเป็นประจำ ทั้งกล้ามหัวไหล่และแขนที่ก่อเป็นมัดแน่น กล้ามหน้าอกขาววาบนูนทั้งสองข้างซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยหัวนมสีชมพูใส และกล้ามหน้าท้องที่พอมีให้ six packs ให้เห็นอยู่รางๆ
มังกรถึงกับเผลอเบิกตาโตก่อนจะสะอึกกลืนน้ำลายในไม่ช้าอย่างไม่รู้ตัว กว่าเขาจะได้สติกลับคืนมาก็ไม่สามารถหลุดรอดจากสายตาของพสุธาไปได้เสียแล้ว
“ไม่รู้รึไง ว่ามารยาทพื้นฐานของการเข้าห้องเจ้านายต้องเคาะประตูหนะ” พสุธาเอ่ยเสียงเรียบ
“ขอโทษครับ ....... ผมตื่นเต้น”
มังกรเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาขณะที่ยังก้มหน้ามองลงพื้นอยู่
“ตื่นเต้นหรอ” พสุธาเอ่ยถามสั้นๆก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน แล้วเลื่อนเข้ามาใกล้กับโต๊ะของเขา
“คะ.....ครับ” มังกรพยายามฝืนความประหม่าของตัวเองให้เอ่ยคำตอบไปอย่างมั่นใจที่สุด
“ล็อคห้อง ...... แล้วเดินเข้ามาหาผมครับ” พสุธาว่าพลางหยิบแฟ้มเอกสารที่มีกระดาษข้อมูลของมังกรอยู่เต็ม
หน้ากระดาษขึ้นมาวางบนโต๊ะ
มังกรได้แต่เงอะๆงันๆในเวลานี้ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรกับความเปิ่นของการปล่อยไก่ไปกับอากัปกริยาเมื่อสักครู่นิสิตฝึกงานได้แต่ยอมทำตามผู้ที่กำลังออกคำสั่งให้เขาทำตามอย่างว่าง่าย
“นั่งลงครับ”
“คะ.....ครับ”
....
พสุธาชำเลืองตาขึ้นมามองมังกรอีกครั้งก่อนจะก้มลงกลับไปมองยังเอกสารที่อยู่ในมือเขา
“เอาใบวัดระดับHSK กับToefl มารึเปล่าครับ”
“เอามาครับ” มังกรเอ่ยพร้อมกับหยิบเปิดแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาเป็นอย่างดี มือของเขาคว้าหยิบลงบนกระดาษสองแผ่นแล้วยื่นให้พสุธาทันที”
“อืม..... Toeflเก้าสิบเก้าเต็มหนึ่งร้อยยี่สิบ HSKก็ผ่านระดับหกเรียบร้อย .....คะแนนของคุณผมคิดว่าผ่านเกณฑ์ของบริษัทเราฉลุยเลยหละครับ ทักษะทางด้านภาษาผมคงไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากเลย”
คำชมของพสุธาที่ฟุ้งลอยขึ้นมาทำให้มังกรถึงกับเผลอเผยรอยยิ้มให้คนตรงหน้าเห็นได้อย่างชัดเจน เขาถอนหายใจเสียงเบา ก่อนจะยกมือแล้วพนมนิ้วทั้งห้าขอบคุณพสุธา
“ขอบคุณนะครับ”
“อย่าพึ่งดีใจไปครับ .....！”
แต่รอยยิ้มของมังกรเป็นอันต้องค่อยๆหุบลงไปอย่างคนปล่อยไก่รอบที่สอง ในใจเขาเริ่มกำลังลุ้นว่าประโยคที่ตามมาหลังคำว่าแต่ของบอสสุดหล่ออย่างพสุธาจะมีใจความว่าอย่างไร
“คุณไม่ผ่านมารยาทพื้นฐาน!” พสุธาเอ่ยเสียงหนักก่อนจะยื่นกระดาษสองใบนั้นคืนให้กับมังกร ที่มีสีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือกและเหวอระห่อยอยู่เวลานี้
“ผมมีสองทางเลือกให้คุณได้เลือก .... คุณจะมาฝึกมารยาทกับผมก่อนสองสัปดาห์แล้วทำงาน หรือจะไปหางานที่อื่น สุดแล้วแต่คุณจะเลือกครับ” พสุธาเอ่ยเสียงเรียบ แววตาของการตัดสินใจเด็ดขาดและไร้ความปราณีใดๆส่องประกายอยู่เต็มสายตาของมังกร สิ่งที่เกิดขึ้นช่างผิดกับความคาดหมายของมังกรอย่างสิ้นเชิง
ความรู้สึกของมังกรเวลานี้ไม่ต่างอะไรไปจากการโดนตบหัวแล้วลูบหลัง พร้อมกับโดนเอาน้ำรอนใส่น้ำแข็งสาดเทมาเป็นคอมโบตู้มใหญ่
คนร่างสมส่วนเงยหน้าขึ้นมาสบแววตาของบอสพสุธาอยู่ครู่หนึ่ง เขานิ่งพิจารณาอยู่ซักพักก่อนจะเอ่ยคำตอบไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ผมอยากทำงานที่นี่ครับ ผมยอมมาฝึกมารยาทกับคุณครับ!”
บอสพสุธาสร้างรอยยิ้มไว้ที่มุมปากข้างขวาให้เด็กตรงหน้าได้เห็น ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมโต๊ะทำงาน มายืนหยุดอยู่ข้างๆมังกร ที่ตอนนี้มีอาการเกร็งและหน้าแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติของคนประหม่า
.......................
ความคิดเห็น