ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สร้างตระกูลหลี่
อนนี้ผมบอพวเธอว่า..."เมื่อแม่นาเ้าเมือไปแ้พวมือปราบ แล้วให้แม่นาบอทาารว่า ีฟ่านหลุนปล่อยพวแม่นามา แล้วแม่นา็เินมาพัที่หมู่บ้านที่เยถูปล้น แล้วพอเ้าแม่นา็เ้ามาในเมืออย่าที่เห็น ถ้าพวมือปราบทาารสสัย ็บอว่า ีฟ่านหลุนบอพวเราว่า่อให้อยู่ในมือทาาร็ับพวเราลับไปไ้ พวแม่นาสสัยสิว่าทำไมให้พูแบบนั้นเพราะัวเรายัไม่อยาเป็นุสนใ" หลัาำับให้พวเธอพูามแบบที่ผมบอ พวเธอ็พยัหน้า แล้วผม็บอพวเธอว่า พอเห็นประูเมือผมอเ้าไป่อนะไปื้อบ้านแล้ว่อยไปามพวเธอ หลัาพวเธอเินไปถึประูเมือ ผมเ้าไปในเมือ่อนแล้ว พวเธอถามลู่เหมยว่า....
"ลู่เหมยเ้าพอะรู้ไหมว่าทำไมุายหลี่ถึสวมใส่หน้าาลอเวลา" ที่พวเธอถามลู่เหมยไม่ใ่เพราะเหุใหรอ ถึแมุ้ายหลี่ะหน้าาอัปลัษ์ แ่็เย่วยพวเธอมาลอ พวเธอไม่มีวันรัเียเาหรอ พอลู่เหมยฟั็หัวเราะ ิ ั บอว่าหน้าาอเาเป็นอันราย่อสรีเรา แล้วลู่เหมยบอพวเธอว่าเียวถึบ้านแล้ว่อยให้เาถอหน้าาใหู้ พอไ้ฟัพวเธอ็ทำหน้าสสัยแ่็ไม่ไ้ถาม่อ พอถึหน้าประูเมือพวเธอ็บอพวทหารยามแบบที่เาเยบอไว้ แล้วทหารยาม็พาพวเธอไปที่ว่าารอำเภอ พอมาถึพวเธอ็เล่าเรื่อที่เิึ้นับพวเธอ พอฟับ ใ้เท้าสั่พวมือปราบระมนไปปิล้อมเาทมิฬทันที
มาถึทา้านนี้ ผม็เินทาไปที่ทำารเมือที่เยทำป้ายให้ผม พอผมเินเ้าไปเ้าหน้าที่ถามว่ามาทำอะไรผมเลยบอว่า...
"พอี้า้อารหาื้อบ้านสัหลัราาเท่าไร็ไ้" พอเ้าหน้าที่ไ้ยิน็ยิ้มฤหาสน์่าๆมีทั้ในและนอัวเมือ ผม็ูภาพไปเรื่อยๆ แล้วผม็เอและี้ไปที่ภาพนั้นเ้าหน้าที่มอูนิ้วผมี้ไปที่ภาพฤหาสน์ แล้วบอว่าฤหาสน์หลันี้เ้าอฤหาสน์นเ่าให้ที่หลบ่อนโรร้ายอแผนินเลยโนประหารทั้รอบรัว ผม็พยัหน้ารับฟั พอฟัอบผม็ถามราาเท่าไร เ้าหน้าที่บอว่า300000ำลึ ผม็หยิบั๋วเินส่ให้แล้วเ้าหน้าที่็ส่ใบสัาฤหาสน์ให้ผมเอานิ้วโป้ิ้มหมึแในใบสัาพอเสร็เ้าหน้าที่็ประทับา มัรฟ้า เหมือนในป้ายผม พอเสร็ผม็ไปูบ้าน พอเปิประูเ้าไป้าในว้ามา ถัมามีศาลาริมน้ำ ผม็เินเ้าไปในสำรวบ้านมีอเรื่อใ้รบ าแ่อเล็ๆน้อยๆ่อยหาื้อที่ลา็ไ้ พอสำรวเสร็ผม็เินไปที่ว่าารอำเภอแล้ว็เอลู่เหมยพอีผมเลยบอให้เธอไปามพวเพื่อนๆเธอให้ามผมไปที่บ้านระหว่าทา็มีบรราหนุ่มๆมอผม้วยสายาสมเพ ผม็ไม่ไ้สนใแู่เหมือนพวเธอะโรธแทนผม พอมาถึบ้านพวเธอ็ใเพราะบ้านหลัให่มา พวเธอ็เินเ้าไปสำรว แ่ห้อพัไม่พอผม็ปรึษาับพวเธอว่าให้บานไปพัที่โรมเี๊ยมัน่อนพวเธอ็เห็น้วย ส่วนผม็ออไปหา่าที่ทำารเมือแล้วเ้าหน้าที่็ให้นไปามหัวหน้า่าให่อเมือนี้ ผม็เลยอธิบายและวาแบบแปลนที่พัฝั่ายและที่พัฝั่หิอยู่นล่ะฝั่และอ่าน้ำร้อนที่ใ้ถ่านทั้2ฝั่โยที่ให้บ้านผมั้นลาไว้ แล้วผม็ถามนาย่าอีี่วันถึะเสร็นาย่าบอ20วันน่าะเสร็ ผมเลยถามราาทั้หมเท่าไรเ้าหน้าที่บอว่า600000ำลึ เอาว่ะเพื่ออนาผม่ายเินให้ แล้วเ้าหน้าที่็ประทับาสัแล้วผม็ลับบ้าน พอมาถึผม็บอเล่าให้พวเธอฟัพวเธอ็ไม่ไ้พูอะไร ผมให้ั้ลู่เหมยอี50000ำลึไว้ให้เธอื้ออและ็ับ้าว ผมบอพวเธอว่าอพัสัหน่อย อนเย็นให้นมาามแล้วัน พวเธอพยัหน้าแล้ว็ไปทำหน้าที่อัวเอ ผมเ้ามาในห้อ ห้อนีู้สะอาสสัยพวเธอทำวามให้มั้ แล้วผม็ถอหน้าาเอาอในแหวนมาูั๋วเหลือแ่200000ำลึ นอนั้นเป็นทอ พวแหวน อัมี มร ำภีร์วิา่าๆ ผม็ูอไปเรื่อยๆ แล้ว็นั่โรลมปรา อนนี้ระับพลัอยู่ที่ สำเร็ั้น7 แ่ผมยัไม่รีบร้อนเียวอนลาืน่อยศึษา ำภีร์วิา่าๆพอเย็นุ้ยฮวาอาสามาเรียผมที่ห้อพอประูเปิออเราทัู้่็สบาัน แล้วผม็ยิ้มให้สัพัุ้ยฮวาไ้สิแล้วถามผมว่า...
"ม่ะ ม่ะไม่ทราบว่าุายหลีู่หมิอยู่หรือไม่เ้า่ะ" เราถามผู้ายรหน้าว่าุายหลี่อยู่ไหม เราเป็นอะไรไปเนี้ยหัวใเ้นแร ผู้ายอะไร่าหล่อเหลาและส่าาม ผมมอยิ้มๆไปที่เธอแล้วพูว่า...
"่าน่าน้อยใัไม่ไ้เอแปปเียวลืมัวเราไปแล้วหรอ เราไหลีู่หมิแ่ถอหน้าา็ำไม่ไ้สัแล้ว ราวนี้ำไ้ยัล่ะแม่นาุ้ยฮวา" ผมแล้พูป่นน้อยใ แล้วเธอ็มอผมอย่าสสัยผมเลยเินไปหยิบหน้าาใส่แล้วเธอ็ใ เอามือปิปาัวเอ ผมเห็นเธอหน้าแเแล้วผม็แล้เอามือเะหน้าผาถามว่าไม่สบายหรอ เธอส่ายหน้าแล้วเินไปเลย ผมเลยเินามเธอไปที่โ๊ะอาหารระหว่าทา พวเธอที่ไม่เยเห็นหน้าผม็มอ พอมาถึโ๊ะ ผมถามลู่เหมยไม่ทาน้าวหรอ เธอส่ายหน้าบอว่าทานับเพื่อนๆเธอในห้อรัวแล้ว ผมพยัหน้าแล้วบอว่าที่หลัให้มาินพร้อมัน พอทานเสร็ลู่เหมย็เรียทุนมาูหน้าเ้าอบ้านนใหม่ พอพวเธอเห็นหน้าผม็ใ เพราะใบหน้าอผมเป็นอันราย่อสรีริๆอย่าที่ลู่เหมยเยบอพวเธอ แล้วผม็บอลู่เหมยว่าะเ้าไปฝึวิาในห้อถ้าไม่มีอะไรสำัอย่ารบวน พอเ้ามาในห้อ ผม็นั่ทำสมาธิทำให้ิใสบผ่านไป1ั่วโม ผม็ลืมาึ้นและหยิบหนัสือปสีแ ใ่แล้วล่ะมันือ วิาฝ่ามือโลหิ ในหนัสือมีภาพแ่ล่ะหน้าให้เลื่อนลมปราไปุที่ำหน ผมนั่อ่าน2รอบแล้วเริ่มฝึ ริๆรอบเียว็ำไ้แล้ว ที่้อทวนเพราะมันมีภาพโรลมปราไปุ่าหลายหน้า พอำไ้แล้ว็ปิหนัสือแล้วเริ่มฝึ
"ลู่เหมยเ้าพอะรู้ไหมว่าทำไมุายหลี่ถึสวมใส่หน้าาลอเวลา" ที่พวเธอถามลู่เหมยไม่ใ่เพราะเหุใหรอ ถึแมุ้ายหลี่ะหน้าาอัปลัษ์ แ่็เย่วยพวเธอมาลอ พวเธอไม่มีวันรัเียเาหรอ พอลู่เหมยฟั็หัวเราะ ิ ั บอว่าหน้าาอเาเป็นอันราย่อสรีเรา แล้วลู่เหมยบอพวเธอว่าเียวถึบ้านแล้ว่อยให้เาถอหน้าาใหู้ พอไ้ฟัพวเธอ็ทำหน้าสสัยแ่็ไม่ไ้ถาม่อ พอถึหน้าประูเมือพวเธอ็บอพวทหารยามแบบที่เาเยบอไว้ แล้วทหารยาม็พาพวเธอไปที่ว่าารอำเภอ พอมาถึพวเธอ็เล่าเรื่อที่เิึ้นับพวเธอ พอฟับ ใ้เท้าสั่พวมือปราบระมนไปปิล้อมเาทมิฬทันที
มาถึทา้านนี้ ผม็เินทาไปที่ทำารเมือที่เยทำป้ายให้ผม พอผมเินเ้าไปเ้าหน้าที่ถามว่ามาทำอะไรผมเลยบอว่า...
"พอี้า้อารหาื้อบ้านสัหลัราาเท่าไร็ไ้" พอเ้าหน้าที่ไ้ยิน็ยิ้มฤหาสน์่าๆมีทั้ในและนอัวเมือ ผม็ูภาพไปเรื่อยๆ แล้วผม็เอและี้ไปที่ภาพนั้นเ้าหน้าที่มอูนิ้วผมี้ไปที่ภาพฤหาสน์ แล้วบอว่าฤหาสน์หลันี้เ้าอฤหาสน์นเ่าให้ที่หลบ่อนโรร้ายอแผนินเลยโนประหารทั้รอบรัว ผม็พยัหน้ารับฟั พอฟัอบผม็ถามราาเท่าไร เ้าหน้าที่บอว่า300000ำลึ ผม็หยิบั๋วเินส่ให้แล้วเ้าหน้าที่็ส่ใบสัาฤหาสน์ให้ผมเอานิ้วโป้ิ้มหมึแในใบสัาพอเสร็เ้าหน้าที่็ประทับา มัรฟ้า เหมือนในป้ายผม พอเสร็ผม็ไปูบ้าน พอเปิประูเ้าไป้าในว้ามา ถัมามีศาลาริมน้ำ ผม็เินเ้าไปในสำรวบ้านมีอเรื่อใ้รบ าแ่อเล็ๆน้อยๆ่อยหาื้อที่ลา็ไ้ พอสำรวเสร็ผม็เินไปที่ว่าารอำเภอแล้ว็เอลู่เหมยพอีผมเลยบอให้เธอไปามพวเพื่อนๆเธอให้ามผมไปที่บ้านระหว่าทา็มีบรราหนุ่มๆมอผม้วยสายาสมเพ ผม็ไม่ไ้สนใแู่เหมือนพวเธอะโรธแทนผม พอมาถึบ้านพวเธอ็ใเพราะบ้านหลัให่มา พวเธอ็เินเ้าไปสำรว แ่ห้อพัไม่พอผม็ปรึษาับพวเธอว่าให้บานไปพัที่โรมเี๊ยมัน่อนพวเธอ็เห็น้วย ส่วนผม็ออไปหา่าที่ทำารเมือแล้วเ้าหน้าที่็ให้นไปามหัวหน้า่าให่อเมือนี้ ผม็เลยอธิบายและวาแบบแปลนที่พัฝั่ายและที่พัฝั่หิอยู่นล่ะฝั่และอ่าน้ำร้อนที่ใ้ถ่านทั้2ฝั่โยที่ให้บ้านผมั้นลาไว้ แล้วผม็ถามนาย่าอีี่วันถึะเสร็นาย่าบอ20วันน่าะเสร็ ผมเลยถามราาทั้หมเท่าไรเ้าหน้าที่บอว่า600000ำลึ เอาว่ะเพื่ออนาผม่ายเินให้ แล้วเ้าหน้าที่็ประทับาสัแล้วผม็ลับบ้าน พอมาถึผม็บอเล่าให้พวเธอฟัพวเธอ็ไม่ไ้พูอะไร ผมให้ั้ลู่เหมยอี50000ำลึไว้ให้เธอื้ออและ็ับ้าว ผมบอพวเธอว่าอพัสัหน่อย อนเย็นให้นมาามแล้วัน พวเธอพยัหน้าแล้ว็ไปทำหน้าที่อัวเอ ผมเ้ามาในห้อ ห้อนีู้สะอาสสัยพวเธอทำวามให้มั้ แล้วผม็ถอหน้าาเอาอในแหวนมาูั๋วเหลือแ่200000ำลึ นอนั้นเป็นทอ พวแหวน อัมี มร ำภีร์วิา่าๆ ผม็ูอไปเรื่อยๆ แล้ว็นั่โรลมปรา อนนี้ระับพลัอยู่ที่ สำเร็ั้น7 แ่ผมยัไม่รีบร้อนเียวอนลาืน่อยศึษา ำภีร์วิา่าๆพอเย็นุ้ยฮวาอาสามาเรียผมที่ห้อพอประูเปิออเราทัู้่็สบาัน แล้วผม็ยิ้มให้สัพัุ้ยฮวาไ้สิแล้วถามผมว่า...
"ม่ะ ม่ะไม่ทราบว่าุายหลีู่หมิอยู่หรือไม่เ้า่ะ" เราถามผู้ายรหน้าว่าุายหลี่อยู่ไหม เราเป็นอะไรไปเนี้ยหัวใเ้นแร ผู้ายอะไร่าหล่อเหลาและส่าาม ผมมอยิ้มๆไปที่เธอแล้วพูว่า...
"่าน่าน้อยใัไม่ไ้เอแปปเียวลืมัวเราไปแล้วหรอ เราไหลีู่หมิแ่ถอหน้าา็ำไม่ไ้สัแล้ว ราวนี้ำไ้ยัล่ะแม่นาุ้ยฮวา" ผมแล้พูป่นน้อยใ แล้วเธอ็มอผมอย่าสสัยผมเลยเินไปหยิบหน้าาใส่แล้วเธอ็ใ เอามือปิปาัวเอ ผมเห็นเธอหน้าแเแล้วผม็แล้เอามือเะหน้าผาถามว่าไม่สบายหรอ เธอส่ายหน้าแล้วเินไปเลย ผมเลยเินามเธอไปที่โ๊ะอาหารระหว่าทา พวเธอที่ไม่เยเห็นหน้าผม็มอ พอมาถึโ๊ะ ผมถามลู่เหมยไม่ทาน้าวหรอ เธอส่ายหน้าบอว่าทานับเพื่อนๆเธอในห้อรัวแล้ว ผมพยัหน้าแล้วบอว่าที่หลัให้มาินพร้อมัน พอทานเสร็ลู่เหมย็เรียทุนมาูหน้าเ้าอบ้านนใหม่ พอพวเธอเห็นหน้าผม็ใ เพราะใบหน้าอผมเป็นอันราย่อสรีริๆอย่าที่ลู่เหมยเยบอพวเธอ แล้วผม็บอลู่เหมยว่าะเ้าไปฝึวิาในห้อถ้าไม่มีอะไรสำัอย่ารบวน พอเ้ามาในห้อ ผม็นั่ทำสมาธิทำให้ิใสบผ่านไป1ั่วโม ผม็ลืมาึ้นและหยิบหนัสือปสีแ ใ่แล้วล่ะมันือ วิาฝ่ามือโลหิ ในหนัสือมีภาพแ่ล่ะหน้าให้เลื่อนลมปราไปุที่ำหน ผมนั่อ่าน2รอบแล้วเริ่มฝึ ริๆรอบเียว็ำไ้แล้ว ที่้อทวนเพราะมันมีภาพโรลมปราไปุ่าหลายหน้า พอำไ้แล้ว็ปิหนัสือแล้วเริ่มฝึ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น