ย้ายเมเจอร์ไม่ได้หมายถึงความพ่ายแพ้

ข้อมูลเบื้องต้น

 ก่อนเข้าปี 1 คิดว่า กุจะเรียนอะไรดี ก็ถามหลายฝ่าย พี่น้อง พ่อแม่ และ คนรู้จักทั่วไป เขาต่างบอกว่าเรียนในสิ่งที่ชอบและเป็นตัวเอง งั้นผมคิดว่าผมจะเรียนสื่อสารมวลชน โดยบุคลิก คิดว่าเป็นคนชอบ พูด ชอบเจรจาและเปนคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี(คนใกล้ตัวบอก) อีกอย่างเป็นคนชอบร้องเพลง  ความใฝ่ฝัน สูงสุดคือ มีผลงานเพลง  

เนื้อเรื่อง

ก่อนเข้าปี 1 คิดว่า กุจะเรียนอะไรดี ก็ถามหลายฝ่าย พี่น้อง พ่อแม่ และ คนรู้จักทั่วไป เขาต่างบอกว่าเรียนในสิ่งที่ชอบและเป็นตัวเอง งั้นผมคิดว่าผมจะเรียนสื่อสารมวลชน โดยบุคลิก คิดว่าเป็นคนชอบ พูด ชอบเจรจาและเปนคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี(คนใกล้ตัวบอก) อีกอย่างเป็นคนชอบร้องเพลง  ความใฝ่ฝัน สูงสุดคือ มีผลงานเพลง   แต่แล้ว ด้วยความขี้เกียจ คะแนน เอนทราน ออกมา ไม่ถึง คณะ สื่อสารมวลชน มันต่ำเตี้ยติดดิน จนทำให้ผม หดหู่ใจมาก และ คะแนนไม่สามารถ เข้าคณะอะไรเลย เน่องจาก ผลบุญหรือ กรรมในอดีตนั่นเอง ที่ส่งผล ผมหดหู่และเศร้าใจมากช่วงนั่น  คิดอยู่ในใจว่ากุจะเอาไงดีวะ  คนอยากกุไม่โง่นะโว้ย  แต่แมร่งชะตา ทำไมจุจู๋ อย่างงี้ฟะ 
ช่วงนั่นผมออกไปวิ่ง ทุกวัน เพื่อทำให้ ตัวเอง เบา ความเคียจลง และแล้วโอกาศก็มีสำหรับคนขี้เกียจอย่างผม มหาลัยเปิดรับสมัครสอบตรงภาคพิเศษ คณะบริหารธุรกิจ ผมก็เข้าไปสอบ โดยคิดว่า สงสัยจะไม่ติด สอบตั้ง 1000ก่าคน เอาแค่ 200 ก็เลยไม่คิดหวังเลยว่าจะติด  แต่แล้วก็ ติด  ผมตั้งใจ จะปรับตัวใหม่เป็น คนใหม่ และแล้ว เทอม 1 ก็ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง  เกรด เฉลี่ยออกมา 3.17   คิดในใจว่า ทำไม ได้ น้อยกว่าที่คิดหนิ  แต่ก็แอบ ดีใจที่ตัวเองทำได้ดีพอประมาณ พอถึงก่อนเทอม2 ทางคณะให้เลือก เมเจอร์ อ้าว!!!คิดในใจ กุ เอาไรดี วะ บัญชีได้เกรด A  มาวะ แถม บัญชี จบมางานดี  กุเรียน รอดอยู่ละ  (คิดในใจ) ผมจึงเลือกเรียนบัญชี ด้วยความ ภูมิใจ     พอเริ่มเข้าเทอม 2   งานเข้าละสิ!!!! เกมส์ๆๆ ติดเกมส์ พี่น้อง ฮ่าๆ !!!เลยคิดว่า แม้ ลองเล่นไป เรียนไป ใกล้สอบค่อยอ่าน  งานเข้าของจริงเลย  !!!! เกรดเทอม2 ลดลง จากเดิม 0.7 พระเจ้า!!!!สาเหตุเพราะ ตัวเองอีกแล้วที่ ทำตัวไม่ดี แต่ก็คิดในใจว่า ไงเกรดได้ น้อยแต่  ได้ความพอใจ   ฮ่าๆ   พอขึ้นปี 2 เทอม 1   จากที่เคยกระตือรือร้นก็ รู้สึกเบื่อ เซงกระตายเวลาเข้าเรียน บัญชี รู้สึกว่า ไม่รู้เรื่องสะเลย อะไรของมันนี้  ผมก็พยายามจะเข้าใจและรู้ว่าอย่างไงมันก็ ไม่ยากเกิน ฝีมือเราหรอก    ป๊าดดด  !!!คะแนน ออกมาแน่น เลย ตกมีน ไป2 คะแนน และ ความเน่าของวิชาอื่นก้ ยังมี taxผ มตกมีนอีก  จึงคิดถึงอนาคตว่า เราจะอยู่หรือ จะหนี แล้วเรา อะ ชอบมันจริงไหม และพร้อมที่จะอยู่กับมัน ในอนาคตไหม   คำตอบในใจ บอกว่า อยู่ได้หนะ ไงก็ จบไปก็ไถ่ งานสัก2ปีแล้วค่อย ลาออกไปทำธุรกิจส่วนตัวไปค้าขาย   แต่ ผมก้ มาเปลียนทัศนะคติ จากการสังเกตบุคลิกของนักธุรกิจท่านหนึ่งซึ่ง   ผมเห็นรอยยิ้ม ของ ท่าน ผมก็คิดว่า ทำไม ท่านยิ้มได้อย่างมีความสุขขนาดนี้ ทำไมท่านดูมีพลัง และ ทำไมท่านมีความเป็นคนแก่ที่อายุ50แต่ราศีความหนุ่มยังแค่ 30 ต้นๆ  ผมก็ตีความออกมา ผมก็พบคำตอบ  คือ ท่านมีความสุข ในสิ่งที่ท่านทำ  ท่านยิ้มเพราะความสุข โปรดติดตามตอนต่อไป เมื่อยๆๆๆ ขอไปอ่านหนังสือต่อนะ เด๋วมาอัพต่อ...(สู้ๆ )