ตะนาวศรี

ลำดับตอนที่ #81 : กลีบซ้อนกล

" จาติโบอาร์ท่านพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง  ปิเยข้ารู้ว่าท่านอยากให้ปิเยหาวิธีกลับเข้าไปช่วยเผ่าพันธ์ปิเยข้า ก็บอกแล้ว ไม่ใช่ว่าปิเยข้าไม่อยากไป แต่ชีราที่เข้ามาในน้ำมันแรงจนเข้าฝืนกลับไปไม่ได้แล้ว  "

ปิเยประการียะกล่าว

" ส่วนนั้นข้าเข้าใจ และไม่เห้นด้วยเหมือนกันที่ท่านจะเสี่ยงกลับไปแบบนั้น  แต่ที่ข้าบอกเพราะข้าทนเห็นผู้ที่มีสภาพอย่างข้าไม่ได้ โดยทั้งที่มีโอกาส แต่ข้ากลับไม่ช่วยเหลือเช่นนี้ "

ต้นไม้ต่างดาว จาติโบอาร์กล่าว นั่นยิ่งทำให้ปิเยประการียะ ยิ่งสงสัยคำพูดต้นไม้ต่างดาวนี่เสียยิ่งขึ้นไปอีก จาติโบอาร์เห็นเช่นนั้นจึงอธิบายต่อ

"ข้ารู้ว่าท่านคงล่องน้ำกลับไปที่อยู่ของท่านด้วยตัวเองไม่ได้แล้วตอนนี้  ข้าถึงอาสามาช่วยพาท่านไปไง  

"พาปิเยข้าไป "

ปิเยประการียะอุทาน

และ แล้ว  ปิเยประการียะได้รับการช่วยเหลือให้อาศัยร่างยักษ์ของต้นไม้ต่างดาวจาติ ที่ตอนนี้มันกลายร่างเป็นพาหนะที่ดำน้ำได้ และห่อหุ้มร่างของปิเยปะการียะไว้ภายในร่างยักษ์เพื่อไม่ให้ถูกกระเเสน้ำที่มีพิษปนอยู่ ร่างของต้นไม้ต่างดาวจาติไม่ได้กระทบกระเทือนกับพิษที่ปนมากับในน้ำนั้น เพราะมันเป็นเผ่าพันธ์ต้นไม้ที่ทนต่อพิษและแรงกรดต่างๆ มันพาร่างประการียะ ดำดิ่งลงสู่ไต้ทะเลลึกตามทางที่ปิเยประการียะชี้นำทาง แต่ตามทางไต้น้ำที่ผ่านไปมีร่างของปิเยประการียะ หลากหลายสายพันธ์ ดูออกว่าพวกมันได้รับผลกระทบและบางร่างได้แน่นิ่งไปแล้ว และบางร่างกำลังกระเสือกกระสนดิ้นรนตามพิษที่ร่างนั้นต้องอย่างทรมาณ  ปิเยประการียะรู้สึกหดหู่กับสิ่งที่เห็นเขานึกว่าคิดผิดหรือเปล่าที่กลับมาเจอภาพที่รันทดเช่นนี้ แต่ด้วยความที่เป็นผู้นำที่เข้มแข็งที่สุดในท้องทะเล ปิเยประการียะได้กั้นความรู้สึกเสียใจเอาไว้ ความหวังตอนนี้มีเพียงได้เห็นครอบครัวของปิเยมันเองอีกซักครั้งไม่ว่าสิ่งที่เห็นจะอยู่ในสภาพเช่นใหนก็ตาม

“ นั่นแหระที่เห็นขาวขาวข้างหน้านั่นแหระ เป็นที่อยู่ของครอบครัวปิเยข้า ปิเยข้าขอเห็นเป็นครั้งสุดท้าย ถึงจะไม่พบครอบครัวปิเยข้าใสสภาพที่มีชีตะหรือไม่ก็ตาม ”

ปิเยประการียะกล่าว ต้นไม้ต่างดาวจาติ เห็นสิ่งที่ปิเยประการียะบอก กลุ่มกลมกลมสีขายกระจายอยู่เบื่้องหน้าเป็นกลุ่มใหญ่ มันคงเป็นที่พักอาศัยของปิเยประการียะอย่างที่บอก และเมื่อต้นไม้ต่างดาวจาติเคลื่อนเข้าไปในบริเวรที่ปิเยประการียะบอกนั้น ต้นไม้จาติกลับสัมผัสความรู้สึกอย่างหนึ่งได้ แต่ยังไม่ทันเอ่ยอะไรเสียงของปิเยประการียะก็กล่าวขึ้น 

" ตรงนั้นไงที่อยู่ปิเยข้า "

ต้นไม้ต่างดาวจาติ เคลื่อนร่างยักษ์เข้าไปตามสถานที่ปิเยประการียะกำหนดจุด เมื่อเข้ามาใกล้กลับมีสิ่งที่ทำให้ ปิเยประการียะแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เพราะเขาได้เห็นสิ่งที่คาดไว้ผิดแผกไป รอยยิ้มดีใจได้ฉายแววออกมาพร้อมอุทานเสียงดัง 

" นั่น  ครอบครัวปิเยข้ายังไม่ตาย เอ๊ะเป็นไปได้ไง ตลอดทางที่พวกปิเยเราผ่านมามีแต่พวกปิเยข้าตายเกลื่อน ท่านเห็นไหม ท่านจาติ "

น้ำเสียงแสดงความดีใจของปิเยประการียะ ทำให้ต้นไม้ต่างดาวจาตีก็ดูจะตื้นตันไปด้วย การนำปิเยประการียะฝืนกลับมาในครั้งนี้ดูได้ผลเกิดความคาดหมาย

"  ข้าดีใจด้วยนะ มีพวกท่านรอดอยู่เต็มเลยตรงนี้  ข้าก็แปลกใจอยู่เหมือนกันน้ำแถวนี้ข้ารู้สึกได้ว่ามันไม่มีพิษปนอยู่ ข้าจะบอกท่านแต่แรกแล้ว ว่าน้ำบริเวรนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมาพอดีท่านได้เห็นพวกท่านที่รอดก่อนแล้วตะโกนขึ้นข้าเลยไม่ทันได้บอก " 

ต้นไม้ต่างดาวจาตีกล่าว 

" อะไรกันทำให้น้ำแถวนี้ไม่มีพิษได้ แต่ก็ช่างเถอะพวกปิเยข้ารอดก็ดีแล้ว พวกของปิเยข้าจะอาศัยร่างของท่านกลับไปฝั่งได้ทั้งหมดใหม เพราะไม่รู้ว่าน้ำตรงนี้จะปลอดพิษได้อีกนานเท่าไร่ พวกปิเยเราต้องเสี่ยงไปตายเอาดาบหน้าจะดีกว่า "

ปิเยประการียะกล่าว

" ไม่มีปัญหา ร่างข้ายังขยายใหญ่ได้อีกเยอะ ได้ผู้โดยสารกลับไปอีกมากแบบนี้ไม่เสียเที่ยวที่มาจริงจริง"

ต้นไม้ต่างดาวจาติกล่าว พร้อมทั้งขยายร่างให้มีพื้นที่ในร่างกายของมันให้มีขนาดใหญ่ และให้ปิเยประการียะที่รอดชีวิตอยู่ซึ่งมีอยู่หลายร่างได้เข้าไปในร่างกายของต้นไม้ต่างดาวจาตีได้ และเมื่อเห็นว่าปิเยประการียะที่รอดชีวิตได้เข้ามาโดยสารในร่างของต้นไม้ต่างดาวจาติได้หมดแล้ว มันก็เริ่มหันหัวกลับออกเดินทางขึ้นสู่ฝั่งชายแผ่นดิน

" ปิเยข้าดีใจมากจริงๆที่เห็นพวกปิเยเจ้ารอด ถึงจะแปลกใจก็เถอะ พวกปิเยเราเสียชีวิตไปมากเกินคณานับแต่ทำไมครอบครัวปิเยข้ากับปิเยประการีที่บัวฮิมนี่ถึงไม่ได้รับผลกระทบจากพิษในน้ำเลย"

ปิเยประการียะกล่าวกลับครอบครัวเขาอย่างดีใจแต่ก็ยังมีความสงสัยอยู่

" พวกปิเยข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน จู่จู่ก็เห็นพวกปิเยเราตายกันเกลื่อนไปหมด นึกเป็นห่วงพวกปิเยท่านเหมือนกัน แต่พอพวกปิเยเราออกนอกขอบเขตเเนวที่พักบัวฮิมจะออกไปดูและตามหาพวกปิเยท่าน พวกปิเยเราก็สัมผัสได้ว่าต้องพิษรุนแรงในน้ำ จำต้องกลับเข้ามาในเขตอาศัยบัวฮิมจึงจะไม่เป็นอะไร ได้แต่มองปิเยเราข้างนอกเขตบัวฮิมตายกันเกลื่อนไปหมด "

ครอบครัหวหัวหนาปิเยประการียะกล่าว 

" มันก็แปลกนะ ทำไมไม่มีพิษในน้ำเข้ามาในแนวเขตที่พักบัวฮิมได้ ตอนนี้ ปิเยซารียะ และเหล่าซารี ทำลายกำแพงพิษและจับนายด่านกั้นพิษมะกะพูออกจากด่านเวหนจนหมด มีพิษจำนวนร้ายแรงปนมาในน้ำมากขึ้นทุกที แต่ที่อยู่พวกปิเยเรากลับรอด ปิเยเราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขตบัวฮิมกั้นพิษร้ายได้ รู้เพียงแต่ว่าถ้าปิเยเราเอาบัวฮิมมาทำเป็นที่พัก แล้วจะทำให้พักได้สบายขึ้น แต่ไม่รู้ว่ามีความสามารถขนาดกั้นพิษในน้ำได้ คงเป็นเพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีพิษเข้ามานั่นเอง จึงไม่มีอะไรพิสูจน์ ให้เห็นเกี่ยวกับคุณสมบัติบัวฮิม"

ปิเยประการียะกล่าว

" ก็ดีแล้วล่ะท่าน มันก็เป็นความบังเอิญที่โชคดีทำให้ท่านได้เห็นหน้าครอบครัวอีกครั้งไง ทำให้ข้าได้ภูมิใจอีกด้วยที่ได้ช่วยท่านและพวกของท่านให้รอดมาได้ "

ต้นไม้ ต่างดาวจาตีกล่าว ต้นไม้ต่างดาวที่ทำหน้าที่เป็นพาหนะให้กับไม้น้ำแห่งมิติตะเนยาพุ่งดิ่งขึ้นเหนืืืืืืือผืนน้ำอีก

ครั้ง และเป็นความดีใจของบรรดาปิเยต่างๆบนบก ที่ได้รู้ว่าครอบครัวปิเยประการียะ ส่วนหนึ่งยังมีชีตะหลุดรอดมา

ได้

“ครอบครัวพวกปิเยข้ามีชิวิตหลุดรอดมาได้เพราะได้อาศัยพึ่งอยู่ในปิเยน้ำบัวฮิม ”

หัวหน้าปิเยประการียะกล่่่่่่่่าวน้ำเสียงบ่งบอกถึงความยินดีเล่ากับผู้ที่รอบนนกด้วยเสียงสั่นเครือ