ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4 ..Dream 100 % แล้วจ้า
Part 4
“ฮยอกแจ..ฮยอกแจ ตื่นได้แล้วลูก”
“..แม่....แม่ครับ..”
“ฮยอกแจ..ลูกรักของแม่...ตื่นได้แล้วนะลูก”
“ผมตื่นแล้วไงครับ..แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน ?”
“แม่หมายถึงให้ลูกตื่นจากความฝันซักที..กลับไปในที่ที่ลูกจากมาซะ”
“ผมไม่อยากกลับไปแล้วครับ..ที่นั่นผมไม่มีใครเลย”
“แต่ยังไงลูกก็ต้องกลับไป..ฮันคยองรอลูกอยู่นะ”
“ไม่มีแล้วครับแม่..ไม่มีพี่ฮันแล้ว..พี่ฮันจากผมไปแล้ว
“ไม่หรอกจ้ะ..ฮันคยองยังอยู่กับลูกเสมอ....”
“..แม่หมายความว่ายังไงครับ...ผม..ไม่เข้าใจเลย”
“แล้วลูกจะรู้เองจ้ะ..ในซักวันหนึ่ง”
“…”
“ถึงเวลาที่ลูกต้องกลับไปแล้ว..อย่าทำอะไรที่คิดสั้นนะลูก..ซักวันลูกจะเข้าใจทุกอย่างเอง”
“ครับ..ผมรักแม่นะครับ..”
“แม่ก็รักลูกจ้ะ..พ่อ แม่คุณตา คุณยาย ทุกคนคิดถึงลูกมาก..จำไว้นะลูกพวกเราทุกคนที่อยู่บนนี้เฝ้ามองดูลูกอยู่เสมอ”
“ครับ...”
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
โรงพยาบาล
“ฮยอกแจทำไมถึงยังไม่ฟื้นซักทีล่ะ..พี่ซิน” ดงแฮถามพี่ชายคนสวยที่นั่งเฝ้าฮยอกแจเป็นเพื่อนกับเขา
“หมอบอกว่า..คนไข้เครียดมาก สุขภาพก็อ่อนแอ อยากให้พักผ่อนมากๆ ที่ยังไม่ฟื้นนี่คงเป็นเพราะเพลียนั่นแหละ”
“ผมสงสารฮยอกแจจัง..ตอนแรกที่เห็นหน้าคุณฮันเกิง ผมตกใจมากเลย อะไรมันจะหน้าเหมือนกันขนาดนั้น”
“อย่าว่าแต่นายเลย พี่เองก็ตกใจเหมือนกัน ถ้าบอกบอกว่าคุณฮันเกิงเป็นแฝดกับไอ้ฮันพี่ก็เชื่อ”
“แล้วถ้าฮยอกแจตื่นมา เราจะทำยังไงต่อไปดี”
“พี่ว่าคง...”
“เค้าไม่ใช่ฮันจริงๆซินะครับ” เสียงของฮยอกแจแทรกขึ้นมา
“ฮยอกแจ!! นายฟื้นแล้ววว” ดงแฮกระโดดกอดเพื่อนร่างบางพร้อมตะโกนอย่างดีใจ
“เบาๆก็ได้ดงแฮ นี่มันโรงพยาบาลนะ เดี๋ยวโดนคุณพยาบาลจับไปโยนทิ้งข้างนอกหรอก” ฮยอกแจเอ่ยขำๆ
“เป็นยังไงบ้างฮยอกแจ พี่เป็นห่วงเราแทบแย่แน่ะ” ฮีซอลเอ่ยถามน้องชาย
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ฮีซอล ผมดีขึ้นแล้ว...ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณฮันเกิงจะเหมือนพี่ฮันขนาดนั้น”
“ใช่..ไม่น่าเชื่อจริงๆ เหมือนกับว่าเป็นคนๆเดียวกัน” เสียงของคิบอมเอ่ยขึ้น
“ตกใจหมดเลยคิบอม มาเงียบๆแบบนี้”
“ฮ่าๆๆ ขอโทษครับ..ว่าแต่ฮยอกแจ คุณฮันเกิงกับคุณลีทึกฝากฉันมาบอกนายว่าหายเร็วๆนะ”
“อืม..ขอบคุณนะคิบอม”
“เฮ้ๆ..ทำหน้าตาให้มันร่าเริงหน่อยซิฮยอกแจ ฉันอุตส่าห์จะเอาข่าวดีมาบอกนะ”
“ฮยอกแจมันป่วยอยู่..จะให้ทำหน้าร่าเริงตลอดเวลาได้ไงเล่า พูดไม่คิดเล๊ยยย” ดงแฮกัด
“โถ่! ดงแฮ ทำไมพูดให้ผมอย่างนี้ล่ะ ผมโกรธแล้วนะ”
“เชิญ ชั้นไม่ง้อหรอก”
“…”
“เฮ้ๆ..โกรธจริงรึไง คิบอม!”
“…”
“ง่า.....พี่ฮีซอล ดูน้องชายพี่ดิ โกรธผมจริงๆ ป่าวเนี่ยย” ดงแฮหันไปหาฮีซอล
“คิบอม!..ถ้าแกยังไม่ยังหยุด ฉันจะให้ซีวอนกดดงแฮนะ” ฮีซอลตวาด
“พี่ฮีซอลลลล >///<” <- - - - ดงแฮ
“ -*- ” < - - - ฮยอกแจ
“พี่อ่ะ -3- เข้าข้างผมบ้างดิ พี่ใจร้ายยยยยยยยย” < - - - คิบอม (ตบะแตกกกก)
“ลีลาจริงนะแก..เมื่อไหร่จะบอกซักทีว่าข่าวดีของแกมันคืออะไร”
“อยากรู้ป่าววววววววว”
“อยากรู้!!!” ดงแฮ ฮีซอล ฮยอกแจตะโกนพร้มกัน
“อาทิตย์หน้าเราจะไปเที่ยวที่เชจูกันนนนนน”
“ทะเล!!!..เย้ๆ ไปเที่ยวทะเล อิอิ เอิ้กๆๆ” ดงแฮตะโกนลั่นห้องง
“มีใครไปบ้างล่ะคิบอม” ฮยอกแจเอ่ยถาม
“มีพวกเรา 5 คน แล้วก็คุณฮันเกิงกับคุณลีทึกน่ะ ซีวอนชวน 2 คนนั่นไปด้วยเพราะเห็นว่ายังไม่เคยเที่ยวเกาหลีเลยถือโอกาสชวนเลย”
“อืมม..ดีเหมือนกัน ฉันไม่ได้ไปเชจูนานแล้วตั้งแต่ที่พวกเราไปกัน 6 คนตั้งแต่ ปี 4” ฮยอกแจยิ้มพลางทำหน้าเศร้า
“ฮยอกแจ” ฮีซอลกับดงแฮเอ่ยเสียงอ่อยๆ
“ฉันไม่เป็นไรหรอกดงแฮ..ไม่เป็นไรจริงๆนะ พี่ฮีซอล..ผมทำใจได้แล้วล่ะ”
“ไม่เป็นไรแล้วนะฮยอกแจ..อย่ากังวลอะไรอีกแล้ว นายยังมีพี่ มีดงแฮ คิบอม ซีวอน พวกเราทุกคนอยู่กับนายเสมอนะ” ฮีซอลเดินเข้ามาโอบฮยอกแจ
“กอดผมด้วยดิ” ดงแฮวิ่งเข้ามาอีกคน
“ผมด้วยยยยย” คิบอมทำเนียนเข้าไปกอดดงแฮ
“อี๋ๆๆ ไปไกลๆเลยคิบอม อย่ามากอดฉันนะ” ดงแฮโวยวายย
“โธ่ ดงแฮใจร้ายยยย มากอดกันเร็ววววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฮยอกแจและ ฮีซอลหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“พี่ฮัน..ไม่ว่ายังไงผมก็ยังรอพี่เสมอนะครับ~~”
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
ไรเตอร์กลับมาแล้วค่า
ไม่รู้ว่ายังไงมีใครรอรึป่าวว
แต่ยังไงก็จะมาลงต่อไป
ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่า >.<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น