คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 2 ..นั่นมัน..ฮัน.ค..ยอง..
Part 2
พักเที่ยง
"ไอ้ฮยอก นั่นมันปลาหมึกของฉันนนนน เอาคืนมานะว้อยยย" เสียงของดงแฮโวยวายดังออกมาจากร้านอาหารข้างบริษัท
"แค่ปลาหมึก ง่ำๆๆ..แกจะโวยวายอะไรนัก..แง่มๆ ...หนาฟ่ะ ในจานก้อยังมีอีกเยอะแยะ" ฮยอกแจเถียงทันควัน ในปากก้อเคี้ยวปลาหมึกเจ้าปัญหาไม่ยอมหยุด
"แต่ฉันจ้องมันตั้งแต่เค้าเอามาเสิร์ฟแล้วเฟ้ยย.." -*-
" กรรม -*- "
"ไม่เป็นไรนะครับดงแฮ..เดี๋ยวผมตักให้ใหม่ก้อได้" คิบอมพูดขึ้นหลังจากฟังสองสหายไก่กะปลาเถียงกันมานาน
"ขอบใจนะคิบอม" ดงแฮพูดหลังจากคิบอมตักอาหารใส่ให้ในจาน
"ทำไมวันนี้อาหารมันหวานๆอ่ะ เลี่ยนเป็นบ้าเลย" ฮยอกแจแซวดงแฮกับคิบอม ตั้งแต่เข้ามาในร้านอาหารหนุ่มแก้มแตกก้อคอยเอาใจร่างบางไม่ว่าจะเป็นตักอาหารให้ ยกแก้วน้ำให้ดื่ม หยิบผ้าเช็ดปากให้ เล่นเอาฮยอกแจที่มาด้วยรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินไปเลย
"บ้า >////< หวานตรงไหนของแกฟ่ะ ไอ่ก่ายย ลิ้นแกประสาทเสื่อมรึป่าว" ดงแฮกลบเกลื่อนพลางก้มหน้าใส่จานข้าวของตนเอง
"แต่ผมเห็นด้วยกับฮยอกแจนะครับดงแฮ..วันนี้อาหารทั้งหวาน..หอม..อร่อย..น่ากินที่สุดเลย" ปากพูดถึงอาหารแต่สายตาของร่างสูงกับมองไปที่ร่างบางตรงหน้าเล่นเอาดงแฮหน้าร้อนวูบวาบ
"ลามกนะแก ไอ้แก้มแตก....นี่แน่ะๆๆๆ...... " ร่างบางใช้ฝ่ามือเรียวๆ ตีไปที่ไหล่แก้เขิน
เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย! ผมเจ็บนะดงแฮ" คิบอมร้องโวยวาย
หมับ!
คิบอมรวบมือของดงแฮไว้ภายในพริบตา ทำเอาฮยอกแจส่ายหัว "มานทะเลาะกันมาตั้งแต่อยู่มหาลัย จนตอนนี้ทำงานแล้วมันยังไม่เลิกทะเลาะกันอีก ตูล่ะกลุ้ม" ฮยอกแจคิดในใจ แล้วนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวเงียบๆ (อ้าวว ทำไมไม่ช่วยด๊องล่ะฮยอก : ไรเตอร์)
"ปะ..ปล่อยแขนฉันนะ ไอ้แก้มแตก" ดงแฮพยายามดึงมือตัวเองออกจากมือของคิบอม แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ก้อเหมือนว่าคิบอมจะจับมือตนเองแน่นขึ้นไปเรื่อยq
"ถ้าผมปล่อย..ดงแฮจะเอาอะไรมาแลกล่ะครับ" คิบอมพูด พลางโน้มตัวลงมาจ้องหน้าดงแฮใกล้ๆ
"อะไรก้อได้..ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนเถอะน่า คนมองกันใหญ่แล้ว" (เพิ่งรู้หรอ ด๊องงง)
"งั้นขอเป็นจูบหวานๆซักทีได้มั้ยครับ"
"หาาาาา..ว่าไงน...อุ๊บ......"
ริมฝีปากบางโดนปิดด้วยริมฝีปากหนา ลิ้นร้อนๆของร่างสูงสอดลึกเข้าไปเพื่อค้นหาความหวานแล้วดึงดูดความหวานไปจากปากนุ่ม ในขณะที่จุมพิตอย่างเร้าร้อนมือข้างหนึ่งก้อคว้าเอวของร่างบางเข้ามาแนบชิด
"อื้ออ...อือ" เสียงของดงแฮที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของคิบอม พลางทุบที่อกของคิบอมเพื่อให้ร่างสูงปล่อย
ผลัวะ!!!
"โอ๊ย!! …ใครว่ะ" คิบอมร้องลั่นเมื่ออยู่ๆก้อถูกกระชากออกมาจากดงแฮพร้อมกับมีมือของบุคคลนิรนามฟาดเข้าที่ศีรษะเต็มแรง
"ฉันเอง..แกมีปัญหาอะไรมั้ยล่ะ..ไอ้บอมน้องรัก" เสียงหวานๆออกแหลมดังมาจากบุคคลที่เข้ามาใหม่ ใบหน้าเรียวสวย ปากแดงอมชมพู จมูกโด่งรั้น ผิวขาวเนียน เรียกได้ว่าถ้าไม่ได้ยินเสียงแหลมๆนั่นล่ะก้อต้องคิดว่านางฟ้าที่ไหนลงมาเดินดินแน่ๆ
"พี่..ฮีซอล" คิบอมเสียงอ่อยๆ ทันทีที่เห็นว่าคนที่กล้าฟาดหัวตัวเองเป็นใคร
"เออ..ฉันเอง คิมฮีซอล พี่ชาย(รึป่าว)ของแกนั่นแหละคิมคิบอม แกกล้าดียังไงมาจูบด๊องของฉัน ห๊ะ!!จะทำหัดเกรงใจฉันซะบ้างนะ ไม่ใช่ว่าตัวเองเป็นประธานกรรมการแล้วจะทำอะไรก้อได้ ไอ้น้องเวร..." เสียงแว้ดของฮีซอลดังลั่นร้านเล่นเอาคนในร้านอาหารได้สติหลังจากที่ได้เห็นภาพประธานกรรมการโรงแรมชื่อดังจับหนุ่มหน้าหวานเข้ามาจูบ
"โธ่..พี่ก้อ นิดหน่อยเองน่า"
"นิดหน่อยบ้านแป๊ะแกซิ..น้องฉันเสียหายนะเว้ยย..ใครจะรับผิดชอบ"
"ผมนี่แหละรับผิดชอบเอง..ตกลงว่าผมหรือดงแฮกันแน่ที่เป็นน้องพี่เนี่ย..พี่เป็นพี่ผมนะ เข้าข้างผมบ้างดิ"
"แกมันก้อพูดเอาแต่ได้..ทำไมผู้ชายมันเห็นแกตัวจังฟ่ะ ทั้งหน้าหม้อ เจ้าชู้ หม้อมันทั้งชะนีทั้งเก้ง (??) พูดแล้วก้อเซ็งๆ
ว้อยย..เซ็งๆๆๆ....เบื่อๆๆๆ..น่าหมั่นไส้" ฮีซอลบ่นๆๆๆๆพลางกระแทกตัวนั่งลงข้างฮยอกแจ
"เป็นไรไปครับพี่ฮีซอล ซีวอนทำไรให้พี่หงุดหงิดหรอ" ฮยอกแจเอ่ยถามหลังจากเห็นร่างบางหน้าสวยนั่งหน้างอแล้วก้อ
บ่นไม่ยอมหยุด
"อย่าไปพูดถึงไอ้สิงโตหัวฟูหน้าหม้อนั่นนะ..ฉันเกลียดมานนนน..เข้าใจมั้ยว่าฉานเกลียดมานนนน"ฮีซอลหน้าบึ้งทำ
เอาทุกคนงง
"ถ้าฮีซอลเกลียดซีวอน...แล้วซีวอนคนนี้จะอยู่ยังไงล่ะครับ..เจ้าหญิงของผม" เสียงนุ่มของชายหนุ่มร่างสูงดังขึ้นข้าง
หลังฮีซอล พลางกอดฮีซอลที่ด้านหลังของร่าบางหน้าสวย
"ปล่อยฉันนะ..ไอ้สิงโต.."ร่างบางหน้าสวยสะบัดตัวออกจากซีวอน
"ไม่ปล่อยหรอก..เดี๋ยวเจ้าหญิงก้อหนีผมไปอีก" พูดพร้อมกอดฮีซอลแน่นเข้าไปอีก
"เหอะ..พูดมาได้ว่าฉันจะหนี ใครกันแน่ที่หนี นายไม่ใช่หรอที่หนีฉันไปหาชะนีที่ไหนก้อไม่รู้..กลับมาทำไมล่ะ
ไปเซ่ๆ ชิชิ" ฮีซอลโบกมือไล่
"โถ่..ผมจะหนีไปหาใครได้ล่ะครับ ในเมื่อผมมีคุณอยู่แล้วนี่ฮีซอล..ที่ผมหายไปเพราะต้องไปติดต่อลูกค้ากับคุณพ่อที่
อเมริกานะครับ"
"ให้มันจริงเถอะ..อย่าให้จับได้ว่าโกหกล่ะกานนนน..แม่จะจับไปเชือดให้เป็ดกินแน่ หึหึ" ฮีซอลพูดแล้วแสยะยิ้มออกมา
ทำเอาซีวอนแอบกลืนน้ำลายด้วยความสยอง
"ว่าแต่แกเป็นไงบ้างว่ะ ไอ้บอม ไม่ค่อยติดต่อไปหาฉันเลยนะแก ฉันไปอเมริกามา โรงแรมเป็นไงบ้างว่ะ"
ซีวอนทักคิบอมหลังจากนั่งลงข้างฮีซอลเอ่ยถามคิบอม
"ก้อเรื่อยๆว่ะ แขกก้อเข้ามาพักเยอะตามปกติ แต่อาทิตย์หน้าจะมีแขกมาจากเมืองจีน ยังไงแกก้ออยู่ต้อนรับช่วยฉัน
นะเว้ย ได้ยินมาว่า เป็นลูกชายของเจ้าพ่อมาเฟียมากับแฟนเค้ามั้ง เห็นเลขาชั้นแจ้งมา "
"ได้ๆ ไม่มีปัญหา ว่าแต่เป็นลูกชายมาเฟียหรอ ขออย่ามาทำวางก้ามใหญ่ในโรงแรมล่ะกัน ชั้นไม่ชอบว่ะ ไอ้พวกที่แบบว่า
ตัวเองเป็นลูกมาเฟีย กุใหญ่ กุมีอำนาจ แมร่งน่าหมั่นไส้ "
"+55 เดี๋ยวแกก้อรู้เองล่ะน่า"
"ฮะ..ฮัน..." จู่ๆ ฮยอกแจก้อครางออกมาเบาๆ
"นายว่าไงนะฮยอกแจ" ดงแฮกับฮีซอลหันไปถามร่างบาง
"นั่นมัน..ฮัน.ค..ยอง" แล้วฮยอกแจก้อลุกออกจากโต๊ะอาหารวิ่งออกไปที่นอกร้านทันที
"เฮ้ย!..ฮยอกแจ" ทุกคนตะโกนแล้ววิ่งตามฮยอกแจออกไป
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
"ฮันนนนน..." ฮยอกแจที่วิ่งออกมาข้างนอกร้านตะโกนเรียกชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างหน้า
"ฮันคยองงง!!" ร่างบางรีบก้าวตามให้ทันแล้วคว้าแขนของร่างสูงไว้
"….ขอโทษนะครับ…คุณเป็นใครอ่ะครับ" ชายหนุ่งร่างสูงหันมาพูดกับฮยอกแจ ทำเอาฮยอกแจตกใจที่คนที่หันมานั้น
ไม่ใช่คนที่ตนคิดถึง
"..ขอโทษครับ ผมทักคนผิด" ฮยอกแจหน้าเสีย แล้วปล่อยมือของตนเองจากการที่ดึงชายหนุ่มแปลกหน้าไว้
"ครับ" แล้วชายหนุ่มก้อเดินจากไป
"เป็นไรไปฮยอกแจ จู่ๆ ก้อวิ่งออกมา เล่นเอาฉันตกใจหมด" ฮีซอลเอ่ยถาม หลังจากที่ชายหนุ่มแปลกหน้าเดินไปไกลแล้ว
"เมื่อกี้ผมว่าผมเห็น.......ช่างมันเถอะครับ ผมคงตาฝาดไป" ฮยอกแจถอนหายใจ แล้วเดินกลับไปทางเดิม
"นายคิดเหมือนฉันมั้ย..ไอ้สิงโต" ฮีซอลหันไปถามซีวอนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"นี่คุณก้อคิดเหมือนผมหรอ..ไม่น่าเชื่อ" ซีวอนจ้องฮีซอลตาวาว
"นี่นายคิดไรอยู่เนี่ย..ฉันหมายความว่านายคิดเหมือนฉันมั้ยว่าฮยอกแจเห็นผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นไอ้ฮัน"
"อ้าว..ผมก้อนึกว่าคุณคิดว่าวันนี้ผมจะกดคุณกี่รอบดี"
"ไอ้ลามกก...วันๆแกคิดเรื่องอื่นบ้างมั้ย นอกจากจะกดฉันเนี่ย ห๊า!!! ไอ้บ้าๆๆๆๆ..ฮึ้ยยยย ขัดใจจริงว้อยยย" ฮีซอลกระทืบเท้าอย่างขัดใจแล้วเดินตามฮยอกแจไป
"ฮีซอลรอผมด้วยยยยย...." แล้วซีวอนก้อวิ่งตามฮีซอลเข้าไปอีกคน
"เฮ้ออ..นี่พี่ฮีซอลเป็นพี่ผมได้ไงเนี่ย แล้วดงแฮคิดอย่างเดียวกันกับพีฮีซอลหรือป่าวครับ" คิบอมถอนหายใจพลางพูดกับดงแฮ
"คิดซิ อย่าลืมนะคิบอม ว่าวันที่พี่ฮันจากไป ฮยอกแจเสียใจแค่ไหน เราทุกคนก้อรู้ดีว่าฮยอกแจรักพี่ฮันมากขนาดไหน..
จนถึงวันนี้ ถึงฮยอกแจจะทำเป็นว่าลืมพี่ฮันไปแล้ว แต่ก้อยังรอพี่ฮันกลับมาเสมอ ทุกๆวัน ฮยอกแจจะต้องไปนั่งรอที่หน้าหอ
พักโดยไม่รู้ตัว พอฉันไปตามก้อบอกว่าแค่มานั่งเล่นเฉยๆ...เฮ้ออ ทำไมฮยอกแจถึงน่าสงสารจังนะคิบอม "
"ผมไม่ลืมหรอกครับดงแฮ ยังไงฮยอกแจก้อเป็นเพื่อนของผมนะ..ผมเองก้อสงสารฮยอกแจเหมือนกัน ทำไมผมจะ
ไม่รู้ล่ะว่าฮยอกแจยังรอไอ้ฮันกลับมา คนเราโกหกกันทางสายตาไม่ได้หรอกนะครับ"
"ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ฮันถึงทิ้งฮยอกแจไป"
"ผมเองก้อไม่รู้..แต่ผมคิดว่า ไอ้ฮันคงมีเหตุผลที่ดีพอที่จากฮยอกแจไป..แต่ถ้าเป็นผม ผมจะไม่มีวันทิ้งให้คนที่ผมรัก
อยู่คนเดียวหรอกนะครับดงแฮ" จ้องไปที่ดวงตาของดงแฮอย่างจริงจัง
"แล้วมาบอกฉันทำไมล่ะ..เอาไปบอกแฟนของนายนู่นไป" ว่าแล้ว ดงแฮก้อเดินหนีไป
"อ้าววว...ผมก้อบอกอยู่นี่ไง..อย่าพึ่งไปซิดงแฮ รอผมก่อนนนนน"
"ไอ้แก้มแตกบ้า >///////////////<"
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
หนุกดีคะ แต่ทำไมป๋าถึงต้องทิ้งฮยอกจี้ละ อิอิ บอกแร้วว่าเป็นความลับ ต้องติดตามต่อไปค่า
________________________________________________ความคิดเห็นที่ 1 (จากตอนที่ 2) สนุกดีค่ะ แล้วป๋าฮันไปไหนอ่ะ สนุกจิงหรือป่าวอ่ะ เรื่องของป๋ายังเป็นความลับต่อไป อิอิ
ทิ้งฮยอกไปทำไม บอมด๊องก็น่ารัก น่ารักจิงๆนั่นแหละ เรื่องนี้อยากให้บอมลองเปลี่ยนลุคดูบ้างหวังว่าแฟนๆคงชอบอ่ะค่ะ
อยากอ่าน วอนซินอ่ะ ขอวอนซินด้วยนะคะ เอาวอนซินมาลงแล้วนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะสนุกรึป่าว
Name : love_simcin< My.iD > [ IP : 58.8.226.16 ] ความคิดเห็นที่ 2 (จากตอนที่ 2)
ป๋ารีบกลับมาหาฮยอกด่วนเลย เห็นด้วยยยยยยค่า
มาทำฮยอกร้องไห้เดี๋ยวได้หมดหล่อ!! เหมือนกานๆๆ
PS. ~[ Love Super Junior ]~ ..:: Love $ungmin ::.. KungTeuk Won$in HanHyuk KiHae YeRyeo KyuMin ...[ Love SJ 4ever ]... 
Name : _yue_< My.iD > [ IP : 58.8.100.192 ]
ไรเตอร์ชื่อ ยี่ นะค่ะ อายู 16 แล้วค่า อยู่ ม.4แร้วววว
แวะมาทักทายกันได้ที่ my.id นะค่ะ ยินที่ต้อนรับทุกคนค่า
ความคิดเห็น