โรงเรียนแห่งเวทย์แห่งเมืองแอนดิน่า

ลำดับตอนที่ #2 : ถึงวันสอบเข้า

ในไม่ช้าสองเดือนแห่งการรอคอยของพ่อมดแม่มดวัย 14 ปีทุกคนก็มาถึง

นั้นก็คือเดือนแห่งการเข้าเรียนในโรงเรียนแห่งเวทต่างๆ ทั้งประจำและไม่ประจำ

เช่น โรงเรียนเอวีเดน ในเมืองแอนดิน่า ที่รับสมัครนักเรียนเช่นกัน

โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำที่เป็นหนึ่งในสามโรงเรียนดังแห่งโลกพ่อมดแม่มด

คือ

1. ร.ร. เซลล่าฟิตอลแห่งเมืองเฟสลี่คัส เป็นโรงเรียนแม่มดล้วน

ไม่มีพ่อมดปะปน เป็นโรงเรียนที่มีแม่มดเก่งๆเรียนอยู่มากมาย

แต่ปีหนึ่งต้องอายุ 1เท่านั้น

 

2. ร.ร.เมคาคัสแห่งเมืองเมกาคาร์ล เป็นโรงเรียนพ่อมดล้วน ไม่มีแม่มดปะปน

เป็นโรงเรียนที่มีพ่อมดเก่งๆเรียนอยู่มากมาย แต่ปีหนึ่งต้องอายุ 18 เท่านั้น

3. ร.ร.เอวีเดนแห่งเมืองแอนดิน่า

เป็นโรงเรียนที่มีทั้งพ่อมดและแม่มดเรียนอยู่

เป็นโรงเรียนที่มีพ่อมดแม่มดเก่งๆไม่เป็นรองใคร

ถือว่าเป็นโรงเรียนที่ใครก็ต้องการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้

รับปีหนึ่งอายุ 14 ปี

แต่มีเพียงเดมัสที่ไม่อยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้

“เดมัส ฟาเลียน” เสียงของมาเลียเรียกลูกของตน “ได้เวลาแล้ว”

“เสร็จแล้วคะแม่ แต่พี่เดมัสนะซิแม่หลับในห้องน้ำอีกแล้ว”

“เงียบปากก็ไม่มีใครว่านะ ยัยฟาเลียน” เสียงของคนถูกนินทาดังขึ้น

“พ่อรออยู่ที่โต๊ะอาหารน่ะลูก ไปเร็วเดี๋ยวสาย”

“แม่ครับ แค่วันสมัครเอง ไม่รู้ด้วยสมัครไปแล้วสอบได้ป่าว

ไม่ต้องรีบหรอกครับ ”

“พี่นี่ พูดแบบอวดฉลาดอีกแล้ว ใครๆก็รู้ว่าเอวีเดนดังขนาดไหน

อีกอย่างเพื่อนๆของน้องก็เข้าโรงเรียนนี้กัน

น้องเรียนดีที่สุดในห้องจะต้องเรียนโรงเรียนนี้ที่นี้ที่เดียวด้วย ”

“พอๆหยุดทั้งคู่” ลูปี ตะโกนขึ้นด้วยความรู้สึกรำคาญ ไปได้แล้ว”

พอถึงโรงเรียนเอวีเดน แค่ฟาเลียนออกมาจากรถก็มีเพื่อนรออยู่หน้าโรงเรียน

“ดีฟาเลียน” เสียงของมานีรัส   ชาล์ม   เพื่อนรักของฟาเลียน

“ดี” ฟาเลียนตอบรับคำทักทาย และบอกลูปีว่า “พ่อคะหนูจะไปจัดการเรื่องเอง

พ่อกับแม่กลับบ้านเลยก็ได้ค่ะ ” จากนั้นฟาเลียนก็เดินไปที่โต๊ะสมัครสอบ

ปล่อยให้ เดมัสยืนงง

“เดมัสจัดการเรื่องเองเลยนะจ๊ะ แม่กับพ่อไปหละ”

สินเสียมาเลียกับลูปีก็เดินจากไป

เดมัสเขียนใบสมัครเสร็จเรียบร้อยก็ออกมานั่งเล่นรอสอบที่ม้าหินอ่อน

“โทษนะครับขอนั่งด้วยได้ไหมครับ” เสียงของเด็กชายตาสีน้ำเงิน ผมสีทอง

ถามด้วยความเป็นมิตร

“นายอยากนั่งก็นั่งซิ ฉันไม่ใช่เจ้าของ คงตอบไม่ได้”

เดมัสตอบด้วยท่าทางกวนประสาท

“ผม ฟากัส   นิโคลัส มาจากเมืองฟางโก ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณชื่อไรคับ

”

“ฉัน เดมัส    ฟิลิพาส มาจากเมืองเบต้า ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”

“นายคือลูกชายของ ลูปี ฟิลิพาส กับ มาเลีย ฟิลิพาส น้องสาวอายุเท่ากัน

ฟาเลียน ฟิลิพาส ใช่ไหม ”

“นายรู้ได้ไง” เดมัสถามด้วยความสงสัยอย่างมาก

“พ่อมดแม่มดตนไหนไม่จักครอบครัวคุณก็เชยมากเลยครับ ครอบครัวผู้พิทักษ์”

“อะไร ฉันงงหมดแล้วนะ”

“ก็พ่อนายสามารถสาปอสูล่าได้ ทุกคนจึงยกย่องพ่อนาย ถึงจับไม่ได้ก็เถอะ”

จากนั้นก็มีเสียงประกาศดังขึ้น

“ขอให้พ่อมดทุกตนไปสอบการร่ายคาถาต่อสู้ และ

แม่มดทุกคนไปสอบการใช้ไม้กายสิทธิ์ ” พอเข้าห้องก็เริ่มการสอบ

“ฟากัส นิโคลัส รายงานตัวสอบ” เสียงของอาจารย์ผู้ดูแลการสอบ

“ผม ฟากัส” พูดจบก็เดินไปกลางสนาม เตรียมร่ายคาถาต่อสู้กับนกไฟ

จากนั้นก็มีสัญญาณบ่งบอกถึงให้เริ่มต่อสู้

นกไฟพุ่งตัวเข้าหาฟากัสอย่ารวดเร็ว ฟากัสกระโดดขึ้นและลงข้างหลังขี่หลังนก

นกไฟสะบัดฟากัสออกจากหลัง ฟากัสจึงกระโดดลงพื้น และวิ่งมาข้างหน้านกไฟ

พร้อมร่ายคาถาทำลายดวงตา นกไฟทนเจ็บไม่ไหวจึงก้มยอมแพ้

เสียงปรบมือดังลั่นทั้งสนาม

“นายเก่งมากฟากัส”   เดมัสพูดด้วยความรู้สึกยินดีด้วยกับฟากัส

“เวลานายต่อสู้ครั้งแรก นายต้องมองหาจุดอ่อนคู่ต่อสู้

อย่าพึ่งร่ายคาถาไม่ไงอาจตายโดยไม่รู้ตัว ” ฟากัสพูดด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง

ไม่นานก็มีเสียงประกาศเรียกผู้สอบคนต่อไป

“เดมัส   ฟิลิพาส รายงานตัวสอบ” สินเสียงทุกคนในห้องประชุมหันมามองเดมัส

“ ผม เดมัส ”   เดมัสเดินมากลางสนามและก็มีสัญญาณให้เริ่มต่อสู้ดั่งขึ้น

นกไฟพ่นไฟใส่เดมัส เดมัสกระโดดขึ้น ร่ายคถาหายตัวเพื่อหาจุดอ่อน

ไม่ทันระวังนกไฟมีตาทิพย์ปากของมันปาดเนื้อของเดมัส เลือดของเดมัสไหลออกมามาก

หลังจากนั้นเดมัสก็ร้องลั่นสนาม ตาของเดมัสกลายเป็นสีแดง

และเดมัสก็กระโดดมาขวางหน้านกไฟ และพูดว่า “แก นกไฟ แกคือทาสรับใช้

มิใช่ใครเหนือข้า บัดนี้เจ้าเป็นทาสของฆ่า ” เดมัสพูดออกมาเป็นภาษาซาตาน

ทั้งๆที่ไม่ใช้คืนเดือนมืด ดวงตาของเดมัสแดงและมองนกไฟด้วยสายตาข่มขู่

นกไฟกลัวมากจึงย่อมแพ้ แต่ทุกคนในห้องก็มองเดมัสด้วยความตกใจกลัว

ดวงตาสีแดงของเดมัสหายไป จิตใจสงบลง “เดมัส คือผู้ชนะ” สินเสียง

ทุกคนในห้องก็ปรบมือ ฟากัสจึงพาเดมัสไปพักที่ห้องพยาบาล

“เดมัส นายเป็นซาตานหรอ”   ฟากัสเริ่มสงสัยบ้าง

เดมัสจึงเล่าเห็นการที่หน้าบ้านของตนให้ฟัง

“แสดงว่านายก็เป็น ครึ่งซาตานครึ่งพ่อมด”

“ใช่ นายเข้าใจถูกแล้ว แต่มันเป็นแค่คำสาป ถ้าแกได้ก็หาย”

สักครู่ก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามา

“พี่เดมัส พี่เดมัส” นั้นก็คือเสียงของฟาเลียน

“เป็นไงเธอสอบได้ป่าว”

“ได้คะ พี่ก็ได้นะคะ”

“นี่ เดมัส นี่น้องสาวนายหรอ”

“   ใช่ฉันเอง นายก็คือฟากัสใช่ไหม”

“   ใช่” ทั้งสองคนคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน

“ฟากัส ทำไมฉันถึงมีเลือดซาตานหละ ทั้งๆที่มันเป็นคำสาป

และวันนี้ไม่ใช่วันคืนเดือนมืด ทำไมถึงกลายร่าง ” เดมัสเริ่มมีสีหน้าเครียด

“มันมีแค่สาเหตุเดียวที่นายคงรับไม่ได้ และพ่อแม่นายไม่รู้

เพราะนอกจากอสูล่าสาปนายแล้ว นายมีเลือดสีเดียวกันกับอสูล่า

นายนั้นมีความแข็งแรงจากพ่อและความฉลาดจากแม่

และมีเลือดสีเดียวกันกับอสูล่าอีก

อสูล่าสามารถสั่งให้นายทำอะไรก็ได้ในคืนเดือนมืด

และที่นายมีดวงตาเป็นซาตานเพราะนายมีเลือดเหมือนอสูล่าคือยิ่งนายบาดเจ็บนายยิ่งแข็งแกร่ง

โดยเฉพาะบาดเจ็บจนเลือดออกจากสัตว์ทั้งสามคือ นกไฟ   มังกรไฟ ม้าวิหค ”

ฟากัสพูด

“แล้วฉันควรทำอย่างไร”

“นายต้องเรียนที่นี้เพื่อแก้คำสาปและตามหาคนที่มีเลือดผสมและต้องเป็นหญิง

และนายต้องเรียนการต่อสู้ให้เก่ง

เพราะนายมีเลือดสีเดียวกันกับอสูล่านายจึงสามารถฆ่าอสูล่าได้

แต่นายต้องร่วมมือกับเธอคนที่มีเลือดผสม ”

“ซึ่งเป็นหนทางเดียวเท่านั้น”