โรงเรียนแห่งเวทย์แห่งเมืองแอนดิน่า

ลำดับตอนที่ #1 : ครอบครัวฟิลิพาส

ในค่ำคืนของปลายฤดูหนาว ณ เมืองเบต้า มีคฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่ง

ทุกส่วนของคฤหาสน์ประกอบด้วยโคมไฟเชนนาเลียที่แสนจะอลังการ

คฤหาสน์หลังนี้เป็นคฤหาสน์ของรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์แห่งเบต้าก็คือ    ลูปี

ฟิลิพาส เป็นผู้ดูแลการสร้างมนตร์บทใหม่และการปรุงยา

วันนี้เขาเร่งรีบกับการกลับมายังคฤหาสน์ของเขาเพื่อมาสั่งสอนลูกชายของเขาวัย

14 ปี เดมัส   ฟิลิพาส

“ เดมัส เดมัส ” เสียงของลูปี เรียกผู้เป็นลูกด้วยอารมณ์โกรธ   “

แกหนีเรียนวิชาเวทมนตร์ อีกแล้วใช่ไหม แกนี้มัน ” ลูปี เริ่มนึกคำด่าไม่ออก

แต่แล้วคนที่ถูกพูดถึงก็เดินออกมาจากห้องนอนของตน “อะไรอีกครับพ่อ

ผมโตแล้ว ไม่ต้องด่าว่าทุกหลังมื้ออาหารหรอกครับ กะอีแค่หนีเรียนคาบเดียวเอง

ไม่ทำให้คุณรัฐมนตรีกระทรวงเวทย์สียงชื่อหรอกครับ ”

เสียงของเดมัสตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆชีวิต “

ถ้าแกหนีครั้งนี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายฉันก็ไม่ว่าแกหรอกนะ

แต่แกเล่นหนีวันละคาบอย่างนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น

แค่นี้ฉันก็อายอาจารย์ที่สอนแกมากแล้ว ”

ลูปีเริ่มหนักใจมากเกี่ยวกับลูกของตน       “ก็ผมเรียนแล้วเบื่อนี้

ถึงจะยอมเรียนต่อไป ถ้าไม่ชอบก็เรียนไม่รู้เรื่องอยู่ดี จริงไหมครับพ่อ ”

เดมัสพูดจบแล้วก็ยักคิ้วใส่ผู้เป็นพ่อ แล้วก็วิ่งกลับเข้าห้องนอนของตน “

ฉันหนักใจกับมันมากเลยลูกคนนี้   ไม่เคยทำตัวให้สมกับเป็นลูกของฉัน ”

ลูปีเริ่มกลุ้มใจเขาระบายให้มาเลีย   ฟิลิพาส ภรรยาสุดที่รักของเขาฟัง “

คุณควรใจเย็นกว่านี้นะคะ อีกอย่างช่วงนี้เดมัสจะเริ่มต้องการความเป็นอิสระ

คุณควรจะคุยกับเขา ลดคาบเรียนหน่อยก็อาจจะดีขึ้นนะคะ ”

มาเลียพูดด้วยท่าทางเข้าใจความต้องการของเดมัส   “

ฉันจะส่งเดมัสไปเรียนโรงเรียนประจำที่เมืองแอนดิน่า เธอว่าไง มาเลีย ”

ลูปีถามความคิดเห็นของภรรยา “

ก็ดีเหมือนกันนะคะเดมัสก็จะมีเพื่อนและก็จะได้เรียนกับเพื่อนด้วย

ไม่มีเราสองคนควบคุม เขาต้องยอมเรียนแน่ๆ ”

มาเลียเห็นด้วยกับความคิดของลูปี “ปีนี้ เดมัส 14 ปี อีกสองเดือนกว่าที่

ร.ร. เอวีเดนจะรับสมัครพ่อมดฝึกหัดชั้นปีหนึ่งเจ้าเดมัสมันคงสมองฝ่อไปแล้วละ

” ลูปีเริ่มมีข้อสงสัยมากขึ้น “

ก็เลื่อนเวลาไปอีกสองเดือนข้างหน้าก็เรียบร้อยแล้วคะ ” มาเลียตอบ “

แต่ถึงยังไงก็ตองถามความสมัครใจของพี่เดมัสอยู่ดี ”

ฟาเลียนน้องสาวของเดมัสวัย 14 ปีแต่เกิดทีหลังเดมัส

มีนิสัยแตกต่างจากเดมัสโดยสิ้นเชิง “

วันนี้พ่อกับแม่หยุดพูดเรื่องพี่เดมัสก่อนเถอะคะ อีก 15

นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้วนะคะ หนูขอตัวก่อน ”

ฟาเลียนพูดจบก็เดินจากไปไม่ให้ผู้เป็นพ่อเป็นแม่พูดสักคำแต่ทุกคนก็กลับเข้าห้องนอนตัวเอง

เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นเช้าอันสดใสที่ตอนรับวันแรกของฤดูร้อน   “

คุณเดมัสคะ คุณเดมัส ”

เสียงของแม่บ้าน ที่เรียกเดมัสอยู่หน้าห้อง

 

“ไม่ได้คะ อีกห้านาทีก็ไม่ได้ คุณท่านรออยู่นะคะ”

“ตกลง ตกลง เดี๋ยวเราจะไป ขออาบน้ำก่อน”

หลังจากนั้นเดมัสก็เข้าไปอาบน้ำด้วยความงัวเงีย

ณ โต๊ะรับประทานอาหาร

“อรุณสวัสดิ์คะ คุณแม่ คุณพ่อ”

เสียงของฟาเลียนสวัสดีพ่อแม่ด้วยหน้าตาแจ่มใส

“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณแม่ คุณพ่อ”

เสียงของเดมัสสวัสดีพ่อแม่ด้วยความงัวเงีย

“

ที่วันนี้แม่เรียกให้ลูกตื่นมาทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเพราะพ่อมีเรื่องจะบอกลูก

”

“อีก 2

เดือนข้างหน้าโรงเรียนเอวีเดนในเมืองแอนดิน่าจะรับสมัครพ่อมดแม่มดฝึกหัด ”

“พ่อก็จะให้ผมกับยัยนี่ไปเรียน ยัยนี่แล้วแต่พ่อ ผมขอปฏิเสธ”

เจ้าเดมัสปฏิเสธแล้วเดินจากไปทันที

“พ่อคะพี่เดมัสไม่เรียน แต่ฟาเลียนอยากเรียนคะพ่อ

เป็นโรงเรียนประจำก็จะได้มีเพื่อนเยอะ แล้วก็จะได้ชุดเท่ๆ

ไม้กายสิทธิ์อันใหม่ หนูตกลงคะพ่อ ”

เดมัสหลังจากเดินออกจากบ้านก็เดินเข้าไปในป่าต้องห้าม

และไปนั่งใต้ต้นเมเปิ้ล โชคไม่เข้าข้างดันไปเจอกับ

อสูล่าซาตานแห่งมนตร์ดำที่อาฆาตแค้นลูปีที่เคยสาปให้อาสูล่ากลายเป็นค้างคาว

“ฮิ ฮิ ฮิ ไม่นึกเลยว่าวันนี้ข้าเจอใคร”

อาสูล่าหัวเราะขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ

“ท่านอาสูล่า พ่อข้าสาปเจ้าแล้วไม่ใช้หรอทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี้ได้”

“ข้าไม่ใช้พวกพ่อมดแม่มดกระจอกงอกหง้อยอย่างพวกเจ้า

และวันนี้ถึงข้าจะไม่ได้แก้แค้นพ่อเจ้า แต่เจ้าดันมาหาที่ตายเอง

เสียดายยังหนุ่มยังแน่น ข้าจะเอาศพเจ้าไปฝากพ่อเจ้า ”

เดมัสได้ยินเช่นนั้นเริ่มร่ายคถาหายตัวกลับบ้านทันที

โชคไม่เข้าข้างเช่นเคยอสูล่าตามมาถึงหน้าบ้าน   และสาปให้เดมัสเป็นซาตานทันที

และหายตัวไปกับเสียงหัวเราะและสายลม

ลูปีรีบวิ่งออกมาหน้าบ้านเริ่มร่ายคาถาแก้คำสาปทันที แต่ไม่สามารถทำได้เพราะ

เดมัสที่อยู่ในร่างซาตานเริ่มออกอาละวาดทำรายบ้านเมืองต่างๆ

พ่อมดแม่มดทุกคนในเมืองช่วยกันร่ายถาพร้อมกัน สำเร็จ

เดมัสเริ่มหยุดอาละวาดแต่ยังสลบอยู่

พอลูปีพาเดมัสกลับบ้านเริ่มร่ายคถาแก้คำสาป แต่สามารถทำได้เพียงว่า

เดมัสจะคืนร่างเดิม

แต่ทุกคืนเดือนมืดเดมัสจะกลายร่างเป็นซาตานและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เช้าวันต่อมา ฟาเลียนเล่าเรื่องราวต่างๆให้เดมัสฟัง

“ไม่จริง พี่ไม่เป็นซาตาน ทุกคนแต่งเรื่องแกล้งพี่”

“   โกหกได้โล่รึเปล่าพี่ หัดยอมรับความจริงบ้างสิ”

หลังจากนั้นมาเลียก็เดินเข้ามา

“   ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้นะลูก ถ้าลูกยอมไปเรียนที่เอวีเดน

เพราะคำสาปนี้ผู้โดนสาปต้องแก้เองเท่านั้น

และลูกก็ต้องตามหาผู้มีเลือดผสมระหว่าง มนุษย์กับแม่มด

ลูกต้องเอาเลือดที่ปลายนิ้วนางของเธอมาดื่มตอนคืนเดือนมืด

ลูกก็จะกลับร่างเดิม และอสูรล่าก็จะตายลง ”

“ผมต้องดื่มเลือดผู้หญิง”

“ใช่แล้ว”

“   ตกลง ผมจะเรียนที่เอวีเดน”