คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฝนตกขี้หมูไหล...คนอะไรมาพบกัน
"ขอทางหน่อยค่ะ!!! หลบหน่อยค่ะ!!!"
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ทำไมเวลารีบเร่งมันถึงได้เหนื่อยอย่างนี้นะ ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไปที่โรงเรียนให้ทันก่อนที่เพลงชาติจะขึ้น ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉันถึงได้ดันมาตื่นสายเอาวันศุกร์เนี่ย วันนี้ยิ่งเป็นเวรของอาจารย์สมใจจอมเนี๊ยบอยู่ด้วย ถ้ามาไม่ทันเพลงชาติขึ้น มีหวังฉันได้วิ่งรอบสนามแน่ อันที่จริงถ้าจะโทษก็ต้องโทษนายพี่ชายตัวแสบของฉันที่ดันไปหมุนเข็มนาฬิกาปลุกเล่น เลยทำให้ฉันตื่นสายแล้ววิ่งกระหืดกระหอบอยู่แบบนี้ คอยดูนะ ถ้าวันนี้ฉันมาไม่ทันเพลงชาติแล้วถูกอาจารย์จอมเนี๊ยบใช้ให้วิ่งรอบสนามล่ะก็ กลับบ้านไปเมื่อไหร่จะกระโดดกัดหูให้ดู
ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก เวลาแปดนาฬิกา ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อ....
ตายแล้วไง เพลงชาติขึ้นแล้ว ฉันจะทำอย่างไงดีเนี่ย ในที่สุดก็มาไม่ทันเพลงชาติจนได้ ถ้าเข้าไปในโรงเรียนก็ต้องถูกทำโทษให้วิ่งรอบสนาม แต่ถ้าไม่เข้าก็เท่ากับว่ามาไม่ถึงโรงเรียน ถ้าอาจารย์โทรไปบอกพ่อแม่ฉันขึ้นมา มีหวังโดนตีจนหลังลายแน่
"มัวทำอะไรอยู่เหรอจิรกานดา ทำไมไม่เข้ามาสักทีล่ะ" เฮือก!!! ซวยแล้วไง อาจารย์สมใจจอมเนี๊ยบเห็นฉันเข้าให้แล้ว ทำไงดีล่ะทีนี้
"ว่าไง ทำไมเธอไม่เข้ามาสักทีล่ะ" เอาไงดีเรา จะเข้าไปดีมั้ย เอาไงดีๆ คิดสิๆ โอ๊ยคิดไม่ออก เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ถ้าจะต้องวิ่งมันก็ต้องวิ่ง
"สวัสดีค่ะอาจารย์" ฉันพยายามฝืนยิ้มเป็นการแก้ขัดใส่อาจารย์ไปก่อน
"เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมไม่ยอมเข้ามาสักที"
"คือหนู...อู๊ย...ไม่ไหวแล้วค่ะอาจารย์ สงสัยอาการจะกำเริบอีกแล้ว โอ๊ย..."
"เป็นอะไรไปน่ะ"
"หนูท้องเสียค่ะ สงสัยมันจะมาอีกรอบแล้ว อู๊ย...ไม่ไหวแล้วค่ะ" ความจริงแล้วฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ฟอร์มไปอย่างนั้นแหละ เอาตัวรอดไว้ก่อนเป็นดี
"แล้วเธอกินอะไรเข้าไปล่ะ ถึงได้ท้องเสียอย่างนี้"
"หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อู๊ย...เวลามันหิวมันก็กินได้ทุกอย่างแหละค่ะ โอ๊ย..."
"ทีหลังเวลากินอะไรก็ให้ดูให้มันดีๆก่อนก็แล้วกัน ดูสิ สงสัยอาการจะหนัก"
"ค่ะอาจารย์ ทีหลังหนูจะดูก่อนกินแล้วกันนะคะ แต่ตอนนี้ อู๊ย...หนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อน โอ๊ย...มันจะออกแล้วค่ะ" ฉันพยายามทำท่าให้เหมือนกับท้องเสียอย่างรุนแรง ดูจากหน้าอาจารย์สมใจจอมเนี๊ยบแล้ว ฉันน่าจะตีบทแตกแฮะ บอกแล้วจะหาว่าคุย ฉันเคยได้ท็อปวิชาการแสดงด้วยนะจะบอกให้
"ไปๆ ไปทำให้มันเรียบร้อยซะ เดี๋ยวจะมาเรี่ยราดแถวนี้" แจ๋ว อาจารย์เชื่อแฮะ สงสัยฉันคงแสดงได้ดีเกินคาดแน่เลย ปีนี้พี่อั้ม พัชราภา คงต้องเสียรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดนิยมให้ฉันแล้วล่ะ อิอิ
"ขอบคุณค่ะอาจารย์ หนูไปนะคะ"
"เดี๋ยวครับอาจารย์ เธอยังไปไม่ได้นะ" ใครนะ บังอาจมาขัดขว้างแผนการตบตาอาจารย์ของฉัน
"มีอะไรเหรอสิทธิศาสตร์" นึกว่าใคร ที่แท้ก็พ่อไสยศาสตร์กรรมการนักเรียนตัวแสบ สุดหล่อประจำโรงเรียนของสาวๆนี่เอง แต่ดูดีๆก็ไม่เห็นจะหล่อเลย ตัวขาวอย่างกับตกถังสีขาวมาอย่างไงอย่างงั้น หน้าตาก็หล่อไม่เท่าพี่ติ๊ก เจษฎาพรของฉัน ส่วนสูงน่าจะราวๆ180ได้มั้ง หรือไม่ก็เกินกว่านั้น แต่อย่างไงฉันก็ไม่ชอบนายนี่อยู่ดีแหละ ก็นายดันมาขัดขว้างแผนการของฉันนี่นา
"ผมว่า...เราน่าจะให้เขาดื่มเกลือแร่ก่อนนะครับ ผมดูหน้าเขาซีดๆอย่างไงก็ไม่รู้ อาการท้องเสียเนี่ย ถ้าขาดน้ำรุนแรงอาจถึงชีวิตเลยนะครับ" นายจะบ้าเหรอ หน้าฉันไม่ได้ซีดสักหน่อย เขาเรียกว่าขาวต่างหากล่ะ
"นั่นสิ ครูก็คิดว่าหน้าเธอดูซีดๆนะจิรกานดา" เป็นงั้นไป อาจารย์ก็เอากับนายนี่ด้วยอีกคน
"หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ คือ...ก่อนมาหนูดื่มเกลือแร่เข้าไปแล้วค่ะ คงไม่ต้องกินซ้ำอีกมั้งคะ"
"แต่ฉันว่าเธอน่าจะกินอีกสักหน่อยนะ ดูหน้าเธอสิ ซีดอย่างกับไก่ต้มเลย" เฮ้ย!!! บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องสิ นายต๊องหรือป่าวเนี่ย ดูให้ดีๆสิ นี่เขาเรียกว่าขาวเว้ย ขาวนะขาว แหกตาดูบ้างสิ
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะ"
"แต่กันไว้ก่อนแก้ก็ดีนะ" จะทนไม่ไหวแล้วนะ นายเจ๋อจริงๆเลย ตาเบื๊อกเอ๊ย!!!
"ผมว่าเดี๋ยวผมไปเอาเกลือแร่มาให้เขาดื่มดีกว่านะครับอาจารย์"
"อืม ดีเหมือนกัน"
"ไม่ต้องค่ะ หนูบอกว่าไม่เป็นอะไรไงคะ"
"เอานิดก็ดีนะ จะได้หายไวๆไง เอ๊ะ! เธอก็ไม่ปวดท้องแล้วนี่นา หายแล้วเหรอ" ตายล่ะ ลืมสนิทเลยว่าฉันกำลังท้องเสีย
"นั่นสิ เธอไม่ปวดท้องแล้วเหรอจิรกานดา"
"เอ่อ..คือ.."
"สงสัยว่าเขาจะหายปวดท้องกระทันหันมั้งครับอาจารย์ หรือไม่ก็อุจจาระในท้องเขาอาจหดเข้าไปแล้วก็ได้ครับ" นี่ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครว่านายเป็นใบ้นะ ฉันหันหน้าไปมองนายกรรมการนักเรียนนั่นทีหนึ่ง นายนั่นกำลังยักคิ้วให้ฉันอยู่ นี่นายคิดจะแกล้งฉันใช่มั้ย
"จิรกานดา เธอกล้าโกหกครูเหรอ"
"ป่าวนะคะ คือหนู"
"ไม่ต้องมาแก้ตัว ไปวิ่งรอบสนาม20รอบเดี๋ยวนี้" หา!!! 20รอบ นี่อาจารย์จะฆ่าหนูหรือไงคะ สนามโรงเรียนเราวิ่งรอบเดียวก็หอบไปเป็นชาติแล้วมั้ง นี่ตั้ง20รอบ มีหวังตายคาสนามแน่ อย่างไงซะฉันก็ไม่วิ่งหรอก มันทรมานกันเกินไป
"ทราบแล้วค่ะ อาจารย์" แหะๆ เห็นสายตาอาจารย์แล้วฉันไม่เสี่ยงดีกว่า ก็คนมันกลัวนี่นา
"เดี๋ยวผมคุมให้เองครับ คาบแรกผมว่าง" ใครใช้ให้นายเสนอหน้ามาอาสามิทราบ ฉันกะจะโกงรอบสักหน่อย นายเจ๋อเข้ามาอีกทำไม
"ก็ดีเหมือนกัน คาบแรกครูมีสอน"
"รับรองครับอาจารย์ ครบ20รอบแน่" สายตาแบบนี้มันหมายความว่าไง นายกำลังจะทำอะไรกันแน่
"ดีจ้ะ ขอบใจสิทธิศาสตร์มากนะ แล้วก็เริ่มวิ่งได้แล้ว เดี๋ยวจะเสียเวลาเรียน"
"ค่ะอาจารย์" ฉันจำใจตอบตกลงไป
"ครูไปล่ะ"
"ครับ/ค่ะ" ฉันมองจนอาจารย์ลับสายตาไป ฉันว่าถ้าอยู่กับอาจารย์มันน่าจะปลอดภัยอยู่กับนายนี่นะ
"เอ้า...เริ่มวิ่งได้แล้ว ฉันจะนับรอบให้เธอเอง" ฉันนับเองก็ได้ย่ะ ไม่เห็นต้องให้นายมาสั่งเลย
"มองหน้าฉันอยู่ได้ ทำไม หน้าฉันมันหล่อกระชากใจเธอหรือไง"
"นายใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย ถ้าหน้าอย่างนายหล่อ เจ้าบีบี๋บ้านฉันคงเป็นนายแบบโลกไปแล้วมั้ง"
"บีบี๋? ใช่บีบี๋ที่เป็นแฟนแหม่มหรือป่าว"
"นี่นายจะบ้าเหรอ ถ้าบีบี๋ที่เป็นแฟนแหม่มมาอยู่ที่บ้านฉัน ฉันก็ต้องเป็นชู้กับเขาแล้วสิ"
"เอ่อจริง แล้วเธอไปเป็นชู้กับเขาทำไมอ่ะ แหม่มเขาพึ่งคลอดลูกไม่ใช่เหรอ ไม่สงสารเด็กบ้างเลยนะเธอ" โอ๊ย!!! จะทนไม่ไหวแล้วนะ ถ้าความอดทนฉันหมดลงเมื่อไหร่ พรุ่งนี้ได้มีข่าวนักเรียนสาวฆ่ายัดส้วมกรรมการนักเรียนหนุ่มแน่ๆ
"โอ๋ๆ ฉันล้อเล่นน่ะ ทำเป็นเครียดไปได้ เริ่มวิ่งกันได้แล้ว" ฉันหันไปค้อนนายนั่นทีหนึ่งก่อนจะเริ่มออกวิ่ง
"รอบที่1 รอบที่2 รอบที่3 วิ่งให้มันเร็วๆหน่อยสิ ชักช้าอยู่ได้"
"งั้นนายก็ลงมาวิ่งเองเลยสิ จะได้รู้ว่ามันลำบากแค่ไหน"
"ไม่ต้องพูดมากน่ะ วิ่งๆไปเถอะ รอบที่12แล้ว" แล้วใครใช้ให้นายมาสั่งฉันเล่า
"รอบที่14 รอบที่15 วิ่งอย่างนั้นแหละดีแล้ว" ชมกันก็เป็นด้วยแฮะ นึกว่ากวนประสาทเป็นอย่างเดียว
"รอบที่17 รอบที่14 รอบที่15..." เอ๊ะ!!! เมื่อกี้มันรอบที่15ไปครั้งหนึ่งแล้วนี่นา ทำไมมันย้อนมาอีกล่ะเนี่ย
"อืม ดีๆวิ่งอย่างนั้นแหละดีแล้ว รอบที่13 รอบที่14..." เฮ้ย!!! นี่มันย้อนลงมาเรื่อยๆเลยนี่นา นี่นายคิดจะแกล้งฉันเหรอ
"นี่นาย!!!"
"มีอะไรเหรอ ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ ใกล้แค่นี้เอง"
"นายจะแกล้งฉันเหรอ เมื่อกี้มันรอบที่15มาหนึ่งครั้งแล้วนะ ทำไมมันย้อนไปอีกล่ะ"
"เหรอ โทษทีๆ สงสัยฉันคงจะมึนนิดหน่อยน่ะ" ฉันว่านายไม่ได้มึนหรอก แต่นายมันเบื๊อกต่างหากเล่า
"งั้นแสดงว่าฉันวิ่งครบ20รอบแล้วล่ะสิ"
"อืม ก็คงเป็นงั้น"
"งั้นฉันก็ไปได้แล้วใช่มั้ย"
"อืม วิ่งครบแล้วนี่ สะใจแล้ว"
"อะไรนะ นายว่าสะใจอะไรนะ"
"ป่าวๆ เธอคงจะหูฝาดไปเองล่ะสิ ฉันเนี่ยนะจะสะใจเธอ ฉันมีแต่จะเห็นใจเธอต่างหาก"
"เห็นใจ? ที่แกล้งให้ฉันวิ่งเกิน20รอบเนี่ยนะเห็นใจ"
"ใช่ ฉันเป็นห่วงสุขภาพเธอนะ ออกกำลังกายมากๆ ร่างกายจะได้แข็งแรงไง"
"นี่นายตั้งใจจะแกล้งฉันจริงๆใช่มั้ย"
"ไปล่ะ"
"เฮ้ย!! เดี๋ยวสิ นายจะรีบไปไหน"
"อยู่ให้โง่น่ะสิ แบร่~ ก็เธออยากโกหกอาจารย์เขาก่อนทำไมล่ะ แค่นี้มันแค่เล็กน้อยเองนะ ไปล่ะ"
"เฮ้ย!!! เดี๋ยวสิ" ฉันวิ่งตามนายนั่นไป แต่ก็ไม่ทัน นี่ขนาดฉันเป็นนักวิ่งของโรงเรียนแล้วนะเนี่ย ยังตามไม่ทันเลย คนอะไรวิ่งเร็วเป็นบ้า เอาเถอะ ทีใครทีมันล่ะกัน อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ แม่จะเล่นให้กลับบ้านไม่ถูกเลย นายไสยศาสตร์บ้า!!!
ติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น