อนาสตาเซีย แห่งการเริ่มต้น

ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 15 มิโนทอร์กับเลือดผสม

*บางทีอาจจะมีศัพท์จีนผสมอังกฤษบ้างนะคะ เพราะอิซเบลล่ามาจากอีกดินแดนหนึ่งซึ่งมีข้าวของที่แตกต่างกัน*

ตอนที่ 15

ณ ใจกลางป่าขณะนี้มีเพียงหญิงสาวนางหนึ่งที่ทั้งร่างปกคลุมไปด้วยชุดสีฟ้ากะทัดรัด ในมือถือดาบคู่กายสีขาวกระจ่างตารอบตัวดาบมีไอเย็นจางๆแผ่ออกมาแต่ผู้ถือครองกลับไม่รู้สึกอะไร ดวงตายังคงสอดส่องรอบกายเปิดประสาทรับรู้ทั้งห้า ฝีเท้าเบาบางจนแทบไม่ปรากฏเสียง

นางกำลังมาไล่ล่าอสูรกายที่หลุดออกมาจากทาร์ทารัส ทันทีที่สัมผัสได้ว่าพวกมันปรากฏตัวนางก็จะมาหาทันที รีบปิดประตูมิติก่อนที่มันจะขยายกว้างแล้วนำสิ่งที่ยิ่งใหญ่และทรงอำนาจยิ่งกว่านั้นออกมา และทุกครั้งนางจะไม่นำใครมาด้วยรวมถึงไป๋หู่เองก็ตาม

นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าก็ให้สติเกือบหลุดนางไม่ได้ไปร่วมประชุมในตอนเช้าจึงไม่มีสิทธิ์ตั้งตัว ราชโองการถูกส่งมาที่จวน ว่าอีกยี่สิบวันข้างหน้าให้เป็นทูตออกไปเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นฉินที่อยู่ทางเหนือซึ่งก็มีสัมพันธ์อันดีกันอยู่แล้ว  ให้ตายซิ อยากจะกันนางออกมาก็บอกกันดีๆนางก็พร้อมที่จะหนีเที่ยวอยู่แล้ว ยิ่งบิดาและครอบครัวนางอีกเล่าที่เห็นดีเห็นชอบไปด้วย

สวบ

ฉับพลันเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ตนตามหาอยู่ ร่างเพรียวก็ใช้วิชาตัวเบาทะยานไปทางนั้นทันที

โผล่มาเสียที หญิงสาวคิดอย่างหัวเสีย นางตามหามาหลายชั่วยามแล้ว ด้วยพลังที่ลดน้อยถอยลงไปทำให้นางหามันได้ช้านัก แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่อะไรเพราะพวกอสูรที่หลุดมาจากทาร์ทารัสนั้นเป็นเพียงพวกพลังต่ำๆทั้งนั้น

มิ

ใช่

หรอก

หรือ..

เมื่อมาถึงเป้าหมายก็ต้องสูดลมหายใจเข้าอย่างไม่รู้ตัวกับภาพตรงหน้า “มิโนทอร์” มันหลุดมาได้อย่างไรกัน หญิงสาวรีบพลิกกายหลบซ่อนหลังต้นไม้อย่างตื่นตระหนก ขอเวลาใช้ความคิดกับตัวเองสักครู่ แต่ก็รู้ดีว่าอีกไม่นานมันต้องรู้สึกกับการมีตัวตนของนางแน่ จมูกเจ้าพวกนี้มันดีจะตาย

ปกติแล้วพวกมิโนทอร์ที่ตัวค่อนข้างใหญ่จะอยู่แต่ในทาร์ทารัสไม่มีทางได้ออกมาเพ่นพ่านได้นอกเสียจากจะมีผู้อัญเชิญพวกมันออกมา และนางก็มั่นใจว่าดินแดนนี่ไม่มีคนที่อัญเชิญมันออกมาได้แน่ ในเมื่อมีแต่นางที่เป็นเทพมิถูกหรือไร หรือมันจะหลุดออกมาจริงๆแต่มันจะหลุดมาง่ายดายเช่นนี้เชียวรึ

อาจเป็นไปได้ว่าช่องมิติมันจะกว้างขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งคิดคิ้วเรียวยิ่งขมวดเข้าหากันแน่น แล้วหลังจากนี้จะมีอะไรหลุดออกมาอีกเล่า พลังนางไม่ได้มีเหมือนเก่าเสียด้วย นี่คงเป็นเหตุผลที่ตาแก่ขี้ลืมนั่นให้แหวนมิติวงนี้มา นึกว่าจะไม่ต้องให้มันเสียอีก หญิงสาวลูบแหวนบนนิ้วไปมาอย่างใช่ความคิด แต่ก็ต้องตื่นตัวเมื่อได้ยินเสียงตึงตังด้านหลังต้นไม้ที่ตนหลบอยู่จนต้องกระโดดกลิ้งตัวหนีออกไปอย่างเฉียดฉิว

ปึก!!! แกร่ก แกร่ก โคล้มมม!!

เบลล่ามองต้นไม้ขนาดย่อมที่ถูกเจ้าอสูรชนจนโค่นลงมาด้วยใบหน้าเหยเก แล้วละสายตาไปมองเจ้าตัวต้นเหตุพบกับอสูรที่มีใบหน้าเป็นวัว แต่มีลำตัวเป็นคน ตัวใหญ่กว่านางเกือบสองเท่า มันกำลังหายใจฝืดฝัดอย่างไม่สบอารมณ์แล้วมองมายังนาง เท้าขวาตะกุยดินเตรียมที่จะพุ่งเข้ามาอยู่ทุกเมื่อ  หญิงสาวกำดาบแน่นแล้วถอนหายใจออกมา

ยังดีที่ไม่ใช่พวกโตเต็มไว

เหวอออ.. จ้องตากันเพียงไม่นาน เจ้าของร่างยักษ์ก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง เป็นเหตุให้ร่างบางต้องกระโดดตัวลอยขึ้นไปทรงตัวอยู่บนต้นไม้

มิโนทอร์และอสูรกายบางพวกนั้นสังหารอย่างไรก็ไม่มีวันตายเพียงแต่ร่างสลายกลับไปยังทาร์ทารัสก็เท่านั้น

ตึงง!! แต่เหมือนจะเลือกต้นผิดไป เมื่อเจ้าตัวโตด้านล่างวิ่งเข้าชนต้นไม้เจ้าของกิ่งที่หญิงสาวทรงตัวอยู่เข้าอย่างจังทำให้มันเอนตัวเตรียมจะล้มลงอีกครั้ง นางจึงต้องย้ายแหล่งปักหลักโดยทันที ดวงตาหวานที่ตอนนี้ฉายแววเคร่งขรึมสอดส่องไปทั่วบริเวณ พลางคิดหนัก

จะเปิดประตูมิติก็ไม่ได้ เนื่องจากแถวนี้มีแต่ต้นไม้ไม่มีที่ว่างให้นางเลย

พลังของข้าตอนนี้เหลือเทียบเท่ากับทหารขั้นสูงเท่านั้น ซึ่งอย่างน้อยก็ต้องมีถึงสองคนถึงจะกำราบเจ้าบ้านี่อยู่ แต่ข้าได้ชื่อว่าเป็นแม่ทัพเชียวนะ จะไปเกรงกลัวเจ้าหน้าเหม็นนี่ได้อย่างไร ความคิดมากมายเป็นแรงผลักดันให้ร่างเล็กฮึดสู้ มือบางกำดาบแน่นแล้วพุ่งทะยานเข้าไปด้านหลังของมิโนทอร์ที่กำลังวิ่งชนต้นไม้รอบกายอย่างมีโทสะด้วยความรวดเร็ว

ขณะที่ปลายดาบกำลังจะตวัดสะบั้นคอของมันอยู่รอมร่อ กลับมีวัตถุขนาดเล็กพุ่งเข้าหาร่างนางเสียก่อน เป็นเหตุให้หญิงสาวต้องพลิกตัวหลบถอยออกไปไกล ตวัดสายตาไปมองต้นเหตุอย่างแค้นเคืองนัก

“ เป็นใคร ” เสียงหวานแต่เรืองอำนาจถามออกไป ขณะจ้องไปยังเงามืดหลังต้นไม้ที่ที่นางสัมผัสได้ว่ามีคนอยู่ตรงนั้น ทั้งยังต้องคอยหลบหลีกการพุ่งชนของอสูรกายตนนี้อีก

“ หึ ” ชายหนุ่มท่าทางปราดเปรียวก้าวขาออกมาจากความมืด ที่เอวมีแส่สีแดงมันวับจ้องมาที่นางอย่างเย้ยหยัน

“ เจ้าเลือดผสม ” นางสัมผัสได้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามีเลือดผสมอยู่แถวนี้ แต่คิดว่าตนอาจคิดไปเอง

แต่เลือดผสมมาทำอะไรอยู่ที่นี่ ในขณะที่สมองกำลังคิดอย่างฉับไว  ดาบในมือก็ฟันฉับเข้าที่คอของมิโนทอร์จนขาด ส่วนที่โดนดาบตัดผ่านกลายเป็นน้ำแข็งไปในทันที หัวของมันกลิ้งหลุดๆออกไปไกล เพียงไปนานก็สลายหายไป เบลล่ากระโดดไปยืนทรงตัวอยู่บนพื้นอย่างมั่นคง ทั้งยังไม่ละสายตาไปจากบุรุษตรงหน้า

“ พลังของท่านหายไปไหนหมดเล่า แค่มิโนทอร์ไม่เต็มวัยยังใช้เวลาจัดการนานขนาดนี้ ” เสียงแหบถูกเปล่งออกมา ดวงตาฉายแววระรื่นเหมือนได้พบเรื่องที่ถูกใจ เบลล่ากำดาบในมือแน่น นางในตอนนี้จะรับมือกับเจ้านี่ได้นานแค่ไหน คงต้องล่อให้มันไปในที่โล่งเพื่อเปิดประตูมิติ

“ ใจเย็นลงเถิด ข้ามิได้มาหาเรื่องตาย เพียงแค่มาเยี่ยมเยียน ” ใบหน้าของเขายังคงรักษารอยยิ้มที่ไม่นับว่าน่าผูกมิตรด้วยแม้แต่น้อย

“ ข้าไม่รู้จักเจ้า ” แค่เข้ามายังโลกนี้ได้ก็คงไม่ธรรมดาแล้ว ดูจากท่าทางแครอนคงไม่ได้เป็นคนพามา

“ ฮ่าฮ่า ใช่ท่านไม่รู้จักข้า แต่ “เรา” รู้จักท่านดี ” เสียงหัวเราะช่างฟังดูพิลึก เขาเป็นบุตรของใครกันล่ะ หากพลังของนางยังอยู่เต็มร้อยก็คงสัมผัสได้บ้าง

นึกขึ้นมาแล้วก็ให้เสียดาย ไม่น่าขี้เกียจไปหาของมาแลกเปลี่ยนเลยเรา

“ มีธุระอะไร ” นางยังไม่ละความระแวดระวัง ยิ่งไม่ทราบที่มาที่ไปของหมอนี่ด้วยแล้ว

“ ก็อย่างที่บอกว่า แค่มาเยี่ยมเยียน ข้าขอตัว หวังว่าขอจะมีโอกาสได้ยลใบหน้าที่แท้จริงของท่าน ” พูดจบเขาก็กระโดดถอยหลังแล้วพุ่งตัวจากไป หญิงสาวตัดสินใจกระโจนตัวตามไปแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อร่างนั่นเคลื่อนที่ไวเหลือเกิน

ใบหน้าที่แท้จริงหรือใบหน้าที่ถูกพรางตาไว้นี้มันจะไปต่างอะไรกันเล่า ในเมื่อพวกเจ้าก็รู้อยู่ดีว่าข้าเป็นใคร เบลล่าทำหน้าเบื่อหน่าย

ยิ่งโมโหตนเองเข้าไปใหญ่น่าจะเชื่อฟังของสองเฒ่านั่นตั้งแต่ต้น เบลล่าคิดอย่างหงุดหงิดพลางเก็บดาบเข้าฝัก มุ่งน่าไปยังม่านมิติสีม่วงอำพันทันที

จริงดังคาด มันมีขนาดใหญ่กว่าที่แล้วมา ยังมีเลือดผสมนั่นอีก เห็นทีเรื่องนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้วกระมัง เจ้าแครอนลืมบอกอะไรเกันแน่ หญิงสาวหลับตาใช้พลังที่ติดตัวมาตั้งแต่ต้นสลายม่านมิติไม่นานก็จางหายไป

ขณะนี้ นางยังไม่เลือกที่จะกลับไปยังจวน แต่เลือกที่จะมานั่งอยู่ริมลำธารสายหนึ่งที่เมื่อยามใดนางต้องการใช้ความคิดนางจะมาที่นี้ รอบด้านที่เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวสดใบหญ้าสีอ่อนปูบนพื้นราบดอกไม้ป่าหลากสีถูกประดับอยู่ทั่วบริเวณ ให้ความรู้สึกร่มเย็น สงบจิตใจได้มาทีเดียว ที่แห่งนี้อยู่ในป่าลึก ลึกเสียจนหากคนที่ไม่คุ้นเคยกับเส้นทางต่อให้มีแผนที่ก็เดินมาที่นี้ไม่เจอ คล้ายกับว่ามันสร้างเอาไว้เพื่อนางเพียงคนเดียว

ดวงตาคู่งามบัดนี้เหม่อมองไปบนท้องฟ้าอย่างเลื่อนลอย จมดิ่งอยู่กับภวังค์ ความสงสัยและคำถามที่ไร้คำตอบประดังเข้ามาไม่หยุดหย่อน

หน้าที่ที่แท้จริงของข้าในครั้งนี้คืออะไรกันแน่

บุรุษผู้นั้นคือใคร

เหตุใดเลือดผสมจึงมาอยู่ในดินแดนนี้ได้

แล้วยังมีใครอื่นอีกหรือไม่

ใครเป็นผู้ให้กำเนิดหมอนั่นเล่า ในเมื่อเทพไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางไปมิติอื่นตามใจชอบ

เท่ากับว่าเขามาจากมิติเริ่มต้นเช่นเดียวกับนางใช่หรือไม่

มันกำลังจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นที่นี่แน่นอน สิ่งที่ยากต่อการรับมือ นางสังหรณ์ใจแบบนั้น

มันคงจะดีกว่านี้หากแครอนไม่ลืมเรื่องที่จะแจ้งให้นางทราบ

มันคงจะดีกว่านี้หากนางไม่รีบร้อน จนใช้พลังและความทรงจำแลกกับการมาที่นี่ ตอนนี้นางลืมเหตุผลไปแล้วเสียด้วยซ้ำว่าเหตุใดนางจะต้องรีบขนาดนั้น นางหนีอะไรมา...

มิโนทอร์