อนาสตาเซีย แห่งการเริ่มต้น

ลำดับตอนที่ #20 : ตอน ตีตรา

ตอนที่ 21 ย้อนอดีต

" เป็นเพราะเป็นความประสงค์ของพวกท่านที่จะแต่งงาน ให้ประสานมือขวา และประกาศความยินยอมของพวกเธอต่อหน้าสักขีพยานทั้งหลาย " เสียงของผู้ที่รับหน้าที่เป็นบาทหลวงดังกังวาน ท่ามกลางสักขีพยานนับพันนับหมื่นที่อยู่ ทั่วทั้งบริเวณนั้นเงียบสนิท และมองไปยังคู่บ่าวสาวบนแท่นพิธีอย่างใจจดใจจ่อ 

" ข้าฟินิกซ์ บุตรแห่งจ้าวนรก ขอรับอิซเบลล่าเป็นภริยา ข้าขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ ยืนหยัดอยู่ข้างกายอิซเบลล่า และพร้อมจะปกป้องนางไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่" เสียงทุ้มดังกังวานอย่างหนักแน่น แววตาลึกซึ้ง และมั่งคงถูกส่งไปยังหญิงสาวเบื้องหน้า

นี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่เขาพูดในที่สาธารณะก็ว่าได้ ใบหน้าหล่อเหลานั้นยิ่งทวีเข้าไปอีก จนหญิงสาวบางคนที่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้นั้น อดที่จะเคลิบเคลิ้มไม่ได้ ลืมเสียสิ้นว่าบุรุษผู้นี้น่ากลัวเพียงใด

" ข้า อิซเบลล่า แห่งอนาสตาเซีย ขอรับฟินิกซ์ เป็นสวามี ข้าขอสัญญาว่าจะเชื่อฟัง ซื่อสัตย์ และมั่นคงต่อเขาเพียงคนเดียว จนกว่าชีวิต... ชีวิตจะมีการเปลี่ยนแปลง " จบคำสาบานของนาง ก็สร้างความงุนงงให้แก่สักขีพยานรอบข้างไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครแทรกขึ้นมา ฝั่งเจ้าบ่าวเองก็ได้แต่หรี่ตามองใบหน้างดงามเบื้องหน้าเท่านั้น เขาเองก็ไม่อยากทำลายพิธีนี้ จึงเลือกที่จะมองอยู่อย่างนั้น หญิงสาวเองก็มองตอบอย่างไม่ลดละ

" ขอท่านทั้งสองมอบสิ่งของสิ่งใดให้แก่กันเพื่อเป็นเครื่องหมายแห่งความรัก และสัญญาของท่าน " บาทหลวงยังคงทำพิธีต่อไป และรอคอยแหวนหรือเครื่องประดับใดจากทั้งสอง แต่กลับไม่มีสิ่งใดที่ยื่นมาให้เขา

เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยังคงสบประสานสายตาให้กันเช่นนั้นต่อไป 

เบลล่าเป็นฝ่ายหยักยิ้มขึ้นมาก่อน และยื่นมือไปหาเขาและกางออก

" ข้าขอมอบเส้นผมสีนี้ให้กับเขา ตราบใดที่บุรุษผู้นี้ยังมันคงต่อข้า ขอให้มันเป็นเช่นนี้ไป..ชั่วนิรันดร์ " หญิงสาวแสยะยิ้มออกมา ก่อนที่ผมยาวสลวยสีดำดั่งรัตติกาลของเขาจะแปลเปลี่ยนเป็นสีเงินในพริบตา เหล่าเทพรอบด้านพากันสูดหายใจเข้ากันอย่างลืมตัว นี่ไม่เท่ากับว่าหากบุรุษผู้นี้แค่มีใจเป็นอื่นก็จะถูกจับได้ในทันทีเลยรึ 

ในเมื่อเขาคิดจะบังคับให้นางแต่งด้วยมีหรือนางจะไม่ขอเอาคืนเสียหน่อย เขาก็จะไม่สามารถไปยุ่งกับหญิงใดได้เลย หากเขาทำละก็เธอจะเป็นอิสระทันที คิดได้ดังนั้นใบหน้างามที่วันนี้ถูกแต่งเติมจนผู้พบเห็นไม่อาจละสายตาได้ก็แย้มยิ้มกว้างออกมา

แต่นางกับคิดผิดถนัด ใบหน้าของชายหนุ่มตอนนี้หาได้มีความโกรธแค้นเสียใจอันใด กลับมอบรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้นางเป็นการตอบแทน

นางลืมไปเสียแล้วกระมัง ตั้งแต่เกิดมาเขาก็ไม่เคยและไม่คิดจะข้องแวะกับหญิงใดอยู่แล้ว นอกจากนาง

" ข้าขอมอบเส้นผมสีนี้เพื่อบ่งบอกว่านางเป็นคนของข้าบุตรของฮาเดสจ้าวแห่งนรก ทำให้เราสัมผัสถึงกันและกันได้เสมอ " ถึงคราวชายหนุ่มบ้าง เส้นผมที่เคยเป็นสีทองงามตากลับถูกย้อมให้มันเปลี่ยนเป็นสีแห่งรัตติกาลช้าๆ ฝ่ายหญิงสาวทำได้เพียงกัดฟันจ้องเขาเขม็ง

นี่ก็เท่ากับว่าทั้งคู่จะรับรู้ถึงกันได้อยู่ตลอด ยากต่อการหลบหนียิ่งนัก

บ่าวสาวคู่นี้ ดูมีความรักที่รุนแรงยิ่งนัก คนส่วนใหญ่มีความคิดเช่นนั้น แต่กับคนที่รู้เรื่องราวดีนั้น กลับคิดว่าขนาดในวันที่สมรสกันยังไม่มีใครยอมใครเช่นนี้ ไม่รู้ในวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร

ชายหนุ่มนั้นรักมั่นในตัวหญิงสาวมากแค่ไหนทุกคนต่างรู้ดี ในวันที่นางเกิดอาการแท้งลูก ตอนนั้นเขาก็อยู่เคียงข้างนางไม่ไปไหน ทั้งยังไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง ด้วยกลัวว่านางจะเป็นอันตราย แต่สำหรับหญิงสาวนั้นหาได้มีใครรู้ความคิดของนาง ทั้งๆที่ฟินิกซ์ ทำเพื่อนางถึงเพียงนี้แต่นางก็ยังไม่แสดงทีท่าว่าจะรับรักเขาเสียที

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน สุดท้ายแล้วข้าต้องเป็นฝ่ายเสียท่าให้กับเขาอีกแล้วรึ