อนาสตาเซีย แห่งการเริ่มต้น

ลำดับตอนที่ #16 : ตอน ใจหญิงยากแท้จะหยั่งถึง

ตอน ใจหญิงยากแท้จะหยั่งถึง

" เบลล่า! เหตุใดท่านจึงทำเช่นนี้กับข้า " เสียงกร้าวตวาดลั่นจนแผ่นฟ้าแทบสะเทือน เจ้าของร่างสูงสยายปีกกว้างสีดำทมิฬอยู่บนฟ้า เรือนผมสีเงินสยายอยู่เบื้องหลัง ภายในแววตาฉายความตัดพ้อและกราดเกรี้ยวถูกส่งมายังร่างของหญิงสาวเบื้องล่างที่กำลังยืนบังร่างของบุรุษผู้หนึ่งไว้

" ฟินิกซ์ สงบใจลงก่อนแล้วลงมาคุยกันดีๆ " เสียงหวานดังกังวาน พยายามเกลี่ยกล่อมให้เขาที่กำลังโกรธเกรี้ยวนั้นสงบลง ท่ามกลางห้องโถงขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ได้ถูกเขาทำลายล้างจนหลังคาพังทลายลงไปแล้ว ทหารที่ขึ้นชื่อว่าเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดได้ทำการปกป้องปราสาทและคุ้มครอง " บุรุษผู้นั้น " บ้างก็นอนล้มระเนระนาดลงบนพื้น บ้างก็ยืนล้อมรอบพื้นที่ไว้เพื่อรอคำสั่งจากนายของตนอย่างตรึงเครียด

" ทำไมท่านผิดสัญญา " นอกจากจะไม่ยอมลงให้โดยง่าย หากแต่ยังไม่ยอมแพ้ตะเบ็งเสียงก้องจนทำให้สิ่งก่อสร้างรอบข้างสั่นสะเทือน

นางสัญญากับเขาว่าหากเขาแข็งแกร่งแล้ว คนทั้งคู่จะช่วยกันปกป้องมนุษย์ด้วยกันตลอดไป แต่นางกลับ...

" ฟินิกซ์ ข้าไม่เคยสัญญากับเจ้า อย่าได้เหลวไหล " นางแค่พูดหยอกล้อกับเขาตั้งแต่ชายหนุ่มยังเล็กเพื่อให้เขาขยันฝึกซ้อมก็เท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับคำพูดนั้น

" เป็นเพราะมนุษย์ขวัญกล้าผู้นั้นใช่หรือไม่ ข้าไม่อยู่ข้างกายท่านเพียงไม่นาน มันกลับกล้าเสนอหน้าเช่นนี้  กล้าดียังไง!!! " ร่างสูงที่ตอนนี้มีแต่ไอมืดปกคุมร่างกายและแผ่รัศมีเป็นวงกว้าง บ่งบอกถึงพลังที่แข็งแกร่งดวงตานั้นมืดสนิทจนผู้พบเห็นอดที่จะขวัญผวาไม่ได้

ตอนนี้เขาไม่ฟังสิ่งใดทั้งสิ้นกลับมองไปยังร่างสูงที่มันกล้ามองเขาด้วยสายตาไม่หวั่นเกรงด้านหลังของหญิงสาว จึงทำให้ชายหนุ่มระเบิดโทสะเตรียมที่จะพุ่งร่างเข้าไปฆ่ามันเสียให้สิ้นซาก

" ฟินิกซ์!!!! " เบลล่าถลาเข้าขวางเขาทันที และเปล่งเสียงจนดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ร่างสูงนั้นชะงัก ดวงตาดำมืดนั้นหรี่ลงฉายแววสับสนก่อนจะแสดงความเจ็บปวดออกมา

ตอนนี้บริเวณโดยรอบมีทหารของกองทัพสวรรค์ล้อมไว้มากมาย แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามา เพียงแต่ยืนรอฟังคำสั่งด้วยความเงียบ     

" ท่านปกป้องมันงั้นรึ ท่านเห็นมันสำคัญกว่าข้า " เสียงของเขานั้นสั่นพร่าและอ่อนแรงเสียจนน่ากลัว

" เขาเป็นบิดาของลูกข้า " เบลล่าใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนลง พยายามใช้เหตุผลให้เขาเข้าใจ ฟินิกซ์เองได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป

" แล้วไงเล่า " ก่อนจะตอบเสียงเรียบ ทั้งใบหน้านั้นเฉยเมย

" เจ้าไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา " หญิงสาวใช้เสียงที่แฝงความกดดันส่งไป

" ท่านต้องการสู้กับข้า? เพื่อมัน? " พูดเสร็จก็หัวเราะออกมา คำพูดของเขานั้นคล้ายกำลังหยอกเย้าอยู่ แต่น้ำเสียงนั้นฟังแล้วให้รู้สึกปวดร้าวไปทั้งอก ก่อนจะยิ้มเย้ยหยันตนเองออกมาและพุ่งเข้าหาร่างบางที่ตั้งท่ารออยู่

เทพทั้งสองโรมรันเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ดาบสองเล่มปะทะกันจนเกิดเสียงกัมปนาทไปทั่วผืนฟ้า ครั้งนี้ทั้งคู่เลือกที่จะใช้ดาบเข้าต่อสู้กันทั้งสองซึ่ง เห็นได้ชัดว่าเทพที่พึ่งจะค้นพบขุมพลังของตัวเองเช่นเขา หาใช่คู่มือของเทพเจ้าสงครามเช่นนางไม่ แต่เบลล่าเองก็ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของตน นางเพียงแค่ทำให้เขายอมสยบเท่านั้นหาได้มีเจตนาสังหารให้สิ้นชีพ

ด้วยเข้าใจว่าเขาเพียงแค่คลุ้มคลั่งเพราะพลังที่พึ่งตื่นเท่านั้น จึงทำให้ทั้งคู่ผลัดกันรุก ผลัดกันรับกันไปมา เวลาผ่านไปเนิ่นนานการต่อสู้ก็ยังไม่จบสิ้น แต่ก็หาได้มีใครยื่นมือเข้าแทรกไม่ มหาเทพทั้งสามเมื่อมาถึงก็ได้เพียงแต่มองดูเท่านั้น ไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยด้วยกลัวว่าจะผิดใจกันเสียเปล่าๆ เพราะเบลล่าก็เป็นลูกที่พวกเขาร่วมกันสร้าง ฟินิกซ์เองก็เป็นบุตรของฮาเดสแท้ๆ และตอนนี้ฮาเดสที่ปกติจะโหดเหี้ยมเย็นชากลับมองไปยังบุตรของตนด้วยความสงสาร ทำให้พี่น้องอีกสองคนก็อดที่จะเห็นใจไม่ได้

ฟินิกซ์รู้ตัวว่าหากต่อสู้กันต่อไปเช่นนี้ ต้องเป็นเขาแน่ที่จะต้องเสียที เขาเองก็ไม่อยากให้มันยืดเยื้อนัก ด้วยกลัวลูกและนางจะเป็นอันตราย จึงพยายามล่อให้เบลล่าออกมาไกลจากที่เดิม และในขณะที่ทุกคนไม่คาดคิดเขาก็ยื่นมือส่งคลื่นพลังสีดำออกไปทางชายหนุ่มที่กำลังมองเบลล่าด้วยความเป็นห่วง เพียงออกแรงบีบเท่านั้นชายหนุ่มก็รู้สึกได้ว่าบริเวณรอบลำคอของตนนั้นคับแน่นคล้ายดังมีมือที่มองไม่เห็นบีบอยู่ ฟินิกซ์ยกมือขึ้นสูงทำให้ร่างนั้นลอยขึ้นไปด้วย ด้านเบลล่าเองก็หยุดชะงักไปในทันที มองไปยังชายหนุ่มอย่างตกใจ แล้วตวัดสายตามายังร่างสูงเบื้องหน้า

" ปล่อยเขาลง! " เบลล่าตะโกนออกมาอย่างแตกตื่น โดยที่ตนเองนั้นไม่กล้าขยับเขยื้อนด้วยกลัวว่าเขาจะเป็นอันตราย

" ง่ายไปหน่อยมั้ง " ร่างสูงตอบอย่างเหนือกว่า รู้สึกละอายใจยิ่งนักที่ต้องใช้วิธีต่ำช้าเช่นนี้

" เจ้าต้องการอะไร " ในเมื่อเขายังไม่ลงมือแสดงว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เทพสงครามเช่นนางย่อมต้องเข้าใจ จึงพยายามใช้เสียงเย็นถามออกไป ทั้งที่ยังหวั่นวิตกนัก

" แต่งกับข้า " เสียงเย็นเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง หากทำให้เขาสมหวังกับนาง แม้จะให้คนมองว่าเขาชั่วช้าเพียงใดเขาก็ยอม

" ตกลง " เบลล่านิ่งคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบออกมา สิ่งที่เขาต้องการนั้นก็ไม่ได้ผิดไปจากที่ตนคิด แต่เมื่อมองไปยังร่างของชายหนุ่มที่ตอนนี้ลอยอยู่บนอากาศนั้นเริ่มซีดขาวทำให้เบลล่ารีบขานรับทันที

นี่นาง ยอมทำเพื่อเจ้านี่เพียงนี้เชียวหรือ ดวงตาของเขาดำดิ่งลงกว่าเก่า

" ไม่ เบลล่า อย่า อ๊อก! " ร่างของเขาพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการเกาะกุม ส่งสายตามาให้นางอย่างอ้อนวอน หากแต่กลับได้รับแรงบีบที่เพิ่มขึ้น พร้อมกับดวงตาที่กระหายเลือดคู่นั้น แม้จะอยู่ห่างกันไกลพอสมควรแต่เขากลับสัมผัสมันได้ชัดเจน

" ข้าบอกว่าตกลง ปล่อยเขา!!!! " เบลล่ากรีดร้องลั่นออกมาด้วยความหวั่นใจ ด้วยสีหน้าของเขานั้นเริ่มไม่สู้ดีนัก แม้เขาจะได้เป็นเทพแล้วถึงอย่างไรก็ทนต่อพลังของบุตรแห่งมหาเทพไม่ง่ายนัก

ฟินิกซ์หันกลับมามองร่างบางนิ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่นกับวิธีการของตน

" พูดแล้วอย่าได้คืนคำ "เขาชักมือออก พลังที่อยู่ที่ลำคอของชายหนุ่มจึงคลางออกร่างนั้นร่วงลงสู่พื้น เบลล่าจึงวิ่งเข้าหาร่างนั้นอย่างเป็นห่วง ทุกคนจึงคลายความกังวลลง

นางรีบใช้พลังเยียวยาเขาไว้ เพื่อลดความบอบช่ำ ก่อนที่จะส่งให้แพทย์ทหารเข้ารักษาต่อ นางเพียงยืนมองเขานิ่งๆ ใครจะรู้เล่าที่หญิงสาวเฝ้าปกป้องเขานั้นหาใช่ด้วยเพราะความรัก มือที่ยังคงเรียวสวยและนุ่มนวลนั่นแม้จะจับอาวุธมานับครั้งไม่ถ้วน ลูบที่ท้องของตนที่ตอนนี้นูนขึ้นเล็กน้อยอย่างเบามือ

แต่เป็นเพราะไม่อยากให้ลูกของตนขาดพ่อต่างหาก ใจหญิงที่เขาว่ายากจะหยั่งถึงก็คงไม่ลึกเท่าใจของสตรีผู้นี้

และตอนนั้นฟินิกซ์เองก็ยังเป็นหนึ่งในคนที่ไม่รู้ความคิดนี้ของนาง เขาเพียงแค่เก็บปีกสีดำสนิทของตนและวางเท้าตนยังพื้นปราสาท ยืนนิ่งมองไปยังร่างบางนั้นอย่างรู้สึกผิด โหยหาและอีกนานาอารมณ์

หากแต่หลังจากนางเกิดแท้งลูกเข้าก็ทำให้เขารู้ถึงความคิดนี้ของนาง ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี หญิงสาวนั้นมิได้รักผู้ใด แต่เขาเองก็หารู้ได้ว่าตนนั้นอยู่แห่งหนใดในหัวใจดวงนั้น แค่ได้ยืนอยู่เคียงข้างนางด้วยตำแหน่งที่สูงกว่าบุรุษเหล่านั้นเขาก็พอใจมากพอแล้ว เขาจะทำให้หญิงสาวมอบหัวใจที่ไม่เคยหวั่นไหวกับใครนั้นให้ตนให้จงได้

เอาสามีผู้น่าสงสารมาฝาก ( ไม่น่านิ่งก็น่าเศร้า )