อนาสตาเซีย แห่งการเริ่มต้น

ลำดับตอนที่ #12 : ตอน อีกฟากหนึ่ง

พวกตกสวรรค์ (เบลล่าขอให้ฟินิกซ์ช่วยไว้)

โดโนแวน,เอซ,โอเว่น

ทั้งสามไปมีเรื่องกับบุตรแห่งซุส แล้วโดนใส่ร้ายจึงโดนไล่ฆ่า ทำให้ไม่ค่อยถูกกับพวกสวรรค์

อีกฟากหนึ่ง

" ฟินิกซ์ " โดโนแวน เรียกร่างสูงที่กำลังยืนเหม่อมองไปทางนอกหน้าต่าง

เขาเพียงหันมามอง ด้วยใบหน้าเย็นชาเช่นเดิม ทำให้ร่างของชายหนุ่มทั้งสามอดที่จะรู้สึกหนาวยะเยือกไม่ได้ ให้ตายซิ จะกี่ครั้งก็ยังไม่ชิน ก้อนน้ำแข็งจงเจริญ

" ดูเหมือนว่าเจ้าพวกนั้น มันจะไม่กระดิกไปไหนเลย " คราวนี้เป็นเอซที่ตอบออกไป

" จะเอาไงต่อ " โดโนแวนถามเขาออกไป เมื่อเห็นร่างนั้นยังนิ่งงัน

" พวกเจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร " ร่างที่นิ่งเงียบอยู่นาน เปล่งเสียงถามออกมาน้ำเสียงไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ

" จัดการพวกมันเลยดีหรือไม่ แล้วลากคอมันมาเค้นหาคำตอบ " โอเว่นเสนอ อย่างนึกสนุก

ทำให้ร่างของสองคนที่เหลือกระตุกขึ้นและหันไปมองอย่างห้ามปราม เมื่อมองไปยังร่างที่อยู่ริมหน้าต่างอีกครั้งก็พบว่าแววตาของเขาเริ่มกระหายเลือดตามไปด้วย

" ไม่ๆ อย่าไปยุ่งกับคนของนางเลย นางไปทำภารกิจ รอแค่ไม่นานก็กลับมาแล้ว " เอซรีบเสนอความคิดขึ้นอย่างทันควัน น้องชายฝาแฝดเขานั้นยิ่งพูดอะไรไม่คิด ไม่นึกว่าเห็นยืนเงียบๆอยู่นาน พอพูดออกมาก็เกือบทำให้เป็นเรื่อง

ฟินิกซ์หรี่ตาลงอย่างครุ่นคิด

" แม้แต่ข้ายังไม่รู้เลยว่าหน้าที่อะไร " เสียงเย็นเอ่ยตอบเสียงเบา ทั้งยังถอนหายใจออกมา

" 500 ปีของมนุษย์นับกับเวลาของเราแล้ว ก็เพียงแค่ห้าหกวันเองกระมัง " เอซคิดคำนวณ

" ข้าหวั่นใจนาง " เขาพูดเสียงเบา แต่คนในห้องต่างได้ยินกันแจ่มแจ้ง จนต้องหันมาสบตากัน ทำสีหน้าไม่ถูก

" ท่านลองไปถามจ้าวนรกอีกครั้ง อาจได้คำตอบ " โดโนแวนหาทางออก เพื่อให้ชายหนุ่มที่มีเส้นผมสีเงินคลายกังวลลงบ้าง

" อืม ข้าจะลองดู พวกเจ้าไปพักเถอะ " เสียงของเขาดูคลายกังวลอยู่บ้าง ทำให้พวกเขาถอนหายใจ และหันไปลากคอคนก่อเรื่องที่กำลังรู้สึกเสียดายออกไปทันที

นางนั้นชอบคนรูปงาม เขาย่อมรู้ดี แต่ปกติเขาก็รูปงามเรียกได้ว่าไม่มีใครกล้าเทียบชั้น หล่อเหลาเหนือชาย และงดงามกว่าสตรีเพศ เรียกได้ว่าไม่ว่าชายใดก็ต่างอิจฉา แม้แต่หญิงสาวยังยอมสยบ แต่นางก็ยังไปหาชายหนุ่มจากข้างนอกไม่หยุดหย่อน ซึ่งเป็นอะไรที่เขาหงุดหงิดใจอย่างมาก

อยากรู้ว่าอะไร หรือใครทำให้นางนั้นชอบอะไรแบบนั้น หากเขารู้เขาจะลงโทษมันผู้นั้นให้หายโมโห ทรมานมันให้ตายด้วยมือคู่นี้ของเขาเองนี้แหละ

เขารู้ว่านางอยากมีลูก แต่หาวิธีอื่นไม่ได้หรอกหรือ ถึงมันจะยากเย็นแค่ไหนเขาก็จะยอม นี่เขาเป็นสวามีนางนะ จะยอมรับและพอใจเห็นนางมีชายอื่นได้อย่างไร แค่คนเดียวก็จะอกแตกตาย แต่ตอนนี้มีพวกนั้นเกือบ 10 คน เขาก็รู้สึกจะตายเป็นสิบๆคราแล้ว

เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ที่เขาต้องคอยตามหึงตามหวง คอยห้ามปราม ขัดขวางนางไม่รู้ต่อกี่ครั้งกี่หนแล้ว ก็ยังมีหลุดรอดมาได้ถึง 9 คน น่าโมโหยิ่งนัก

ตอนนี้มีแต่คนกลัวเขา ที่เขาเย็นชา โหดร้าย และเลือดเย็น แล้วมันเพราะใครกันล่ะถ้าไม่ใช่เพราะนาง เขาต้องกลายเป็นสามีแบบนี้ก็เพราะนาง จนเหล่าเทพยกให้เขาเป็นชายผู้หึงโหดที่สุดในทุกภพอย่างลับๆ เหอะ คิดหรือว่าเขาจะไม่รู้ ให้รู้กันไปน่ะดีแล้วจะได้ไม่มีเทพองค์ไหนกล้ามาลองดีกับเขา

ครานี้นางไปยังโลกมนุษย์อีกครั้ง เขาไม่ได้โกรธเคืองเรื่องชายหนุ่มนักหรอก แต่เป็นเพราะครั้งนี้ภารกิจนี้ยาวนานถึงห้าร้อยปี ถ้าเป็นบนโลกนี้ การมีชีวิตเป็นเทพคงไม่นานเท่าไร แต่นั่นคืออีกมิติ คืออีกโลกใบหนึ่ง ทั้งนางยังเป็นมนุษย์ ให้อย่างไรก็ต้องเป็นภารกิจที่หนักหนาสาหัสเป็นแน่

ยิ่งตาเฒ่าแกนนอนน่าตายนั้นอีกที่กล้าปิดทางเข้าไม่ให้เขาเข้าไปพบ

" เคราะห์กรรมของนางยังไม่จบสิ้นง่ายๆ นางเองก็ยอมรับแต่โดยดีมาตลอด เจ้าเองก็อย่าได้แบกมันไว้ทรมานตัวเองเลย " ท่านพ่อได้กล่าวไว้กับเขาก่อนจากมา

" เป็นข้าแทนไม่ได้หรือ " เสียงของเขาอ่อนแรงลงอย่างที่ไม่ค่อยจะเกิดขึ้น ดวงตางดงามมองออกไปนอกหน้าต่าง เหม่อมองไปบนฟากฟ้าหระจ่างสุดลูกหูลูกตา

เรื่องของนางเกิดขึ้นก่อนเขาจะลืมตาเกิดขึ้นมาเสียอีก แต่หากให้เขาเป็นคนรับกรรมแทนนางเขาก็ยอมเสมอ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

หัวใจและร่างกายของเขามอบให้เป็นของนาง ตั้งแต่ตนจำความได้แล้วกระมัง

ดวงตาคู่งามส่งประกายจริงจังออกมา เมื่อตัดสินใจอะไรบางอย่าง