คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I'm Bad !! ; Divorce [onezerozeroper']
5
แย่ที่สุด แย่ที่สุด!! ตอนนี้ฉันเครียดมากเลย เพราะคำพูดของหมอนั่นมันยู่ในสมองฉันตลอดเวลา
‘หวานดีนะ ปากของเธอ’
คำพูดของเขามันวนอยู่ในหัวหลายรอบแล้ว อย่าไปคิดสิ แค่จูบเอง แค่จูบเท่านั้น ตั้งสติยัยไวท์แกไม่ใช่ยัยอ่อนแอนะ
เสียงโทรศัพท์ที่ทำให้ฉันต้องตกใจ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเบอร์พี่ดาร์ก
“ฮัลโหล”
(ยัยไวท์ กลับมาโรงเรียนเดี๋ยวนี้นะ! แกเป็นประธานนักเรียนนะ!)พี่ดาร์กที่ตะโกนใส่โทรศัพท์
“ไม่ค่ะ เสียใจด้วยหนูไม่อยากกลับไปโรงเรียนตอนนี้”ฉันกดวางสายแล้วยิ้มกับตัวเอง
พี่ชาย พี่ชอบบังคับให้น้องแต่งตัวเรียบร้อยและพูดค่ะ ขา แต่ตอนนี้ไวท์ไม่ใช่น้องที่ดีแล้ว พี่ดาร์กจำไว้จะไม่มีไวท์ที่ขาวสะอาดอีกแล้ว
ฉันกดโทรศัพท์หาเวนิส
“รับสิยัยบ้า”ฉันบ่นพึมพำขนาดรอให้ยัยเวนิสรับสาย
(ฮัลโหล)
“เวนิส! แกมาร้านประจำตอนนี้เร็วพาเฟรน์มาด้วย ถึงเวลาปฏิวัติตัวเองแล้ว”ฉันพูดแล้วหยิบกุญแจรถของตัวเอง
(แก...)ฉันกดวางสายก่อนที่ยัยเวนิสจะพ่นไฟพูดต่อ ฉันขับรถไปยังร้านประจำของฉัน
พี่ดาร์ก พี่เห็นฉันเป็นใครกันแน่ พี่เห็นฉันเป็นน้องสาวอยู่หรอ? ทำไมไม่พายัยแวนด้าเป็นน้องสาวพร้อมกับแฟนไปเลยละ! ยัยนั่นมันก็ดีแต่ประจบเท่านั่นแหละ!
กริ๊ง
ฉันเปิดประตูเข้าไปร้านประจำของฉัน จำไว้นะ! ฉันจะฉีกกฎบ้าๆที่พี่ตั้งมาให้หมด!!
“เจ๊ค่ะ ปรับสีผมเหมือนเดิม”ฉันบอกเจ๊ที่เป็นเพศที่สามเจ้าของร้านเปลี่ยนสีผมให้เหมือนเดิม
“ได้เลยฮ้า”เจ๊เขาหยิบอุปกรณ์ของการย้อมผมเรียบร้อย
กริ๊ง
เสียงเปิดประตู ฉันหันหน้าไปมองพบกับยัยเวนิสกับเฟรน์ที่เดินเข้ามา
“นี่ไวท์ แกย้อมผมทำไมกัน!”เวนิสที่เดินเข้ามาตะคอกใส่ฉัน
“ฉันจะย้อม พี่ค่ะย้อมสีหัวกลับให้สองคนนี้ด้วย”ฉันบอกดพี่เขาส่วนยัยเวนิสกับเฟรน์ก็นั่งลง
“คิดดีแล้วเหรอ”เฟรน์พูดขึ้นมา
“คิดจนคิดใหม่หลายรอบเลยละ”ฉันพูด
“ก็ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้แกมาเสียใจทีหลัง”เฟรน์พึมพำ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
“คนอย่างฉันไม่มีวันเสียใจ แค่พี่ชายคนเดียวหรอก”
“แล้วฉันจะจำคำพูดของแก”เฟรน์ยิ้มแล้วหันไปที่กระจกให้เขาทำผมต่อ ฉันไม่มีวันกลับเป็นไวท์ที่ดีต่อพี่ชาย ถ้าพี่คิดว่ายัยปลาหมึกมันดีกว่าฉัน ช่างมัน! ฉันจะไม่สนต่อไป
แวนด้าเธอร้ายได้ ฉันก็เหมือนกัน ฉันมันมากกว่าเธอนะ
ตอนนี้ฉันกลับมาที่บ้านแล้ว สีผมฉันก็กลับมาเหมือนเดิม สไตล์การแต่งตัวฉัน ก็กลับมาแต่งเหมือนเดิม เพียงแต่รอให้พี่ดาร์กกลับมาเท่านั่น ฉันจะไม่สนอะไรอีกต่อไป!
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่ทำให้ฉันต้องหันไป
“ไวท์ เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ!”เสียงของพี่ดาร์กที่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดี ฉันเดินไปแล้วเปิดประตูให้พี่ชาย
“มีอะไร”ฉันพูด พี่ดาร์กมองหน้าฉันแบบแปลกๆ สีตาองพี่เขาทำให้รู้เลยว่าพี่เขากำลังโกรธ
“สีผมเธอ ไปทำสีมาเหรอ”พี่เขาพูด
“ไวท์ทำสีผมตั้งแต่พี่ไปแล้ว มันไม่เห็นจะผิดที่ไวท์จะทำเหมือนเดิม”ฉันพูด แล้วเบือหน้าหนีอย่างเบื่อหนาย
“แล้วชุดนี่อีก กางเกงขาสั้น พี่ไม่ให้น้องใส่นะ!”พี่ดาร์กจับที่แขนฉัน แล้วบีบแรงๆ
“พี่ปล่อยนะ ไวท์เจ็บ”ฉันบอกพี่ดาร์ก
“แล้วคำพูดนี่อีก ไม่มีค่ะขา ไวท์เป็นบ้าไปแล้วเหรอ!”พี่เขาตะคอกใส่ฉัน
“ไวท์เป็นอย่างนี้ตั้งนานแล้ว มีแต่พี่นั่นแหละที่ไม่เข้าใจ!!”ฉันดึงมือของพี่ดาร์กที่บีบแขนออก
“เธอไม่เหมือนคนเดิมเลย”พี่ดาร์กพูดแบบเสียใจที่ฉันเป็นแบบนี้
“พี่ก็เหมือนกันที่ไม่เหมือนเดิม!”ฉันโมโหพี่มากแล้ว อะไรกันฉันทำแค่นี้ก็ด่า
“แวนด้า เขาทำตัวดีกว่าเธอตั้งเยอะ”คำว่าแวนด้ามันทำให้ฉันโมโห
“แวนด้า! พี่อย่าเอายัยแวนด้ามันเปรียบเทียบกับไวท์นะ”
“ยัยแวนด้า? เธออย่าว่าแวนด้าสิ เขาดีกว่าเธออีก”พี่เขาพูด แวนด้าอีกแล้ว
“อะไรก็แวนด้า พี่เคยใส่ใจฉันบ้างไหม!”ฉันตะโกน
เพียะ!!
พี่ดาร์กที่จู่ก็เอามือมาตบหน้าฉัน ตอนนี้น้ำตาที่ตอนแรกว่าจะไม่ไหลแต่ตอนกลับไหลมาอย่างมากมาย เอากันเข้าไป ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
“ไวท์อยากเป็นแบบนี้ เป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่ไวท์ที่พี่อยากจะให้เป็น”ฉันพูดโดยไม่ได้ยินเสียงของพี่ชายเลย
“แต่พี่อยากให้เธอเป็นแบบที่พี่ตั้งไว้!”พี่ดาร์กเขย่าตัวฉันอย่างคนเสียสติ ฉันได้แต่มองพี่ดาร์ก
“งั้นไวท์ก็ให้พี่เป็นแบบที่ไวท์ตั้งไว้ได้สิ…”ฉันจับมือทั้งสองข้างของพี่ดาร์กลง
“พี่เป็นพี่เธอนะ!”พี่ดาร์กที่จับข้อมือฉันมาบีบ
“เป็นพี่แล้วจะต้องเป็นพี่เสมอไปหรอ”ฉันพูดแล้วจับมือพี่ดาร์กออก “ถึงเป็นพี่แต่ไวท์ก็....ตัดขาดความเป็นพี่ได้!!”ฉันพูดแล้วหันหลังเข้าห้อง ฉันฟุบหน้าลงบนเตียง จบกัน พี่มีน้องที่ดีแต่พี่กลับเห็นแวนด้าดีกว่า ไวท์ก็จะไม่ขัดขวาง เพราะพี่พูดเองว่าแวนด้าดีกว่า ไม่ต้องมีพี่มีน้อง...
3 วันถัดไป...
“ไวท์แกเป็นไรย่ะ นั่งเป็นปลาดุกอารมณ์เสียไปได้”เวนิส สะกิดฉัน ตลอดสามวันมานี่ไม่เจอพี่ดาร์กเลย เพราะเรื่องวันนั้นละมั้ง มันเป็นการทะเลาะที่รุนแรงที่สุด
“เห็นไหม บอกแล้วว่าแกต้องเสียใจ”เฟรน์พูด
“แล้วแกเคยเสียใจมะ”ฉันพูดแล้วหันไปมองหน้าเฟรน์
“ไม่เคยวะ”เฟรน์พูด ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะเหมือนเดิม มันไม่ได้รู้สึกเสียใจนะ แค่รู้สึกแย่เท่านั้น
แกรก
เสียงเปิดประตูและตามมาด้วยเสียงรองเท้าส้นตึกที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
“แหมๆ มานั่งร้องไห้ทำไมละจ้ะ ยัยประธานนักเรียน”แวนด้าที่เดินมาเยะเย้ยถึงหน้าโต๊ะ
“นี่อย่ามาหาเรื่องกันได้มั้ย”เวนิสพูด
“ฉันไม่ได้เยาะเย้ยสักหน่อย แต่สมน้ำหน้า!”แวนด้าพูดแล้วหัวเราะ
“มันหน้าจะตบสั่งสอนคนอย่างเธอหน่อยนะ”ฉันพูดขึ้นมา
“ถ้าเธอตบได้ก็ตบสิ พี่ชายไม่รักเธอเองช่วยไม่ได้”แวนด้าพูดแบบเย้ยหยันฉันลุกขึ้นไปตรงหน้าเธอ แล้วทำมือจะตบแวนด้า แต่ฉันเอาหน้ายื่นเข้าที่หูของเธอแทน
“โทษทีนะ หน้าเธอมันสกปรกอ่ะ ฉันไม่อยากแม้จะถูก”ฉันพูดแล้วเดินออกไปนอกห้อง เวลาอย่างนี้ฉันควรจะไปที่ต้นไม้หลังโรงเรียนสินะ มันเงียบแถมรื่นร่มดีด้วย ฉันนั่งลงตรงที่เดิม พอนั่งตรงนี้แล้วมันนึกถึงวันนั้น
“ยัยตาบวม มานั่งตรงนี้ทำไม”ฉันได้ยินเสียงของใครบางคน
“(0 0 )( 0 0)”ซ้ายขวาไม่มี แล้วเสียงมันมาจากไหน
“บนนี่ยัยโง่”เสียงมันชัดขึ้น ฉันเงยหน้าขึ้นข้างบนพบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
“เซย์!!”
“ดีจ้ะ ภรรยาไม่ได้เจอตั้งหลายวันนะ”เขาพูด
“ฉันไม่อยากเจอนาย”
“ปากพูดไม่อยากเจอ แต่หน้าเธอแดงนะ”เขาพูด ฉันจับหน้าตัวเอง
ปุป
เขากระโดดลงจากต้นไม้มาแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ฉันเปล่าหน้าแดงนะ แค่อากาศร้อน”ฉันผลักเขาออกไป
“ฮ่าๆ แค่ล้อเล่นเอง เธอนี่หลอกง่ายนะ”เขาแค่นหัวเราะ
“นายหัวเราะอะไร”ฉันถาม เขานั่งลงข้างๆฉัน
“หัวเราะเธอไง”เขายังคงหัวเราะต่อไป
“นายอย่าหัวเราะฉันนะ”ฉันพูดแล้วผลักเขา
“ไม่ขำก็ได้ แต่ถ้าเธออยากให้ฉันหยุดหัวเราะ เธอต้องจูบฉันนะ”เขาพูด ฉันหันไปมองหน้าเขาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“ไม่มีทาง!”
“ฮ่าๆ”เขายังคงหัวเราะของเขาอยู่ต่อไป ฉันก็ได้แต่มองหน้าเขา อย่างน้อยเขาก็ยังมีนิสัยที่ดีอยู่เหมือนกันนะ ฉันถึงวีนกับเขาไม่ออกสักที
“ฉันชอบเธอนะ”เสียงผู้หญิงเล็กๆที่ดังมาจากหลังต้นไม้ที่ฉันนั่งอยู่ ฉันและเซย์จึงหันหลังไปดู สารภาพรักหรอ ฉันนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆเลย ผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งพูดขึ้นบอกกับผู้ชายหุ่นล่ำๆที่น่าจะเป็นนักกีฬาละมั้ง
“เอ่อ...ผมก็ชอบคุณครับ”ผู้ชายพูดตอนี้ฉันรู้สึกอยากอ้วกแล้วละ มันไม่เหมือนกับตอนที่ไซน์มาบอกนะ ว่าแต่ไซน์ฉันลืมไปเลย
จ๊วบๆ
เสียงเอ๊ฟเฟคที่ตามมาโดยที่ไม่ต้องบอกว่าเขาทำอะไรกัน ฉันหันหลังกลับมา สารภาพรัก แล้วก็จูบ โอ้ยย ภาพในวันนั้นมันเวียนมาอีกแล้ว
“เธอไม่ห้ามเขาเรอะ”เซย์หันมาแล้วพูดกับฉัน
“แล้วทำไมฉันต้องห้าม!”ฉันพูดแล้วมองหน้าเขา
“ถ้าเกิดเขาทำอะไรเกินเลยละ”
“นายคิดอะไรอ่ะ?”
“แล้วเธอละคิดอะไร^^”เซย์พูแล้วยิ้มแลลมีเล่ห์นัยให้ฉัน
“นี่! นายอย่ากวนฉันนะ!”
“หน้าเธอแดงอีกแล้ว”
“ก็บอกแล้วไงว่าอากาศร้อน นายนี่กวนเป็นอย่างเดียวใช่ไหม”
“ใครบอกว่าฉันกวนเป็นอย่างเดียว อย่างอื่นฉันก็ทำเก่งนะ”เขาพูดแล้วมองฉันตั้งแต่บนจนถึงล่าง
“ทะลึ่ง!”
“เธอคิดอะไร”เขาพูดแล้วยิ้มออกมา
“ก็นายบอกว่าทำอย่างอื่นเก่ง”
“เธอนั่นแหละที่ทะลึ่ง ฉันบอกที่ฉันทำอย่างอื่นเก่ง คือเรื่องเรียนต่างหาก”
“ฉันกลับละ”สงสัยฉันเองนี่แหละที่คิดมากเรื่องนั่น ฉันลุกขึ้นแต่ถูกเซย์จับมือไว้ก่อน
“พรุ่งนี้วันเสาร์ ไปเดตกันแค่สองคน”เขาพูดฉันหันหลังกลับ
“ห้ามเลต ห้ามสาย ถ้าสายฉันวีน”ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น ถ้าหมอนี่มันนิสัยดีอย่างนี้ตลออดไปดีนะสิ ดีกว่าคนปากไม่เป็นมงคลซะอีก...
ความคิดเห็น