ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น [05]
[FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น
บทที่ 5
ด้านฮยอนซึงและดงอุน
หลังจากที่ดงอุนถูกลากออกมาจากคีย์เพื่อนเขานั้นเองและมาที่ไหนไม่มามาโรงแรมเนี่ยน่ะ เขาไม่พอใจ ? เขาไม่ชอบ ? เขาโกรธคนตรงหน้า ? คำตอบคือใช่! แต่ก็ไม่อาจจะหนีออกไปจากที่ตรงนี้ได้เพราะอะไรก็ไม่อาจจะรู้ได้ดงอุนนั่งมองร่างสูงที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงหน้าเขาอมยิ้มกับการกินข้าวของร่างสูงคงหิวมากเลยสิน่ะเนี่ย อิอิ สมน้ำหน้าจริงๆเมื่อวานทำเป็นไม่กิน แต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานรอยยิ้มของดงอุนก็หายไป
ดงอุนนายไม่เข็ดใช่ไหม ? ถึงได้ยังรักคนๆนี้คนที่ทำลายเรา
"มองอยู่ได้ไม่กินเหรอะ!" ดงอุนตกใจเล็กน้อยเมื่อจู่ๆร่างสูงก็เงยหน้าขึ้นมาถามแต่ไม่ทันที่ดงอุนจะตอบอะไรร่างสูงก้ก้มลงไม่กินข้าวต่อแล้ว
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดกับใครอีกเลยฮยอนซึงก็กินข้าวของตนต่อไปส่วนดงอุนก็นั่งมองอย่างเงียบๆและะเมื่อร่างสูงกินข้าวเสร็จก็เช็ดบินกลับบ้านดงอุนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะให้เขาออกมาทำไม
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว" ดงอุนโค้งให้ฮยอนซึงก่อนจะหันหลังเดินออกไปแต่ก็ยังไมไ่ด้ก้าวไปไหนก็มีมือหนามาจับแขนของเขาไว้สะก่อน
"เดี่ยว! จะรีบกลับไปหาขี้เพื่อนนายหรอไงห๊ะ!"
"ขี้อะไรเขาชื่อคีย์กรุณาเรียกให้ถูกด้วย"
"จะชื่อไรก็ชั่งแต่ฉันไมไให้นายไปไหนทั้งนั้น" ฮยอนซึงเริ่มบีบแขนดงอุนแรงมากขึ้นดงอุนร้องด้วยความเจ็บปวด
"ปล่อยผมน่ะ พี่ไม่มีสิทธิทำกับผมแบบนี้!" ดงอุนพยายามสลัดมือที่เกาะแขนเขาแน่แต่ไม่ไ่ด้ผลเพราะฮยอนซึงแรงเยอะเหลือเกิน
"ปล่อยผมน่ะ ผมเจ็บ! " ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งไร้ผล "ก็บอกให้ปล่อยไงเล่า!" ดงอุนตะหวาดและใช้แรงที่มีอยู่ผลักฮยอนซึงจนล้มไปกองกับพื้น
"นายกล้าทำกับฉันแบบนี้หรอห๊ะ!" ฮยอนซึงเลือดขึ้นหน้านี่กล้าทำกับเขาขนาดนี้เลยหรอแบบนี้มันต้องโดน
หมับ!
ดงอุนที่เห้นว่าฮยอนซึงล้มลงจึงพยายามจะวิ่งหนีแต่ก็โดนแขนของฮยอนซึงจับอยู่ดีจนเขาเองก็ล้มไปกองกับพื้นเหมือนกันฮยอนซึงที่ได้โอกาสขึ้นคล่อมตัวดงอุนและจับมือไว้ไม่ได้ดิ้นดงอุนหมดทางหนีทำได้แต่ร้องขอไม่ให้ฮยอนซึงทำอะไร
"อึก พี่อย่า อึก ทำอะไรผมน่ะ ผมขอล่ะ" ดงอุนร้องขออย่างน่าเวทนา
"ของั้นหรอ ฮึ! ได้" สิ้นคำฮยอนซึงดงอุนก็หมดทางหนีอย่างสิ้นเชิงและไม่มีวันจะหนีไปไหนด้วย
นายต้องเป็นของฉันคนเดียว ซนดงอุน!
.
.
.
.
.
์NC
.
.
.
.
.
.
.
.
.
์NC
.
.
.
.
.
"อื้อ อ อึก ผมเกลียด อึก ก คุณจริงๆ อื้อ อ"
"ฮึ! เกียดงั้นหรอแต่นายก็ได้ฉันเป็นผัวแล้ว" ฮยอนซึงแสย่ะยิ้มก่อนก้มลงไปจูบแก้มใสของดงอุนที่เต็มไปด้วยน้ำตาก่อนจะเข้าสู่หวงนิทราที่แสบสุขของฮยอนซึงแต่เป็นคืนที่เจ็บปวดของดงอุน
ดงอุนที่เห็นว่าร่างสูงหลับไปแล้วจึงค่อยๆยันตัวลุกจากเตียงถึงจะเจ็บจนใจจะขาดถึงไม่มีแรงจะขยับตัวแต่เขาก็ไม่อยากอยู่ ไม่อยากเห็นหน้าคนตรงหน้า ไม่อยากให้ใครเห็นร่างกายที่สกปกของเขา
สวรรค์ครับได้โปรดช่วยผมให้ลืมเขาทีคนที่ทำร้ายผม จางฮยอนซึง!
ดงอุนพาร่างที่บอบช้ำของตัวเองเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกงออยู่ที่พื้นดงอุนก้มเก็บเสื้อผ้าด้วยความอยากลำบากจนต้องกลั้นน้ำตาของตนเพราะกลัวคนที่นอนอยู่จะได้ตื่นเสียงสะอื้นของตนดงอุนใส่เสื้อผ้าของตนและเดินไปหาคนที่ทำร้ายตัวเองทั้งน้ำตา
"จูบสุดท้ายของซนดงอุนที่รักจางฮยอนซึง" สิ้นเสียงปากเล็กก็ประทับที่ปากบางมันเป็นแค่ปากแตะปากไม่ได้จูบที่ดูดดื่มหรือร้อนแรงอะไรเพราะมันเป็นจูบแหล่งการลำลา จูบครั้งสุดท้ายของดงอุนที่จะให้กับฮยอนซึง
ดงอุนค่อยๆถอยจูบที่เนินนานออก
"ลาก่อนครับ" ดงอุนพาร่างของตนที่เจ็บปวดออกจากห้องและไม่แม้แต่หันมามองคนที่นอนอยู่บนเตียงแม้สักนิด
"ฮึ! เกียดงั้นหรอแต่นายก็ได้ฉันเป็นผัวแล้ว" ฮยอนซึงแสย่ะยิ้มก่อนก้มลงไปจูบแก้มใสของดงอุนที่เต็มไปด้วยน้ำตาก่อนจะเข้าสู่หวงนิทราที่แสบสุขของฮยอนซึงแต่เป็นคืนที่เจ็บปวดของดงอุน
ดงอุนที่เห็นว่าร่างสูงหลับไปแล้วจึงค่อยๆยันตัวลุกจากเตียงถึงจะเจ็บจนใจจะขาดถึงไม่มีแรงจะขยับตัวแต่เขาก็ไม่อยากอยู่ ไม่อยากเห็นหน้าคนตรงหน้า ไม่อยากให้ใครเห็นร่างกายที่สกปกของเขา
สวรรค์ครับได้โปรดช่วยผมให้ลืมเขาทีคนที่ทำร้ายผม จางฮยอนซึง!
ดงอุนพาร่างที่บอบช้ำของตัวเองเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกงออยู่ที่พื้นดงอุนก้มเก็บเสื้อผ้าด้วยความอยากลำบากจนต้องกลั้นน้ำตาของตนเพราะกลัวคนที่นอนอยู่จะได้ตื่นเสียงสะอื้นของตนดงอุนใส่เสื้อผ้าของตนและเดินไปหาคนที่ทำร้ายตัวเองทั้งน้ำตา
"จูบสุดท้ายของซนดงอุนที่รักจางฮยอนซึง" สิ้นเสียงปากเล็กก็ประทับที่ปากบางมันเป็นแค่ปากแตะปากไม่ได้จูบที่ดูดดื่มหรือร้อนแรงอะไรเพราะมันเป็นจูบแหล่งการลำลา จูบครั้งสุดท้ายของดงอุนที่จะให้กับฮยอนซึง
ดงอุนค่อยๆถอยจูบที่เนินนานออก
"ลาก่อนครับ" ดงอุนพาร่างของตนที่เจ็บปวดออกจากห้องและไม่แม้แต่หันมามองคนที่นอนอยู่บนเตียงแม้สักนิด
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ในห้องพยาบาล
"ฮ่าๆ ๆ ฮิฮิ ตลกอ่า ฮ่าๆ ๆ " ร่างบางนั่งกุมท้องปิดปากกั้นหัวเราะ ตลกทีวี(รายการทีวี) นี่ตลกจัง ฮ่าๆ ๆ
"ฮ่าๆ ๆ ฮ่าๆ ๆ " ร่างบางยังหัวเราะไม่หยุดถึงกลับน้ำตาไหล
ก๊อกๆๆ
"ฮ่าๆ ๆ ครับๆ ฮ่าๆ" กีกวังหันไปมองประตูก่อนยิ้มทำเอาคนมองละลาย
พรึ่บ!
ดูจุนโผล่เข้ากอดกีกวังก่อนน้ำตาใส่ๆจะไหลกีกวังถึงกลับตกใจแต่ก็ยอมให้ดูจุนกอด
"อึก! กีกวัง พี่ขะ อึก ขอโทษน่ะ อึก ก" กีกวังเลิกคิ้วอย่างสงสัย ขอโทษ?
"พี่ขอโทษน่ะ อึก ก ที่ดูแลกีกวังไม่ได้ อึก พี่ปกป้องกีกวังไม่ได้ ฮื้อ อ" ดูจุนกอดกีกวังแน่มากขึ้นเขารู้สึกผิดจริงๆ รู้สึกผิดกับร่างบางตรงนี้ เขามันไม่ดี คนที่ตัวเองรักก็ดูแลไม่ได้
"พี่ดูจุนครับ" กีกวังค่อยๆถอนกอดออก "ขอโทษผมทำไมอ่า ?" กีกวังมองหน้าดูจุนแต่คำพูดดูอ่อนโยน
ดูจุนไม่พูดยิ่งเห็นหน้ากีกวังยิ่งรู้สึกผิดที่ไม่สามารถดูแลกีกวังได้
"ดูจุนฮยองขอโทษผมทำไมครับ ? ฮยองไม่ผิดอะไรเลย" กีกวังพูด
ไม่มีใครผิดนอกจากตัวเอง
ผิดที่ออกจากบ้าน
ผิดที่ไปเจอไอ้พวกเลวนั้น
ผิดที่ไม่โทรเรียกคนมาช่วยทั้งๆที่มีโอกาส...
ผิดที่ในโทรศัพท์มีแต่เบอร์คนที่ทำลายเขา
มันผิดที่เขาเอง!
แปะ!
น้ำตากีกวังไหลเรื่องพวกนั้นมันเลวร้ายมากตอนที่เขาสลบอยู่มันเหมือนฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขารู้ เขาได้ยิน ทุกอย่าง แม้ร่างกายเขาจะนอนนิ้งเหมือนคนหลับแต่เขายังมีสติ เขาเจอเรื่องพวกนั้นมาเขาก็เสียใจมากพอแล้วหัวใจเขาแทบสลายด้วยซ้ำที่ไม่สามารถเก็บความบริสุทธิ์ของเขาได้เขาอยากเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้คนที่รักแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เขาเสียใจแค่ไหนคนๆนั้นเขารู้หรือป่าว ?
เขาไม่โกรธหรือโทษใครทั้งนั้นมันคงเป็นเพราะเขาคงไำม่ไช้เนื้อคู่ของจุนฮยองหรือไม่เขาก้คงไม่ได้เกิดมาเพื่อรักผู้ชายชื่อจุนฮยอง เขาพยายามไม่เสียใจกับเรื่องนี้ไม่ใช่เฉพาะเรื่องจุนฮยองแต่มันรวมไปถึึงเรื่องท่เขาต้องเจออีกเขาไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง
แต่...
จุนฮยองก็มาพูดอะไรก็ไม่รู้ให้หัวใจเขาเจ็บอีกมาบอกว่ารักเขามาบอกขอโทษกีกวังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงให้อภัยร่างสูงไม่ได้ในเมื่อไม่โกรธ
เขาแค่อยากมีชีวิตเหมือนเดิม
เป็นกีกวังคนเดิมเป็นคนที่เฮฮา
หัวเราะเหมือนเดิม
ถ้าไม่เพราะผู้ชายชื่อจุนฮยองเขาก็คงไม่ต้องเสียใจแบบนี้ถ้าเป็นไปได้เขาขอไม่รู้จักคนชื่อจุนฮยองดีกว่า
ต่อไปนี้จะมีแต่ โยซอบ ดงอุน ฮยอนซึง ดูจุนฮยองเท่านั้น!
กีกวังเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่คนอื่นจะเห็นก่อนยิ้มให้ดูจุนอย่างอ่อนโยน
"ดูจุนฮยองเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะน่ะ" กีกวังว่า
"อึก ก ครับ กีกวังพักผ่อนเถอะพี่ไม่กวนแล้ว เดียวพี่ไปหาอะไรมาให้กินน่ะ"
"เดียวครับ โยซอบไปไหนอ่า แล้วดงอุนอ่า"
"เอ้อ นั้นสิโยซอบไปไหน" ดูจุนมองไปรอบห้อง
เมื่อกี้ยังตามมาอยู่เลยนิหายไปไหน
"แล้วดงอุนล่ะครับฮยอง"
"ดงอุนพี่ไม่เห้นตั้งแต่เมื่อวานแล้วดงอุนไม่ได้บอกกีกวังหรอว่าจะไปไหน"
"เอ่อ ไม่นิครับ" จะบอกตอนไหนล่ะก้เขาไม่ได้อยู่้ที่บ้านนิ
"เอ่อ...กีกวังแล้วไอ้จุนฮยองมันไปไหนแล้ว" กีกวังอึ้งกลับสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อของจุนฮยอง
"จะ จุนฮยอง ไหนครับ?" กีกวังแสร้งถามทำเอาดูจุนสงสัย
"กีกวังอย่าบอกน่ะว่าจำไอ้จุนฮยองไม่ได้" กีกวังมองหน้าดูจุนอย่างมีเล่นัย
ขอโทษน่ะดูจุนฮยองที่ผมต้องโกหก
"เอ้อ ไม่รู้สิครับ ผมแค่คุ้นๆ " กีกวังเกาหัวก่อนยิ้มแห้งๆ
"เฮ้อ~~เอาเถอะงั้นกีกวังพักผ่อนไปก่อนน้ะเดียวพี่ไปหาโยซอบก่อน พี่ยังไม่ได้โทรบอกฮยอนซึงกับดงอุนเลยว่ากีกวังเข้าโรงบาลเนี่ย" กีกวังพยักหน้าก่อนที่ดูจุนจะเดินออกไป
"ฮ่าๆ ๆ ฮิฮิ ตลกอ่า ฮ่าๆ ๆ " ร่างบางนั่งกุมท้องปิดปากกั้นหัวเราะ ตลกทีวี(รายการทีวี) นี่ตลกจัง ฮ่าๆ ๆ
"ฮ่าๆ ๆ ฮ่าๆ ๆ " ร่างบางยังหัวเราะไม่หยุดถึงกลับน้ำตาไหล
ก๊อกๆๆ
"ฮ่าๆ ๆ ครับๆ ฮ่าๆ" กีกวังหันไปมองประตูก่อนยิ้มทำเอาคนมองละลาย
พรึ่บ!
ดูจุนโผล่เข้ากอดกีกวังก่อนน้ำตาใส่ๆจะไหลกีกวังถึงกลับตกใจแต่ก็ยอมให้ดูจุนกอด
"อึก! กีกวัง พี่ขะ อึก ขอโทษน่ะ อึก ก" กีกวังเลิกคิ้วอย่างสงสัย ขอโทษ?
"พี่ขอโทษน่ะ อึก ก ที่ดูแลกีกวังไม่ได้ อึก พี่ปกป้องกีกวังไม่ได้ ฮื้อ อ" ดูจุนกอดกีกวังแน่มากขึ้นเขารู้สึกผิดจริงๆ รู้สึกผิดกับร่างบางตรงนี้ เขามันไม่ดี คนที่ตัวเองรักก็ดูแลไม่ได้
"พี่ดูจุนครับ" กีกวังค่อยๆถอนกอดออก "ขอโทษผมทำไมอ่า ?" กีกวังมองหน้าดูจุนแต่คำพูดดูอ่อนโยน
ดูจุนไม่พูดยิ่งเห็นหน้ากีกวังยิ่งรู้สึกผิดที่ไม่สามารถดูแลกีกวังได้
"ดูจุนฮยองขอโทษผมทำไมครับ ? ฮยองไม่ผิดอะไรเลย" กีกวังพูด
ไม่มีใครผิดนอกจากตัวเอง
ผิดที่ออกจากบ้าน
ผิดที่ไปเจอไอ้พวกเลวนั้น
ผิดที่ไม่โทรเรียกคนมาช่วยทั้งๆที่มีโอกาส...
ผิดที่ในโทรศัพท์มีแต่เบอร์คนที่ทำลายเขา
มันผิดที่เขาเอง!
แปะ!
น้ำตากีกวังไหลเรื่องพวกนั้นมันเลวร้ายมากตอนที่เขาสลบอยู่มันเหมือนฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขารู้ เขาได้ยิน ทุกอย่าง แม้ร่างกายเขาจะนอนนิ้งเหมือนคนหลับแต่เขายังมีสติ เขาเจอเรื่องพวกนั้นมาเขาก็เสียใจมากพอแล้วหัวใจเขาแทบสลายด้วยซ้ำที่ไม่สามารถเก็บความบริสุทธิ์ของเขาได้เขาอยากเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้คนที่รักแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เขาเสียใจแค่ไหนคนๆนั้นเขารู้หรือป่าว ?
เขาไม่โกรธหรือโทษใครทั้งนั้นมันคงเป็นเพราะเขาคงไำม่ไช้เนื้อคู่ของจุนฮยองหรือไม่เขาก้คงไม่ได้เกิดมาเพื่อรักผู้ชายชื่อจุนฮยอง เขาพยายามไม่เสียใจกับเรื่องนี้ไม่ใช่เฉพาะเรื่องจุนฮยองแต่มันรวมไปถึึงเรื่องท่เขาต้องเจออีกเขาไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง
แต่...
จุนฮยองก็มาพูดอะไรก็ไม่รู้ให้หัวใจเขาเจ็บอีกมาบอกว่ารักเขามาบอกขอโทษกีกวังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงให้อภัยร่างสูงไม่ได้ในเมื่อไม่โกรธ
เขาแค่อยากมีชีวิตเหมือนเดิม
เป็นกีกวังคนเดิมเป็นคนที่เฮฮา
หัวเราะเหมือนเดิม
ถ้าไม่เพราะผู้ชายชื่อจุนฮยองเขาก็คงไม่ต้องเสียใจแบบนี้ถ้าเป็นไปได้เขาขอไม่รู้จักคนชื่อจุนฮยองดีกว่า
ต่อไปนี้จะมีแต่ โยซอบ ดงอุน ฮยอนซึง ดูจุนฮยองเท่านั้น!
กีกวังเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่คนอื่นจะเห็นก่อนยิ้มให้ดูจุนอย่างอ่อนโยน
"ดูจุนฮยองเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะน่ะ" กีกวังว่า
"อึก ก ครับ กีกวังพักผ่อนเถอะพี่ไม่กวนแล้ว เดียวพี่ไปหาอะไรมาให้กินน่ะ"
"เดียวครับ โยซอบไปไหนอ่า แล้วดงอุนอ่า"
"เอ้อ นั้นสิโยซอบไปไหน" ดูจุนมองไปรอบห้อง
เมื่อกี้ยังตามมาอยู่เลยนิหายไปไหน
"แล้วดงอุนล่ะครับฮยอง"
"ดงอุนพี่ไม่เห้นตั้งแต่เมื่อวานแล้วดงอุนไม่ได้บอกกีกวังหรอว่าจะไปไหน"
"เอ่อ ไม่นิครับ" จะบอกตอนไหนล่ะก้เขาไม่ได้อยู่้ที่บ้านนิ
"เอ่อ...กีกวังแล้วไอ้จุนฮยองมันไปไหนแล้ว" กีกวังอึ้งกลับสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อของจุนฮยอง
"จะ จุนฮยอง ไหนครับ?" กีกวังแสร้งถามทำเอาดูจุนสงสัย
"กีกวังอย่าบอกน่ะว่าจำไอ้จุนฮยองไม่ได้" กีกวังมองหน้าดูจุนอย่างมีเล่นัย
ขอโทษน่ะดูจุนฮยองที่ผมต้องโกหก
"เอ้อ ไม่รู้สิครับ ผมแค่คุ้นๆ " กีกวังเกาหัวก่อนยิ้มแห้งๆ
"เฮ้อ~~เอาเถอะงั้นกีกวังพักผ่อนไปก่อนน้ะเดียวพี่ไปหาโยซอบก่อน พี่ยังไม่ได้โทรบอกฮยอนซึงกับดงอุนเลยว่ากีกวังเข้าโรงบาลเนี่ย" กีกวังพยักหน้าก่อนที่ดูจุนจะเดินออกไป
....................................................................................................................................
ขอโทษน๊าตอนนี้ไรเตอร์กำลังจะสอบแล้วน๊า
โรงเรียนไรเตอร์ปิดช้ามากๆๆๆ
สำหรับคนที่กำลังจะสอบก็ขอให้สู้ๆน๊ะ ^^
ตั้งใจสอบกันน่ะจ๊ะ ^^
หรือใครที่ รร ปิดแล้วก็ใช้เวลาว่างให้คุ่มค่าที่สุดน๊า :P
*สุดท้ายขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกกำลังใจเลยน๊า
แล้วจะรีบมาอัพน๊า :)
โบนัสจร้า^^
สำหรับคนที่กำลังจะสอบก็ขอให้สู้ๆน๊ะ ^^
ตั้งใจสอบกันน่ะจ๊ะ ^^
หรือใครที่ รร ปิดแล้วก็ใช้เวลาว่างให้คุ่มค่าที่สุดน๊า :P
*สุดท้ายขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกกำลังใจเลยน๊า
แล้วจะรีบมาอัพน๊า :)
โบนัสจร้า^^
พวกเขาทำงานหนักเพื่อพวกเรา ^^
เรามาตั้งใจเรียนเพื่อพวกเขากันเถอะ:)
ให้ beast เป็นแรงผลักดันให้เราตั้งใจเรียน 555
*เดียวจะรีบมาอัพต่อน๊าตอนนี้ขอหนีน้ำท่วมก่อนน๊า
ขอโทษจร้า ^^
เรามาตั้งใจเรียนเพื่อพวกเขากันเถอะ:)
ให้ beast เป็นแรงผลักดันให้เราตั้งใจเรียน 555
*เดียวจะรีบมาอัพต่อน๊าตอนนี้ขอหนีน้ำท่วมก่อนน๊า
ขอโทษจร้า ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น