ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น [04] 100%
[FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น
บทที่ 4
เบื่อ! คำนี้คงเหมาะกับฮยอนซึงที่สุดในตอนนี้ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ฮยอนซึงออกมาจากบ้านเขาไม่ได้อไรหรอกน่ะที่ออกมาก็แค่ไม่อยากเจอเด็กขี้แย่มันน่ารำคาญ! แต่ออกมาจากบ้านแบบนี้ก็เบื่อเหมือนกันน่ะไม่รู้จะไปไหน เพื่อนก็ไม่มีคุยด้วย เฮ้อ~ แล้วที่บ้านจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ไม่ได้บอกใครด้วยที่ออกมาเนี่ย
จ๊อก!! ~~~
ฮยอนซึงรู้สึกหิวมากเพราะเมื่อคืนก็กินข้าวไปน้อยตอนเช้าก็ยังไำม่ได้กินอีก เขายกมือขึ้นมากุมท้องที่ร้องอยู่
"ไปหาอะไรกินก่อนแล้วกัน" ฮยนอซึงเดินมาตามทางก่อนจะเห็นร้านอาหารเล็กๆฮยอนซึงเดินไปเพื่อมุ่งหน้าไปร้านที่ต้องการ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะเห็นใครบางคนส่ะก่อน
"ไอ้เเด็กขี้แย่นี่หว่ามาทำไมว่ะ ?" ฮยอนซึงมองดงอุนอย่างสงสัย
"ดงอุนๆๆ ๆ ทางนี้" ฮยอนซึงหันมองตามเสียงของใครอีกคนที่เรียกดงอุน
ใครว่ะน่ารักว่ะ
"คีย์! "
พลั่บ
"ดีใจจังคิดถึงนายมากเลยอ่า" ดงอุนที่ดีใจที่ได้เจอเพื่อนก็รีบเข้าไปกอดทันทีแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
ไอ้เด็กนี่กอดกันน่าไม่อายเห็นแล้วอยากพ่นไฟวุ๊ย!
"ดงอุนนายเป็นไงบ้าง ? ฉันคิดถึงนายมากเลยน่ะ" คีย์ถามอย่างน่ารัก
"ก็เรื่อยๆน่ะ แล้วนายล่ะ ?"
"ฉันก็เรื่อยๆเหมือนกัน คริคริ ฉันคิดถึงนายมากเลยน่ะ" คีย์พูดแล้วเข้าไปหอมแก้มดงอุนเบาๆ ดงอุนถึงกับอึ้งแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วนิที่เพื่อนจะหอมแก้มกัน
ไอ้เด็กขี้แย่! นี่กล้าให้คนอื่นหอมหรอว่ะ หมั่นไส้โว๊ย!!!!!!!
ฮยนอซึงที่ดูเหตุการณ์อยุ่ถึงกับไม่พอใจมันจะคิดถึงอะไรกันขนาดนั้นไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันทำยังกับว่าไม่ได้เจอกันเป็น 10 ปีเห้นแล้วหงุดหงิด!
"ดงอุนตอนนี้นายพักอยู่ไหนล่ะ ?"
"ฉันพักอยู่กับลูกี่ลูกน้องน่ะ" ดงอุนยิ้มให้กับคีย์ มันทำให้คีย์รู้สึอยากละลายตรงนี่
"ดงอุนฉันขอไปพักกับนายได้ไหมอ่า ?"
โอ๊ย! ทนไม่ไหวแล้วโว๊ยไม่มีบ้านอยู่หรอไงว่ะ!
"ไม่ได้!"
"พะ พี่ฮยอนซึง" ดงอุนดูตกใจมากจนคีย์แปลกใจ
"ใครหรอดงอุน ?" คีย์ถามพร้อมมองหน้าฮยอนซึงที่ทำหน้าเหมือนจะกินคีย์อยู่แล้ว
"ฉันชื่อฮยอนซึง!" ฮยอนซึงกระแทกเสียงใส่คีย์นั้นทำให้คีย์ไม่พอใจเล็กน้อย
"ฮยอนซึงไหนผมไมู่รู้จักแต่ที่รู้ๆคือคุณไม่มีสิทธิที่จะไม่ให้ผมไปอยู่กับดงอุน"
"สิทธิทที่ฉันเป็นเจ้าของบ้านเนี่ยพอไหม ?" ฮยอนซึงมองคีย์ด้วยสายตาแบบ ฉันคือเจ้าของบ้านน่ะเฟ้ย! คีย์หน้าเสียไปทันทีนั้นทำให้ฮยอนซึงยิ้มอย่างผู้ชนะ
"แต่ผมรู้สึกว่าพี่โยซอบน่ะคับที่เป็นเจ้าของบ้าน" รอยยิ้มของฮยอนซึงตอนนี้หายไปแล้วฮยอนซึงอยากจะแยกเคี่ยวใส่ดงอุนเสียจริงๆ
"555 โมเม นี่หว่า 5555" เสียงหัวเราะของคีย์มันชั่งทำให้ฮยอนซึงอยากจะจับดงอุนกดหัวลงพื้นจริงๆ หน้าแตกเต็มๆ
"มากับฉัน!" เมื่อฮยอนซึงทำอะไรไมไ่ด้เลยลากดงอุนออกมาจากร้านเพื่อหนีปันหาทิ้งให้คีย์ยืน งง อยู่คนเดียวตีย์เกาหัวตัวเองอย่าง งง อะไรของมันฟ้ะ - -*
"เฮ้! ดงอุนแล้วฉันล่ะ" คีย์ตะโกนถามแต่ก็ไม่ทันส่ะแล้วเมื่อดงอุนกับฮยอนซึงออกไปนอกร้านแล้ว
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษตอนนี้จะทันไหม ?
สายลมอ่อนๆพัดพาร่างบางๆของใครบ้างคนมาที่ที่นึ่งเป็นที่ที่เขาไม่รู้จักแต่มันทำให้เขารู้สึกดีเขาไม่อยากไปจากที่นี่ ที่นี่สวย สงบ ไม่มีสิ่งที่ต้องทำให้เขาเสียใจร่างบางเดินไปตามทางสีขาวอย่างไร้จุดหมายเขามองเห็นผู้คนมากมายคนเหล่านั้นใส่ชุดสีขาวเดินอย่างสงบเขาไม่สามารถพูดเอะไรได้ในตอนนี้เหมือนกับว่าร่างกายของเขามันไม่มีแรงไม่สามารถที่จะพูดใดๆได้ร่างบางเดินต่อไปตามผู้คนเหล่านั้นและเขาก็เจอกับใครบ้างคน
"แม่ครับ!" เขาเรียกคนที่เขาเห็นคนที่เขารักมากที่สุดเขาจำได้ดีคนที่ใบหน้าเหมือนเขา
"ลูกรัก" หญิงชรายิ้มกอดกับร่างบาง
"แม่คับ อึก ก ผมคิิดถึงแม่เหลือเกิน อึก" ร่างบางดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ที่ได้เจอแม่ของตนถึงจะไม่รู้ว่าที่ไหนก็ตาม
"ลูกแม่เป็นยังไงบ้างลูก"
"อึก แม่ครับผมเสียใจเหลือเกินครับ อึก ผมเสียใจ ผมอยากอยู่กับแม่ อึก ก ผมไม่อยากกลับไปเจอคนใจร้ายแบบนั้นอีก" ร่างบางสะอึนกับแม่
"ลูกรักฟังแม่น่ััะลูกต้องกลับไป"
"ไม่! ผมจะอยู่กับแม่ อึก ก ผมคิดถึงแม่อยากอยู่กับแม่"
"แม่อยู่กับลูกตลอดเวลาลูกต้องกับไปน่ะคนดีของแแม่" หญิงชรากอดร่างบางพร้อมกับลูบที่หัวเบาๆ
"แต่ผมไม่อยากไปเจอหน้าเขาอีก"
"ลูกไม่รักเขาหรือไง"
"รักครับแต่เขาทำร้ายผม ผมกลัวไม่อยากเจอเขาแล้ว"
"รักเขาก็กลับไปหาเขาสิเขารอเราอยู่น่ะ แม่ต้องไปแล้วน่ะ กลับไปน่ะกีกวังลูกรัก" หญิงชรายิ้มให้กับร่างบางและร่างของเธอก็ค่อยๆหายไปนอากาศ
"แม่ แม่ ๆ แม่ แม่อย่าิ้ทิ้งผมไป แม่ๆ อึก แม่ๆๆ~~"
"กีกวัง กีกวังเป็นอะไร กีกวังโอ้อย่าร้องน่ะ" ร่างสูงกอดกีกวังแน่นเหมือนกับกลัวว่าคนในอ้อมกลัวของเขาจะหายไป
"อึก ก แม่ๆ แม่ครับ อื่้้อ อ ผมคิดถึงแม่ อื้อ อ"
"โอ้~~ อย่าร้องน่ะคนดี อย่าร้องน่ะ " ร่างสูงยิ้มกับคำพูดของร่างบางนี่ขนาดละเมอยังน่ารักเลยุจนฮยองค่อยๆถอนกอดออกแล้วดูอาการกีกวังที่ดูเมหือนว่าจะมีสติแล้ว
"กีกวังครับ จำพี่ได้ไหม"
"........................."
"กีกวังครับเป็นอะไรหรือป่าว ? "
"............................."
"กีกวังทำไมไม่พูดกับพี่"
"เอ่อ อ คุณเป็นใครหรอครับ ? " จุนฮยองอึ้งไปทันทีตอนนี้ตัวเขาสั้นมือที่จับขอบเตียงเริ่มไม่มีแรงจับแล้ว
ได้โปรดเถอะครับอย่าทำร้ายผม
"เ่อ่อ คุณครับเป็นอะไรหรือป่าว ?" กีกวังทำหน้า งง เพระาเขาไม่รู้จักคนๆนี้จริงๆ
"พี่จุนฮยองไงจำไม่ได้หรอ ?" จุนฮยองถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง
"เ่อ่อ ผมขอโทษน่ะครับแค่คุณเป็นอะไรครับผมหรอครับ ?"
เฮือก!
"เอ่อ พี่ครับเราเป็นพี่น้องกัน" จุนฮยองพูดอย่างอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเศร้าก็จะให้ตอบว่าเป็นใครล่ะคนที่ทำให้กีกวังต้องเข้าโรงบาลหรอ
"อ่า า ดีจังเลยครับพี่จุนฮยอง" จุนฮยองตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆก็ูกร่างบางตรงหน้ากอด
"ดีใจอะไรครับ ?"
"ก็ถ้าพี่เป็นพี่ผมก็พี่ก็ต้องรู้จักโยซอบเพื่อนผมแล้วก็พี่ดูจุนพี่ของผมอีกคนสิครับแล้วก็พี่ฮยอนซึง แล้วก็ดงอุนสิครับ อิอิ ผมดีใจจังเลย" กีกวังยิ้มร่าด้วยความดีใจแตกต่างกับอีกคนที่ยืนแข็งไปแล้วนัยตาเริ่มมีน้ำใสๆที่มันกำลังจะไหลออกมา
กีกวังจำทุกคนได้ทำไมจำพี่ไมม่ได้ล่ะ ? นายคงไม่อยากจำคนเลวๆอย่างพี่สิน่ะ
"อ้าว พี่ร้องไห้ทำไมครัับ พี่เส้าเรื่องอะไรบอกผมได้น๊า" จุนฮยองมองน่ากีกวังด้วยสายตาสับสน
"พี่เส้าเรื่องอะไรหรอครับ ? ยิ้มหน่อยน๊า ดูผมสิ คริคริ" กีกวังจับมุมปากของจุนฮยองแล้วดึงแล้วมันยิ้ม
"ฮ่าๆ เห็นไหมพี่ยิ้มดูดีกว่าอีก อิอิ" จุนฮยองยิ้มให้กับความน่ารักของกีกวัง
ดีใจด้วยน่ะที่นายยิ้มได้แล้ว
"งั้นเดี่ยวพี่โทรหาพี่กับเพื่อนของนายให้น่ะ" กีกวังพยักหน้าแล้วหันไปสนใจอย่างอื่นต่อจุนฮยองเห็นแบบนั้นจึงเดินออกไปนอกห้องโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาแปลกๆมองเขาอยู่
สายลมอ่อนๆพัดพาร่างบางๆของใครบ้างคนมาที่ที่นึ่งเป็นที่ที่เขาไม่รู้จักแต่มันทำให้เขารู้สึกดีเขาไม่อยากไปจากที่นี่ ที่นี่สวย สงบ ไม่มีสิ่งที่ต้องทำให้เขาเสียใจร่างบางเดินไปตามทางสีขาวอย่างไร้จุดหมายเขามองเห็นผู้คนมากมายคนเหล่านั้นใส่ชุดสีขาวเดินอย่างสงบเขาไม่สามารถพูดเอะไรได้ในตอนนี้เหมือนกับว่าร่างกายของเขามันไม่มีแรงไม่สามารถที่จะพูดใดๆได้ร่างบางเดินต่อไปตามผู้คนเหล่านั้นและเขาก็เจอกับใครบ้างคน
"แม่ครับ!" เขาเรียกคนที่เขาเห็นคนที่เขารักมากที่สุดเขาจำได้ดีคนที่ใบหน้าเหมือนเขา
"ลูกรัก" หญิงชรายิ้มกอดกับร่างบาง
"แม่คับ อึก ก ผมคิิดถึงแม่เหลือเกิน อึก" ร่างบางดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ที่ได้เจอแม่ของตนถึงจะไม่รู้ว่าที่ไหนก็ตาม
"ลูกแม่เป็นยังไงบ้างลูก"
"อึก แม่ครับผมเสียใจเหลือเกินครับ อึก ผมเสียใจ ผมอยากอยู่กับแม่ อึก ก ผมไม่อยากกลับไปเจอคนใจร้ายแบบนั้นอีก" ร่างบางสะอึนกับแม่
"ลูกรักฟังแม่น่ััะลูกต้องกลับไป"
"ไม่! ผมจะอยู่กับแม่ อึก ก ผมคิดถึงแม่อยากอยู่กับแม่"
"แม่อยู่กับลูกตลอดเวลาลูกต้องกับไปน่ะคนดีของแแม่" หญิงชรากอดร่างบางพร้อมกับลูบที่หัวเบาๆ
"แต่ผมไม่อยากไปเจอหน้าเขาอีก"
"ลูกไม่รักเขาหรือไง"
"รักครับแต่เขาทำร้ายผม ผมกลัวไม่อยากเจอเขาแล้ว"
"รักเขาก็กลับไปหาเขาสิเขารอเราอยู่น่ะ แม่ต้องไปแล้วน่ะ กลับไปน่ะกีกวังลูกรัก" หญิงชรายิ้มให้กับร่างบางและร่างของเธอก็ค่อยๆหายไปนอากาศ
"แม่ แม่ ๆ แม่ แม่อย่าิ้ทิ้งผมไป แม่ๆ อึก แม่ๆๆ~~"
"กีกวัง กีกวังเป็นอะไร กีกวังโอ้อย่าร้องน่ะ" ร่างสูงกอดกีกวังแน่นเหมือนกับกลัวว่าคนในอ้อมกลัวของเขาจะหายไป
"อึก ก แม่ๆ แม่ครับ อื่้้อ อ ผมคิดถึงแม่ อื้อ อ"
"โอ้~~ อย่าร้องน่ะคนดี อย่าร้องน่ะ " ร่างสูงยิ้มกับคำพูดของร่างบางนี่ขนาดละเมอยังน่ารักเลยุจนฮยองค่อยๆถอนกอดออกแล้วดูอาการกีกวังที่ดูเมหือนว่าจะมีสติแล้ว
"กีกวังครับ จำพี่ได้ไหม"
"........................."
"กีกวังครับเป็นอะไรหรือป่าว ? "
"............................."
"กีกวังทำไมไม่พูดกับพี่"
"เอ่อ อ คุณเป็นใครหรอครับ ? " จุนฮยองอึ้งไปทันทีตอนนี้ตัวเขาสั้นมือที่จับขอบเตียงเริ่มไม่มีแรงจับแล้ว
ได้โปรดเถอะครับอย่าทำร้ายผม
"เ่อ่อ คุณครับเป็นอะไรหรือป่าว ?" กีกวังทำหน้า งง เพระาเขาไม่รู้จักคนๆนี้จริงๆ
"พี่จุนฮยองไงจำไม่ได้หรอ ?" จุนฮยองถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง
"เ่อ่อ ผมขอโทษน่ะครับแค่คุณเป็นอะไรครับผมหรอครับ ?"
เฮือก!
"เอ่อ พี่ครับเราเป็นพี่น้องกัน" จุนฮยองพูดอย่างอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเศร้าก็จะให้ตอบว่าเป็นใครล่ะคนที่ทำให้กีกวังต้องเข้าโรงบาลหรอ
"อ่า า ดีจังเลยครับพี่จุนฮยอง" จุนฮยองตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆก็ูกร่างบางตรงหน้ากอด
"ดีใจอะไรครับ ?"
"ก็ถ้าพี่เป็นพี่ผมก็พี่ก็ต้องรู้จักโยซอบเพื่อนผมแล้วก็พี่ดูจุนพี่ของผมอีกคนสิครับแล้วก็พี่ฮยอนซึง แล้วก็ดงอุนสิครับ อิอิ ผมดีใจจังเลย" กีกวังยิ้มร่าด้วยความดีใจแตกต่างกับอีกคนที่ยืนแข็งไปแล้วนัยตาเริ่มมีน้ำใสๆที่มันกำลังจะไหลออกมา
กีกวังจำทุกคนได้ทำไมจำพี่ไมม่ได้ล่ะ ? นายคงไม่อยากจำคนเลวๆอย่างพี่สิน่ะ
"อ้าว พี่ร้องไห้ทำไมครัับ พี่เส้าเรื่องอะไรบอกผมได้น๊า" จุนฮยองมองน่ากีกวังด้วยสายตาสับสน
"พี่เส้าเรื่องอะไรหรอครับ ? ยิ้มหน่อยน๊า ดูผมสิ คริคริ" กีกวังจับมุมปากของจุนฮยองแล้วดึงแล้วมันยิ้ม
"ฮ่าๆ เห็นไหมพี่ยิ้มดูดีกว่าอีก อิอิ" จุนฮยองยิ้มให้กับความน่ารักของกีกวัง
ดีใจด้วยน่ะที่นายยิ้มได้แล้ว
"งั้นเดี่ยวพี่โทรหาพี่กับเพื่อนของนายให้น่ะ" กีกวังพยักหน้าแล้วหันไปสนใจอย่างอื่นต่อจุนฮยองเห็นแบบนั้นจึงเดินออกไปนอกห้องโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาแปลกๆมองเขาอยู่
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ดูจุนที่โมโหสุดขีดเดินกระแทกเท้าออกมาจากห้องเพราะไม่อยากทนเห็นภาพของคนที่ตนรักแบบนั้น
"ดูจุนฮยองรอผมด้วย" โยซอบที่วิ่งตามมาทีหลังตะโกนบอกทำให้ร่างสูงหยุดแต่ก็ดูหงุดหงิดน่าดู
"ดูจุนฮยองอย่าโกรธพี่จุนฮยองเลยครับ" ดูจุนมองโยซอบแล้งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
จะออกตัวแทนมันทำไมห๊ะ !
"ดูจุนฮยองไม่ดีใจหรอครับที่กีกวังเจอคนที่เขารักแล้วแล้วคนที่เขารักก็รักเขา" ดูจุนฟังที่โยซอบพูดก็ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ทำไม ทำไมไม่เป็นเขาที่กีกวังรัก ทำไมต้องเป็นไอ้จุนฮยองด้วย
"ดูจุนฮยองครับถึงใครจะไม่รักดูจุนฮยองแต่ผม ระ "
กรี้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"โทรมาทำไมไอ้จุนฮยอง" โยซอบไม่ทันพูดจบโทสับของดูจุนก็ดังขึ้น
"ห๊ะ ? ว่าไงน่ะ"
"เออเดี่ยวกูจะรีบไป"
ตี๊ด!
"เมื่อกี้โยพูดว่าอะไรน่ะ"
"เอ้อ ผมพูดว่า "
"ไม่ต้องพูดแล้วไปห้องกีกวังกันเถอะเขาฟื้นแล้ว" ดจุนพูดจบก็วิ่งไปอย่างเร็วโดยไม่สนใจโยซบอที่อุตส่าวิ่งตามออกมาเลยแม้แต่นิด
ดูจุนฮยองผมเสียใจเหลือเกิน อึก ก ฟังผมหน่อยไม่ได้หรอ ผมคงไม่สำคัญ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกสงสารกีกวังตอนนี้เริ่มสงสารจุนฮยองแล้ว t^T
สงสารโยซอบด้วยทำไมดูจุนไม่รักโยซอบ (เพราะไรเตอร์แต่ง 555)
ถึงตอนนี้สวยและอุ่นก็ยังไม่รู้ว่ากีกวังเข้าโรงบาล 555555
จะเรียกว่าอะไรดีโบนัสหรอ ? คงไม่ค่อยถูกใจรีดเตอร์เท่าไรมั้ง 555
ไม่เกี่ยวกับฟิคหรอกค่ะแต่อยากถามว่ามันคืออะไร ?????????????
ตอนแรกสงสารกีกวังตอนนี้เริ่มสงสารจุนฮยองแล้ว t^T
สงสารโยซอบด้วยทำไมดูจุนไม่รักโยซอบ (เพราะไรเตอร์แต่ง 555)
ถึงตอนนี้สวยและอุ่นก็ยังไม่รู้ว่ากีกวังเข้าโรงบาล 555555
จะเรียกว่าอะไรดีโบนัสหรอ ? คงไม่ค่อยถูกใจรีดเตอร์เท่าไรมั้ง 555
ไม่เกี่ยวกับฟิคหรอกค่ะแต่อยากถามว่ามันคืออะไร ?????????????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น