ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น [02]
[FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น
บทที่ 2
"กีกวังคร๊าบบบบบบบ"
"ดูจุนฮยองคับ ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกผมแบบนี้" ดูจุนหน้าเศร้าลงทันที
ก็คนมันรักอ่ะจำทำยังไงได้ล่ะเฮ้อ~~
บ่นได้ก็แค่ในใจเท่านั้นแหล่ะสุดท้ายก็ต้อง
"ขอโทษคร๊าบบ เดียวพี่ช่วยถือกระเป๋าน่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ" กีกวังแค่ยิ้มให้เท่านั้น แต่คนเห็นน่ะหรอ เพ้อไปแล้ววววว
"ดูจุนฮยอง ช่วยไปเรียกทุกคนลงมาทีเดียวผมจะพาดงอุนไปที่ห้อง"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ดงอุนนอนห้องนี้ไปก่อนน่ะมันอาจจะเล็กๆไปหน่อย" ดงอุนมองห้องของตนมันเป็นห้องที่ไม่ใหญ่มากสำหรับคน 2 คนได้แต่ห้องที่ตกแต่งเรียบๆไม่มีอะไรมากดูแล้วสะอาด สบายตา
"คับแค่นี้ก็ดีแล้วคับผมขอรบกวนหน่อยน่ะ" ดงอุนยิ้มเศร้าๆให้กีกวัง กีกวังดูก็รู้ว่าเพราะอะไร
"ดงอุนกลัวทมี่จะเจอกับฮยอนซึงใช่ไหม ?"
"..................."
"ดงอุนฟังพี่น่ะถ้าคนเรากลัวที่จะเผชิญหน้าเราก็จะกลัวตลอดไป" ดงอุนได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเพราะตอนนี้น้ำตามันเริ่มไหลมาอีกแล้ว
"ดงอุนเราอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้าสิเราต้องสู้กับมันน่ะ" กีกวังลูบหัวดงอุนตอนนี้ดงอุนกำลังอ่อนแอ่
"พี่คับ ผมกลัวพี่ก็รู้ว่าพี่ฮยอนซึงเขาไม่ชอบผม ผมกลัวเขาจะไม่อยากให้ผมอยู่บ้านนี้"
"พี่บอกเราแล้วใช่ไหมว่าอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้าเข้าใจไหม" ดงอุนพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
"ไปกินข้าวกันทุกคนรออยู่น่ะ" ว่าแล้วทั้งสองก็ออกไปจากห้องโดยไม่รู้ว่าทุกอย่างได้อยู่ในสายตาของจุนฮยองทั้งหมด
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.ห้องอาหาร
"โยกินนี่หน่อยน่ะ" พูดแล้วอาหารทั้งหลายก็ไหลมาอยู่จานของโยซอบ
"จุนฮยองอ่าผมตักเองได้น่าจุนฮยองไม่ต้องตักให้ผมก็ได้" โยซอบพูดแล้วมองหน้าทุกคนที่อยู่ที่โต๊ะัอาหารโยซอบไม่ชอบให้จุนฮยองทำแบบนี้เพราะกลัวดูจุนจะเข้าใจผิด แต่โยซอบคงคิดผิด...
"ไอ้จุนฮยองถ้าทำขนาดนี้เป็นแฟนกันเลยดีกว่า 555 กุว่าเหมาะกันดีน่ะ" ดูจุนพูดขึ้นอย่างเฮฮา โยซอบหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัดแต่ไม่ใช่โยซอบคนเดียวหรอกน่ะที่เศร้าใครอีกคนก็เศร้า
"พี่กีกวังคับเป็นอะไรหรือป่าวคับสีหน้าไม่ดีเลย" กีกวังแค่ยิ้มให้ดงอุนแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อ
แต๊ะ (เสียงช้อนชนกันน่ะค่ะ ^^)
"โอ้~~~มีตักพร้อมกันด้วยอะไรกันเนี่ยคู่นี้ อิอิ" ดูจุนพูดขำๆแต่คนฟังขำไหม ?
"ขอโทษคับพี่ตักก่อนก็ได้" ดงอุนก้มหัวขอโทษแล้วชักมืออกจากกับข้าว
"ไม่่ล่ะ ฉันอิ่มแล้วนายอยากกินก็กินสิ" ฮยอนซึงพูดแล้วชักช้อนกลับมาเก็บไว้ที่จาน
"แต่พี่ยังไม่ได้กินเลยน่ะคับ"
"เรื่องของฉันนายอยากกินก็กินไปสิ"
"แต่ถ้าพี่ไม่กินข้าวเย็นมันจะทำให้เป็นโรคกระเพาะน่ะคับ"
"นายยุ่งอะไรด้วยชีวิตของฉัน!" ฮยอนซึงขึ้นเสียงแล้่วลุกออกไปจากห้องอาหารทันที
ดงอุนได้แต่ก้มหน้าไม่มองหน้่าใครทั้งนั้นถึงมองไปก็คงไม่เห็นเพราะน้ำใสๆมันคลอเต็มตาไปหมดแล้ว
"ดงอุนขอโทษน่ะฮยอนซึงก้เป็นแบบนี้แหล่ะอย่าคิดมากเลย" กีกวังพูดแล้วลูบหลังดงอุน
"โอ๊ย!"
"โย! โยนี่จริงๆเลยมานี่เลยเดียวพี่ป้อน" จุนฮยองว่าแล้วก็ตักข้าวแล้วให้โยซอบทันที
"ไม่เป็นไรผมกินเองได้น่ะ "
"ไม่! พี่บอกให้กินก็กิน" จุนฮอยงดุโยซอบอย่างน่ารักโยซอบก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่อ้าปากรับข้าวจากจุนฮยอง แต่โยซอบต้องสะดุดที่เห็นแววตาที่ดูเศร้าของกีกวังที่มองเขาอยู่
"ผมอิ่มแล้วขอตัวก่อนดงอุนขึ้นบ้านกับพี่ไหม ?" กีกวังพูดเสร็จก็เดินขึ้้นบ้านไปจุนฮยองเห็นดังนั้นยิ้มมุมปากทันที
หึ! นายต้องเจ็บมากกว่านี้แน่
"กีกวังอิ่มแล้วหรอกินไปนิดเดียวเองน๊า" ดูจุนพูดไปกีกวังก็ไม่ได้ยินเพราะเจ้าตัวหายขึ้นบ้านไปแล้ว
"กีกวังชอบทำให้เป็นห่วงจริงๆ" ดูจุนบ่นกับตัวเองแล้วก้มกินข้าวโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นทำให้โยซอบที่นั่งอยู่นั้นเจ็บปวดแค่ไหน
โยซอบตอนนี้น้ำตาคลอแล้วโยซอบไม่รู้ทำไมต้องร้องไห้ทุกครั้งที่ดูจุนเป็นห่วงกีกวังเอาใจใส่กีกวัง ทำไม ทำไมน่ะ ทำไมเขาถึงไม่รักจุนฮยอง ถ้าเขารักจุนฮยองก็คงไม่ต้องเ็จ็บปวดแบบนี้
จุนฮยองได้ยินที่ดูจุนพูดก็รู้สึกเจ็บแปลกๆแต่ไม่ีรู้ว่าเพราะอะไรแต่ที่รู้ๆ ตอนนี้โยซอบร้องไห้อีกแล้วกีกวังนายได้เจอดีแน่!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กีกวังเดินขึ้นห้องมาโดยไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนตามมาด้วย
"หึ! นายชอบฉันหรอ ?" เสียงปริศนาดังขึ้นกีกวังเบิกตากว้างที่เห็นใครอีกคน
"ตกใจหรอ ?" จุนฮอยงถามแล้วเดินเข้ามาใกล้กีกวังอีก
"นายยังไม่ตอบฉันเลยน่ะชอบฉันงั้นหรอ ?" จุนฮยองถามแววตาและสีหน้ามีเล่นัยอย่างเห็นไำด้ชัด
"พี่พูดอะไรของพี่ ผมไม่ได้ชอบพี่สักหน่อย"
"หึ!นายชอบฉันไม่ใช่หรอไงห๊ะ!" จุนฮอยงเสียงดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายบอกไม่ได้ชอบตัวเอง
"โอ๊ย! พี่ปล่อยผมน่ะ ผมเจ็บ " กีกวังร้องขึ้นเมื่อจุนฮยองบีบมือของเขา
"หึ! มารยา"
เพี้ยะ!
"ผมเกียดพี่สุด พี่มันเลว" กีกวังร้องไห้ออกมา เขาไม่คิดเลยว่าผมที่เขารักจะมีนิสัยแบบนี้
"นี่! มันจะมากไปแล้วน่ะ!"
"ก็พี่มันเลว ผมเกียดพี่ ผมเกียดพี่!"
"หยุด! ฉันบอกให้หยุด"
"ไม่! ผมกะ อุ๊บ"
ไม่ทันที่กีกวังจะพูดอะไรลิ้นร้อนก็เข้ามาในปากของเขาเสียแล้วกีกวังเบิกตากว้าง นี่จุนฮยองจูบเขาหรอเนี่ย ลิ้นของจุนฮยองลุกล้ำโพรงปากของกีกวังไม่หยุดเมื่อจุนฮยองเห็นว่ากีกวังจะขาดอากาศเขาจึงต้องปล่อยกีกวังอย่างเสียดาย
"พี่มันเลวที่สุึึด" กีกวังเช็ดปาก เช็ดน้ำตาที่ตอนนี้ไหลไม่หยุด
"แต่นายก็รักคนเลวอย่างฉันไปแล้วนิ"
"ผมไม่เคยรักคนเลวอย่างพี่!"
"งั้นหรอปากนายบอกไม่รักแต่การกระทำของนายมันฟ้อง"
"ผะ ผมไม่ คะ เคยรักพี จะ จุนฮยองที่ มะ มีนิสัยแบบนี้" กีกวังร้องไห้ออกมาอย่างหนักเขารักจุนฮยองมากแต่เขาก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
"ไม่ว่านายจะรักฉันหรือไม่รักมันก็ไม่สำคัญ"
"............................"
"นายจำไว้น่ะฉันรักโยซอบไม่ใช่นาย" จุนฮยองพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้กีกวังร้องไห้อยู่คนเดียว
"ผมคงไม่มีสิทธิสิน่ะ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ดูจุนแค่จะเอานมมาให้กีกวัังแต่ก็ต้องเห็นภาพอะไรที่มันควรเห็น
จุนฮยองจูบกีกวัง คำเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวของดูจุนตลอดเวลา เขายังไม่ได้เตรียมตัวกับสถานะการณ์แบบนี้ ดูจุนเดินไปเรื่อยๆโดยไม่รู้เลยว่าเดินออกมานอกบ้านแล้วเขาเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
"อ้าว! ดูจุนฮยองยังไม่นอนอีกหรอคับ ?" โยซอบที่นอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกับคนที่ทำให้นอนไม่หลับ
"...................."
"ดูจุนฮยอง ฮยอง คับ" เมื่อโยซอบเห็นว่าดูจุนไม่ตอบจึงตัดสินใจเขย่าตัวดูจุนและแล้วมันก็ได้ผล
"ห๊ะ! อ้าวนี้ฉันออกมานอนบ้านได้ไงเนี่ย"
"ดูจุนฮยองเป็นอะไรหรือป่าว"
"เฮ้อ~~~" ดูจุนถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ฮยองไม่สบายใจหรอคับ"
"............."
"ฮยองคงไม่สบายใจงั้นผมไม่รบกวนน่ะ"
หมับ!
โยซอบที่กำลังจะเดินไปแต่ก็มีมือของดูจุนจับเขาไว้เสียก่อน
"โยถ้านายเห็นคนที่เราชอบจูบกับเพื่อนเราจะทำยังไง" ถึงโยซอบจะ งง กับคำถามแต่ก้ยอมตอบโดยดี
"ผมก็คงทำอะไรไม่ได้"
"แล้วนายจะโกรธ 2 คนนั้นไหม ?"
"ถึงจะโกรธแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีผมคงอยู่เฉยๆไม่พูดอะไรออกมาดีกว่า" ดูจุนมองหน้าโยซอบแล้วรู้สึกแปลกๆความสับสนในใจก็เริ่มก่อตัวขึ้น
"นั้นสิน่ะฉันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วกัน" ดูจุนยิ้มให้โยซอบ โยซอบรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นชั่งดูอ่อนโยน ตอนนี้เขาไม่สามารถเก็บความรู้สึกของตนได้อีกแล้ว
"ฮยองผมรักฮยองคับ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ดูจุนฮยองคับ ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกผมแบบนี้" ดูจุนหน้าเศร้าลงทันที
ก็คนมันรักอ่ะจำทำยังไงได้ล่ะเฮ้อ~~
บ่นได้ก็แค่ในใจเท่านั้นแหล่ะสุดท้ายก็ต้อง
"ขอโทษคร๊าบบ เดียวพี่ช่วยถือกระเป๋าน่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ" กีกวังแค่ยิ้มให้เท่านั้น แต่คนเห็นน่ะหรอ เพ้อไปแล้ววววว
"ดูจุนฮยอง ช่วยไปเรียกทุกคนลงมาทีเดียวผมจะพาดงอุนไปที่ห้อง"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ดงอุนนอนห้องนี้ไปก่อนน่ะมันอาจจะเล็กๆไปหน่อย" ดงอุนมองห้องของตนมันเป็นห้องที่ไม่ใหญ่มากสำหรับคน 2 คนได้แต่ห้องที่ตกแต่งเรียบๆไม่มีอะไรมากดูแล้วสะอาด สบายตา
"คับแค่นี้ก็ดีแล้วคับผมขอรบกวนหน่อยน่ะ" ดงอุนยิ้มเศร้าๆให้กีกวัง กีกวังดูก็รู้ว่าเพราะอะไร
"ดงอุนกลัวทมี่จะเจอกับฮยอนซึงใช่ไหม ?"
"..................."
"ดงอุนฟังพี่น่ะถ้าคนเรากลัวที่จะเผชิญหน้าเราก็จะกลัวตลอดไป" ดงอุนได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเพราะตอนนี้น้ำตามันเริ่มไหลมาอีกแล้ว
"ดงอุนเราอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้าสิเราต้องสู้กับมันน่ะ" กีกวังลูบหัวดงอุนตอนนี้ดงอุนกำลังอ่อนแอ่
"พี่คับ ผมกลัวพี่ก็รู้ว่าพี่ฮยอนซึงเขาไม่ชอบผม ผมกลัวเขาจะไม่อยากให้ผมอยู่บ้านนี้"
"พี่บอกเราแล้วใช่ไหมว่าอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้าเข้าใจไหม" ดงอุนพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
"ไปกินข้าวกันทุกคนรออยู่น่ะ" ว่าแล้วทั้งสองก็ออกไปจากห้องโดยไม่รู้ว่าทุกอย่างได้อยู่ในสายตาของจุนฮยองทั้งหมด
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.ห้องอาหาร
"โยกินนี่หน่อยน่ะ" พูดแล้วอาหารทั้งหลายก็ไหลมาอยู่จานของโยซอบ
"จุนฮยองอ่าผมตักเองได้น่าจุนฮยองไม่ต้องตักให้ผมก็ได้" โยซอบพูดแล้วมองหน้าทุกคนที่อยู่ที่โต๊ะัอาหารโยซอบไม่ชอบให้จุนฮยองทำแบบนี้เพราะกลัวดูจุนจะเข้าใจผิด แต่โยซอบคงคิดผิด...
"ไอ้จุนฮยองถ้าทำขนาดนี้เป็นแฟนกันเลยดีกว่า 555 กุว่าเหมาะกันดีน่ะ" ดูจุนพูดขึ้นอย่างเฮฮา โยซอบหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัดแต่ไม่ใช่โยซอบคนเดียวหรอกน่ะที่เศร้าใครอีกคนก็เศร้า
"พี่กีกวังคับเป็นอะไรหรือป่าวคับสีหน้าไม่ดีเลย" กีกวังแค่ยิ้มให้ดงอุนแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อ
แต๊ะ (เสียงช้อนชนกันน่ะค่ะ ^^)
"โอ้~~~มีตักพร้อมกันด้วยอะไรกันเนี่ยคู่นี้ อิอิ" ดูจุนพูดขำๆแต่คนฟังขำไหม ?
"ขอโทษคับพี่ตักก่อนก็ได้" ดงอุนก้มหัวขอโทษแล้วชักมืออกจากกับข้าว
"ไม่่ล่ะ ฉันอิ่มแล้วนายอยากกินก็กินสิ" ฮยอนซึงพูดแล้วชักช้อนกลับมาเก็บไว้ที่จาน
"แต่พี่ยังไม่ได้กินเลยน่ะคับ"
"เรื่องของฉันนายอยากกินก็กินไปสิ"
"แต่ถ้าพี่ไม่กินข้าวเย็นมันจะทำให้เป็นโรคกระเพาะน่ะคับ"
"นายยุ่งอะไรด้วยชีวิตของฉัน!" ฮยอนซึงขึ้นเสียงแล้่วลุกออกไปจากห้องอาหารทันที
ดงอุนได้แต่ก้มหน้าไม่มองหน้่าใครทั้งนั้นถึงมองไปก็คงไม่เห็นเพราะน้ำใสๆมันคลอเต็มตาไปหมดแล้ว
"ดงอุนขอโทษน่ะฮยอนซึงก้เป็นแบบนี้แหล่ะอย่าคิดมากเลย" กีกวังพูดแล้วลูบหลังดงอุน
"โอ๊ย!"
"โย! โยนี่จริงๆเลยมานี่เลยเดียวพี่ป้อน" จุนฮยองว่าแล้วก็ตักข้าวแล้วให้โยซอบทันที
"ไม่เป็นไรผมกินเองได้น่ะ "
"ไม่! พี่บอกให้กินก็กิน" จุนฮอยงดุโยซอบอย่างน่ารักโยซอบก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่อ้าปากรับข้าวจากจุนฮยอง แต่โยซอบต้องสะดุดที่เห็นแววตาที่ดูเศร้าของกีกวังที่มองเขาอยู่
"ผมอิ่มแล้วขอตัวก่อนดงอุนขึ้นบ้านกับพี่ไหม ?" กีกวังพูดเสร็จก็เดินขึ้้นบ้านไปจุนฮยองเห็นดังนั้นยิ้มมุมปากทันที
หึ! นายต้องเจ็บมากกว่านี้แน่
"กีกวังอิ่มแล้วหรอกินไปนิดเดียวเองน๊า" ดูจุนพูดไปกีกวังก็ไม่ได้ยินเพราะเจ้าตัวหายขึ้นบ้านไปแล้ว
"กีกวังชอบทำให้เป็นห่วงจริงๆ" ดูจุนบ่นกับตัวเองแล้วก้มกินข้าวโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นทำให้โยซอบที่นั่งอยู่นั้นเจ็บปวดแค่ไหน
โยซอบตอนนี้น้ำตาคลอแล้วโยซอบไม่รู้ทำไมต้องร้องไห้ทุกครั้งที่ดูจุนเป็นห่วงกีกวังเอาใจใส่กีกวัง ทำไม ทำไมน่ะ ทำไมเขาถึงไม่รักจุนฮยอง ถ้าเขารักจุนฮยองก็คงไม่ต้องเ็จ็บปวดแบบนี้
จุนฮยองได้ยินที่ดูจุนพูดก็รู้สึกเจ็บแปลกๆแต่ไม่ีรู้ว่าเพราะอะไรแต่ที่รู้ๆ ตอนนี้โยซอบร้องไห้อีกแล้วกีกวังนายได้เจอดีแน่!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กีกวังเดินขึ้นห้องมาโดยไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนตามมาด้วย
"หึ! นายชอบฉันหรอ ?" เสียงปริศนาดังขึ้นกีกวังเบิกตากว้างที่เห็นใครอีกคน
"ตกใจหรอ ?" จุนฮอยงถามแล้วเดินเข้ามาใกล้กีกวังอีก
"นายยังไม่ตอบฉันเลยน่ะชอบฉันงั้นหรอ ?" จุนฮยองถามแววตาและสีหน้ามีเล่นัยอย่างเห็นไำด้ชัด
"พี่พูดอะไรของพี่ ผมไม่ได้ชอบพี่สักหน่อย"
"หึ!นายชอบฉันไม่ใช่หรอไงห๊ะ!" จุนฮอยงเสียงดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายบอกไม่ได้ชอบตัวเอง
"โอ๊ย! พี่ปล่อยผมน่ะ ผมเจ็บ " กีกวังร้องขึ้นเมื่อจุนฮยองบีบมือของเขา
"หึ! มารยา"
เพี้ยะ!
"ผมเกียดพี่สุด พี่มันเลว" กีกวังร้องไห้ออกมา เขาไม่คิดเลยว่าผมที่เขารักจะมีนิสัยแบบนี้
"นี่! มันจะมากไปแล้วน่ะ!"
"ก็พี่มันเลว ผมเกียดพี่ ผมเกียดพี่!"
"หยุด! ฉันบอกให้หยุด"
"ไม่! ผมกะ อุ๊บ"
ไม่ทันที่กีกวังจะพูดอะไรลิ้นร้อนก็เข้ามาในปากของเขาเสียแล้วกีกวังเบิกตากว้าง นี่จุนฮยองจูบเขาหรอเนี่ย ลิ้นของจุนฮยองลุกล้ำโพรงปากของกีกวังไม่หยุดเมื่อจุนฮยองเห็นว่ากีกวังจะขาดอากาศเขาจึงต้องปล่อยกีกวังอย่างเสียดาย
"พี่มันเลวที่สุึึด" กีกวังเช็ดปาก เช็ดน้ำตาที่ตอนนี้ไหลไม่หยุด
"แต่นายก็รักคนเลวอย่างฉันไปแล้วนิ"
"ผมไม่เคยรักคนเลวอย่างพี่!"
"งั้นหรอปากนายบอกไม่รักแต่การกระทำของนายมันฟ้อง"
"ผะ ผมไม่ คะ เคยรักพี จะ จุนฮยองที่ มะ มีนิสัยแบบนี้" กีกวังร้องไห้ออกมาอย่างหนักเขารักจุนฮยองมากแต่เขาก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
"ไม่ว่านายจะรักฉันหรือไม่รักมันก็ไม่สำคัญ"
"............................"
"นายจำไว้น่ะฉันรักโยซอบไม่ใช่นาย" จุนฮยองพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้กีกวังร้องไห้อยู่คนเดียว
"ผมคงไม่มีสิทธิสิน่ะ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ดูจุนแค่จะเอานมมาให้กีกวัังแต่ก็ต้องเห็นภาพอะไรที่มันควรเห็น
จุนฮยองจูบกีกวัง คำเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวของดูจุนตลอดเวลา เขายังไม่ได้เตรียมตัวกับสถานะการณ์แบบนี้ ดูจุนเดินไปเรื่อยๆโดยไม่รู้เลยว่าเดินออกมานอกบ้านแล้วเขาเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
"อ้าว! ดูจุนฮยองยังไม่นอนอีกหรอคับ ?" โยซอบที่นอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกับคนที่ทำให้นอนไม่หลับ
"...................."
"ดูจุนฮยอง ฮยอง คับ" เมื่อโยซอบเห็นว่าดูจุนไม่ตอบจึงตัดสินใจเขย่าตัวดูจุนและแล้วมันก็ได้ผล
"ห๊ะ! อ้าวนี้ฉันออกมานอนบ้านได้ไงเนี่ย"
"ดูจุนฮยองเป็นอะไรหรือป่าว"
"เฮ้อ~~~" ดูจุนถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ฮยองไม่สบายใจหรอคับ"
"............."
"ฮยองคงไม่สบายใจงั้นผมไม่รบกวนน่ะ"
หมับ!
โยซอบที่กำลังจะเดินไปแต่ก็มีมือของดูจุนจับเขาไว้เสียก่อน
"โยถ้านายเห็นคนที่เราชอบจูบกับเพื่อนเราจะทำยังไง" ถึงโยซอบจะ งง กับคำถามแต่ก้ยอมตอบโดยดี
"ผมก็คงทำอะไรไม่ได้"
"แล้วนายจะโกรธ 2 คนนั้นไหม ?"
"ถึงจะโกรธแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีผมคงอยู่เฉยๆไม่พูดอะไรออกมาดีกว่า" ดูจุนมองหน้าโยซอบแล้วรู้สึกแปลกๆความสับสนในใจก็เริ่มก่อตัวขึ้น
"นั้นสิน่ะฉันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วกัน" ดูจุนยิ้มให้โยซอบ โยซอบรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นชั่งดูอ่อนโยน ตอนนี้เขาไม่สามารถเก็บความรู้สึกของตนได้อีกแล้ว
"ฮยองผมรักฮยองคับ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปิ้นใจร้ายกับกวางมากเลยอ่า T^T
โยซอบก็สารภาพแย้ววววววววววววววววววว
ส่วนดงอุนจะทำยังไงต่อไปกับความรักของตน ?
ของขวัญพิเศษจร้า ^^
สงสัยลุงคงตกใจมากกับภาพของ จุนฮยองจูบกีกวัง 555555555
โยซอบก็สารภาพแย้ววววววววววววววววววว
ส่วนดงอุนจะทำยังไงต่อไปกับความรักของตน ?
ของขวัญพิเศษจร้า ^^
สงสัยลุงคงตกใจมากกับภาพของ จุนฮยองจูบกีกวัง 555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น