[FIC B2ST] แรงรักแรงแค้น

ลำดับตอนที่ #2 : [FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น [01]

 

[FIC BEAST/B2ST] - แรงรักแรงแค้น


บทที่ 1 

"พี่รักเราน่ะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหมครับ ?" 



"..........."



"เป็นแฟนกับพี่น่ะครับโยซอบพี่จะดูแลเราเอง"



"ฮยอง~ มันเป็นไปไม่ได้หรอกผมรักฮยองไม่ได้" ร่างสูงมองหน้าร่างบางอย่างผิดหวังก็รู้อยู่หรอกว่าเพราะอะไรแต่ก็น่ะ



"ทำไมล่ะโยซอบพี่ไม่ดีกว่าไอ้ดูจุนตรงไหน" โยซอบได้แต่มองอย่าละอา



"พี่จุนฮยองก็รู้ว่าผมรักฮยองไม่ได้หัวใจของผมมีดูจุนคนเดียว"



"ถึงแม้ว่ามันจะไม่รักโยซอบงั้นหรอ ?" สิ่งที่ร่างสูงพูดนั้นสิ่งตอกย้ำให้โยซอบรู้ว่าเขาไม่มีทางได้หัวใจดูจุน



"อิ้ออ ฮิ้ออ ละ แล้วจะให้ผม ทะ ทำยังไงล่ะฮยองผมรักดูจุน ผะ ผมรักเขา ทำไมล่ะครับทำไมต้องเป็นกีกวัง ทำไมต้องเป็นเพื่อนสนิทของผมที่ดูจุนรัก ผมไม่ดีตรงไหน" ในที่สุดความอดทนของโยซอบก็หมดลงร่างบางปล่อยโฮออกมาอย่างสุดทนขาทั้งสองไร้เรียวแรง



ใช้แล้วกีกวังกับโยซอบเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กโตมาด้วยกันเพราะพ่อแม่ของกีกวังตายพ่อแม่ของโยซอบก็รับเลี้ยงกีกวังรับเป้นลูกบุญธรรมกีกวังกับโยซอบก็เปรียบสะเหมือนพี่น้องกันเขาทั้งสองมีความสุขมากจนกระทั่งดูจุนและจุนฮยองย้ายมาอยู่ข้างบ้านของโยซอบและกีกวังชีวิตของพวกเขาก็เปลี่ยนไปโยซอบได้รู้จักดูจุนมากขึ้นมากจนทำให้โยซอบรักดูจุนแต่เพราะดูจุนรักกีกวัง ทำไมต้องเป็นกีกวัง ที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา ทำไมกัน ?



พลั่ก!



"โยซอบ อย่าร้องน่ะ โยอย่าร้อง" ร่างสูงที่เห็นร่างเล็กล้มลงจึงรีบวิ่งเข้ามาประคอง โยซอบแค่ยิ้มบางๆให้จุนฮยอง

"ฮยองอา ผมขอโทษน่ะที่รักฮยองไม่ไ่ด้ เราเป็นพี่น้องกันดีแล้ว" จุนฮยองไม่พูดอะไรแค่เกลียน้ำตาของโยซอบออกจากแก้มใส่ เขาจะไม่ยอมให้โยซอบต้องร้องไห้แบบนี้อีกจะไม่ยอมให้โยซอบเจ็บแบบนี้ นายต้องชดใช้ กีกวัง






------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------






ปัง !



ทั้งสองไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์นั้นมันอยู่ในสายตาของใครอีกคนมาตลอดกีกวังแค่จะเอานมอุ่นๆมาให้โยซอบแต่ต้องเห้นภาพที่ไม่อยากเห็น



พี่รักเราน่ะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหม ?

พี่รักเราน่ะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหม ?

จุนฮยองรักโยซอบหรอ ?

คำถามพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวของกีกวังตลอด เพราะอะไรเขาเองก็ไม่รู้ แค่รู้ว่าจุนฮยองไม่ได้รักเรา แต่จุนฮยองรักโยซอบ แค่นั้นน้ำตามันก็ไหลออกมาแล้ว ทำไมเขาต้องเสียใจ ทำไมเขาต้องร้องไห้ ทำไมครับใครตอบเขาหน่อย?



"อื้ออ จุนฮยองรักโยยังงั้นหรอ ? อื้อ ฮื้อออ " กีกวังพึมพ่ำกับตัวเองก่อนเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าไม่รู้ว่าของร่างกาย หรือ หัวใจกันแน่ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เขาต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้คนเดียว ไม่รู้ว่านานเท่าไหนแล้วที่กีกวังหลังรักจุนฮยอง รักข้างเดียว รักมาตลอด 







---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------






"กีกวัง อรุณสวัดิ์"  กีกวังแค่ยิ้มให้เท่านั้น



"เป็นไรหรือป่าวกวางน้อย" 



"พี่ดูจุนอย่าเรียกผมแบบนี้อีกน่ะครับ!" กีกวังหันไปดุก่อนเดินอย่างไม่สนใจ



"กีกวังพี่ขอโทษน่ะ กีกวังออย่าโกรธพี่น่ะ น่ะ" 



"................" เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบดุจุนเลยร้อนใจเข้าไปใหญ่



"กีกวังอย่าโกรธพี่เลยน่ะ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจน่ะครับ" ดุจุนใช้คำที่อ่อนลงนั้นทำให้กีกวังใจอ่อน



"ดูจุนฮยองครับ ผมไม่ได้โกรธฮยองหรอก แล้วผมก็ไม่ได้เป็นอะไรด้วย ผมแค่เหนื่อยน่ะคับ" ดูจุนได้ยินเช่้นนั้นยิ่งเป็นห่วงเข้าไปใหญ่



"กีกวังไม่สะบายหรอเดียวพี่เอายาไปให้กินน่ะ รีบไปนอนพักไป เดียวจะไม่สบายหนักน่ะ พี่เป็นห่วง"



เพล้ง!



"โย! โยมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ไม่สั่งเสียงเลยน่ะ " โยซอบไม่พูดอะไรแค่ก้มเก็บเศษแก้วที่ทำหล้น



"โอ๊ย!" 



"โยเป็นไงบ้าง เจ็บไหม ดูจุนฮยองมาช่วงโยหน่อย ยืนมองอยู่ได้" ดูจุนได้แต่พยักหน้าแล้วรีบไปช่วยประคองนิ้วของโยซอบ



ถ้ากีกวังไม่สั่งดูจุนฮยองก็คงไม่ช่วยเขาสิน่ะ



"ดูจุนฮยอง ทำแผลให้โยซอบด้วยน่ะ ผมขอตัวก่อน" 



"กวังจะไปไหนไม่สบายไม่ใช่หรอ พี่ไม่ให้ไปน่ะ" ดูจุนปล่อยมือจากโยซอบทันทีแล้วรีบมาจับแขนของกีกวังแทน โยซอบมองด้วยสายตาเศร้าเล้กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา



"ผมต้องไปรับลูกพี่ลูกน้องของผมน่ะคับ ปล่อยผม ผมเจ็บ" ดูจุนเห็นสีหน้าของกีกวังจึงผ่อนแรงออกกีกวังเห็นดังนั้นจึงรีบเดินออกไปจากบ้านทันที



ปัง!



"ดูจุนฮยอง อย่าเศร้าไปเลยน่ะ กีกวังคงรีบจริงๆ" 



"อื้ม แล้วนิ้วเป็นไงบ้าง มาเดียวพี่ทำแผลให้" ดูจุนพูดก่อนเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา



"โอ๊ยเจ็บ T^t  ดูจุนฮยองทำเบาๆสิ"



"ถ้าทำเบาเดียวพยาธิมันไม่ออกน่ะ 5555"



"จริงหรอ ?" 



"โกหกคร๊าบบบบบบบบบ"



"ฮาๆๆ ฮาๆๆๆ"



ทั้งสองแกล้งกันไปแกล้งกันมาอย่้างมีความสุข โดยหารู้ไม่ว่าขณะที่พวกเขามีความสุข แต่ยังมีอีกคนที่เจ็บปวดเพราะรอยยิ้มของทั้งสอง



โยซอบทำไมเวลาอยู่ับพี่นายไม่หัวเราะแบบนี้บ้างน่ะ






-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------






ณ.  สนามบิน



[ ฮัีลโหล ดงอุนนายอยู่ไหนเนี่ย ฉันมารอนานแล้วน่ะ ]



( ผมเห็นพี่แล้วคับเดียวผมเดินไปหา )



ตี๊ด!



กีกวังรีบเก็บโทรสับทันทีเพราะกลัวว่าจะทำมันพังเป็นที่รู้กันว่ากีกวังเป็นคนที่กลัว อิเล็กทรอนิก ที่สุด กลัวว่ามันจะพังเพราะมือของเขา



"พี่กีกวังสวัสดีคับ" กีกวังหันมองตามเสียง เอ๊ะ!


ใครว่ะ


กีกวังเอียงหน้ามองอย่าง งง นั้นทำให้ร่างสูงอมยิ้มออกมาคงจำกันไม่ได้สิน่ะ 



"โอ๊ย พี่กีกวังจำผมไม่ได้หรอ ดงอุนไง" 



ดงอุน ไหนว่ะทำไมมันหล่อจัง



"ผมซนดงอุนไงครับ" พูดแล้วดงอุนก็ยื่นอะไรบางอย่างให้กีกวังนั้นทำให้กีกวังร้อง อ้อ ออกมาทันที



"ดงอุนเองหรอเนี่ย หล่อขึ้นเยอะเลยน่ะ เราอ่ะ" 



"ขอบคุณครับ พี่ก็น่ารักขึ้นน่ะคับ"



"พูดแบบนี้เขิลน่ะเนี่ย 555"



"555 พี่ยังไม่เปลี่ยนเลยน่ะคับ แล้วที่โซลมีอะไรเปลี่ยนบ้่างอ่า ผมไม่รู้ตั้งนานเปลี่ยนไปบ้างไหม ?"



"ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย 555 แล้วเราไปกันหรือยัง" 



"เดียวก่อนคับผมรอคนอยู่" ดงอุนพูดสีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด



"รอฮยอนซึงหรอดงอุน" ดงอุนไม่ตอบแค่ก้มหน้ามองพื้นเท่านั้น



"ฮยองซึงคงไม่มาหรอกเราไปกันเถอะเดียวรถติดน่ะ" กีกวังพูดแล้วจูงมือดงอุนเดินออกไป



ตลอดทางดงอุนเอาแต่นั่งเงียบก้มหน้าก้าหน้ากดมือถืออะไรก็ไม่รู้ทำเอาร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆหงุดหงิด



"อยากโทหาฮยอนซึงหรอ ?"



"....................."



"เดียวพี่โทให้ไหม" เมื่อเห็นว่าดงอุนไม่ตอบกีกวังเลยถือวิสาสะหยิบมือถือของดงอุนแล้วโทออกทันที



ตู๊ด ด  ตู๊ดดดด ด 



[ฮัลโหล ฮยอนซึงนี่กีกวังน่ัะ]




(ว่าไงกีกวังโทมามีไรป่าว)



[นายรู้ไหมว่านี่เบอใคร]




(เบอใครก็เบอนายไม่ใช่หรอกีกวัง)




[โอ๊ย! ฮยอนซึงนายนี่แย่จริงๆเลยน่ะ รีบกลับบ้านเลยน่ะ ฉันมีเรื่องด่วนมาก]



ตู๊ดดดดดดดด



"อ๊ะ! ดงอุนกลับบ้านไปก็รีบแต่งตัวน่ะ"



"ทำไมล่ะคับ ?" กีกวังมองหน้าอย่างแบบว่า โอ๊ยซื่อจิงๆเลยน้องกรู



"เอาน่าเตรียมตัวให่้ดีแล้วกัน"







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------









"ไอ้ดุจุนที่บ้านมีปาร์ตี้หรอ ?"



"นี่! ไอ้ฮยอนซึงไม่รู้หรอไงว่าดงอุนกลับจากอังกฤษแล้ว" ฮยองซึงดูอึ้งเล็กน้อย



กลับจากมาแล้วหรอ ?



"ไอ้เด็กนั้นกลับมาแล้วหรอว่ะไอ้ดูจุน"



"เอ้อสิว่ะ มาช่่วยกันจัดของหน่อยเร็วๆ "



"แล้วโยซอบกับจุนฮยองไปไหนล่ะไม่ไปเรียกมาช่ยว่ะมาใช้กู ?"



"โยซอบมือเจ็บ ส่วนจุนฮยองดูโยซอบอยู่ในห้องมั้ง" ปากพูดมือก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน เพราะอะไรหรอ ก็เพราะกีกวังนั้นแหล่ะโทมาบอกใหห้รีบจัดปาร์ตี้ด่วน แล้วบอกว่าดงอุนกลับมาแล้ว ที่แท้ลูกพี่ลุกน้องของกีกวังก็คือดงอุนนี่เอง ดงอุนคนที่หลงรักฮยองซึงมาตลอดไม่ว่าฮยอนซึงจะทำร้ายจิตใจยังไงก็ไม่ยอมเลิกรัก



"ไอ้จุนฮยองมันอะไรกับโยซอบมากป่ะว่ะแม่งดูแลกันเข้าไป" 



"อ่ะแฮ่ม~~นินทาไรไอ้ฮยอนซึง" ไม่ใช่เสียงของดูจุนแต่เป็นเสียงของคนที่ถูกนินทานั้นเอง



"กูไม่ได้นินทากูพูดตรงๆเลย 555 มึงนี่จะดูแลโยอะไรหนักหนามันแค่เจ็บมือน่ะ ทำยังกะมันจะตาย" จุนฮยองได้แต่ยักคิ้วกวนเท้าใส่ฮยอนซึง



"มึงรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปไอ้ฮยอนซึง เดียวกูกับไอ้จุนฮยองทำเอง ไป๊ ไปๆ" พูดแล้วฮยอนซึงก็เดินขึ้นบ้านไป



"ไอ้จุนฮยองมาช่วยกุหน่อยดิ" จุนฮยองเดินผ่านหน้าดูจุนไป



"เอ๊า! ไอ้นี่ให้มาช่วยมึงจะเดินไปไหนว่ะ ไม่มีน้ำใจเลย ถ้ากูทำงานไม่ทันน่ะจะโทษมึง"



"มึงจะรีบไปไหนว่ะ"



"ไม่รีบได้ไง กีกวังเขาบอกให้กูรีบทำให้ทันเขามาน่ะมึงถ้าไม่ทันกีกวังต้องโกรธกูแน่เลย" 



"มึงจะอะไรกับไอ้เด็กเตี้ยนั้นหนักหนาว่ะเห็นแล้วรำคาญว่ะ"



จะอะไรหนักหนาว่ะ เอ๊ะ! แล้วเราไปโมโหทำไมฟ้ะ - -*



"เด็กเตี้ยห่าไรไอ้นี่นิ เรียกเขาให้ดีๆหน่อย แล้วมึงรู้ไว้ด้วยน่ะที่กูทำทุกอย่างเนี่ยเพราะกู รักกีกวัง "



คำพูดของดูจุนนั้นทำให้จุนฮยองเจ็บแปลกๆ จุนฮอยงเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ต้องเป็นเพราะถ้าดูจุนรักกีกวัง โยซอบต้องเจ็บปวดแน่ ใช่ต้องเหตุผลนี้แหล่ะ หึ! กีกวังนายไม่มีวันสมหวังกับดูจุนแน่!



"งั้นก็ดูแลเขาให้ดีๆแล้วกัน" จุนฮยองยิ้มเจ้าเล่ห์ดูจุนถึงกับทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว



"พูดยังกับว่ามึงจะทำอะไรเขา"



"ตอนนี้ยังหรอก แต่อนาคตไม่แน่"



"มึงพูดอะไรว่ะไอ้จุนฮยอง" ดูจุนวิ่งไปกระชากคอเื้อของจุนฮอยงทันที



"ใจเย็นๆสิว่ะ กูแค่พูดเล่นทำจริงจัง"



"ไอ้ห่าพูดแบบนี้" ดูจุนผ่อนแรงลงและปล่อยมือจากคอเสื้อของจุึนฮยอง



"หึ! แต่ถ้าโยซอบร้องไห้เพราะมึงเมื่อไร กีกวังไม่รอดแน่" จุนฮอยงพูดแค่นั้นแล้วเดินขึ้นไปบนบ้านทิ้งระเบิดไว้ให้ดูจุนลูกใหญ่เลย




"โยอบเสียใจ เรื่อง ? กีกวังเกี่ยวไรด้วยว่ะ ? หรือว่า เห้ย! ไอ้จุนฮอยงลงมาพูดให้รู้เรื่องก่อนน่ะมึง"



ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



"อ้าว! กีกวังมาแล้ว กวางน้อยของผม เอ๊ย กีกวังงงง " ดูจุนที่กำลังจะวิ่งขึ้นไปตามจุนฮยองแต่พอเห็นว่าใครกลับมาก็ลืมเรื่องจุนฮอยงพูดส่ะสนิทเลย



"หึ! กีกัวงนายได้เจอฉันแน่"





-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดีจ๊ะ ^^

พาทแรกจบไปแล้วสั้นไปไหม ?
ไม่ดียังไงติชมได้น๊า :)

ดงอุนกลับบ้านมีจะเจอเซอร์ไพร์อะไร ?
กีกวังจะต้องเจอกับอะไรสิ่งที่จุนฮยองจะทำคืออะไร?
แล้วโยซอบจะรับความเจ็บปวดนี้ได้ไหม ?

  


ดูจุน : แฮ่กก ก ก ก!~~ เหนื่อยๆๆ ยอมเหนื่อยเพราะรักกีกวังหรอกน๊า คริคริ :P