ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นางฟ้าคนเดียวของผม my angel

    ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรื่อง

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 56


    ณ บนสวรรค์

    โบว์ : พูด

    เฮ้อออออ ฉันหล่ะเบื่อจิงๆ เลย ที่ต้องมานั่ง อยู่แต่ในวังเนี่ย
    อยากจะออกไปข้างนอก ลงไปโลกมนุษย์ จิงๆเลยอ่ะ
    อิอิ ไปช่วยน้องเค้ก น้องสุดรักเราดีกว่า

    และเดินมายังห้องนอนของเค้ก

    ก๊อกๆ "น้องเค้ก ตื่นรึยัง นี่พี่โบว์นะ เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ"ว่าแันก็เคาะประตูต่อไป

    "ค่ะๆ ตื่นแล้วค่ะ พี่ หาวววว ง่วงจังเลย"และเค้กก็เปิดประตูมา
     
    "พี่โบว์มีธุระอะไรค่ะ"

    "คือว่าพี่ จะมาชวนน้องเค้ก ไปเดินเล่นแถว นอกบ้านหน่อยจ๊ะ"

    "หาววววว ได้สิค่ะ "พอพูดจบน้องเค้กก้เดินออกมาจากห้องและปิดประตู
    และก็เดินลงไปพร้อมๆกับฉัน

    และจู่ ท่านพ่อก็เรียกพวกเราสองคนให้ไปหา

    "ลูกทั้งสอง มาหาพ่อหน่อยสิ พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"

    "เอ๊ะ ท่านพ่อมีเรื่องจะคุยกับเราทั้งสองคนหรอ"

    "งั้นพี่ว่าเราไปกันเถอะ อิอิ"ว่าแล้วเราทั้งสองคนก็เดินไปที่ห้องของท่านพ่อ

    และเดินมาถึง รออยู่หน้าห้อง

    "อ้าวมากันแล้วหรอลูก เข้ามาข้างในก่อน"ว่าแล้วท่านพ่อก็ให้เราสองคนเข้าไปข้างใน

    "พ่อมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับเราทั้งสองคนค่ะ" เค้กถามขึ้นด้วยความสงสัย

    "ใช่ค่ะ มีอะไรรึป่าว"ฉันถาม

    "อ๋อ พ่อจะให้พวกลูกๆลงไปโลกมนุษย์หน่ะสิ แล้วจะให้ทำภารกิจด้วยนะ"

    "เอ๊ะ ลงไปโลกมนุษย์ ทำภารกิจหรอค่ะ"เค้กพูดไปก็งงไป 

    "เอ๊ะ ภารกิจอะไรค่ะ พ่อ นู๋งงไปหมดแล้วนะ"ฉันพูด นั่นสิ ทำไมจู่ๆก็ให้พวกเราสองคนลงไปโลกมนุษย์หล่ะ แล้วให้ทำภารกิจอะไร

    "ภารกิจที่เจ้าสองคนต้องทำคือ เจ้าจะต้องลงไปอยู่กับมนุษย์คนนึงและให้พรเขา 5ข้อ
    และเจ้าจะต้องปกป้องเขา อย่าให้เขามีอันตรายใดๆ นี่หล่ะคือภารกิจของเจ้า" ห๊ะว่าไงนะ

    "อะไรนะค่ะท่าน พ่อ ท่านพ่อจะให้เราสองคนไปอยู่กับพวกมนุษย์หรอค่ะ"เราสองคนพูดพร้อมกัน

    "ไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งสิ้น เอาหล่ะไปได้แล้ว โอม เพี้ยง"ว่าแล้วท่านพ่อก็เสกให้เราสองคนหายไปและส่งตัวเราสองคนไปยังโลกมนุษย์

    แต่ไม่มีใครรู้ว่ามีคนแอบฟังสิ่งที่พ่อบอกกับเราสองคน

    "หึ ลงไปโลกมนุษยืหรอ ดีหล่ะ เราจะต้องติดตามโบว์ทุกฝีก้าวแล้วหล่ะ"ว่าชายลึกลับคนนั้นก็หายตัวไป


    ณ โลกมนุษย์

    โบว์ : พูด

    และจู่ฉันก็ตกลงมา เอ๊ะ แต่ทำไม มันแข็งๆนะ เอ๊ะ แต่ทำไมไม่รู้สึกเจ็บหล่ะ
    เอ๊ะ เราตกลงมาทับอะไรเนี่ย

    ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆก้มลงมามอง แต่ก็ต้องตกใจที่พบ

    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"

    "เฮ้ยยยยยยยยยยย"


    ณ บ้าน จิน 

    ตุบ

    เค้ก : พูด

    เอ๊ะ ทำำไม รู้สึกเหมือน มีอะไรปิดปากเราอยู่นะ 

    และฉันก็ลืมตาและปรากฎว่าก็ต้องตกใจ





    เดี๋ยวมาต่ออีกตอนนะค่ะ อิอิ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×