ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Happy Birthday คาโล
+++ 5 +++
ระหว่างนั้นที่ป้อมอัศวิน
“ทุกอย่างโอเคเรียบร้อยแล้ว ทำได้ดีมาก ว่าแต่เค้กอยู่ไหนล่ะ เรนอน”
มาทิลด้าหัวหน้างานกล่าวชมพร้อมทั้งถามถึงเค้กที่จะนำมาวาง
“อยู่นี่ค่ะ”
เรนอนบอกพร้อมชี้ไปทางคิลกับซอร์โรที่ตอนนี้กำลังแบกเค้กก้อนที่ว่าไปวาง
“เอาล่ะ เมื่อเรียบร้อยแล้วเราก็มาดำเนินการต่อดีกว่า”
วกกลับไปดูเฟรินกับคาโล
“โอ๊ย หิวข้าวจังเลย”
เฟรินบ่นเช่นนี้มาเป็นสิบรอบแล้ว จนคาโลต้องใช้สายตาดุๆเข้าช่วย
“นายจะบ่นแบบนี้อีกนานมั๊ย ทั้งที่นายเองก็กินไม่ได้หยุดเมื่อตอนอยู่ตลาดนะ”
“พูดมากน่า ก็ชั้นหิวนี่ เมื่อไรจะถึงซะทีล่ะเนี่ย”
เฟรินบ่นต่อ พลางคิดว่า
“กลับไปหวังว่าคงจะได้กินเลยน้า”
ที่ป้อม
“เฮ้ย เร็วๆเข้าเฟรินกับคาโลมาถึงแล้ว”
กัสรีบบอก หลังจากที่เฟรินและคาโลก้าวเข้ามาในโรงเรียนป้อมอัศวินก้อดับไฟทันที
“เฮ้ย นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย คาโลทำไงดีอ้ะ ชั้นกลัวอ้ะ”
เฟรินอ้อนแบบผู้หญิง คาโลจึงปลอบว่า
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ชั้นยังอยู่ทั้งคน”
ทั้งสองไม่รู้เลยว่าขณะนี้เพื่อนๆทั้งป้อมกำลังมองอยู่ และทันใดนั้นเอง
แว่บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“!!!!!!!!!!!!!”
“Happy Birthday คาโล ”
“พะพวกนาย.....นี่มันมันอะไรกันน่ะ”
คาโลเริ่มงง
“แหม...เจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมก็ลืมวันเกิดของตัวเองได้เหมือนกันแฮะ”
ประโยคนี้จะมาจากใครไม่ได้นอกจากคิล เพื่อนซี๊
“หืม...วันเกิด เออใช่วันนี้วันเกิดชั้นนี่หน่า”
คาโลเริ่มคิด(ระลึกชาติ)ได้
“น่านแหละเพราะพวกเราคิดว่านายงานยุ่งขนาดนี้ นายคงต้องลืมแน่ๆ พวกเราก็เลยจัดงานวันเกิดให้นายอย่างลับๆนี่แหละ โดยให้เฟรินเป็นคน
พานายออกไปข้างนอกซักพักนึง เพื่อให้พวกเราเตรียมการกัน”
มาทิลด้าหัวหน้าผู้จัดงานเป็นคนตอบ
“อ๋อ มิน่าอยู่ๆเฟรินถึงมาลากชั้นไปรอบตลาดเลย............”
คาโลพูด
“ฮ่าๆๆ ก็ถ้าไม่ใช่ชั้นแล้วใครมันจะลากนายไปตลาดได้ล่ะ”
เฟรินบอกพลางหัวเราะ
“.............แล้ว...ใครไปประชุมแทนชั้นล่ะ”
“คุณซีบิลค่ะ”
เรนอนตอบทันที
“เอาล่ะๆเริ่มงานกันเหอะชั้นหิวแล้ว”
และแน่นอนว่าคนที่พูดประโยคนี้ก็คือเจ้าตัวยุ่งประจำป้อมนั่นเอง ไม่ว่าปล่าวยังยื่นมือจะไปตักข้าวอีก
โป๊ก!!!!!!!!!
“โอ๊ย!!! ยัยแองจี้มันเจ็บนะ”
“นี่มันใช่งานของนายที่ไหนกันถึงได้จะกินคนแรก นู่น รอให้คาโลกินก่อนสิ”
เพื่อนในป้อมพากันฮากับความซ่าของเฟริน แล้วทุกคนก็ร่วมปาร์ตี้ฉลองวันเกิดของคาโลอย่างมีความสุข มันเป็นความสุขที่ไม่มีวันลืมเลือนไป
จากใจของคาโล
+++++++จบ+++++++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++
+++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
ซะเมื่อไร ยังมีต่ออีกนิดนึงค่า
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++
++++++++++
+++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
ที่ป้อมหัวหน้าชั้นปี 2 ป้อมอัศวิน
“เฟรินนายจะไม่ให้ของขวัญวันเกิดชั้นหน่อยหรอ”
คาโลถาม
“ง่า...จะเอาอะไรอ่ะ”
เฟรินถามทั้งที่ในใจรู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร
“นั่นสิ...งั้น.....ขอ..............”
ทันทีที่พูดเจ้าชายคนสำคัญของป้อมก็ได้ประกบริมฝีปากของตนกับหญิงสาวที่รัก โดยที่ฝ่ายหญิงสาวไม่ทันได้ท้วงอะไร จึงต้องปล่อยไปเลย
ตามเลย.........................................
+++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
คราวนี้จบจริงๆแล้วจ้า
++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
ระหว่างนั้นที่ป้อมอัศวิน
“ทุกอย่างโอเคเรียบร้อยแล้ว ทำได้ดีมาก ว่าแต่เค้กอยู่ไหนล่ะ เรนอน”
มาทิลด้าหัวหน้างานกล่าวชมพร้อมทั้งถามถึงเค้กที่จะนำมาวาง
“อยู่นี่ค่ะ”
เรนอนบอกพร้อมชี้ไปทางคิลกับซอร์โรที่ตอนนี้กำลังแบกเค้กก้อนที่ว่าไปวาง
“เอาล่ะ เมื่อเรียบร้อยแล้วเราก็มาดำเนินการต่อดีกว่า”
วกกลับไปดูเฟรินกับคาโล
“โอ๊ย หิวข้าวจังเลย”
เฟรินบ่นเช่นนี้มาเป็นสิบรอบแล้ว จนคาโลต้องใช้สายตาดุๆเข้าช่วย
“นายจะบ่นแบบนี้อีกนานมั๊ย ทั้งที่นายเองก็กินไม่ได้หยุดเมื่อตอนอยู่ตลาดนะ”
“พูดมากน่า ก็ชั้นหิวนี่ เมื่อไรจะถึงซะทีล่ะเนี่ย”
เฟรินบ่นต่อ พลางคิดว่า
“กลับไปหวังว่าคงจะได้กินเลยน้า”
ที่ป้อม
“เฮ้ย เร็วๆเข้าเฟรินกับคาโลมาถึงแล้ว”
กัสรีบบอก หลังจากที่เฟรินและคาโลก้าวเข้ามาในโรงเรียนป้อมอัศวินก้อดับไฟทันที
“เฮ้ย นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย คาโลทำไงดีอ้ะ ชั้นกลัวอ้ะ”
เฟรินอ้อนแบบผู้หญิง คาโลจึงปลอบว่า
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ชั้นยังอยู่ทั้งคน”
ทั้งสองไม่รู้เลยว่าขณะนี้เพื่อนๆทั้งป้อมกำลังมองอยู่ และทันใดนั้นเอง
แว่บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“!!!!!!!!!!!!!”
“Happy Birthday คาโล ”
“พะพวกนาย.....นี่มันมันอะไรกันน่ะ”
คาโลเริ่มงง
“แหม...เจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมก็ลืมวันเกิดของตัวเองได้เหมือนกันแฮะ”
ประโยคนี้จะมาจากใครไม่ได้นอกจากคิล เพื่อนซี๊
“หืม...วันเกิด เออใช่วันนี้วันเกิดชั้นนี่หน่า”
คาโลเริ่มคิด(ระลึกชาติ)ได้
“น่านแหละเพราะพวกเราคิดว่านายงานยุ่งขนาดนี้ นายคงต้องลืมแน่ๆ พวกเราก็เลยจัดงานวันเกิดให้นายอย่างลับๆนี่แหละ โดยให้เฟรินเป็นคน
พานายออกไปข้างนอกซักพักนึง เพื่อให้พวกเราเตรียมการกัน”
มาทิลด้าหัวหน้าผู้จัดงานเป็นคนตอบ
“อ๋อ มิน่าอยู่ๆเฟรินถึงมาลากชั้นไปรอบตลาดเลย............”
คาโลพูด
“ฮ่าๆๆ ก็ถ้าไม่ใช่ชั้นแล้วใครมันจะลากนายไปตลาดได้ล่ะ”
เฟรินบอกพลางหัวเราะ
“.............แล้ว...ใครไปประชุมแทนชั้นล่ะ”
“คุณซีบิลค่ะ”
เรนอนตอบทันที
“เอาล่ะๆเริ่มงานกันเหอะชั้นหิวแล้ว”
และแน่นอนว่าคนที่พูดประโยคนี้ก็คือเจ้าตัวยุ่งประจำป้อมนั่นเอง ไม่ว่าปล่าวยังยื่นมือจะไปตักข้าวอีก
โป๊ก!!!!!!!!!
“โอ๊ย!!! ยัยแองจี้มันเจ็บนะ”
“นี่มันใช่งานของนายที่ไหนกันถึงได้จะกินคนแรก นู่น รอให้คาโลกินก่อนสิ”
เพื่อนในป้อมพากันฮากับความซ่าของเฟริน แล้วทุกคนก็ร่วมปาร์ตี้ฉลองวันเกิดของคาโลอย่างมีความสุข มันเป็นความสุขที่ไม่มีวันลืมเลือนไป
จากใจของคาโล
+++++++จบ+++++++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++
+++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
ซะเมื่อไร ยังมีต่ออีกนิดนึงค่า
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++
++++++++++
+++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
ที่ป้อมหัวหน้าชั้นปี 2 ป้อมอัศวิน
“เฟรินนายจะไม่ให้ของขวัญวันเกิดชั้นหน่อยหรอ”
คาโลถาม
“ง่า...จะเอาอะไรอ่ะ”
เฟรินถามทั้งที่ในใจรู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร
“นั่นสิ...งั้น.....ขอ..............”
ทันทีที่พูดเจ้าชายคนสำคัญของป้อมก็ได้ประกบริมฝีปากของตนกับหญิงสาวที่รัก โดยที่ฝ่ายหญิงสาวไม่ทันได้ท้วงอะไร จึงต้องปล่อยไปเลย
ตามเลย.........................................
+++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
คราวนี้จบจริงๆแล้วจ้า
++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น