ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไปตลาด
+++ 1 +++
“คาโล...”
“..........”
“คาโล.......”
“................”
“ไอ้คาโล แกฟังชั้นอยู่หรือป่าวหา!!!!!!!!!!!!”
บัดนี้บุรุษนามเฟรินเริ่มจะอารมณ์เสียเนื่องจากเพื่อนร่วมห้องผู้ได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมไม่ยอมขานรับหรือแม้กระทั่งหันมามอง
“แกมีอะไรก็พูดมาสิ”
คาโลพูดโดยไม่หันมามอง ซึ่งทำให้เฟรินยิ่งหงุดหงิด แต่กระนั้นเฟรินก็พยายามระงับอาการหงุดหงิดของตนอย่างสุดกำลัง
“วันนี้แกว่างหรือเปล่า...?”
“จะทำไม???”
ในที่สุดคาโลก็หันมาถามจนได้
“ก็ถ้าว่างชั้นอยากให้แกช่วยอะไรหน่อยน่ะ”
“นายจะยึกยักอีกนานมั๊ย”
คาโลถามด้วยความหงุดหงิดที่เจ้าตัวดีมัวแต่ยึกยัก
“แหม ไม่เห็นต้องโกธรเลย ก็แค่อยากให้นายช่วยไปตลาดเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง”
“ไม่ว่าง...ชั้นต้องเข้าประชุมป้อม”
คาโลตอบทันทีที่เฟรินตอบ
“ประชุมทั้งปีแหละไอ้บ้านี่”
เฟรินคิดในใจ
“โอเค ถ้านายไม่ว่างก็ไม่เป็นไรชั้นไปชวนไอ้คิลมันก็ได้..............”
“แกล้งยั่วมันซะหน่อย”
เฟรินคิดได้ดังนั้นเลยแกล้งบอกไปว่า
“เออจริงสิชวนไอ้โรไปดีกว่า”
เมื่อเฟรินพูดจบคาโลก็รีบบอกทันทีว่า
“นายจะไปกับใครก็เรื่องของนาย...”
แม้คาโลจะพูดแบบนี้แต่ในใจกลับประท้วงว่า
“ทำไมต้องไปกับไอ้โรด้วยวะ”
“ไอ้หมอนี่มันไม่หึงเราเลยเหรอ...อุตสาตแกล้งยั่วมัน...เอาวะคงต้องใช้แผนนี้”
เมื่อเฟรินตัดสินใจแล้วจึงรีบดำเนินการทันที เจ้าตัวยุ่งถอดแหวนออกและ...
“...........คาโลลลลลลลลลลไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยน้าๆๆๆ”
ไม่พูดปล่าวเจ้าตัวดียังเข้าไปกอดคาโลอีก
“เฟริน ปล่อย...”
“.......งั้นนายก็ไปเป็นเพื่อนชั้นสิ........”
เจ้าตัวดียังออดอ้อนต่อ
“.........................ก็ได้............................”
ในที่สุดเจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมก็ยอมแพ้ลูกอ้อนของแม่ตัวยุ่ง(maronjun: แล้วการประชุมล่ะเพ่ คาโล:ก้อแกแต่งให้มานเปงเงี้ยนี่ พูดมาก
แต่งต่อไปเหอะ)
“เย้!!!!!งั้นรีบไปกันเหอะ”
เฟรินพออ้อนสำเร็จก็รีบ(ลาก)จูงมือคาโลออกจากห้องไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบตอนที่ 1 แล้วค่ะ เป็นยังงัยบ้างคะ ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่าน(หรือหลวมตัวอ่าน)นะคะ ช่วยคอมเม้นให้หน่อยน้า เราจาได้นำไป
ปรับปรุง
“คาโล...”
“..........”
“คาโล.......”
“................”
“ไอ้คาโล แกฟังชั้นอยู่หรือป่าวหา!!!!!!!!!!!!”
บัดนี้บุรุษนามเฟรินเริ่มจะอารมณ์เสียเนื่องจากเพื่อนร่วมห้องผู้ได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมไม่ยอมขานรับหรือแม้กระทั่งหันมามอง
“แกมีอะไรก็พูดมาสิ”
คาโลพูดโดยไม่หันมามอง ซึ่งทำให้เฟรินยิ่งหงุดหงิด แต่กระนั้นเฟรินก็พยายามระงับอาการหงุดหงิดของตนอย่างสุดกำลัง
“วันนี้แกว่างหรือเปล่า...?”
“จะทำไม???”
ในที่สุดคาโลก็หันมาถามจนได้
“ก็ถ้าว่างชั้นอยากให้แกช่วยอะไรหน่อยน่ะ”
“นายจะยึกยักอีกนานมั๊ย”
คาโลถามด้วยความหงุดหงิดที่เจ้าตัวดีมัวแต่ยึกยัก
“แหม ไม่เห็นต้องโกธรเลย ก็แค่อยากให้นายช่วยไปตลาดเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง”
“ไม่ว่าง...ชั้นต้องเข้าประชุมป้อม”
คาโลตอบทันทีที่เฟรินตอบ
“ประชุมทั้งปีแหละไอ้บ้านี่”
เฟรินคิดในใจ
“โอเค ถ้านายไม่ว่างก็ไม่เป็นไรชั้นไปชวนไอ้คิลมันก็ได้..............”
“แกล้งยั่วมันซะหน่อย”
เฟรินคิดได้ดังนั้นเลยแกล้งบอกไปว่า
“เออจริงสิชวนไอ้โรไปดีกว่า”
เมื่อเฟรินพูดจบคาโลก็รีบบอกทันทีว่า
“นายจะไปกับใครก็เรื่องของนาย...”
แม้คาโลจะพูดแบบนี้แต่ในใจกลับประท้วงว่า
“ทำไมต้องไปกับไอ้โรด้วยวะ”
“ไอ้หมอนี่มันไม่หึงเราเลยเหรอ...อุตสาตแกล้งยั่วมัน...เอาวะคงต้องใช้แผนนี้”
เมื่อเฟรินตัดสินใจแล้วจึงรีบดำเนินการทันที เจ้าตัวยุ่งถอดแหวนออกและ...
“...........คาโลลลลลลลลลลไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยน้าๆๆๆ”
ไม่พูดปล่าวเจ้าตัวดียังเข้าไปกอดคาโลอีก
“เฟริน ปล่อย...”
“.......งั้นนายก็ไปเป็นเพื่อนชั้นสิ........”
เจ้าตัวดียังออดอ้อนต่อ
“.........................ก็ได้............................”
ในที่สุดเจ้าชายน้ำแข็งประจำป้อมก็ยอมแพ้ลูกอ้อนของแม่ตัวยุ่ง(maronjun: แล้วการประชุมล่ะเพ่ คาโล:ก้อแกแต่งให้มานเปงเงี้ยนี่ พูดมาก
แต่งต่อไปเหอะ)
“เย้!!!!!งั้นรีบไปกันเหอะ”
เฟรินพออ้อนสำเร็จก็รีบ(ลาก)จูงมือคาโลออกจากห้องไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบตอนที่ 1 แล้วค่ะ เป็นยังงัยบ้างคะ ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่าน(หรือหลวมตัวอ่าน)นะคะ ช่วยคอมเม้นให้หน่อยน้า เราจาได้นำไป
ปรับปรุง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น