คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :::Whisper3 (อดีต)
CHAPTER 3
เมื่อรถคันหรูของ คยูฮยอนจอดลงหน้าคฤหาสน์ลี เขาก็ไม่ลืมทำตามหน้าที่แฟนโดยการลงมาส่งถึงหน้าประตูลายสลักที่มีเมทมายืนรอรับคุณหนูคนโตของตระกูล
“จะเข้าข้างในมั้ยคะ?คุณ...”
เมทสาวชะงักไปชั่วครู่เมื่อหันขึ้นมามองคนที่อยู่ข้างๆ คุณหนูของเขาที่ตอนนี้สายตาของชายหนุ่มดูดุเหมืนโกรธใครอยู่
“ผมชื่อ คยูฮยอนไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นหรอกตาผมเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว”
ชายหนุ่มพูดก่อนตบท้ายด้วยรอยยิ้มหล่อที่ใช้พิฆาตสาว ทำเอาคุณหนูลีที่ยืนอยู่ข้างๆกระแอมเบาๆเป็นเชิงกล่าวเตือน ชายหนุ่มมองกริยาของคนข้างๆด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะใช้มือเรียวของตนขึ้นขยี้ไรผมสีดำของคนรักอย่างเอ็นดู
“แล้วนี่...ทงเฮกลับมารึยัง?”
ซองมินถามแล้วกวาดสายตาดูภายในตัวบ้าน
“กลับมาแล้วค่ะ...แต่ตอนนี้อยู่บนห้องกับคุณคิบอม”
เมื่อได้ยินดังนั้นคยูฮยอนก็ถึงกับหัวเราะร่วนเมื่อทั้งเพื่อนสนิทเขาลีทงเฮ และเพื่อนสนิทซี้ปึ้กอย่าง คิม คิบอม กำลังมีความสุขออยู่ด้วยกัน
“แล้วพี่จะไม่ให้ผมขึ้นไปบ้างเหรอครับ?ฮ่าๆ”
สายตาคมมองลงไปในนัยน์ตากลมโตของคนรักอย่างเจ้าเล่ห์
“บ้า! ! มีหวังพี่เสร็จนายพอดี”
“ฮ่าๆๆๆ ครับๆงั้นผมกลับละนะครับ แล้วก็จะรอสักวันหนึ่งที่พี่จะพาผมไปบนห้องนะ”
“บ้า!!กลับไปเลยไป-///-“
ซองมินพูดด้วยท่าทีเขินอายก่อนที่มือขาวจะยกขึ้นตีอกแกร่งอย่างลืมตัว
“โอ๊ย เจ็บนะครับ”
ชายหนุ่มกุมอกของตัวเองก่อนปั้นหน้าเจ็บอย่างจริงจัง คนไม่ทันคนอย่างซองมินเลยรีบเข้ามาดูก่อนมือเล็กจะลูบตรงบริเวณที่ตนตีอย่างขอโทษ
“พี่ขอโทษนะ คยู...~”
เมื่อคนถูกปลอบเห็นท่าทีน่ารักของซองมินก็อดที่จะแกล้งต่อไม่ได้ เมทที่ดูออยู่คงคิดในใจไปแล้วล่ะว่า...คู่นี้จู๋จี๋ไม่ได้ดูคนรอบข้างเอาซะเลย
“นี่ๆพี่เขยิบมาใกล้ผมอีกนิดสิ มีอะไรจะบอก”
“หืม??มีอะไรเหรอ?”
ริมฝีปากสีเนื้อโฉบลงมาที่กลีบปากบางเรียวอย่างนึกสนุก มือที่ลูบปลอบ คยูฮยอนที่แกล้งเจ็บเปลี่ยนเป็นจิกทึ้งที่อกแกร่งเพื่อระบายความเสียวน้อยๆที่ คยูฮยอนคนนี้สร้างขึ้น
“อื้อ...”
แต่แทนที่ซองมินจะขัดขืนเขากลับจูบตอบกลับ ลิ้มชื้นเล็กเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นของชายหนุ่มอย่างไม่ประสา แต่นั่นก็เรียกเสียงครางเบาๆในลำคอของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“ฮิฮิ จูบที่สองพี่ชนะนะจ๊ะ”
ซองมินพูดอย่างมีชัยเมื่อ คยูฮยอนปล่อยริมฝีปากแดงบวมเจ่อนั่นให้เป็นอิสระ ชายหนุ่มมองใบหน้าหวานสวยอีกรอบก่อนเอ่ยประโยคที่ทำให้คนได้ยินแทบล้มทั้งยืน
แต่ที่ล้มนั่นไม่ใช่เพราะผิดหวัง แต่คำพูดนี้อาจทำให้ราตรีนี้เปี่ยมสุข
“ฝันดีนะครับ ที่รักของผม...”
นั่นไง...ก็เล่นพูดอย่างนี้ฝันคืนนี้คงมีแต่ภาพของชายหนุ่มลอยคว้างไปมาอย่างแน่นอน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่ทั้งคู่คงไม่รู้ว่าทุกการกระทำของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของใครบางคน ตาคมสวยของเขามองภาพหวานนั่นด้วยสายตาอาฆาตและริษยา มือเรียวยาวกำแน่น ปลายเล็บยาวจิกทึ้งลงกับฝ่ามือ ริมฝีปากทาสีแดงเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง
“คิดเหรอ? ว่าพวกแกจะมีความสุข หึ ปริ้นซ์น่ะ ต้องเป็นของฉันคนเดียว และคนเดียวเท่านั้น...”
ก่อนที่รถคันนี้จะเคลื่อนตัวออกไปอย่างเงียบเชียบ...
หลายวันต่อมา...
ร่างสูงเดินหอบของพะรุงพะรังออกมาจากห้องเรียน เป็นเพราะเพื่อนเขานั่นแหละ ที่ชวนเล่นเกมบ้าๆเมื่อมีคนแพ้ก็ต้องไปเก็บของคนเดียวทั้งหมด เขากระทืบเท้าตึงตังอย่างอารมณ์เสียพลางบ่นอุบอิบไปด้วย
“อ๊ะ...”
เสียงทุ้มอุทานเมื่อของที่ตนยกบังหน้าบังตาอยู่ต้องชนเข้ากับบางสิ่งบางอย่าง
“ปริ้นซ์จะเอาของไปเก็บเหรอคะ?”
เสียงยั่วยวนอย่างนี้มีเพียงคนเดียวนั่นทำให้ร่างสูงลดระดับความสูงของของเพื่อมองดูคนตรงหน้า นัยน์ตาคมกวาดมองท่าทีของเจสสิก้าอย่างเย็นชา
“หลบไปฉันรีบ”
ชายหนุ่มกล่าวอย่างตัดเยื่อใย
“แหม พูดอย่างนี้ห่างเหินเป็นบ้าเลยนะคะ”
“ต้องการอะไรกันแน่??”
“หลังจากคบกับพี่ซองมิน ปริ้นซ์ดูเหมือนจะไม่สนใจเจสซักนิดเลยนะคะ”
“ฉันก็ไม่ได้สนใจเธอมาตั้งนานแล้วนี่ ถึงจะคบกับใครก็ไม่ได้ช่วยอะไร”
“ปริ้นซ์นี่โง่จริงๆ!!! พี่ซองมินก็แค่หลอกปริ้นซ์เท่านั้นแหละค่ะ”
เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ถึงหับโมโห มือสองข้างปล่อยข้าวของหล่นลงพื้นก่อนจะเปลี่ยนไปบีบหัวไหล่ของเจสสิก้าด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง นัยน์ตาคมมองหญิงสาวด้วยท่าทีขุ่นๆ
“เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าไง?”
“อ๊ะๆ อยากรู้จริงๆน่ะเหรอคะ?”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน!!”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...แต่ถ้าอยากรู้ก็ตามาที่ห้องเจสคืนนี้นะคะบ๊าย~”
เธอพูดก่อนจะเดินออกไปทิ้งอารมณ์มาคุไว้ให้ร่างสูงเพียงลำพัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจซองมินแต่ว่า หากไม่ไปมันก็ค้างคาใจอยู่
เมื่อคิดได้ดังนั้น มือเรียวก็ไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทร.หาซองมินทันที
“ฮัลโล พี่ซองมินครับ”
//หืม มีอะไรจ๊ะพี่กำลังอกไปแล้วรอแปปนึง//
“เอ่อ...คือ...วันนี้ผมไปส่งพี่ไม่ได้นะครับ พี่กลับไปกับเพื่อนก่อนนะพอดีผมมีธุระ”
//อ่าว...ก็ได้งั้น พรุ่งนี้คยูต้องเลี้ยงอาหารเย็นพี่นะ//
“ครับสัญญาเลย”
//จ้าๆงั้นก็ไปทำธระเถอะ//
“พี่ซองมิน...”
//ว่าไง?//
“อะไรจะเกิดขึ้น ขอให้พี่รู้ไว้นะครับ ว่า...”
//...............................//
“ผมรักพี่ และจะรักตลอดไป”
//แหม...พี่รู้น่า พูดยังกะจะไม่ได้เจอกันอีกทั้งชีวิตอย่างนั้นน่ะ//
“ไม่มีอะไรหรอกครับฮ่าๆๆ”
//นี่...อย่าทำอะไรเสี่ยงๆนะ พูดอย่างนี้พี่ใจคอไม่ดีเลย คยู พี่ก็รักคยูมากๆนะ//
“ครับ แค่นี้นะ”
//อืม//
ตู๊ดๆๆๆๆๆ
...ทำไมกันนะ ความรู้สึกอย่างนี้...ทำไมถึงรู้สึกว่าอะไรสักอย่างจะเกิดขึ้น ...
ขอร้องเถอะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขออย่าให้เรื่องระหว่างผมกับพี่ต้องมีอะไรผิดกันไปเลย
100% เม้นครับผม ไม่เม้นไม่อัพ
ความคิดเห็น