คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [ONE SHOT] TaoBaek,, ['You' ?]
OneShot TaoBaek ,,
['You' ?]
“พยอน แบคฮยอน.. นายชอบคนแบบไหน..”
“คนที่ตรงข้ามกับหวง จื่อเทาที่สุดน่ะ.... แล้วนายล่ะ จื่อเทา..”
“ชอบแบบที่ตรงข้ามกับ พยอน แพคฮยอน เหมือนกันล่ะมั้ง...”
“ใช่ซี่ !”
“แต่ก็รักไปแล้วนี่นา”
“......”
“หรือไม่จริง ?”
ผมชื่อ พยอน แพคฮยอน
ผมตัวเตี้ย...
เออ ผมรู้น่า !!!!
ผมขี้โมโห...
ขี้หึง...
เอาแต่ใจ
ขี้หงุดหงิด
เป็นจอมเหวี่ยง..
โอเค ! มีแต่นิสัยเสีย ๆ ทั้งนั้นแหละ... ผมก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ !!!
ผมอ้อนเก่งนะ... แต่ ?
แล้วไงล่ะ ? ถ้าแฟนผมไม่ชอบคนขี้อ้อน ผมก็พังคลืนสินะ...
เพราะงั้น ผมถึงชอบ
คนตัวสูง
ใจเย็น
เอาใจเก่ง
ยิ้มง่าย
สุภาพ
นิสัยน่าคบ
รองรับอารมณ์ผมได้ดีที่สุด
แน่นอน ต้องชอบคนขี้อ้อนแบบผมด้วย !!
แต่.......................................
ไอ้ผู้ชายที่เดินจับมือผมอยู่เนี่ย !!!!!
ทั้งใจร้อน
ขี้โมโห
ขี้หงุดหงิด
จอมเบื่อ
และยิ้มยากสุด ๆ ไปเลย !!
“ติมป่ะ ?” ถามผมด้วยน้ำเสียงกวน ๆ จนผมรู้สึกหมั่นไส้เลยต้องชกท้องคนช่างกวนไปหนึ่งที “โอ้ย มันเจ็บนะแพคฮยอน”
“หวง จื่อเทา ฉันเกิดก่อนนายนะ !” เบะปากใส่ผู้ชายตัวสูงที่อยู่ตรงหน้า
“ก็แพคตัวเตี้ยนี่นา...”
“อย่ามาล้อเล่นกับความสูงชาวบ้านนะ !” จื่อเทาหัวเราะหึหึในลำคอแล้วลูบหัวผม ก่อนจะลาก ย้ำว่า ลาก ผมไปร้านไอติม สั่งไอติมรสช๊อคโกแลต
อ่าเขากำลังโรยเม็ดเรนโบว์สีหวาน ๆ ลงไปในช๊อคโกแลต ไม่เอานะ !!!
อ๋าาาาา มันละลายเข้าไปในช๊อคโกแลตนั่นแล้ว !!!!
จื่อเทารับมาและส่งให้ผม...............................
แล้วเทาสั่งไอติมช๊อคโกแลตอีกอันหนึ่งและบอกว่าไม่ใส่ไอ้เม็ดสี ๆ น่าตาน่ากลัวนั่นด้วย
“ไม่เอาอันนี้ !” ผมงอแงเมื่อเห็นช๊อคโกแลตในมือของจือเทา แต่เทาก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเอาไอติมในมือผมที่ซื้อมาไปที่ไหนซักแห่ง ที่ผมคิดเองว่าน่าจะเป็นถังขยะ
“ไม่เอาก็ไม่ต้องกิน”
“ย๊า มันเปลืองตังนะ บ้านนายปลูกต้นเงินต้นทองรึไง” ผมแหว แล้วต่อยแขนเทาเบา ๆ แล้วแย่งไอติมในมือของเทาที่เหลืออยู่มากิน ก่อนจะแลบลิ้นใส่ด้วยความหมั่นไส้แล้วเลียไอติม
ผมได้ยินจื่อเทาหัวเราะเบาเบา ก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้ผม
ไม่ได้รู้สึกไปเองสินะ...
ยิ้มบ่อยขึ้น ไปแล้วนะ...
“ร้อนป่ะ ? กลับมั้ย ที่นี่ไม่เห็นมีอะไรเลย ไร้สาระสุด ๆ” เทาพูดแล้วเอามือโบก ๆ พัดหน้าตัวเอง “อยากกลับแล้ว กลับกัน”
“อะไรอ่ะ อยากอยู่ต่ออ่ะ !”
“มันร้อน... เมื่อวานยิ่งตัวรุม ๆ อยู่ กินไอติมก็กินไปแล้ว ตากแดดอีก เดี๋ยวเป็นไข้” พูดก่อนจะผลักหัวผมเบา ๆ
ยอมรับว่า เดทของผมกับจื่อเทา เป็นเดทที่เหมือนมาเพิ่มความปาดหมางมากกว่าความเข้าใจ หรือสาดความหวานใส่กันเหมือนคู่อื่น ๆ
หรือความจริงมันเป็นวิธีแสดงความรักของเรานะ ?
จำไม่ได้เหมือนกันว่า รัก ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้แค่ว่า ตอนนี้มัน ‘รักมาก’ ไปแล้ว
หวง จื่อเทา ไม่ใช่ผู้ชายเอาใจเก่ง.. แต่เข้าใจผมดีที่สุด
รู้ว่าผมชอบอะไร รู้ว่าผมไม่ชอบอะไร...
หวง จื่อเทา ไม่ได้เป็นผู้ชายใจเย็น
แต่ก็ไม่ได้ใจร้อนเกินไป ถึงจะดูดุ ๆ ทำอะไรเหมือนจะไม่คิด แต่ความจริงเขาก็คิดเหมือนกันนะ
จื่อเทาไม่ได้เป็นผู้ชายสุภาพ
แต่ก็เป็นผู้ชายที่พูดตรงไปตรงมา เข้าใจง่าย
ตอนนี้ผมกำลังกลับคอนโดที่พวกผมสองคนอยู่...
เราอยู่ด้วยกันสองคน..
อยู่ในห้องที่เหมือนจะต่างกันเหมือนขาวกับดำ แต่มันกลับลงตัวจนผมชอบอย่างที่บอกไม่ถูก...
หรือว่าชอบที่มีคนข้าง ๆ อยู่ด้วยนะ ?
“เทา... ปวดหัว” ผมพูดแล้วเอียงหัวซบไหล่อีกคนเมื่อถูกดึงเข้ามาในห้องและนั่งลงบนโซฟา
“ก็บอกแล้วว่าร้อน ๆ ถ้าอยู่นานจะเป็นลมแดดตายมั้ยเนี่ย”
“แล้วใครให้พี่กินไอติมเล่า” ผมเบะปากน้อย ๆ รู้สึกปวดหัว อ่า... เมาแดดจริง ๆ สินะเนี่ย
“ก็อยากกินไม่ใช่หรือไง มองรถไอติมเป็นลูกหมาเห็นขนมเลยนี่”
รู้ไปหมดซะทุกเรื่องเลยสินะ จื่อเทาอ่า...
“เทา...”
“ว่าไง ?”
“อุ้ม ๆ !” เงยหน้ามองอีกคนและพยายามส่งสายตาออดอ้อน “อยากนอน อุ้มหน่อย”
“ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ แพคฮยอนอ่า...”
“นะ ไม่อยากเดินแล้ว..”
จื่อเทาไม่ใช่คนเอาใจเก่ง ไม่ใช่คนที่จะต้องมาตามใจคนเอาแต่ใจอย่างผม...
แต่...
ก็มักจะตามใจผมจนผมเริ่มเสียนิสัยกว่าเดิมแล้วมั้ง ?
เทาอุ้มผมขึ้นมาด้วยท่าเจ้าสาว ส่วนผมจะยกมือคล้องคออีกคนไว้เป็นหลักยึด
บอกแล้วไง.. ว่าเทาน่ะ.. เอาใจผมเป็นประจำเลยล่ะ
จื่อเทาวางผมลงบนเตียงนุ่ม และทันทีที่ร่างกายผมสัมผัสกับเตียงผมก็หลับตาเพื่อให้ตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา แต่เมื่อหลับตาลง มืออุ่น ๆ ของคนที่อุ้มผมมาที่กำลังสัมผัสหน้าผมเบา ๆ ก็ทำให้ผมลืมตาขึ้นมามองช้า ๆ
“นอนไปสิ ปวดหัว ไม่ใช่หรอ.. ตัวร้อนนะ..”
“อื้ม.... จื่อเทาอ่า..”
“หือ ?”
“ขอบคุณนะ...”
“ขอบคุณทำไม ?”
“ขอบคุณ ที่อุตส่าห์ทนคนอย่างฉันได้...”
“ก็รักแพคฮยอนนี่นา” พูดพร้อมกับเขี่ยผมที่กำลังจะทิ่มตาบนหน้าผมให้อย่างเบามือ...
ส่วนผม... เขินจนไม่รู้จะวางตัวเองไว้ตรงไหนแล้ว..
“อื่อ... รัก จื่อเทาเหมือนกัน...” พูดจบ ผมก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เพราะโดนปากของอีกคนมาปิดไว้ซะแล้ว....
ตอนแรกเคยคิดนะ..
ว่าอยากได้คนที่ชอบ คนที่ใช่ คนในแบบที่ต้องการ...
แต่ตอนนี้ รู้แล้วล่ะ
ไม่จำเป็นต้องเห็นแล้วบอกว่าชอบ ไม่จำเป็นว่าเป็นนิสัยที่ใช่
ถึงแม้จะไม่ใช่คนในฝัน...
แต่สิ่งสำคัญ...
คือ รัก... ก็พอ..
มั้ง?
-----------------------------
#Talk with PPPlus+
อ่า เอาเทาแบคมาลง เขิน =///=
เนื่องจาก ดู OPV หนึ่งแล้วเกิดอารมณ์อ่า ประมาณนี้ ฟินอ่า อยากสานต่อออกมาเป็นฟิค =////////=
ก็คลั่งชานแบค คริสเทานะ แต่เทาแบคนี่ แอบรักเบา ๆ คึคึคึคึ
ต้องขอบคุณคนที่ทำโอพีวีตัวนี้นะคะ... /=w=/ ทำให้เราแต่งเรื่องนี้จนจบ น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
เจอกันในเรื่องหน้านะคะ >3<
:) Shalunla
ความคิดเห็น