ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .::1::.
ผมนั่งเซ็งอยู่ร้านกาแฟของแม่ ไม่ค่อยเบื่อเท่าไหร่หรอก คนก็เข้ามาเรื่อยๆ แล้วผมก็นั่งเปิดเพลงเล่นเน็ต อ่านการ์ตูน ชงกาแฟ เสิร์ฟกาแฟ ไรงี้ตลอด ที่สำคัญ - - ผมโดนแซว และโดนจีบบ่อยมากกกกกกก ส่วนอั๋นน้อย น่ารักใสซื่อแอ๊บแบ๊ว ! ก็ต้องแอ๊บแบ๊วต่อไป !!! ชริ ไม่งั้นแจกเบอร์กระจายแล้วแหละ ฮี่ ๆๆ เห็นหล่อๆ เยอะมว๊ากกก ครับ >////< เมื่อกี้มีเดือนโรงเรียนข้างๆ โรงเรียนผมมาด้วย หล่อสาดดดด ยิ้มหล่อให้ผมด้วยยยยย
ไม่ได้นะอั๋นน้อย !! แกต้องทำงานน > <
“อั๋นครับ ขอลาเต้เย็นแก้วครับ”
“คร้าบบบ พี่ชินจิ” ผมตอบรับพี่ที่มาประจำ ก่อนจะเริ่มชงลาเต้เย็นให้พี่ชินจิลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นสุดหล่อ >///< แต่ผม
ไม่ชอบครับ ไม่เปคเท่าไหร่ ม่อไปนิ๊ดด นึง
“น้องอั๋นอ่าครับบ เมื่อไหร่จะให้พี่เลื่อนตำแหน่งอ่าครับ”
“^ ^;; รอไปนานๆ เหอะครับ”
“อั๋นอ่า !!”
“ได้ลาเต้แล้วครับ” ผมรีบวางแก้วกาแฟให้กับพี่ชินจิ “สี่สิบห้าบาทครับ”
“โหย ไรวะครับ” พี่ชินจิบ่นหน่อยๆ แล้วควักแบงค์ห้าสิบให้ผม “พี่ไปแล้ว ไม่ต้องทอน” พี่ชินจิโบกมือลาผมยิ้ม ๆ
เห้ออ วันนี้คนก็เยอะนะครับ แต่เดี๋ยวหกโมงครึ่ง... เค้า ก็จะมาแล้วล่ะ ตอนนี้ก็หกโมงแล้ว ^_____^
คนในร้านมีเข้ามาไม่ขาดจนกระทั่งเกือบหกโมงครึ่ง รถเบนซ์คันหนึ่งก็มาจอดหน้าร้านผม รถคันนี้มาซักทีสินะ
กรุ๊ง กริ๊ง
“ไงอั๋นน้อย”
“ดีครับ ^ ^/” ผมยกมือทักทายให้คนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน “เหมือนเดิมนะครับ แล้ว...”
“หญิงกินอะไรคะ?”
“หญิงขอโกโก้เย็นแล้วกันค่ะ ^ ^” ผมเริ่มชงโกโก้เย็นให้กับผู้หญิงที่มากับเค้า ผู้หญิงคนนี้ ดูไม่แรดเท่าไหร่ ผมพอ
รับได้ โอเคจะพูดดีๆ ก็ได้ !!
“โกโก้ กับ คาปูครับ ^ ^” ผมวางทั้งสองแก้วลงไปที่โต๊ะ คนรอบๆ ร้านเริ่มหมดอีกแล้วมีแต่พวกเราสามคน แฮะ...
“เอ่อ... พี่...”
“ไม่ต้องพูดมากครับ” ไม่ได้พูดอะไรมาก คนตัวสูงก็ลุกขึ้นจูบกับสาวสวยตรงหน้าทันที ผมเบะปากับภาพที่เห็นก่อน
จะนั่งตักเค้กเซงๆ โดยทำที่ไม่สนใจสองคนที่จูบกันอยู่ ก่อนที่ฝ่ายชายเริ่มจะมือไม้อยู่ไม่สุขแล้ว
“ข้างบนมีห้องว่างพอให้เช่านะครับ คิดไม่แพง !!!” ผมพูดขัดทันที เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ !!!
“อ่า....” สาวเจ้ามองหน้าผมเขินๆ ก่อนจะหันไปพูดกับฝ่ายชาย “เอ่อ... เดี๋ยวพี่หญิงจะมารับหญิงแล้วล่ะค่ะ หญิง
ไปก่อนนะคะ”
ผมยืนกอดอกมองคนตรงหน้าที่โบกมือลาฝ่ายหญิงเคืองๆ
“หืม ?”
“อะไร !!!” ผมร้องถามก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาใกล้ๆ ผม
“น้องอั๋นหึงหรอครับ?” ผมเบะปากแทนคำตอบ “แห่ หน้าที่ครับหน้าที่ ^ ^”
“หัดมองบ้างนะ .... พี่มานี่ทีไรจู๋จี๋ ๆ ทุกที ! สนุกมั้ย อั๋นรอพี่ทั้งวัน เพื่อมาดูพี่จูบกับคนอื่นหรอ !!!” ผมเหวี่ยงแรงๆ
ใส่คนที่ยืนหล่อยู่ตรงหน้า แต่ดูท่าไอ้คนที่ยืนหล่อเนี่ย ไม่มีแววจะสะทกสะท้านเลยแฮะ “คราวหน้าอั๋นไม่ทนแล้วนะ !!! คราวหน้าอั๋นเดินไปตบจริงด้วย !”
“อั๋นอ่า พี่ขอโทษคร้าบบบบ”
“......” น่าเบื่อจริงๆ นะที่ต้องมานั่งให้อภัยคนทำผิดแบบเต็มประตูแบบนี้น่ะ !!! “พี่... ถามจริงอยากเลิกมากเลยใช่
มั้ย !!!” ผมเหวี่ยงอีกรอบคราวนี้ไอ้บ้าที่ยืนหล่อยู่เริ่มอ่อนลงแล้วก่อนที่เขาจะเข้ามาประชิดตัวผมแล้วกดจูบลงไปที่
ริมฝีปากของผม เป็นอีกครั้งที่เขามักจะง้อผมด้วยการจูบ
ผ่านไปห้านาทีลิ้นของผมกับพี่เค้ายังเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีท่าทีจะหยุด จนกระทั่ง...
“อั๋นน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงพี่อ๋องดังออกมา
จากนอกร้านทำให้ผมเผลอผลักพี่เขาออกไปอย่างแรง “อั๋น ตกใจไรวะ ผลักไอ้ปอซะล้มเลย”
“ก็... ก็ อั๋นตกใจนี่”
“ฮ่ะๆ ไม่เป็นไรครับพี่อ๋อง” พี่ปอพูดแล้วลุกขึ้นมาหาผม “อั๋นเขาโกรธผมอยู่ด้วยมั้ง ^ ^”
“โกรธเรื่องไรล่ะ?” พี่อ๋องหันมาถามผม ผมเบะปากแล้วเดินตึงตัง ๆ กลับเข้าไปในบ้าน ไม่อยากให้อภัยไอ้ปลาไหล
ตัวพ่ออย่างพี่ปอเลย !!!
ผมกับพี่ปอคบกันมาได้เกือยจะเดือนแล้วล่ะครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยคบใครเท่าไหร่หรอก แล้วก็ไม่ค่อยได้รักใครจริงๆ จังๆ เท่าไหร่ แต่กับพี่ปอ คนจริงจังนะ !!! แต่แม่งงงงง พี่ปอแม่งเหรี้ยอ่าครับ วันๆ เอาแต่มั่วผู้หญิง แล้วชอบมาสวีตกันที่ร้านผมทุกวัน บางทีพี่ปอเขาก็มาคนเดียว บางทีเขาก็มากับกลุ่มเพื่อน บางทีเขาก้มากับคู่นอนของเขาในแต่ละคืน เฮอะ !!! ทั้งๆ ที่พี่เค้าเป็นคนขอคบผมนะ แต่ไม่เคยทำเหมือนคบเลย โทรหาก้นานๆ ที พาเที่ยวก็ไม่มี แรกๆ ผมทนได้นะ เพราะพี่ปอเขาเป็นเดือนมหาลัยเลยมีคนโน้นคนนี้เข้ามาหาเยอะ แล้วพี่เขาก็ดี๊ ดี !! ตอบรับทุกคน !! แรกๆ จับมือ ถือแขน หรือทำอะไร ไกลๆ ตาผม หลังๆ ทพกันในร้าน
ผมก็มีหัวใจนะเว่ย !! ถ้ามีคนถามว่า ถึงขนาดนี้แล้วทำไมผมไม่เลิก? ผมก็... ตอบไม่ได้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“อั๋นน้อยครับ” ผมเดินไปเปิดประตูก็เจอพี่ปอยืนอยู่หน้าห้อง พี่ปออ้าแขนแล้วกอดผมทันที “พี่ขอโทษษษ”
“พี่เลิกเจ้าชู้เมื่อไหร่ค่อยมาคุยกับอั๋นแล้วกัน” ผมพูดงอนๆ แล้วพยายามดิ้น พี่ปอหอมแก้มผมเบาๆ ก่อนจะพูดกับผม
“ถึงพี่จะเจ้าชู้หรือมีใครแค่ไหน พี่ก็รักน้องอั๋นคนเดียวนะครับ”
“......................” นั่นไงล่ะ เหตุผล ผมแพ้คำโง่อย่างคำว่ารักทีออกมาจากปากของผู้ชายคนนี้ไงล่ะ ผมถึงไม่กล้าเลิกกับเค้า “พรุ่งนี้ไม่พาผู้หญิงเข้าร้านอั๋น แล้วพาอั๋นไปเที่ยวได้มั้ย?” ผมพยายามอ้อนคำเดิม ๆ ที่ขอมาตลอดทั้งเดือน แต่ผมก็คงเชื่อว่า พี่เค้าไม่ทำตามหรอก
“ขอโทษนะ คงมาได้แค่เย็นๆ พรุ่งนี้พี่มีเรียน” ผมเงียบอีกรอบ พี่ก็ชอบพูดแบบนี้แฮะ อยากไปเที่ยวกับพี่ปอบ้าง อยากมีคนเดินจูงมือบ้าง เมื่อไหร่พี่ปอจะเข้าใจนะ...
“พี่ปอ...”
“ครับ?”
“อั๋นรักพี่ปอนะ เมื่อไหร่พี่จะเลิกเจ้าชู้ หรือมั่วผู้หญิงซักทีครับ?”
“.........” พี่ปอเงียบ ก่อนที่ผมจะผลักพี่เขาให้ห่างออกจากตัว
“ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องมาแล้วนะ....”
ปึ้ง !
เห้ออออ ผมร้องไห้อีกแล้วล่ะ
====================
อ๋นน้อย กับ
ดราม่า เบาๆ = =
====================
อ๋นน้อย กับ
ดราม่า เบาๆ = =
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น