ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Baby My Boy+ ยังไงดี คนนี้ผมก็รักนะ > < Yaoi~

    ลำดับตอนที่ #7 : BMB--5 ;; โปรเจคพิศดาร...

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 303
      0
      8 ต.ค. 53

    บทที่ ห้า
     
    “อ่ะ โปรเจคประจำชั้น โดยนักเรียนจะต้องจับกลุ่มกับรุ่นพี่ ม.ห้า ห้องสี่ ห้องเจ็ด แล้วก็ห้องสาม รุ่นน้อง ม.สาม ห้อง เก้า ห้องสี่ ห้องสิบสอง แล้วก็ น้อง ม.สอง ห้องสาม ห้า สิบเอ็ด โดยจะต้องมีไม่ซ้ำ ม.” เสียงอาจารย์บ๊อบเริ่ด~ (ฉายาของคุณท่านครับ)
    “ฮือ ฮา ฮือ ฮา”
    “อ่าวววว เงียบบบบ”
    “แล้วครูก็จัดการแบ่งกลุ่มให้แล้วด้วย - -+”
    “เฮ่ย มีห้อง น้องเฟสด้วยว่ะ! ถ้าเฟสไปอยู่กะใครไม่รู้อ่ะ T^T” ไอ้อาร์ทครวญครางอย่างน่าสงสาร (หรอ)
    “เดี๋ยวครูแปะกลุ่มไว้ตรงนี้นะคะ อ่าวล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ครูจะประกาศงานนะคะ คาบสี่มาที่ห้องประชุมชั้นสองนะคะ” ว่าจบจารย์แกก็สะบัดบ๊อบเริ่ดๆ ของแกไปทันทีโดยไม่ให้นักเรียนบอกกล่าวซักที = =
     
     
     
    หลังจากที่อาจารย์สะบัดตูดงามๆ ของเจ๊แกไปพวกเราก็ไปรุมหน้าห้องเพื่อดูหลังหน้าคนที่จะมาทำรายงานกับพวกเรา
    ส่วนผมฝากไปเพื่อนสุดหล่อ (อ้วกกก) ไปจดมาให้ครับ - - ไม่ค่อยอยากเข้าไปเบียดเสียดเท่าไหร่ น่ารำคาญ
     
     
    “มาแล้ว ๆๆๆๆๆ” เสียงไอ้ไฮไฟว์ดังขึ้น ผมก็มีหน้าที่ชะโงกหน้าไปดูว่าผมได้คู่กับใครบ้าง
    “เฮ่ย ของกู ชายเดี่ยวหว่ะ -,.-” ไอ้เติ้งพูดพร้อมกับทำหน้าหื่นๆ หน่อยๆ = =;;
    “แม่มเอ้ย ของชั้ลหญิงเดี่ยว” เสียงนิ่มสาวแอ๊บแบ๊วของเราดังขึ้น เราเพิ่งค้นพบว่าภายใต่ความแบ๊วนั้น มันช่าง... ถ่อย = =;;;
     
    “โถ่นิ่ม ไม่เป็นไรหร๊อกกก ไอ้พี่เด๊นท์ด้วยนี่หว่า =w=”
    “นรกชัดๆ !” นิ่มสถบเบาๆ แน่นอนครับว่าคนที่ค้นพบความถ่อยนั้นมีแค่พวกผมพวกอื่นยังไม่รู้ -[ ]-
    “ฮ่า ๆๆๆ ของชั้ลดีสุด ^^~”
    “ได้ใครบ้างอ่ะ” นิ่มถามไอ้ไฮที่ทำหน้าดี๊ด๊าสุดๆ
    “รุ่นน้อง ม.สองห้องสิบเอ็ดกับพี่ไหม ก๊ากกกกๆๆๆ”
    “ของกูก็ดี เอิ๊ก ๆๆๆ ได้เฟสบุ๊คมาด้วยแหละ >[ ]<!!!”
    “แล้วได้จดของเราไว้ป่าว~” ส่วนนี่นิดหน่อยเพื่อนสนิทของนิ่มที่...
    “จดๆ ๆๆๆ ได้พี่อ้อมอ่ะ รู้จักป่ะ ที่สูงๆ อ่ะ แล้วก็น้อง ม.สาม ชื่อ รุจินันท์ ห้องสี่”
    “ฆ-ย !!!! กูเกียดพี่อ้อม !” นั่นแหละครับ ใครอยากจะเชื่อล่ะว่านี่ผู้หญิง แถมแบ๊วด้วย = =
     
    “แล้วของกูล่ะครับ รอมานานแล้ว ~~” ผมพูดขัดขึ้นมาครับ = = นี่ลืมตูรึ
    “แหะๆ” ไอ้อาร์ทยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดให้ผมฟัง “อื้ม ได้เด็ก ม.สอง ผู้หญิง ชื่อคีตวัน ห้องสิบเอ็ด กับ ม.ห้า ^ ^;;;;;” แค่ม.ห้าไอ้อาร์ทก็เงียบแล้วยิ้มพิมพ์ใจให้ผมแทน - -?
    “ใครวะ -*-”
     
     
     
     
     
     
     
     
    “พี่แคนว่ะ”
     
     
    =[__________________________]=” นรกแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
     
     
     
     
    ผมเดินตัวลอยเข้าไปในโรงอาหารอีกแล้ว โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ตาย ๆๆๆๆๆๆ ทำไมต้องได้พี่แคนมาด้วยเนี่ย T^T อยากจะตายยย~
     
    YO!”
    “เฮ่ย!” ผมร้องลั่นพร้อมกับหันหลังทันที กำลังลอยๆ ใครมาแตะหลังวะ =[ ]=!!!
    “ไง พี่เมลล์” น้องคีย์นี่เอง - -;;
    “อื้อ สบายดี ^ ^;;;”
    “แต่หน้าพี่บอกว่าอยากโดดลงมาจากตึกชั้นแปดนะ  - -” นั่น เสือกรู้อีก
    “ช่างเหอะๆ” ผมพูดปัดๆ “แล้วมีไรป่าว?”
    “มี!”
    =[ ]=” ทำไมต้องตวาดซะดังเลยอ่ะ
    “แหะๆ พี่อยู่ห้องสิบใช่ป่ะ?”
    “ฮะๆๆ อืม” ถามไมอ่ะ? “ถามไมหว่า?”
    “อ้อๆๆ พอดีหนูอยู่ห้องสิบเอ็ดน่ะ เพื่อนหนูกับหนูมีคนอยู่กลุ่มเดียวกับห้องพี่หลายคนเลยอ่ะ”
    “จริง O O พี่ก็ได้ห้องสิบเอ็ด”
    “ได้ใครอ่ะ” น้องคีย์ถามผมแล้วเอียงคอถามงงๆ
    “คี คี คีตะวัน อืมๆ คีตวัน”
    “คีตวัน!! O O”
    “อืม ทำไมอ่ะ น้องรู้ป่าวว่าคนไหน?”
    “โหยยย รู้จักดีเลยล่ะ”
    “ใครอ่ะ?”
    “คนตรงหน้าพี่นี่ไง ^ ^”
    “ฮะ!”
     
     
     
    เวรกรรม เรื่องดีหนึ่ง เรื่องแย่หนึ่ง - -;;; ทำไมต้องมาจับกลุ่มกับไอ้พี่พี่แคนด้วยวะ แต่ว่า อยู่กับคีย์ก็ดีอย่างนึงแหละ - -;;;; อย่างน้อยก็มีคนรู้จักอยู่ในกลุ่มวะ!
     
     
    และแล้ววันประชุมก็มาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะ โปรเจคนี้ทำตลอดทั้งปีเลยล่ะ เป็นโปรเจคที่ผมก็ทำมาหลายปีแล้วล่ะ แต่ปีนี้ นรกแตกมากที่สุด T^T
    “พี่เมลล์!” เสียงน้องคีย์ดังมาจากข้างหลังครับ วันนี้น้องคีย์ใส่ชุดพละครับ สุดยอด นึกว่าทอมนะเนี่ย =[ ]= แต่ถ้าไม่ติดกิ๊บน่ะใช่เลยยยย
     
    “วันนี้ห้องคีย์เข้าประชุมไม่ได้อ่ะ ฝากพี่เมลล์ล่ะนะ T^T”
    “ไหงงั้น!”
    “ก็ อาจารย์ยึดคาบไปอ่ะ แง้~ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเย็นนี้คีย์โทรไปถามแล้วกัน เพราะพี่คีย์คงช่วยอะไรไม่ได้หรอก - -”
    “หา....พี่? = =”
    “อ่ะขอเบอร์พี่เมลล์หน่อย ๆๆๆ”
    “อ่ะอืม 08x-XXx-XX-xx ครับ”
    “อืม ๆๆๆ งั้นคีย์ไปก่อนนะ ฝากงานด้วย ^ ^” น้องคีย์พูดแล้วยกมือบ้ายบายผม อะไรฟะนั่น! โดดกันดื้อๆ เลยอ่ะ T^T แล้วเอาไงดีวะ ซวยแล้วตรู โดนพี่แคนแกล้งอีกแน่~ T[ ]T
    แปะ~
     
    X[ ]X
     
     
    ใครปิดตาวะ~!
    “ทายสิใครเอ่ยยย~” เสียงพี่แคนดังขึ้นพร้อมกับมือที่ดันเข้ามาหาอกของคนที่ปิดตาผม
    “ไม่รู้ก็โง่แล้ว~” ผมพูดแล้วพยายามดินและดึงมือออก
    “แล้วใครล่ะครับ” พี่แคนพูดแล้วเอาปากมาใกล้ๆ หูผม แล้วก็.... >////////<
    “ฟู่วววว”
    “เป่าไมอ่ะ >///////////////////////////////////<”
    “ฮ่า ๆๆๆ น่าแกล้งอ่ะ รู้ยังว่าใคร” พี่แคนพูดแล้วต่อ มืออีข้างที่พี่แกเหลือไว้ก็เอามาโอบเอวผมเฉยอ่ะ >///<
    “พี่แคนปล่อย >[ ]<”
    “ฮ่า ๆๆๆๆ เดี๋ยวปล่อยและ” พูดจบก็ปล่อยผมทันที และอีกครั้ง...
    ที่ผมตกเป็นเป้าสายตา โน่ววววววววววววววววววว T[ ]T
    “ปะๆๆๆ เราอยู่กลุ่มเดียวกันนิ ^ ^” ว่าแล้วพี่แกก็ลากคอผมไปหาที่นั่งทันที
    แง้ >////<
    ตึก ตึก ตึก ตึก
    เสียงอะไรทำไมเหมือนใจมันเต้นตึก ๆๆๆ >////<
     
    “นักเรียน วันนี้ บลา ๆๆๆๆ ๆ ๆ ๆๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตอนนี้คำพูดบ้าบออะไรของอาจารย์ไม่เข้าหูผมเลย ต่อให้เข้าหูก็คงออกทันที เพราะตอนนี้ผมท่าทางผมคงได้ยินแต่เสียงตึก ๆๆๆ ตุบ ๆๆๆ แหละว้า > < งานนี้
    “เมลล์” พี่แคนเรียกผมครับ แอร๊กกก
    “คะ ครับ @ @”
    “พี่ง่วงอ่า ขอนอนนะ ZZzzzzzZZ” พูดจบพี่แคนก็เอาหัวของเขามาซบที่ไหล่ผมทันที อ๊ากกกกกกก >///////////<
    ลมหายใจอุ่นๆ ปะทะกับต้นคอของผม ตอนนี้อารมณ์ผมพุ่งปรี๊ดดดดดดดดด เป็นใครมีคนหน้าตา (หล่อๆ) แบบนี้มานั่งซบไหล่ ก็หน้าแดงทุกคนแหละ ผมไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย >///////////< (จริงมั้ย . .)
     
    “น้องเมลล์ ๆ”
    “หือ พี่ไหมออ O O” ไง๋มานั่งข้างๆ อ่ะ ไม่รู้เรื่อง T^T
    “อือ เคลิ้มเชียวนะ ^^~”
    “เคลิ้มอาร้ายยย -////-”
    “หน้าแดงแล้ว ๆๆๆๆ”
    “พี่ไหม - -^”
    “อ่ะ ๆๆๆ ไม่แกล้งแล้ว ^ ^”
    -^-” อืมมม แต่จะว่าเคลิ้มก็ได้นะ มองหน้าพี่แคนก็เพลินดี หน้าเรียวขาว ไม่มีสิวซักเม็ดเลยอ่ะ เนี้ยน~ เนียน หล่อเป็นบ้า -///////////- ดีนะถ้าผมเป็นผู้หญิงผมคงนั่งมองพี่แคนตาไม่กระพิบยิ่งกว่านี้อีก อ๊ากกก อยากหล่อบ้างโว้ยยย >////////////< (หน้าแดงทามมายยยยยยยยยยยยยย)



    ---------------------------------------------------------------------------------------------


    โย่ววววว
    มาอัพเพิ่มแล้วน้า~

    โปรเจคตอนนี้ก็.. ฮ่ะ ๆๆๆ

    ชอบมั้ย ๆๆๆๆ อยากรู้แล้วล่ะสิน้องคีย์เป้นใคร

    น้องคีย์คือเค้าเอง

    กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก บ้าน่า


    มีความสุขในการอ่านน้า = ]]

    BY ;; PPplus
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×