คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [OS] วิดสิวะ : Kihyun X #Gun
วิดสิวะ
Kihyun x #GUN
TheK21-12 aka PPPlus
Talk : พี่ไม่เคะนะครับ – ชายหนุ่มตระกูลยูมิได้กล่าวไว้แต่อย่างใด ดะเคกล่าวเอง
Word : 1706
เรื่องราวของเด็กศิลป์คนหนึ่งที่เลี่ยงการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์มาตลอดชีวิต
ไม่รู้ล่ะ ไอ้ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ บ้าบออะไรพวกนี้ เขาไม่คิดจะสนใจทั้งนั้น
ตอนม.ต้นก็เลือกไปเรียนห้องภาษา
พอขึ้นม.ปลาย ก็ตัดสินใจย้ายไปห้องดนตรี
แต่อยู่ดีๆ มหาวิทยาลัยทางดนตรีที่จะเขาจะเข้า มีสอบข้อเขียนเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ด้วย
ไม่ตลก....
ความจริงมันก็อาจจะเป็นวิชาพื้นฐานแบบง่ายๆ แหละ แบบที่เขาเคยเรียนตอนม.ปลายนิดๆ หน่อยๆ
แต่โทษทีเหอะ...
หลับทุกคาบที่เข้า
โดดทุกคาบเท่าที่จำได้
เลยได้ 1 มาแบบสวยๆ เรียงสลอนมันทุกรอบไป
“เรียนพิเศษสิ” พี่ชายคนโต ที่ทำงานเป็น MC อยู่ในผับกล่าวขึ้นมา
“ไม่เอาอ่ะ” เถียงทันทีที่พี่ชายพูดจบ
“เอาน่า ฉันหาครูให้นายแล้ว”
ซงกอนฮีไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำว่า ครู เท่าไหร่.. อะไรวะ ไม่เรียนโว้ย !
“ภาษาเกาหลี 50 คะแนน คณิตศาสตร์ 50 คะแนน ภาษาอังกฤษ 50 คะแนน วิทยาศาสตร์ 50 คะแนน.. อืม เกรดหนึ่งของนายนี่จะทำคะแนนถึง 20 มั้ยนะ คงต้องไปเรียนที่อื่นล่ะมั้ง”
“ไม่เอา”
“งั้นเรียน...”
“...........”
“เอาน่า กอนฮี ไม่มีอะไรโหดร้ายไปกว่าพี่อีกแล้ว”
โอเค... ซงกอนฮี เข้าสิ่งที่ ซงมินโฮกำลังพูดแล้วล่ะ....
“สวัสดี ฉันชื่อยูกีฮยอน” รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้คนที่เปิดประตูบ้าน
น่ารัก ?
หน้าหวาน ?
เสียงก็เพราะ....
โอ้โห.....
พี่มิโนไปหามาจากไหน แล้วคนๆ นี้เป็นใครวะ!
[ฮัลโหล กีฮยอน]
“หือว่า ?” รับโทรศัพท์จากเพื่อนที่ไม่ค่อยได้พบกันเท่าไหร่ ว่ากันตามตรง ตั้งแต่จบม.ปลายร้อยวันพันปีไม่เคยแม้แต่จะกดไลค์ในเฟสบุ๊ค วันนี้นึกคึกอะไรโทรมา ?
[ได้ข่าวว่าเรียนวิศวะ]
“ได้ข่าวว่าเลิกเรียนแล้ว”
[เออ]
“เออ”
ความจริง เมื่อก่อนสนิทกันมากๆ แต่เพราะเราต่างคนก็ต่างมีสิ่งที่ต้องทำ ... ซงมินโฮมันเก่ง เลิกเรียนก็มีงานทำเลย ส่วนเขาก็เรียนจบม.ปลาย แล้วเรียนวิศวะในมหาลัยชื่อดัง ก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
แต่เขาก็เคยไปกดไลค์มันในเฟสบุ๊คนะ !!!!!!!!!!!
[มีเรื่องให้ช่วยหน่อย]
“ว่า”
[น้องกูมันอยากเรียนม.X ว่ะ ต้องสอบวิทย์ ช่วยทีดิ]
“ค่าจ้าง”
[เหล้าฟรี]
“ทำงานในผับ มีเหล้าฟรีแดกให้กูแล้วคิดว่ากูจะตกลงง่ายๆ สินะ”
[เออ]
“มึงนี่มันฉลาดจริงๆ”
เอาจริงๆ ตอนนั้นยูกีฮยอนคิดว่า คงเป็นน้องชายที่อยากได้คะแนนวิทย์สูงๆ เพื่อจะได้ติด ม.ดังได้สมใจแน่ๆ แต่เปล่าเลย...
นี่มันเด็กโง่วิทย์คนหนึ่งที่หวังได้คะแนนวิทย์ให้ผ่านครึ่งก็เท่านั้น.............
พื้นฐานเป็น 0 เกรดที่ผ่านมาไม่เคยเกิน 1 ทั้งๆ ที่วิชาอื่นทำได้ดีมากแท้ๆ
แถมสอบอาทิตย์หน้า..................
ให้ตายเถอะ... ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลยว่ะ...
“งั้นลองมาทำโจทย์ย้อนหลังแล้วลองจับเรื่องสำคัญๆ แล้วกัน”
“จับอะไรนะครับ”
“จับประเด็นสำคัญๆ ที่ออกบ่อยไง”
“แล้วเรื่องของเราล่ะครับ จะจับต้องได้เมื่อไหร่”
กีฮยอนยิ้ม
มินโฮไม่ได้บอกว่าน้องชายมันเป็นคนแบบนี้....
แต่เอาเถอะ สันดานพี่น้องคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ งั้นไม่แปลกใจแล้วกัน....
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ซงกอนฮีไม่ได้คิดว่าแย่เท่าไหร่กับการมีคุณครูหน้าหวานเสียงเพราะมาสอนตัวต่อตัว
พี่กีฮยอนเรียนวิศวะ เป็นเพื่อนพี่มินโฮสมัยม.ปลาย แถมยังได้เกรดสี่วิชา ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แบบชนะเลิศ
แต่บังเอิญเขาชอบฟิสิกส์ที่สุดเลยเลือกเรียนวิศวะ
ประวัติสั้นๆ ของเขาก้มีประมาณนี้แหละ..
ซงกอนฮีไม่ได้ถามมาก เพียงแต่เดินหน้าเต๊าะพี่เขาไป และติวกับพี่เขาไป
ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ แต่พอเขาเริ่มยิงมุก พี่เขาก็จะส่งยิ้มมาให้บ้าง และเลื่อนข้อสอบมาไว้ตรงหน้าเพื่อให้ทำต่อ
จะถือว่าพี่เขาเป็นคนสวยที่แสนซึนแล้วกันนะครับ...
อีกอย่างนึง อย่างที่ได้กล่าวไว้... พี่เขาเป็นคนน่ารักและเสียงเพราะน่าฟัง
เป็นคนที่ต่อให้พูดคำหยาบแค่ไหนก็ดูไพเราะไปทุกคำ
“อ่ะ ผลไม้ หั่นเองกับมือ ดีใจซะ” พี่มินโฮเดินเข้ามาพร้อมกับจานผลไม้ และเป็นยูกีฮยอนที่คว้ามากินก่อนคนแรก
“โอโห ไอ้**มินโฮ มึงได้ล้างมือมาก่อนหั่นมั้ย รสชาติ**มาก **ไม่แ** สุดๆ ** *** *****”
โอโห... ฟังแล้วลื่นหูมากครับ J
“ยูกีฮยอน!”
โอโห หยาบจัดเลยว่ะพี่มินโฮ L
ยูกีฮยอนไม่รู้หรอกนะว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ยมันช้ารึเร็ว...
แต่เขาว่ากันว่า เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ...
เวลาแดกเหล้าก็เช่นกัน....
“เอ้า ฉลองไอ้ตัวเล็กสอบเสร็จโว้ยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงซงมินโฮตะโกนลั่นร้านพอทำงานเสร็จก็ลงมานั่งด้วยทันที รินไม่หยุด ชงแล้ววาง ชงแล้ววาง
ไม่ได้ชงแดกเอง ชงให้น้องมัน...
เสร็จแล้วก็ไปทำงานต่อ
ภาระตกมาเป็นของยูกีฮยอน เด็กวิศวะผู้แข็งแกร่ง อยู่กับลูกศิษย์ที่เพิ่งจบคอร์สไปหมาดๆ กับเหล้าแก้วที่เท่าไหร่เขาไม่ได้นับ
แต่เด็กนี่มันเมาง่ายขนาดนี้เลยหน้า หน้านี่แดงแจ๋ แถมนั่งมองแก้วมาเป็นนาทีแล้ว...
รึชีอคตายไปแล้ว
“กอนฮี”
“หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
ลากยาวถึงอเมริกาเลยไหม...
“เมาแล้วหรอ”
“ไม่มาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
เชื่อ...
เชื่อโคตรๆ
“เออ ไม่ต้องกินแล้ว จ้องแก้วเป็นนาทีขนาดนี้ พอ”
“เง้ออออออออมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
มาง้ง มาเง้อม.. เดี๋ยวเหอะ คิดว่าน่าร...รัก ?
น่ารัก ?
เออ ความจริง น้องชายซงมินโฮมันก็น่ารักดีนะ...
เพราะเห็นว่าไอ้เด็กนี่มาเป็นฝ่ายเต๊าะเขาก่อนตลอดก็เลยไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่
แต่พอมองแบบนี้...
ตาก็สวย จมูกก็ดูดี ปากก็น่าจูบ..
อืม...
“ปวดฉี่อ่ะ” อื้อ หือ... ยิ่งเงยหน้ามาทำอ้อนแบบนี้ยิ่งน่ารัก....
“เดี๋ยวพาไปเข้าห้องน้ำ” ว่าแล้วก็พยุงคนเมา (ที่เถียงว่าไม่เมา) ไปเข้าห้องน้ำจนได้
เพราะเมาเลยเดินงกๆ เงิ่นๆ เขาต้องคอยจับคอยประคองตลอดเวลา นั่นแหละที่ทำให้ยูกีฮยอนรู้ว่า ภายใต้เสื้อผ้าสไตร์ฮิปฮอปหนาๆ ที่คนตระกูลนี้ชอบใส่ มีร่างบางๆ ซ่อนอยู่ เขาเพิ่งรู้ว่าข้างในของซงกอนฮีนั้นเล็กมาก (หมายถึงขนาดตัวนะ)
“โอ๊ะ... ระวังหน่อย” หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ต้องพยุงกลับโต๊ะต่อ ไอ้ตัวเล็ก(ที่มินโฮมันชอบเรียก)เซแท่ดๆ มาใส่เขาตลอด
“อ่อยพี่ใช่มั้ยเนี่ย” พูดขำๆ ขณะที่ดันร่างของคนเมาออกห่างจากตัวเพื่อที่จะได้พยุงถนัดๆ
“เปล่าน้าาาาาาา”
“ชัวร์” หัวเราะน้อยๆ แล้วพาเดินต่อ
“อ่อยขนาดนี้ขโมยเกียร์พี่ไปเลยมั้ย” เขาว่ากันว่า เด็กวิศวะ ฝากเกียร์ไว้กับใครเท่ากับฝากใจไว้กับคนนั้น.. ให้เด็กขี้เมานี่น่ะหรอ.. ขอคิดดูแป๊บนึงแล้วกัน
“ไม่เอาเกียร์ อยากได้พี่เป็นเมียมากก่าาาาาาา”
อื้อหือ เด็กสมัยนี้มันกล้าพูด
เอาเถอะ...
“ถ้าผมสอบติด พี่ต้องมาเป็นแฟนผม... นะ.. นะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะ”
ดูมันอ้อนสิ..
“ก็ได้..”
“เย่!” เด็กน้อยยิ้มหวานเยิ้มจนยูกีฮยอนอยากจะจับฟัดเสียตรงนั้น
น่าเสียดายที่คนเยอะไปหน่อย
เห้อ... เด็กคนนี้น่ารักออก ความจริงก็ไม่เสียหายอะไร แถมไม่ได้พูดนี่นา ว่าแฟนมันอยู่ตำแหน่งไหน
เอาล่ะ
ขอให้ติดนะ กอนฮียา..
แล้วนายจะรู้ ว่าใครกันแน่ที่เป็นเมีย.....
-End-
“เฮ่ยยยยยยยยยยยยยยย กอน... สอบติดว่ะ” เสียงพี่ชายคนโตตะโกนลั่นบ้าน
ซงกอนฮีที่ยังไม่ตื่นดีเท่าไหร่เดินขยี้ตาลงมาจากห้องนอน
อื้อหือ... แบบนี้ก็น่ารักโคตรๆ ในสายตากีฮยอน
“หา เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะ” คนเป็นน้องเดินซ้ายทีขวาทีมาหาพี่ชายที่นั่งอยู่หน้าคอม มีเว็บประกาศรายชื่อผู้สอบผ่านข้อเขียนของมหาลัยที่อยากเข้า
17. ซงกอนฮี
พร้อมคะแนนวิชาวิทยาศาสตร์ ที่ได้ 51 คะแนน พอดีเป๊ะ...
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ถ้าไม่โรคจิต แล้วเล่นดนรีไม่เป็นจริงๆ ก็ได้เรียนแน่ๆ อ่ะ ยินดีด้วยเว่ย” คนเป็นพี่กอดน้องชายแน่น แล้วขยี้หัวน้องอย่างอารมณ์ดี
“โหย... ดีใจอ่ะ... โอย...” พูดแล้วน้ำตาก็จะไหล ไม่คิดว่าจะมีวันนี้
“ยินดีด้วยนะ กอนฮี” เสียงของยูกีฮยอนทำให้กอนฮีหันไปมองอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่เขา
เอาจริงๆ ตั้งแต่วันที่เขาเมาเละเทะวันนั้น พี่กีฮยอนก็มาที้บ้านทุกวัน ทั้งๆ ที่ไม่ได้มาติวแล้ว...
แถมยังส่งสายตาและรอยยิ้มแปลกๆ นั่นมาอีก....
ไหนจะคำพูดนี่...
“สอบติดแล้ว.. ก็มาเป็นแฟนพี่ด้วยนะ คนดี”
นี่วันที่กอนฮีเมา... ทำอะไรลงไปบ้างวะเนี่ย!
แต่ช่างมันเถอะ... ได้เป็นแฟนกับพี่กีฮยอนมันก็ดีนะ ถ้าไม่ติดว่า……
“เป็นเมียพี่ ทำตัวดีๆ นะครับ”
เดี๋ยว....
เดี๋ยวครับพี่กีฮยอน... อย่าเพิ่งจูงเข้าห้อง...
เฮ้ย...
“อย่ารุนแรงกับน้องกูนักนะ กีฮยอน”
“ไอ้พี่มินโฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!”
-End-
เถอะ...
งานนี้ไม่มีอะไรจะทอร์ค แรงบันดาลใจจากทวิตสั้นๆ ของคุณน้องสรรค์เลยล่ะครับ ถถถถถ
พี่กีไม่เคะนะครับ ซังนัมจานะครับ รู้ยัง
มึนๆ ป่วงๆ ไม่ได้แต่งฟิคแนวเถื่อนๆ แบบฮากริบ แบบนี้มาซักพักแล้ว
หวังว่าจะมีคนชอบความนัลลั๊คของน้องกอนวิด(เชี่ยอะไรล่ะ)วะ กับ ความซังนัมจาของพี่กีวิดวะนะคะ
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
#ฟิคมโนลิมิต
@2112_2211
ความคิดเห็น