คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF] Massage #BangJae
Massage
BangJae ft HimDae (นิดเดียวแหละ)
PPPlus19
Talk : คั่นเวลาระหว่างรอเรื่องยาวจ่ะ อย่าฆ่าเรา...
ฟีลลิ่งอยากอ่านบังแจแต่ไม่มีให้อ่าน....
หากไม่ดูเป็นการรบกวน ก็อยากจะให้อ่าน บังแจข้างบนก่อน...
คลอเบาๆ... http://www.youtuberepeat.com/watch?v=wjgyH406THI
วันนี้เป็นวันเสาร์
เป็นวันที่ควรจะหยุดและพักผ่อน...
แต่ไม่เลย.. ไม่เลย..
ถึงยูยองแจจะหยุดจริง... แต่อีกคนที่อยู่ด้วยกันไม่ได้หยุด..
ตั้งแต่ตื่นเช้ามา ทั้งที่กะเวลาไว้ว่าวันนี้หยุดจะตื่นสายหน่อยค่อยออกมาทำกับข้าวกิน... กลายเป็นว่า ตื่นมาไม่เจอใคร กลับเจอโพสอิทแปะอยู่ที่หน้ากระจกว่า
‘วันนี้พี่ทำงาน กลับบ้านช้า ไม่แน่ใจจะทันข้าวเย็นไหม
พี่ยงกุก’
โอเค...
ตอนนี้ยูยองแจยอมแล้ว...
ถอนหายใจเถือกใหญ่แล้วชงโกโกดื่มแทนอาหารเช้าเพราะไม่มีอารมณ์จะทำ มองนาฬิกาที่เดินช้าๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้อง
ห้องแอบรกแฮะ....
ก็เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เขามีกิจกรรมที่มหาลัยตลอดกลับมาถึงก็อาบน้ำนอนเลย และแน่นอนว่าทุกเย็นจะมีพี่ยงกุกคอยไปรับไปส่ง
ก็เท่ากับว่ากลับพร้อมกันตลอดออกพร้อมกันตลอด
พี่ยงกุกก็ทำงานหนักทุกวันแทบไม่ได้พัก มาถึงก็อาบน้ำ เอางานที่หอบมาทำที่บ้านมาทำแล้วค่อยนอน ตอนที่ย้ายมานอนห้องนี้ก็แอบรำคาญแสงไฟเวลาที่พี่ยงกุกทำงานอยู่หรอก แต่เดี๋ยวนี้ชินไปแล้ว ต่อให้เปิดไฟนอนทั้งคืนก็หลับได้
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น.. ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ห้องวันนี้รกมาก...
ขยี้หัวเบาๆ ก่อนจะล้างแก้วโกโก้ที่เพิ่งกินหมดไปวาง หยิบไม้กวาดออกมาเริ่มทำความสะอาด กองหนังสือที่วางระเกะระกะ ตุ๊กตาที่วางกระจายไปทั่ว แอบคิดไปถึงพี่ยงกุกที่ปกติเวลาห้องเริ่มรกจะช่วยกันจัด ช่วยกันเก็บ แต่....
ช่วงนี้พี่ยงกุกติดงานนี่นา... จะให้ทำความสะอาดห้องแบบนี้มันไม่ยิ่งเหนื่อยหรอ...
นานๆ ที ยูยองแจก็ขอแสดงความเป็นแม่บ้าน(?)ที่ดีดูซักครั้งจะเป็นไร
แต่ก็อย่างว่า... มันเหนื่อยนะ...
มองห้องนั่งเล่นที่ทำความสะอาดจนเกือบจะเสร็จ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ.. ตื่นมาตั้งแต่แปดโมงเช้า ตอนนี้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว ห้องยังไม่เรียบร้อยดีเลย
“เหนื่อยอ่า...” เอนตัวลงไปนอนที่พื้นแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาพักหนึ่ง ก็คิดไปถึงพี่ยงกุกอีก.... พี่ยงกุกกลับห้องมาเก็บโน่นเก็บนี่ก่อนทำงานนิดหน่อย บางวันทำงานจนเกือบเช้า แถมยังคอยดูแลเด็กขี้เกียจแถมเอาแต่ใจเงียบๆ อย่างยูยองแจอีก... ยังไม่เห็นบ่นเลย...
“เห้อ....” ลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้วเดินไปหยิบไม้ถูพื้นมาถูให้เรียบร้อย กะว่าถูกเสร็จค่อยต้มรามยอนกินเป็นอาหารกลางวัน
คลืดดด คลืดดด
“หือ มีไร” ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูและตอบอย่างคุ้นเคยเมื่อรู้ว่าคนเป็นเพื่อนสนิทโทรมา
[อยู่ห้องป่ะ พี่ฮิมชานชวนไปกินข้าว ชวนพี่ยงกุกมาด้วย] เบ้ปากทันทีที่เพื่อนสนิทพูดถึงแฟน
“อยู่ แต่พี่ยงกุกไม่อยู่อ่ะ แดฮยอน เขาติดงาน”
[อ่าว.. พี่ฮิมชาน ยองแจบอกว่าพี่ยงกุกไปทำงานครับ
/ไอ้นั้นมันก็บ้างานงี้แหละ ยองแจไปด้วยกันสิ
พี่ฮิมชานบอกว่ายองแจก็มาดิ]
“อือ ได้ยิน... แต่ขี้เกียจอาบน้ำอ่ะ ขี้เกียจจ่ายตัง พี่ฮิมชานเลี้ยงป่ะล่ะ” ขำนิดๆ ตอบไป เอาตามความจริง... ยองแจขี้เกียจเห็นคนรักกันเขาอยู่ด้วยกันต่างหาก...
ก็พี่ยงกุกไม่อยู่นี่นา...
[ยองแจถามว่าพี่อ่ะเลี้ยงมั้ย
ชวนไปก็เลี้ยงอยู่แล้ว
พี่ฮิมชานบอกว่าเลี้ยง ไปอาบน้ำเลย ยู ยอง แจ!]
เบ้ปากนิดๆ แล้วรับคำเพื่อน ก่อนจะวางสายแล้วเดินไปหาเสื้อผ้า...
แต่ลืมไปว่าตลอดทั้งอาทิตย์ไม่ได้ดูแลห้องหับ ไม่ได้สนใจอะไรเลย...
เสื้อผ้าไม่มีใส่... เลยต้องแอบค้นเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วแต่กลิ่นยังโอเคอยู่มารีดฉีดน้ำหอมนิดๆ แล้วเอามาใส่แทน...
เรื่องนี้ห้ามบอกแดฮยอนล่ะ.. หรือไม่ก็ ถ้ามันรู้มันก็คงจะรับเพื่อนมันได้...
มั้ง?
แต่ปกติยูยองแจไม่ใช่คนซกมกนะเว้ย !
กว่าจะกลับมาก็เกือบเย็น โชคดีที่เก็บห้องเสร็จแล้ว ไม่งั้นก็มาตาลีตาเหลือกทำความสะอาดอีก เพราะแดฮยอนเอาแต่ลากไปซื้อโน่นซื้อนี่ ดูโน่นดูนี่นั่นแหละ ก็เลยกลับเย็น ถึงจะได้ของติดไมติดมือกลับมาบ้างก็เถอะ แต่ก็อยากกลับมาพักผ่อนอยู่ดี
ว่าแล้วก็ทิ้งตัวเองลงบนโซฟาห้องนั่งเล่นที่เพิ่งทำความสะอาดไปเมื่อเช้า และนึกขึ้นได้ว่าเสื้อผ้ายังไม่ได้ซกอยู่กองใหญ่ๆ จึงลุกขึ้นและหยิบกองเสื้อผ้าทั้งหมดใส่ถุงแล้วเอาลงไปร้านซักผ้าหยอดเหรียญชั้นล่าง และไม่ลืมที่จะเอาไอแพดและหนังสือไปนั่งอ่านระหว่างรอด้วย
วันนี้แหละที่ยองแจได้รู้ว่าเสื้อผ้าตัวเองถึงมันจะน้อย มันก็ไม่เบาเลย... หลังจากโยนเสื้อผ้าทั้งหมดลงไปในเครื่องซักผ้าก็มานั่งเก้าอี้รอและกดไปแพดเล่นไปด้วย เปิดทวิตเตอร์เฟสบุ๊คดูการเคลื่อนไหวทั่วๆ ไป
พอเปิดทวิตเตอร์ ก็เจอแดฮยอนบ่นอะไรองมันก็ไม่รู้เป็นสิบทวิต...
และแน่นอนว่าคนว่างอย่างยองแจก็มีหน้าที่ส่อง....
สรุปได้ใจความว่า พี่ฮิมชานพอมาส่งยองแจเสร็จก็พาแดฮยอนไปเดินเที่ยวโน่นนี่นั่นอีกแล้วมาบ่นว่าเมื่อยๆ ให้นวดให้คืนนี้อีก แดฮยอนขี้เกียจ จะนอน
แดฮยอนจะไม่ทน @__Daehyun__
อ๊ากกกก บ่นเสร็จแล้วววว สามนาทีก่อนลบ เดี๋ยวพี่ฮิมชานเห็น !
คุณยู @Yjayo_
@__Daehyun__ แคปจอเสร็จละ
แดฮยอนจะไม่ทน @__Daehyun__
แฟนไม่อยู่แล้วทำตัวแบบนี้หรอครับ? “@Yajayo_ : @__Daehyun__ แคปจอเสร็จละ”
คิ้วกระตุกเล็กน้อยที่โดนเพื่อนตอกกลับ จึงตัดสินใจปิดทวิตเตอร์แล้วไปเปิดดูอย่างอื่นแทน เปิดบอร์ดโน่นนี่นั่นข้ามเวลาไปทั่ว จนมาสะดุดอันหนึ่ง
‘คุณสามีทำงานกลับบ้านดึกทุกวันเลยค่ะ ช่วงนี้บ่นว่าเครียดบ่อยๆ มีวิธีไหนพอจะช่วยได้ไหมคะ’
แค่สงสัยเฉยๆ... เลยกดดู... ไม่ได้มีอะไรเลยนะ......
อ่านกระทู้ไปใจก็แอบเต้นไปนิดๆ หน่อยๆ คุณเจ้าของกระทู้ก็บ่นเรื่องสามีทำงานหนักกลับบ้านดึก ไม่รู้จะช่วยยังไงดี แล้วก็ลงไปอ่านคอมเม้นท์...
ความคิดเห็นที่ 1
เวลามีประจำเดือนก็อย่าเพิ่งคุยกับสามีนะครับ ช่วยได้เยอะ ผมโดนมาแล้ว
ความคิดเห็นที่ 2
คุณความเห็นที่ 1 ไม่ใช่คุณสามีมาตอบหรอกใช่ไหม?
อ่านไปอ่านมาก็เจอแต่คอมเม้นท์ไร้สาระ แต่ก็อ่านไปขำไปแก้เครียดดี
ความคิดเห็นที่ 32
ปกติสามีกลับบ้านมาเหนื่อยๆ ดิฉันก็จะไปนวดให้ประจำเลยค่ะ สามีชอบมาก ตอนนี้จะไปทำงานเป็นหมอนวดแล้วล่ะค่ะ
ความคิดเห็นที่ 33
นี่สำหรับสาวๆ ที่อยากจะช่วยคุณสามีให้ผ่อนคลายนะคะ ท่าสำหรับนวดคุณสามี
*แนบรูป*
ให้ตายเถอะ... ยูยองแจ... ยูยองแจไม่ได้ตั้งใจจะเปิดดูหรือซูมดูเลยนะ...
ก้มหน้างุด มองจอไอแพดแก้มก็ร้อนขึ้นมาเฉยๆ..
คุณสามีหรอ....
เขินชะมัด...
เริ่มเย็นแล้ว....
ตอนนี้ยูยองแจตากผ้าหมดแล้ว แล้วก็ควรถึงเวลาที่ต้องอาบน้ำ...
แต่ลืมนึกไปว่า...
เสื้อผ้าเอาไปซักมาหมดเลย....
แต่ตอนนี้อยากอาบน้ำมากถึงมากที่สุด... เอาเสื้อมาตากพัดลมดีไหม?
ยืมเสื้อพี่ยงกุกมาใส่จะง่ายกว่ามั้ง....
ว่าแล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้าพี่ยงกุกเลือกเสื้อผ้าที่คิดว่าใส่ได้ หยิบสเว็ตเตอร์แขนยาวตัวใหญ่มาใส่กับกางเกงกีฬาขาสั้นอีกตัว
“ขอยืมหน่อยนะครับ”
คิดว่าตอนนี้น่าจะโอเคแล้ว....
แต่พอเดินออกจากห้องก็เพิ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้...
“เฮ้ย!!!! ทำไมไฟห้องนอนไม่ติดอ่ะ” ลองเปิดลองปิดสองสามทีก็ไม่ติด
นี่มันความซวยอะไรของยูยองแจเนี่ย T – T
“คุณยงกุกกลับแล้วหรอคะ?” เสียงคุณเลขาหน้าห้องประธานถามเมื่อเห็นบังยงกุกพนักงานดีเด่นเก็บของเตรียมกลับ
“ครับ แฟนรออยู่น่ะครับ กลับดึกมากเดี๋ยวเขางอแง”
“แหม... แฟนเด็กหรอคะเนี่ย? แต่นี่ก็เริ่มดึกแล้วนะคะ รีบกลับเถอะค่ะ”
“ครับ แล้วเจอกันนะครับ” ยิ้มให้กับเลขาคนขยันที่ยังคงนั่งทำงานอยู่หน้าห้องประธาน คนในบริษัทมองผมงงๆ นิดหน่อย เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ปกติผมทำงานดึกกว่านี้ และแทบจะเป็นคนปิดบริษัททุกครั้ง แต่วันนี้ดูเหมือนจะกลับเร็วเกินไปนิด
“งานเสร็จแล้วหรอครับ?” พนักงานคนหนึ่งที่ขึ้นลิฟต์มาด้วยกันถามพร้อมกับรอยยิ้ม
“ครับ” ตอบคำถามไปพร้อมกับรอยยิ้ม วันนี้เคลียร์งานทั้งวันจนดูเหมือนว่างานสำหรับอาทิตย์นี้จะหมดแล้ว
“ไม่ค่อยเห็นคุณยงกุกที่ห้องสูบบุหรี่เลย เลิกแล้วหรอครับ?”
“แฟนอยากให้เลิกน่ะครับ”
“ท่าทางรักกันดีนะครับ”
“แน่นอนครับ” ยิ้มตอบก่อนจะเดินออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นล่าง คิดไปถึงคนที่ตัวเองหนีออกมาจากห้องตั้งแต่เมื่อเช้า ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง แต่คิดว่าตอนนี้คงน่าจะยังไม่นอน
พอถึงห้องก็แอบได้ยินเสียงทีวีออกมาข้างนอก ก็คิดว่าน่าจะยังไม่หลับ ตอนนี้เกือบจะสามทุ่มแล้ว ไม่มีงานค้างอะไรมากมาย เขาคงได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง
เคาะประตูสอสงสามครั้งก็มีคนเดินมาเปิดประตู
“พี่ยงกุก....”
“หือ? ขอโทษที่กลับดึกนะครับ” มองคนที่เกาะอยู่หลังประตูโผล่ออกมาแต่หน้าก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้อยู่เป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าตอนออกไปเมื่อเช้า
“ทำเองหรอ?”
“อือ” ตอบพร้อมกับก้มหน้าอายๆ เห็นอย่างนั้นลูบหัวยองแจเบาๆ แล้วเดินเข้ามาในห้อง เพิ่งเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องใส่เสื้อของตัวเองอยู่
“ขอโทษนะครับ พอดีว่าเอาเสื้อผ้าไปซักหมดเลย ก็เลย....”
“อือ... ไม่เป็นไร...”
ปล่อยมือจากหัวอีกคนแล้วเอาของไปเก็บ
ยองแจตัวเล็ก แต่กลับใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ คอกว้างๆ แค่ชายเสื้อก็ปิดขาเกือบหมดแล้ว แต่มันติดที่คอกว้างแล้วไหล่มันตก...
ไหล่ยองแจน่ะ ขาวจะตายไป
“พี่ยงกุกจะทำงานในห้องรึเปล่าครับ?” เสียงเจื้อยแจ้วถามทันทีที่ยงกุกเดินเข้าไปในห้องนอน
“เปล่านี่ งานพี่เสร็จหมดแล้ว”
“ไฟมันดับอ่ะครับ ติดแต่โคมไฟที่หัวเตียง”
“อือๆ พอดีแหละ พี่ว่าจะอาบน้ำแล้วนอนเลย เหนื่อยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตามช่างไฟมาดูแล้วกัน”
“หรอ..ครับ” เห็นยองแจเกาะขอบประตูช้อนตามองอย่างอ้อนๆ จึงเดินไปลูบหัวเบาๆ
“เป็นอะไร?”
“เปล่าครับ... พี่ทำงานหนักมากเลยนี่...”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็ว่างแล้วล่ะ อยากไปไหนไหม?”
“อือ... ไม่รู้สิครับ”
“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
“อื้อ”
อาบน้ำเสร็จก็เกือบจะสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว ยองแจยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ยงกุกก็ได้เดินเข้าห้องนอนไปเตรียมนอน ก่อนจะได้ยินเสียงปิดทีวีแล้วคนที่นั่งดูทีวีก็ค่อยๆ เดินตามมา
“ง่วงแล้วหรอ?”
“อื้อ...”
“พี่ว่าจะอ่านหนังสือแป๊บนึง”
“ครับ” ว่าแล้วก็พิงหัวเตียงหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ถึงแสงจะไม่สว่างเท่าไฟหลักของห้องแต่แสงจากโคมไฟที่หัวเตียงก็พอจะอ่านหนังสือได้อยู่ มองยองแจที่เริ่มซุกหน้าลงไปกับหมอนข้างๆ ตัวแล้วยิ้มบางๆ ออกมาก่อนจะบีบนวดต้นคอและหัวไหล่เบาๆ
“ปวดไหล่หรอครับ?”
“นิดหน่อยน่ะ ปวดคอมากกว่า”
“นวดให้ไหม”
ถึงแสงจะพออ่านหนังสือได้แต่ก็ใช่ว่าจะเห็นสีหน้าของคนที่นอนอยู่ข้างๆชัดเจน แต่ก็พอจะเดาได้ว่าประหม่าอยู่ไม่น้อย
“เอาสิ”
ยองแจกัดปากอย่างชั่งใจนิดๆ แล้วลุกขึ้นจับที่ไหล่อีกคนเบาๆ แล้วเริ่มบีบคลึงที่หัวไหล่และหลังคอช้าๆ
“ช่วงนี้พี่ทำงานหนักมากเลยนี่ครับ”
“ก็นิดหน่อย เดี๋ยววันจันทร์ก็คงได้งานมาอีก”
“ก็อยากให้พี่พักบ่อยๆ”
“วันนี้ยองแจก็เหนื่อยมาทั้งวันไม่ใช่หรอครับ เก็บห้องเองด้วย” จับมือคนที่นวดอยู่เอาไว้ ยองแจนิ่งก่อนจะใช้คางเกยไหล่ยงกุกเอาไว้ แล้วหันมองหน้า
“ยังนวดไม่เสร็จเลยนะ..... เพิ่งเคยนวดให้คนอื่นครั้งแรก... ถ้าไม่ดีก็ขอโทษนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก..” พูดก่อนจะกดจูบเบาๆ ที่มือของยองแจ ค่อยๆ ไล่ไปทีละนิ้วจนมาถึงข้อมือ แล้วดึงให้คนที่นั่งอยู่ข้างหลังมานั่งลงที่ตัก
“ยองแจเด็กดี...” เด็กดีได้แต่ก้มหน้าก่อนจะถูกมือสวยของพี่ยงกุกเชยคางขึ้นมาให้สบตากันก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากพร้อมกับดันคนตัวเล็กให้ลงไปนอนจมอยู่บนเตียง ค่อยๆ เกลี่ยผมที่ปรกอยู่บนหน้าออกแล้วจูบเบาๆ ที่หน้าผาก จูบเปลือกตา จูบสองแก้ม ก่อนจะมาจบที่ริมฝีปาก
“ไม่เป็นไรนะครับเด็กดี...”
.
.
.
“ที่เหลือพี่ทำต่อเองนะ”
.
.
.
“หรือถ้าเขิน... ก็ปิดไฟสิ”
-----
Fin
อ่าส์ ฟิคสนองความฟิน.....ส่วนตัว...ถ้าค้างก็ไปฟัง bodynsoul เพื่อนำไปจิ้นและฟินต่อได้จ้า ถถถถถถถถถถถถถถ
ความคิดเห็น