คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : DEK-WAT 7
DEK WAT
7
ตอนนี้อูจีโฮนั่งอยู่บนรถเมล์โดยมีเพื่อนของเฮียยงกุกนั่งอยู่ข้างๆ
“ลงไหนอ่ะ” ถามไว้ จะได้ส่งถูก
“แล้วจีโฮจะไปไหนอ่ะ ?”
“หือ? ไปวัดดาวเหนืออ่ะ นี่สรุปลงไหน!” ถามด้วยท่าทางติดจะเซ็งนิดๆ คนตรงหน้าก็น่ารักดีหรอก แต่เขาไม่ชอบเว้ย.. อูจีโฮไม่ใช่คนที่ถูกกับใครง่ายๆ หรอกนะเว้ย...
“ก็... ลงด้วยนั่นแหละ.. ทำไมต้องตะคอกด้วยอ่ะ ไม่ชอบเราหรอ? ขอโทษนะ...” พูดด้วยท่าทางติดจะซึมลงนิด ๆ จีโฮสะบัดหน้าหนีคนตรงหน้า
“เออ” ตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ และรถก็จอดลงครู่หนึ่งและมีคนขึ้นมาบนรถ...
อู๋ฟานกับพวกของมัน คนที่เขาไปมีเรื่องด้วยเมื่อวันก่อนและแผลเพิ่งหาย....
“เฮ้ย เฮียคริส ดูดิ เราเจอใคร” ใครซักคนที่ตัวดำๆ พอๆ กับแดฮยอนพูดพลางมองมาที่จีโฮ จีโฮส่งสายตากวนตีนกลับไปให้
“อ๋อ ไอ้ขี้ป๊อดที่พอโดนตีนนิดๆ หน่อยๆ ก็ทำเป็นฟ้องลูกพี่มันใช่ป่ะ” แล้วทั้งหมดก็พร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง
“พวกหมาหมู่ตั้งแต่ทีแรกน่ะ หุบปากไปเหอะว่ะ” จีโฮหันไปมองพวกอู๋ฟานด้วยสีหน้าที่บอกถึงความหงุดหงิด
“เฮ้ ? นาย ดูตัวเองด้วยนะทำมาเป็นปากเก่ง มีตัวคนเดียวแท้ ๆ” คนในแก๊งคนหนึ่งชื่อลู่หาญมาเฉดหัวจีโฮเบา ๆ
“เพราะกูรู้ว่าพวกมึงจะหมาหมู่ไง ยังไงกูก็ไม่สนอยู่แล้ว” กอดอกทำไมสนใจ และพวกของอู๋ฟานก็นั่งอยู่ตรงข้ามกับจีโฮ
ฮิมชานที่นั่งอยู่ข้างๆ จีโฮถึงกับตัวสั่นหงึก.. เขาไม่ค่อยได้เจอกับพวกนักเลงแบบนี้เท่าไหร่หรอก... ดูท่าทางโหด ๆ ยังไงไม่รู้ น่ากลัว..
“นี่.. ชื่อไรอ่ะ น่ารักจัง มานั่งตรงนี้มั้ย ? อย่าไปนั่งกับพวกหมาขี้ฟ้องเลย” ฮิมชานโดนสะกิดโดยพวกของอู๋ฟานคนหนึ่ง
“เราชื่อชานยอลนะ ชื่ออะไรหรอ” ชานยอลยิ้มกว้าง ฮิมชานไม่กล้าตอบ เหล่มองจีโฮนิดๆ เป็นเชิงขอความช่วยเหลือ
“นี่เพื่อนเฮีย มึงอย่ายุ่ง”
“โห่ ไรอ่ะ พวกของไอ้ขี้ป๊อดหรอวะ... อย่าไปอยู่กับไอ้พวกนี้เลย มาอยู่กับผมดีกว่า” ฮิมชานเขยิบตัวหนี แล้วส่ายหน้าเร็วๆ
“เขาไม่อยากยุ่งมึงก็ไม่ต้องยุ่งดิวะ !” จีโฮตวาดพร้อมกับจิกตารี ๆ ของตัวเองไปทางชานยอล
“รึมึงจะเอา” ชานนยอลลุกขึ้นมาเต็มความสูง
“กูไม่ซีอยู่แล้วว่ะ...”
บังยงกุกยืนมึนอยู่หน้าท่ารถเมล์ซักพักก่อนจะออกเดินแล้ววิ่งไป.. ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะวิ่งตามไปแทนที่จะรอรถเมล์คันอื่นแล้วค่อยตามไปทีหลัง...
เขาไม่ไว้ใจไอ้จีโฮ
ไอ้จีโฮแม่งปากหมา..
เดี๋ยวหาเรื่องให้นางฟ้าเขาอีก
ยงกุกรู้ว่ารถสองแถวจะต้องจอดตรงไหนบ้าง เขาจึงต้องวิ่งตามรถไปให้ทัน และดูเหมือนว่างานนี้เขาจะกะความยาวของการก้าวของขาพลาดไปนิด เขาเห็นรถเมล์คันนั้น อยู่ไม่ไกล และมันกำลังจะออกไป
ที่สำคัญเขาเห็น..
พวกของอู๋ฟาน !?
เร่งเกียร์ของเท้า จากเกียร์ธรรมดาเป็นเกียร์หมาโดนไล่และภาวนาว่าให้รถสองแถวคันนั้นติดไฟแดงซัก 20 นาที (?) แต่แน่ล่ะ ไม่มีทางติดได้ขนาดนั้นแน่ รถไม่เคยติดขนาดนั้น แค่สิบวินี่ก็หรูแล้ว
แต่ช่างเถอะตอนนี้เขาใกล้ถึงรถแล้ว
ยงกุกโดดขึ้นรถอย่างคล่องแคล่ว ทั้งรถหันมามองอย่างสนใจ
เพราะเกิดเสียง ‘โครม’ เบา ๆ (?) จากเหล็กเก่าๆ ของรถเมล์ ธรรมดาๆ คนขับหันมาจากหน้าต่างส่งสายตาเป็นเชิงด่าแล้วขับรถต่อ
ก่อนอู๋ฟานจะหันมาแสยะยิ้มให้
“มาแล้วหรอ ไอ้ตุ๊ดติดตุ๊กตา”
“ว่าแต่คนอื่นตัวเองก็ไม่มองตัวเองเลยว่ะ”
แน่นอนว่าในมือของอู๋ฟานมีหมีตัวเล็กอยู่
“มะ.. ไม่ใช่ของกูเว้ย !!!!!!”
“อย่าเสียงดัง... หัดมีมารยาทซะบ้าง” หันตาคม ๆ ไปมองอู๋ฟานแล้วนั่งคั่นกลางระหว่างจีโฮและฮิมชาน พอยงกุกนั่งปุ๊บ ฮิมชานก็กอดแขนยงกุกไว้เสียแน่น
“เป็นอะไรรึเปล่า” ยงกุกถาม ฮิมชานส่ายหน้าทนคำตอบ ยงกุกจึงหันมาจิกตาใส่พวกอู๋ฟานแทน
ก็... ก็ไม่รู้สินะ.. เขาไม่ชอบพวกอู๋ฟานเท่าไหร่ ก็แน่ล่ะ เราไม่ถูกกันมาตั้งนานแล้ว ยิ่งมาเรียนด้วยกันในโรงเรียนเดียวกัน...
อื้อหือเจอหน้ากัน ทำหน้าอย่างกับเจอก้อนขี้....
แถมยังหาเรื่องตีกันให้เละยิ่งกว่ากอนขี้ได้ตลอดเวลา...
แล้วบังยงกุกคนนี้ก็กลับวัดมาโดนหลวงตาตีได้ตลอดเวลา....
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว...
บังยงกุกคนนั้นได้ถูกทิ้งไปกับส้วมวัดแล้ว...
“โห.. อะไร มาถึงก็ทำตัวป๊อดเลยว่ะ น่าขำ..” อูฟานพูดพลางหันไปขำกับพวกของมัน
จีโฮดูท่าทางโมโหจนยงกุกต้องเหยียบเท้าเพื่อระงับอารมณ์ความโกรธของจีโฮเอาไว้
“มึง กูไม่ได้อย่างมีเรื่อง” บอกลูกน้องคนสนิทอีกคนแล้วนั่งนิ่ง ๆ ปล่อยให้ฮิมชานเกาะแขนไปอย่างนั้น..
.
.
เอาเข้าจริงคือเขินมาก....
รถเคลื่อนตัวออกไปจนเกือบถึงวัดดาวเหนือ... พวกอู๋ฟานยังไม่ลงจากรถ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่ดูเหมือนทั้งแก๊งจะพร้อมใจกันลงที่นี่...
ยงกุกสะกิดฮิมชานให้ลงไปพร้อมกันโดยไม่สนใจใอ้กลุ่มก้อนที่ลงมาพร้อมกัน..
และอนิจจา...
ยงกุกเสือกไปเหยียบเท้าของ ลู่หาญ หนึ่งในแก๊งของอู๋ฟาน....
“มึงเหยียบตีนกู...”
สาบานได้ว่า ยงกุกเหยียบเท้าลู่หาญ ไม่ได้เหยียบตีน..
“โทด..” ยักไหล่ไม่สนใจแล้วยื่นเงินให้กับคุณลุงคนขับรถ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป
แตะข้อมือฮิมชานให้เดินตามมาด้วยกัน เพื่อเดินทางไปยังวัด
พลั่ก !!!
แรงจากอะไรสักอย่างชนเข้าที่กลางหลังของยงกุก...
เท้าของใครซักคน
“มึงเห็นมั้ยว่ารองเท้ากูเปื้อน !!!”
ลู่หาญพูด... ดูท่าทางว่าคนที่ใช้เท้าถีบมากลางหลังของยงกุกจะเป็นคน ๆ นี้นะ...
และยงกุกก็ก้มลงไปมองรองเท้าของลู่หาญ...
.
.
.
.
มันก็เปื้อนอยู่แล้ว.....
“กลับบ้านไปมึงก็ซักแล้วกัน”
“กวนตีน !!!” ตะโกนลั่นพลางเตะที่ขาของยงกุก จนยงกุกล้มลงไปนั่งกับพื้น
“ทำอะไรเฮีย !!!” จีโฮที่ดูท่าทางจะเดือดปุด ๆ ทำท่าจะท้าไฟว์กับลู่หาญ
“ทำไม !!!”
“จีโฮไม่ต้อง.. กูไม่อยากมีเรื่อง เดี๋ยวหลวงตารู้อีก ไม่อยากมีปัญหา”
“แต่เฮีย.....”
“กูจะกลับวัด มึงมีอะไรก็ว่ามา...”
“เหอะ.... มึงเหยียบตีนก็มึงก็เช็ดดิ” ลู่หาญพูด และพวกของอู๋ฟานก็เพิ่งเดินตามมาสมทบและมองยงกุกด้วยท่าทางสมเพศนิดๆ
“เช็ด?”
“เลีย...” ยงกุกคิ้วกระตุก...
บ้าป่ะ?
ดูการ์ตูนมากไปป่ะ
รึดูละครช่อง ** หลังข่าวมากไปป่ะ???
“ขำป่ะ”
“ไม่ขำ !” ลู่หาญเตะเข้าที่สีข้างยงกุก
“เฮีย”
“จีโฮไม่ต้อง” ยงกุกลุกขึ้นห้ามจีโฮอีกครั้ง สองมือปัดก้นที่เลอะฝุ่นเบา ๆ
“กูอยากจบ กูไม่อยากมีปัญหา... เอาไงก็ว่ามา.. แต่ก็ไม่ยอมลดศักดิ์ศรีตัวเองแน่ๆ”
“งั้นขอคนนั้นได้ป่ะ” ไอ้หนุ่มหน้าคล้ายคนบ้า (?) ที่จ้องฮิมชานมาตั้งแต่อยู่บนรถพูดพลางชี้ไปที่ฮิมชานที่ดูเหรอหราอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
“ไม่ได้” ยงกุกกดเสียงเข้ม
“โห... ไรอ่ะ... ออกจะน่ารักแท้ รึมึงเป็นหมาหรอ หวงก้างอ่ะ” ไอ้บ้าคนเดิมเดินมาผลักยงกุกแล้วเดินไปหาฮิมชาน
แขนของฮิมชานถูกกระชากอย่างแรง
“โอ้ย”
“เฮ้ย มึงทำไร” แล้วยงกุกก็ตามไปผลักผู้ชายคนนั้นให้ออกจากฮิมชานบ้าง
แก๊งของอู๋ฟานเข้ามาล้อมยงกุก
“โห่... แก๊งวัดดาวเหนือก็กาก ๆ นี่หว่า มึงกลัวก็พูดมาเหอะยงกุก..” ใครซักคนพูดพลางฟัวเราะเยาะเขา..
หงุดหงิด...
ถ้าเป็นเมื่อก่อนยงกุกคงจะซัดหน้าไอ้คนที่ล้อมอยู่นี่ทีละคนให้หายหงุดหงิด
แต่เขาสัญญากับตัวเองไว้แล้ว
เขาจะโยนไอ้บังยงกุกที่เคยเละแบบก้อนขี้ลงส้วมแล้ว...
เขาจะไม่ทำให้หลวงตาผิดหวัง...
เขาจะไม่ทำตัวมีปัญหา...
และอีกอย่าง..
เขาไม่อยากให้ของในมือมันเสียหายไปมากกว่านี้ด้วย...
ไม่รู้ว่าไอ้ตัวรอบกายเขานี่ไปหมั่นอะไรเขานักหนา....
ทำไมต้องเอาตีนมารุมเขาด้วยวะ....
ไม่อยากทำตัวเป็นพระเอกเลยนะบอกตรงๆ ...
เหมือนได้ยินเสียงใครไล่หมา ?
แล้วก็ได้ยินเสียงสุดท้าย...
“ยงกุก !!!”
เสียงฮิมชานใช่มั้ย ?
ไม่ ไม่.. บังยงกุก... นี่ไม่ใช่ละครช่อง ** นะ
--
ยอมรับว่าช้ามากกกกกกกกกกกกกกก
เพิ่งได้แตะคอม... แบบ แล้วทำงานทั้งวัน O<-<
เดี๋ยวคือต้องไปเข้าค่ายอีก o<------------<
ตอนนี้อาจจะมาแบบเมา ๆ มึนๆ นะคะ เพราะกว่าจะได้แต่งนี่ก็ดึกแล้ว ฮืออออออออ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ รักที่สุดเลย 
ความคิดเห็น