ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    DEK-WAT The Series [B.A.P & Friend]

    ลำดับตอนที่ #5 : DEK-WAT 5

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 95
      0
      28 ก.ย. 56

    DEK WAT

    5

     

     

                #แดแจบ้างไรบ้าง...

     

    มาพรุ่งนี้ ก็สมัครไม่ทันหรอก...

    -ยู ยองแจได้กล่าวไว้...

     

    ตอนแรกก็.. ไม่ได้เชื่อหรอกนะ...

     

    แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะ...

     

    คือ... มันโครตวุ่นวายกับการสมัครมาก แค่มาซื้อใบสมัครก็วุ่นวายโครตๆ แถมโดนอาจารย์ที่รับซื้อใบสมัครถามโน่นนี่นั่นระเอียดยิบจนหัวตื้อไปนิดหน่อย ไม่พอแค่นั่น ยังเดินไปตรงนี้ตรงนั้นจนมึน...

     

    แต่สุดท้ายมันก็เสร็จนะ....

     

    คือถ้ามาพรุ่งนี้ กับมาวันนี้มันต่างกันตรงไหน..

     

    ถ้าพรุ่งนี้แดฮยอนมาเองรับรองมึนตื้บ ยืนเอ๋ออยู่หน้าอาคาร... แต่พอดีว่า.. วันนี้ยองแจพามาไง.. มันเลยตื้บ.. แต่มีคนคอยบอกโน่นนี่นั่น มันเลยเสร็จ.. ก็ต้อง.. ขอบคุณอ่ะนะ..

     

    “ขอบคุณนะ”

     

    “อะไร ?”

     

    “ที่พามาสมัคร อุตส่าห์ไปยืมรถเครื่องแม่มาให้เรา”

     

    “.....” ยองแจหลบตา “ก็... ก็.. ก็ไม่เท่าไหร่.. งั้นรอบนี้ขับกลับด้วยนะ !” ว่าพลางโยนกุญแจมอเตอร์ไซด์ให้แดฮยอนไปถือไว้

     

    “โอเค แวะไหนก่อนป่ะ?”

     

    “ไม่อ่ะ.. กลับบ้านเลย... เออ..”

     

    “อะไร?”

     

    “เรามีแนวข้อสอบอยู่อ่ะ.. เอาไปอ่านป่ะ ไปเรียนพิเศษมา”

     

    “เฮ้ย? ให้ยืมอ่อ? เอาๆ”

     

    “อือ งั้นไปบ้านนั่นแหละ” ยองแจพยักหน้า แล้วแดฮยอนก็เดินนำไป

     

    “ว่าแต่รถจอดไหนวะ?”

     

    “ไอ้บ้า อยู่หน้าโรงเรียนโน่นตรงคอกจอด” ว่าพลางชี้ไปยังคอกรถที่อยู่หน้าโรงเรียน

     

    “อ๋อ.. โทษทีๆ โครตมึนเลยว่ะ”

     

    “ก็อยู่แล้วล่ะ ตอนมาเองนี่ก็มึนเหมือนกัน เดินมั่วไปหมด”

     

    “อือ ถ้าไม่ได้แกคงแย่ว่ะ ขอบคุณอีกทีนะ” พูดขอบคุณแล้วหันมายิ้มกว้างให้

     

    ป้าบ !!!

     

    ละ.. ! แล้วทำไมต้องตีอ่ะ !!!

     

    “พูดทีเดียวก็รู้แล้วเว้ย !” แล้วก็เดินนำลิ่ว ๆ

     

    แดฮยอนยืนเอ๋ออยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเดินตามไป เมื่อเจอรถก็ทำหน้าที่ขับรถกลับบ้าน ซึ่งตลอดทางกลับบ้าน ตลอดทางกลับบ้าน เป็นตลอดทางที่เงียบมาก...

     

    ทั้งๆ ที่ตอนมา.. นี่เถียงกันจนจะตายจนตอนติดไฟแดง คนที่จอดอยู่ข้างๆ ต้องหันมามอง..

     

     

     

     

     

     

     

     

    “เอ้า” ยองแจยื่นปึกชีทปึกใหญ่ให้แดฮยอนที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

     

    “อือ.. ขอบใจมาก...” ว่าแล้วก็หยิบชีทที่อีกคนเพิ่งยื่นให้มายืนอ่านผ่านๆ และ..

     

    “เชี่ยไรวะเนี่ย ไม่เห็นเข้าใจเลย”

     

    ยองแจถอนหายใจพลางเบะปาก... ก่อนจะหยิบดินสอแถวๆ นั่นมาจิ้มบนชีท

     

    “นั่งก่อน เดี๋ยวอธิบายให้ฟัง... อันนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไหร่”

     

    แดฮยอนทำหน้ามึนๆ ก่อนจะนั่งลงตามคำสั่ง

     

    “ตั้งใจฟังนะเว้ย !!!

     

    “เออ” พยักหน้าเข้าใจแล้วก้มหน้ามองตามชีท

     

    แดฮยอนฟังยองแจพูดโน่นี่นั่น อยู่ซักพักหนึ่ง พยักหน้าเมื่อเข้าใจ และถามเมื่อไม่เข้าใจ ส่วนยองแจก็อธิบายให้เข้าใจง่ายที่สุด

     

    “เก่งพอๆ กับคุณหนูเลยว่ะ ! สอนรู้เรื่องด้วย”

     

    ชะงักนิดหน่อย ก่อนจะยืดขึ้น

     

    “ของมันแน่อยู่แล้ว” ยิ้มให้คนที่ชม

     

    “เออ ยองแจ”

     

    “ห๊ะ?”

     

    “ทำไมวันนี้แกใจดีจังวะ.?”

     

    ยองแจชะงักอีกรอบ แล้วหลบตาแดฮยอน

     

    “หือ.. ทำไมต้องหลบตากันด้วยอ่ะ.. ชอบเราอ่ะดิ๊” คนถามล้อนิด ๆ แล้วยิ้มจนหน้าบาน

     

    “บ้า.. ใครจะชอบคนอย่างแก.. แค่สงสารเหอะ”

     

    “ปากแข็งจัง.. ยองแจอา..หึหึหึหึ”

     

    “ไม่ต้องมาหัวเราะโรคจิตเลยนะเว้ยยยยยย”

     

    ป้าบ !

     

    คือ.. แล้วก็ต้องรุนแรงตลอด

     

    “ครับ ๆ อย่ารุนแรงดิ ว่าแต่แกมาติวให้หมดเลยได้ป่ะ?”

     

    “หือ???”

     

    “ก็ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ไง ติวให้หน่อย ก็ไปสอบด้วยกัน ได้ทวนความรู้หน่อยๆ ด้วยไง อีกอย่าง ไม่อยากกวนคุณหนูกับเฮีย... ดูท่าเฮียจะปิ๊งคุณหนูเข้าแล้วสิ”

     

    “หรอ?...”

     

    “ทำไม รึแกชอบเฮีย ?”

     

    “บ้า ไม่ใช่ซะหน่อย อย่าคิดไปเองดิวะ” ว่าแล้วก็ยกชีทขึ้นตีหัวแดฮยอนแล้วเบ้หน้า

     

    “ฮ่าๆๆๆๆ ก็นึกว่าใช่”

     

    “เออ แดอยอน”

     

    “ห๊ะ อะไร” เดี๋ยวทำหน้าโมโห เดี๋ยวทำหน้านิ่ง ทำไมเปลี่ยนอารมณ์ไวจังวะ...

     

    “ทำไมดูตั้งใจจังอ่ะ”

     

    “สอบอ่ะหรอ?”

     

    “อื้อ...”

     

    “ก็... หลวงตาท่านบอกว่า ถ้ายังทำตัวเกเรแบบนี้จะให้หาตังเรียนเองอ่ะดิ...”

     

    “...”

     

    “แล้วทีนี้... ก็มาคิดว่า อยากทำอะไรให้หลวงตาภูมิใจบ้าง... ให้หลวงตาไม่ผิดหวังที่เลี้ยงพวกเรามา ก็เลยกะว่าจะตั้งใจสอบให้ติดแล้วก็ทำงานไปด้วย หาเงินไปด้วยอะไรอย่างงี้”

     

    “หรอ...”

     

    “อือ.. ทำไม”

     

    “สู้ ๆ แล้วกัน”

     

     

     

     

     

    จองแดฮยอนเดินกลับวัดด้วยท่าทางมึนๆ เล็กๆ เข้าเก็บบัตรเข้าสอบ บัตรประจำตัวสอบอะไรทั้งหลายไว้อย่างดี เพื่อกลับมาทำวัตรเย็น ลงไปนั่งข้างเฮียของเขาที่ดูจากอาการแล้ว สภาพไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าไหร่

     

    เขาไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เฮียเขาเป็นอะไร.. แต่ตอนนี้แดฮยอนรู้สึกแปลกๆ..

     

    ยองแจแปลกๆ

     

    มาแปลกโครตๆ...

     

    อยู่ๆ ก็ใจดีพาไปสมัครสอบ ยื่นชีทให้ แถมติวให้ด้วย... คือรู้สึกแปลกๆ.. ไม่รู้สิ..ปกติเจอกันก็ตีกันตลอด แซวใส่ตลอด จะพูดดีๆ ด้วยก็แค่ตอนยืมสมุดการบ้านมันมาลอกนี่แหละ มันก็แค่นั้น.. เลยรู้สึกแปลก ๆ

     

    แล้วก็... อยู่ๆ ก็มาไล่เขากลับ...

     

    คือ...

     

    เหมือนจะเห็นว่าเขิน....

     

    แล้วคิดไปเองรึเปล่า..

     

    ยองแจเขินแล้วน่ารักชะมัด..

     

     

    ไม่ๆ ...นี่สวดมนตร์อยู่นะครับ จิตใจต้องสงบนิ่ง ขอเวลาแป๊บนึง

     

     

    --

     

    น้องแจ น่ารักป่ะ -//////////////////////-

    แดแจบ้างอะไรบ้าง เราชอบบบบ คิคิคิคิ

    พรุ่งนี้เราไปเข้าค่ายนะ T v T ถ้าเห็นมาอัพต่อวันนี้แสดงว่าเราจัดของเสร็จแล้ว ถ้าไม่แสดงว่าเราสลบไปแล้ว ฮี่ๆ ขอโทษที่ตอนนี้มันสั้นนะ ฮือออออออออออ ง่วง แล้วอยากให้เป็นแดแจพาร์ทล้วน ฮ่าๆๆๆ

    ใครรอคุณหนูกับเฮียก็แป๊บนึงน้า กลับมาจากค่ายก็วันจันทร์ >_____<
    ปล. ขอบคุณสำหรับคนที่เม้นท์ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆ เลยนะคะ ชอบมาก ชอบเม้นท์ยาวๆ แค่สั้นๆ เราก็ปริ่มแล้วค่ะ เจอยาวๆ นี่น้ำตาแทบร่วง ขอบคุณนะคะ โป้งชี้ก้อย -/////////////////////////-

    #เด็กวัดเดอะซีรีส์ @weakwob

    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×