คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อนุบาล sts ๓ ; นิทาน 100%
คาบพละของอนุบาลสอง นักเรียนทั้งห้องหนึ่งและห้องสองจะออกมาเล่นพละพร้อม ๆ กัน เด็ก ๆ สามสิบกว่าคนกับคุณครูสองคน อาจจะดูปวดหัว แต่เด็กพวกนี้กลับทำตัวน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ ^^
คาบพละเป็นทุกอย่างที่นักเรียนชอบ... แต่มีเด็กอีกคนที่ต่างออกไป... วันนี้มีเรียน ‘ฟุตบอล’ สำหรับผู้ชาย และมีกระโดดยางสำหรับเด็กหญิง ณ จุดนี้ ลี จองมินอยากใส่กระโปรงแล้ววิ่งไปกระโดดยางกับนักเรียนหญิงแทนการเตะบอลอย่างแรง...... จองมินเกลียดฟุตบอล.....
“จองมินเป็นโกลล์นะ ^^” ครูโซยูพูดเชียร์.... จองมินหน้าซีดสนิท ให้เป็นโกลล์หรอ ไม่เอา ไม่ เด็ด ขาด !!!
“แต่...”
“จองมินคนเก่งของครู สู้ ๆ นะคะ” ครูโซยูเชียร์ จองมินปาดเหงื่อทั้งที่ไม่ร้อน หน้าซีดทั้ง ๆ ที่สบายดี... ตอนนี้เพื่อน ๆ ในสนามบอลเล็ก ๆ กำลังเลี้ยงลูกบอลพลาสติกเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ.... และเผอิญว่า.. คนที่เลี้ยงบอลมา... ดันเป็น ชิม ฮยอนซอง... ซะด้วยสิ
จองมินยืนเอ๋อเมื่อเห็นหน้าฮยอนซอง ฮยอนซองยิ้มบาง ๆ ให้จองมิน ก่อนจะเตะบอลให้เข้าโกลล์... โชคดี... ลูกบอลไม่ได้เข้าโกลล์ทำให้นักเรียนห้อง สองทับสองไม่เสียคะแนน... แต่ลูกบอล.. ดันเข้าหน้าจองมินเต็ม ๆ เลยนี่สิ!
“ฮึ... ฮึ ฮึก.. ฮืออออ” ถึงจะเป็นการเตะบอลเข้าโกลล์เบา ๆ แบบเด็ก อนุบาล แต่เมื่อคนโดนเป็นเด็กอนุบาลแถมกลัวลูกฟุตบอลเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว...
การโดนบอลอัดหน้า...... ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลยสักนิด
“ฮึก ฮึก ฮือ ฮือ ๆๆๆ ง่า แง้ ๆๆๆๆ” โซยูและฮโยรินวิ่งมาดูนักเรียนตัวเล็กหัวยุ่ง พร้อมกับฮยอนซองที่เป็นคนเตะบอลใส่หน้าจองมิน
“ผมขอโทษ....” ฮยอนซองพูดด้วยน้ำเสียงที่ทั้งสุภาพ อ่อนโยน สำนึกผิด และอะไรต่าง ๆ อีกมากมาย.... จนคนที่ร้องไห้เผลอหยุดร้อง และมองหน้าคนพูดนิ่ง ๆ..... จนหน้าที่แดงเพราะโดนลูกบอล แดงขึ้นมากว่าเดิม.... จองมินต้องเป็นไข้แน่ ๆ เลย
“โอ๊ะ ดงฮยอนมานี่เร็ว” ฮโยรินเรียกน้องชายของเพื่อนร่วมงานที่มาช่วยเพื่อนของตัวเองดูเด็ก
“ขอโทษครับ ไม่ว่างแฮะ ๆ ^^” ดงฮยอนพูดแล้ววิ่งปรู๊ดไปทันที
“เอาไงดีเนี่ย ? จองมินไม่ชอบฟุตบอลใช่มั้ย ?” จองมินส่ายหัวให้คำถามของโซยู
“งั้น ไปนั่งพักดีมั้ย ตรงร่มไม้นั่นน่ะ” จองมินพยักหน้า
“เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนจองมินเอง... ผมไม่เล่นแล้วเดี๋ยวเผลอเตะบอลใส่ใครอีก” ฮยอนซองพูด
“เอางั้นนะฮยอนซอง งั้นอยู่เป็นเพื่อนจองมินนะ ครูไปคุมเพื่อน ๆ แล้ว” ฮยอนซองยิ้มรับให้กับคุณครู แล้วจูงมือจองมินไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ จองมินเดินตามไปเงียบ ๆ ทั้งที่หน้ากำลังจะระเบิดออกมาเป็นโกโก้ครั้นช์แล้ว
“ไม่เล่นบอลจะทำอะไรดีล่ะ ? คุณครูคงไม่ให้ขึ้นห้องแน่ ๆ”
“ไม่ร... ไม่รู้สิ” จองมินตอบตะกุก ตะกัก
“เป็นอะไรรึเปล่า หน้าแดง ๆ หรือที่ผมเตะไปมันเจ็บมากเลย ?”
“ไม่... ไม่เจ็บหรอก”
“อ่า... จองมินชอบอ่านหนังสือไหม ?”
“หนังสือหรอ จองมินอ่านไม่ออกหรอก.....”
“งั้นผมจะอ่านให้ฟังเอามั้ย?”
“ฮยอนซองอ่านหนังสืออกหรอ เก่งจังเลย !”
“ไม่หรอกครับ ^ ^ แป๊บนึงนะเดี๋ยวผมไปหยิบหนังสือมาให้” จองมินหันหน้ามองตามฮยอนซองที่วิ่งไปหยิบหนังสือนิทานภาพที่ตู้หน้าห้องมาก่อนจะวิ่งกลับมาที่โต๊ะม้าหินอย่างรวดเร็ว “มาแล้วครับ !” กลับมาพร้อมกับหนังสือนิทานภาพที่มีเจ้าหญิงแสนสวย และ คนตัวเตี้ย เอ.... หนึ่ง สอง .... สาม.. สี่...เจ็ด...แปด...สิบ! อา… ! มีสิบคน (จองมินคิด) *เด็กอนุบาลที่นับเลขไม่คล่องก็ประมาณนี้แล =_____=*
“เดี๋ยวผมอ่านให้ฟังนะ ^^”
“อ่านออกด้วยหรอ”
“ฟังคุณแม่เล่าน่ะครับ ^(++++)^” ฮยอนซองยิ้มกว้างแล้วเปิดหนังสือหน้าแรก.. “กาลครั้งหนึ่ง มีเจ้าหญิงแสนสวยที่ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในวัง (?)” พร้อมกับรูปแม่สาวผมสั้นยืนถือไม้กวาด “เธอกวาดใบไม้พร้อมกับคุยกับนกไปด้วย !” แล้วเปิดหน้าต่อไป....
“คนคุยกับนกได้ด้วยหรอ?!” จองมินถาม
“ได้สิครับ !!!” ฮยอนซองตอบอย่างมั่นใจ “คนนี้เป็นคุณแม่ครับ” แล้วชี้ไปที่แม่มดที่อยู่บนหอคอย
“แม่ของฮยอนซองหรอ?!”
“ไม่ใช่ครับ แม่ของคนนี้ต่างหาก” แล้วชี้ไปที่แม่สาวที่กำลังกวาดใบไม้ในหน้าแรก
“ผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไรน่ะ”
“.........” เงียบ... “จองมินคิดว่าชื่ออะไรล่ะครับ ?”
“..... ไม่รู้สิชื่ออะไรดี ?”
“ชื่อจองมินเอามั้ย?”
“หา !”
“คนนี้เป็นแม่ของจองมิน” แล้วชี้ไปที่แม่มด “แค่สมมุติน่ะครับ ฟังต่อมั้ย” พร้อมกับยิ้มหวานจนจองมินละลายและเพิ่งรู้สึกว่า ตอนนี้ตัวเองตัวติดกับฮยอนซองขนาดไหน -////////////////////////////////-!
“แล้วไงต่อ...ล่ะ?”
“แม่ของจองมินมองไปที่กระจกพูดได้”
“แล้วแม่ต้องมีชื่อด้วยสิ แม่ชื่ออะไรล่ะ !” จองมินถามตาแป๋ว
“จริงด้วยสิครับ ชื่ออะไรดีล่ะ?”
“ชื่อฮยอนซอง !” จองมินเอาคืน
“เห ชื่อครูโบราดีกว่า ?”
“ทำไมต้องครูโบราล่ะ”
“คุณครูฮโยรินใจดีนี่ครับ... ครูโบราดุที่สุดในโรงเรียนเลย”
*ฝั่งครูโบรา*
“ฮะ.. อัดชิ่ว! ใครนินทาอ่ะ - -?”
*______*
“แล้วทำไมไม่ชื่อฮยอนซองล่ะ ! ในเมื่อใช้ชื่อจองมินแล้วนี่ !!” จองมินเถียง
“ไม่เอาหรอกครับ... ผมจะเป็นคุณแม่ได้ยังไง ผมเป็นผู้ชายนะ”
“แต่จองมินก็... !”
“อีกอย่าง.....”
“?”
“ให้ชื่อผม... เป็นชื่อเจ้าชายดีกว่า ^^” จองมินอ้าปากค้างก่อนที่หน้าจะเริ่มแรงขึ้นมานิดหน่อย....
ก็..คุณแม่เคยบอกกับจองมินไว้ว่า.....
เจ้าหญิงต้องคู่กับเจ้าชาย... จองมิน ก็ต้องคู่กับฮยอนซองงั้นสิ ?
คย๊าาาา เขินนะ -/////////-
ในขณะที่ตอนนี้...
อนุบาลหนึ่งกำลังเล่นอยู่ในสนามเด็กเล่น
โจ กวังมินเด็กติดพี่ชายเลือกที่จะวิ่งฉิวเพื่อไปหาพี่ชายที่อยู่อีกห้องงหนึ่ง โดยหารู้ไม่ ตอนนี้ ยองมินกำลังจีบ(?) มินวูอยู่นะ !!!
“มีนูยา... ไปนั่งอันนั้นกันมั้ย ?” ยองมินพูดแล้วชี้ไปที่ชิงช้าอันเด็ก ๆสองอัน
“ไปสิ ^0^” ยองมินจับมือมินวูไปที่ชิงช้า
“ยองมินนนนนน มันไม่ไปอ่า !” มินวูโวยวาย ยองมินเลยลงจากชิงช้าอีกอัน
“งั้นเดี๋ยวผมดันให้เอามั้ย ?”
“เอาสิ เอาสิ เอา เอา” ยองมินยิ้มให้กับมินวูที่หันหน้ามายิ้มแป้นให้กับเขา ก่อนจะผลัก ชิงช้า เบา ๆ ให้ชิงช้าไปข้างหน้า เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ แต่ไม่เป็นอันตราย มินวูหัวเราะคิกคักเมื่อชิงช้าขึ้นไปสูง และลงต่ำ ส่วนยองมินก็มีความสุขกับการผลักหลังให้มินวูได้สนุกสนาน แค่นี้เจ้าเด็กที่ดูเจ้าชู้แต่เด็กก็สนุกแล้ว!
จนกระทั่ง...
ปึก...!
“โอ้ย..” เป็นความผิดพลาดทางเทคนิคเล็กน้อยทำให้ชิงช้าอันน้อยกระแทกกับตัวของยองมินเข้าให้ เด็กน้อยมินวูที่อยู่บนชิงช้าตกใจถึงขนาดลงมาจากชิงช้าแล้วมายองมิน และขณะที่ยองมินกำลังจะลุกขึ้นมาบอกมินวูว่า ไม่เป็นไร... มินวูก็ก้นจ้ำเบ้าซะก่อน... ไม่ใช่เพราะล้ม แต่เพราะโดนผลักต่างหาก
“กวังมิน !!!!!!”
“นายแกล้งพี่ฉัน !” กวังมินโวยวายเสียงดัง
“ฮึ... ฮึก... ฮึก.. ฮืออออออออ”
“กวังมิน... ทำไมต้องผลักมินวู”
“ก็มินวูทำยองมิ.......”
“ฉันทำของฉันเอง ทำไมต้องไปผลักมินวูด้วยฮะ !” กวังมินหงอ ก่อนจะก้มหน้างุน
“ก็...”
“ฮืออออออออออออออออออออออออออ”
“โอ๋... เป็นอะไรครับ มินวู” ดาซมเข้ามาหามินวูแล้วกอดปลอบเด็กน้อยที่นั่งร้องไห้อยู่
“กวังมิน ผลักผมอ่ะ T________T”
“กวังมินนิสัยไม่ดี !!! จะไม่คุยกับกวังมินแล้ว !” ยองมินตะโกนใส่หน้ากวังมิน.... แล้วเดินไปหามินวู... ส่วนกวังมินที่เพิ่งโดนพี่ชายว่า.. ก็เริ่มมีอาการ...
“ฮึ... ฮึก ฮือออออ ฮือ.... แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้” เอาล่ะสิ... กวังมินร้องไห้ซะแล้ว ครูโบราซึ้งเป็นครูประจำชั้น เมื่อเห็นลูกศิษย์ขี้แกล้ง ชอบแกล้งคนโน้นคนนี้จนร้องไห้ ต้องมาร้องไห้ซะเอง ก็ถึงกับยืนเอ๋อ..... ทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่วิ่งไปปลอบลูกศิษย์ตัวดีที่ร้องไห้อยู่
“โอ๋... กวังมินครับ.. ขอโทษมินวูก่อนเร็ว... ยองมินก็ปลอบน้องหน่อยสิครับ”
“ไม่ ! กวังมินนิสัยไม่ดี ยองมินไม่คุยด้วยแล้ว :(”
“งื้อ.. แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้” ครูโบรากุมขมับทันที ปวดสมองมากกกกกกก
ขณะที่ครูโบรากำลังเวียนเฮดอยู่นั่นเอง กวังมินก็วิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นทันที.... และเมื่อโบราจะตามไป... กลับกลายเป็นว่า...
“คุณครูบารา แอลโจตกม้าลื่นครับ !!!!”
ปวดหนักกว่าเดิมอีก =[ ]=!!!!
ในขณะนั้นเองน้องชายอันประเสริฐ(?) สุดก็เดินผ่านมา....
“ดงฮยอน... ฝากไปดูน้องกวังมินหน่อยนะ !” ดงฮยอนพยักหน้าแล้ววิ่งตามฝาแฝดคนน้องไป ส่วนโบราก็วิ่งไปดูแอลโจ
โบราทำกรรมเอาไว้บ้างเนี่ย !!!!!!!!!!
ฝ่ายดงฮยอนก็วิ่งหาเด็กตัวเล็กอีกคนหนึ่งพร้อมกับเกาหัว
“ไปไหนล่ะเนี่ย ?”
“ฮึก... ฮือ...” เสียงมาจากหลังโรงอาหาร?
ดงฮยอนเดินไปดูก็เจอเด็กที่กำลังกอดเข่าร้องไห้อยู่... ทั้ง ๆ ที่เมื่อวันก่อนยังค้อนวงใหญ่ใส่เขาอยู่เลย...
“นี่... กวังมิน!” ดงฮยอนเรียกเบา
“อย่ามายุ่ง ! T[ ]T” กวังมิน ถีบดิ้น ถีบดิ้น..(?)
“เฮ่ย ! เป็นอะไร ร้องไห้ใหญ่เลย?”
“พี่เค้าไม่รักแล้วอ่ะ T_______T”
“ได้ไงล่ะ ?”
“เพราะมินวู อ่ะ เพราะมินวู มินวูแกล้งพี่เค้า!”
“แล้วกวังมินก็เลยผลักมินวู”
“ใช่ ! เค้าไม่อยากให้พี่เจ็บหัว เค้าไม่ชอบ :(”
“อ่าว.... แล้วไปทำให้มินวูเจ็บตัวทำไมล่ะ ...”
“ก็บอกแล้วไง มินวูทำพี่เค้าเจ็บตัวก่อน !!!!”
“แล้วพี่เขาเจ็บไหมล่ะ?”
“ก็.......”
“ถามพี่เค้ารึยัง?”
“ยังอ่ะ......” กวังมินก้มหน้างุน..
“แล้วไปทำมินวูเนี่ยนะ ? นี่ไง พี่เค้าถึงได้ไม่รัก”
“ง่ะ... ง่ะ T___T”
“คิดก่อนสิจะทำอะไรอ่ะ ! ไปขอโทษทั้งยองมิน ทั้งมินวูเลย”
“ไม่ !!! เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดนะ !!!!”
“ผลักมินวู ถูกหรือไง?”
“เง้อ.....”
“ไปขอโทษ...!”
“กะ.... ก็ได้ T^T” ดงฮยอนยื่นมือไปปาดน้ำตาให้เด็กตัวเล็กที่กอดเข่าร้องไห้ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู...
“เดี๋ยวพี่เขาก็หายโกรธเชื่อสิ”
กวังมินพยักหน้าแล้วค่อย ๆ ลุกออกจากหลังโรงอาหาร โดยมีดงฮยอนเดินตามไป...
เห้อ... เหนื่อย =______=
------------------
เย่วววววว มาครบแล้ว ชอบกันมั้ยเอ่ย ? คึ!
วันนี้วันสงกรานต์.... ใครไปเล่นน้ำบ้าง? เดี๋ยวแก้วก็ไปแล้วจ้า !
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ :D
ปล. นิยายเรื่องนี้มันป่วงจริง ๆ นั่นแหละ 555 และก็... มีคำผิดก็ช่วยหาหน่อยนะ :)
ปล. เป็นเด็กอนุบาลแต่แก่แดดกันทุกคนเลยอ่า -3-"
ความคิดเห็น