คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [OS] Smoking : Shownu x Kihyun
Smoking,
Shownu x Kihyun
TheK21-12 aka PPPlus19
Talk : เป็นฟิคแปลงจากฟิคที่เราแต่งไว้ปีที่แล้วของอีกวงฮะ (._.) #เอามารียูส
ผม... เคยเกลียดบุหรี่...
จะว่าเกลียดก็ว่าได้นะ.. แค่ไม่ชอบ... ไม่ชอบนิดหน่อย ไม่ชอบคนสูบ ไม่ชอบกลิ่นเท่าไหร่...
ไม่ถึงกับเกลียดมาก...
แต่...
มันก็แค่อดีต... สำหรับผม.. มันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ในชีวิตประจำวัน... ไม่จำเป็นต้องมานั่งทำท่ารังเกียจคนสูบบุหรี่ซะมากมาย...
ก็ใช่..ชินไปแล้ว...
แกรก...
ทุกครั้งที่เปิดประตูห้องเข้ามา.. กลิ่นบุหรี่จางๆ ก็จะลอยเข้ามาเตะจมูก... ไม่ใช่กลิ่นที่เหม็นจนฉุน เป็นกลิ่นอ่อนๆ แต่ก็ไม่อ่อนจนเกินไป ที่พอเดาได้ไม่ยากว่า เจ้าของห้องอีกคน เพิ่งกลับมาถึงห้องได้ไม่นาน
วางกระเป๋าแล้วเดินไปที่ระเบียงข้างหลัง ประตูระเบียงเปิดอยู่ มีคนที่ยืนมองวิวจากระเบียงอยู่
“ทำไมวันนี้เพิ่งกลับ”
“รู้ด้วยหรอว่าเพิ่งกลับ”
“รู้สิ...” กีฮยอนตอบพลางยิ้มเล็ก ๆ “เครียดอะไรมารึเปล่าครับ”
“นิดหน่อย...” ซนฮยอนอูถอนหายใจก่อนจะยกบุหรี่ที่คีบอยู่ที่มือขวามาสูดเข้าไปก่อนจะปล่อยควันออกมา
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
“กีฮยอน...”
“ครับ..?”
“เดี๋ยวพี่ไปทำงานต่างจังหวัดสองอาทิตย์”
ถึงพี่ฮยอนอูจะดูเครียดๆ แต่คนที่รู้สึกเครียดกว่าคงไม่พ้นกีฮยอน.. ก็นั่นแหละ เขาเคยห่างจากพี่ฮยอนอูตั้งอาทิตย์ที่ไหน?
แล้วนี่ไปสองอาทิตย์??
“ไปวันไหนอ่ะ...”
“อีกสองวัน ยังเคลียร์งานตรงนี้ไม่เสร็จเลย เห้อ..” ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะอัดควันเข้าไปอีกรอบ กีฮยอนมองการกระทำนั้นนิ่งๆ
ก็... ตอนแรกนึกว่าเครียดเพราะเป็นห่วง..
แต่ช่างเถอะ..
“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าว” พยักหน้าตอบอย่างว่าง่าย..
วันนี้พี่ฮยอนอูพากีฮยอนไปกินข้าวและซื้อของมาตุนเอาไว้... ก็รู้.. รู้ว่ายู กีฮยอนน่ะ.. อยู่คนเดียวเดี๋ยวก็ไม่กินอะไร
“อยู่บ้านคนเดียว อย่าเอาแต่กินอาหารสำเร็จรูปล่ะ บางทีมันก็ไม่ดี ตรงข้ามคอนโดก็มีร้านข้าวอยู่”
“พี่ไปทำงาน ก็อย่าเอาแต่ทำงานแล้วไม่ได้กินอะไรเลยเหมือนกันนั่นแหละ” ย้อนคนเป็นพี่ก่อนจะถูกมืออุ่น ๆ ลูบหัวเบา ๆ
อบอุ่น...
อุ่นจนอธิบายไม่ถูก...
กลับมาที่ห้อง ก็เข้าสู่ วัฏจักรเดิมๆ ของคนบ้างาน พี่ฮยอนอูเดินเข้าไปในห้องทำงาน ปล่อยยู กีฮยอนให้นั่งดูทีวีอยู่คนเดียวจนเริ่มง่วง
พี่ฮยอนอูไม่ใช่คนบ้าที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำจนเกินไป เขารู้ว่าลิมิตตัวเองคืออะไร ถ้าง่วง ก็นอน ไม่ง่วงก็ทำต่อ เพราะงั้น ก็จะเห็นพี่ฮยอนอูแอบหลับอยู่บนโต๊ะทำงานบ่อย ๆ
กีฮยอนแง้มประตูห้องทำงานของซน ฮยอนอู พี่ฮยอนยอูยังทำงานอยู่
“ดื่มอะไรหน่อยไหมครับพี่?”
“ขอกาแฟดำแก้วนึงแล้วกัน อืม แล้วก็หยิบของหลังตู้เย็นมาให้ด้วยซองนึง” กีฮยอนพยักหน้าเดินไปที่ครัว ชงกาแฟให้อย่างใจเย็น แล้วหยิบ ‘ของ’ หลังตู้เย็นให้พี่ฮยอนอู
“งานเยอะมากเลยหรอ” ถามพลางยกกาแฟไปวางไว้ที่ชั้นข้างโต๊ะทำงาน เขาวางกาแฟบนโต๊ะทำงานไม่ได้... พี่ฮยอนอูเคยพลาดทำกาแฟหกใส่งานจนต้องทำใหม่แทบไม่ได้นอนมาแล้ว
“นิดหน่อย ต้องเสร็จก่อนไปด้วย”
“อย่าหักโหมมากแล้วกัน” วางซองบุหรี่ไว้ใกล้ๆ กับถ้วยกาแฟ สายตาพลันเห็นที่เขี่ยบุหรี่บนมุมโต๊ะทำงานของฮยอนอู...
เยอะมากเลย...
ไม่ใช่กลิ่นที่เจือจาง.....
วันนี้สูบไปเยอะขนาดไหนนะ
“ครับ..” ตอบคนน้องแล้วเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่จากซองใหม่มาจุดสูบ
“ทำไมสูบบุหรี่จัดล่ะ” ถามแล้วทรุดตัวลงไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ
“งานมันเยอะ” ปากก็ตอบไปคาบบุหรี่ไป มือก็ยังวุ่นอยู่กับการทำงาน
“มันดียังไง ให้ผมลองบ้างดิ”
“ลองไหมล่ะ ?” ถามพร้อมกับยื่นบุหรี่ที่เพิ่งจุดให้
“ไม่ห้ามหรอ”
“ก็จะได้รู้ไง”
“เป็นพี่ยังไงเนี่ย”
“เป็นพี่ที่ดีไง... ฮ่า ๆๆๆ ไปนอนได้แล้วไป” ไล่อีกคนไปนอน กีฮยอนเบะปากน้อยๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
เปิดประตูแง้มไว้ไม่ปิดเสียทีเดียว หน้าซุกเข้ากับหมอนข้างอันใหญ่
กลิ่นบุหรี่จาง ๆ ของพี่ฮยอนอูจากห้องข้างๆ ลอยมา
แปลกดี... ที่ได้กลิ่นนี้ แล้วยู กีฮยอนจะหลับฝันดี
“พี่ฮยอนอู ดื่มอะไรไหมครับ” เป็นอีกคืนที่ยูกีฮยอนต้องแง้มประตูห้องของฮยอนอู
“อ่าว....”
หลับคางาน...
หลับทั้งๆ ที่มือขวายังคีบบุหรี่อยู่...
“พี่ฮยอนอู” เรียกเบาๆ พร้อมกับเขย่าตัวคนที่หลับตาพริ้มอยู่ที่โต๊ะทำงาน “พี่ฮยอนอู !” เสียงดังขึ้นเล็กน้อยและเขย่าตัวแรงขึ้น ฮยอนอูขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
“กี่โมงแล้ว”
“จะห้าทุ่มแล้วครับ พี่หลับคางานเลย” ฮยอนอูพยักหน้ายกมือขึ้นลูบหน้าก่อนจะเริ่มเก็บงาน
“ไม่ทำต่อหรอครับ”
“งานนี้ไม่เร่ง งานที่เร่งจริงๆ เสร็จไปแล้ว”
“ครับ”
“เออ กีฮยอน..”
“หืม?”
“พรุ่งนี้พี่ไปแล้วนะ” กีฮยอนเบิกตาโพล่ง.. เพิ่งสังเกตว่ามีกระเป๋าเดินทางกางอยู่กลางห้อง
“..... ครับ”
“อืม”
“เก็บของเสร็จรึยังครับ ให้ผมช่วยไหม?”
“เสร็จแล้วล่ะ ดึกแล้ว นายไปนอนไป” พยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วกลับเข้าห้องนอน...
ยอมรับว่า... นอนไม่หลับ..
สองอาทิตย์เลยนะ...
ไม่เอาหรอก.... ไม่ชอบอยู่คนเดียว....
“อยู่คนเดียวได้มั้ย ?”
“ได้ครับ”
“อืม งั้นพี่ไปนะ” พยักหน้าสองทีแล้วมองตามคนที่จะไปทำงานต่างจังหวัดขับรถออกไป...
กีฮยอนนั่งนิ่งอยู่หน้าทีวี...
สิบสี่วัน จะอยู่ยังไงนะ...
คิดว่าไม่แย่.. ยูกีฮยอน พยายามคิดว่ามันไม่ได้แย่...
ตลอดเวลาที่พี่ฮยอนอูไม่อยู่ เขาก็ปกติดี ว่างๆ ก็ชวนมินฮยอกมาคุยเล่น ชวนมาเล่นที่ห้องบ้าง ไปห้องมินฮยอกกับพี่โฮซอกบ้าง...
ก็โอเค พี่ฮยอนอูไม่ได้บ้างานคนเดียวสินะ
บางวันก็ชวนกันออกไปหาอะไรกิน ฟังมินฮยอกบ่นงุ้งงิ้งเรื่องพี่โฮซอกบ้าง..
อย่างน้อยก็ไม่เหงาเท่าไหร่...
ผ่านมาเจ็ดวัน... หนึ่งอาทิตย์ ห้องดูโล่งทันที... พี่ฮยอนอูไม่อยู่...
เปิดประตูเข้ามา ถอดรองเท้าวางไว้ที่ชั้นอย่างเคยชิน วางกระเป๋าไว้ที่โซฟา..
แปลกดี...
ทั้งๆ ที่พี่ฮยอนอูไม่อยู่มาหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ แต่กีฮยอนกลับได้กลิ่นจางๆ ของบุหรี่ที่พี่ฮยอนอูจุดสูบบ่อยๆ
ก็ ไม่รู้ว่าเพราะเวลาเปิดประตูเข้ามาจะต้องได้กลิ่นจนชิน หรือเพราะกลิ่นยังติดอยู่ แต่มันเป็นอย่างนี้ตลอดทั้งอาทิตย์...
แต่.. มันก็ดี อย่างน้อยก็ทำให้กีฮยอนรู้สึกว่า พี่ฮยอนอูยังไม่หายไปไหน...
เดี๋ยวพี่เขาก็กลับ...
ก็แค่คิดถึง...
ทิ้งตัวลงไปบนเตียงนุ่มในห้องนอนของฮยอนอู...
กอดผ้าห่ม กอดหมอนข้าง กอดหมอนแล้วหลับตาสูดกลิ่นจาง ๆ ของพี่ชายที่ติดอยู่บนเตียง...
อืม... รู้สึกดีจัง....
คิดถึงจัง... คิดถึงพี่ฮยอนอูชะมัด...
แล้วก็... หลับ..
หลับจนไม่รู้ว่าใครเข้ามา..
หลับจนไม่รู้ว่าเจ้าของห้องกลับมาแล้ว...
หลับจนไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกจูบเบาๆ ที่หน้าผาก..
จูบที่แก้ม แก้มซ้าย แก้มขวา... จูบที่ปลายจมูก ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก...
จูบเบาๆ แบบไม่ล่วงล้ำเข้าไปมากมาย ก่อนจะดูดเม้มริมฝีปากเบา ๆ จนคนที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มท้วงติง เริ่มรู้สึกตัว
และตื่น...
ตื่น...
“มานอนบนเตียงพี่ได้ยังไง..”
เสียงทุ้มต่ำถามเบาๆ จนกีฮยอนที่ยังไม่ตื่นดีต้องหน้าแดง...
ผลักอกคนที่คร่อมตัวเขาอยู่เบาๆ
“ไม่คิดถึงพี่หรอ...”
“....”
คิดถึงสิ...
“หืม?”
พยักหน้าอาย ๆ
“ทำไมกลับมาแล้วล่ะ”
“จำผิด.. ไปอาทิตย์เดียว” พูดพร้อมกับยันตัวเองลุกขึ้น กีฮยอนลุกขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยท่าทางมึน ๆ
ฮยอนอูหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเหมือนปกติ
“สูบบุหรี่อีกแล้ว...”
“อืม.”
“เครียดอะไรรึเปล่าครับ..?”
“เปล่า.. ติดเฉย ๆ” ตอบแล้วนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ กีฮยอน
กีฮยอนเงียบ... นั่งคิดอะไรไปเรื่อย ๆ
“มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ..” นี่เป็นสิ่งที่เขารู้ดีมาตลอดที่อยู่กับซนฮยอนอู...
แต่ไม่เคยได้พูด ได้บ่นอะไร เพราะเชื่อว่าแต่ละครั้งมันมีเหตุผล...
“รู้...”
“แล้วจะ..”
“ก็อยาก..” ความเงียบบังเกิดอีกครั้ง กีฮยอนกลอกตาไปมา
“ตอนพี่เครียด... ผมพอเข้าใจนะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่นี่”
“อืม...”
“ไม่คิดจะลด... หรือ เลิก บ้างเลยหรอครับ...”
ถ้าเลิก... กีฮยอนคงไม่ได้กลิ่นอ่อนๆ ของบุหรี่ในห้องก่อนนอนแน่ ๆ
“ก็เคยคิดอยู่... แต่เวลาที่อยากก็ไม่รู้จะทำอะไรนี่ ไม่ค่อยชอบของหวาน ไม่รู้จะกินลูกอมทำไม” กีฮยอนกัดปากอย่างชั่งใจ.... จะพูด... ดีไหมนะ ?
“...”
“...”
“งั้น...”
“หืม..?”
“ถ้าพี่อยากสูบ พี่ก็มาจูบผมแทนสิ...”
“แต่พี่น่ะ ชอบสูบก่อนนอนแล้วก็ตอนเช้าด้วย...”
“...?”
“กีฮยอนมานอนกับพี่ทุกคืนเลยแล้วกัน...” พูดจบ ก็เลื่อนหน้าเข้าไปจูบกีฮยอนอีกหน พร้อมกับทิ้งบุหรี่ในมือ ลงบนพื้น พร้อมกับใช้เท้าบี้จนดับ
จูบรสบุหรี่ที่ยู กีฮยอนได้รับ... เป็นกลิ่นอ่อนๆ ที่เขามักจะได้กลิ่นเสมอ...
ไม่ได้ไม่ชอบ แล้วก็ไม่ได้เกลียด.... เพราะคนๆ นี้ ทำให้เขา เกือบจะชอบด้วยซ้ำ..
แต่ถ้ามันทำให้อนาคต คนตรงหน้าเขา มีปัญหาสุขภาพน้อยลงบ้าง...
ก็โอเค
----
ฟิครียูส...
ใบ้ให้ว่ามาจากฟิคที่ตำแหน่งของพี่กีนั้นสกุลยูเหมือนกัน...
ปกติไม่ค่อยรียูสฟิค แต่เคมีคู่นี้มันเหมาะกับเรื่องนี้ (._.) คิดว่าอาจจะเอาวอนโฮมินฮยอกมารียูสกับอีกเรื่องด้วย
หวังว่าจะชอบนะคะ ♥
#ฟิคมโนลิมิต
@2112_2211
ความคิดเห็น