Destiny พรหมลิขิต ขีดเส้นรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

‘คนที่ใช่ มันจะใช่ตั้งแต่แรกเจอ’
 

“คุณยังรักฉันอยู่บ้างรึเปล่า?” คำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมาจากศุวิสา ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้น พลางอดคิดไม่ได้ว่ากี่ครั้งแล้วที่สามีของเธอแอบไปมีคนอื่น ทั้งๆที่เขายังมีเธออยู่ รวมทั้งลูกสาวตัวน้อยด้วย

“ถ้าผมไม่รักคุณ แล้วผมจะยังยอมอยู่กับคุณไหม?” เสียงของปกรณ์ที่ตอบกลับมาบ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายอย่างชัดเจน นั่นยิ่งทำให้คนที่ได้ยินถึงกับตะโกนกลับไป

“คุณใช้คำว่ายอมเหรอค่ะกรณ์ ฉันไม่ได้ยื้อคุณไว้นี่ ถ้าคุณไม่อยากอยู่กับฉันจริงๆ ก็เชิญคุณไปอยู่กับบ้านเล็กบ้านน้อยที่คุณมีเถอะค่ะ”

“คุณพูดเองนะสา” ปกรณ์ตอบ พร้อมถอนหายใจ บางทีความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่คงถึงจุดสิ้นสุดแล้วจริงๆสินะ แต่ทันใดนั้นเอง ร่างเล็กในชุดสีชมพูหวานที่กำลังแอบฟังอยู่หลังประตู ก็รีบวิ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างพวกเขาทั้งคู่

“พ่อค่ะ...แม่ค่ะ อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ รุ้งไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน รุ้งไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้นะค่ะ”

‘สายรุ้ง’ ร้องบอกขึ้นตามประสาเด็ก ในขณะที่ศุวิสาย่อตัวลงอุ้มสายรุ้งขึ้นมา ก่อนที่มือเล็กของเด็กน้อยจะยกมาปาดน้ำตาบนใบหน้าของผู้เป็นมารดา

“รุ้งออกไปรอแม่ข้างนอกก่อนนะจ้ะ แม่มีเรื่องจะคุยกับพ่อของลูก” ร่างในอ้อมกอดทำท่าจะไม่ยอมออกไป จนผู้เป็นแม่ต้องพูดขึ้นอีกครั้ง “นะค่ะคนเก่ง แม่สัญญาว่าแม่จะไม่ทะเลาะกับคุณพ่อ ออกไปรอแม่ข้างนอกก่อนนะ...คนสวยของแม่”

ศุวิสาเกลี้ยกล่อมจนลูกน้อยยอมเดินออกไปจากห้องทำงานของปกรณ์ ร่างบางในชุดทำงานนั่งลงบนเก้าอี้สาน พร้อมเอ่ยขึ้น

“ฉันจะหย่า” คำพูดสั้นๆ ตรงๆ ถูกเอ่ยออกมาจากปากศุวิสา นั่นทำให้ปกรณ์แอบอึ้งไปเล็กน้อย ด้วยไม่คิดว่าภรรยาของเขาจะเป็นคนเอ่ยคำนี้ออกมา

 สิบปีที่เขาและเธอรักกัน และแต่งงานกันจนมีลูกสาวตัวน้อย หากปกรณ์ก็ยังไม่เลิกนิสัยเจ้าชู้ ยังแอบไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยตามคำพูดของศุวิสา ทั้งที่เธอจับได้ และจับไม่ได้ ปกรณ์ยอมรับว่าเขาผิด เขาเพียงแค่นอกกาย แต่ไม่เคยนอกใจเธอสักครั้ง ตั้งแต่รู้จักกันมา เขายังรักศุวิสายังไง ตอนนี้มันก็ยังเหมือนเดิม หากเขาไม่สามารถหยุดนิสัยเจ้าชู้ของตัวเองได้ และถึงเขาอธิบายไป ภรรยาของเขาก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี บางทีนี่อาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดของเขาทั้งคู่

“ถ้าคุณต้องการ ผมก็คงไม่คัดค้านล่ะกัน” สุดท้าย คนที่จำยอมก็คือปกรณ์ เขายิ้มน้อยๆให้ภรรยา เหมือนกับเป็นการยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ในฐานะที่ฉันเป็นแม่ ฉันขอเป็นคนดูแลสายรุ้งนะค่ะ หวังว่าคุณคงจะไม่ว่าอะไร” ศุวิสาเอ่ยขอกับปกรณ์ เธอคิดว่าเธอสามารถดูแลสายรุ้งได้เป็นอย่างดี และเธอจะไม่ยอมให้อะไรมาพรากลูกออกไปจากเธอ เหมือนที่บางสิ่งบางอย่างกำลังจะพรากสามีไปจากเธอเช่นกัน

“แล้วแต่คุณเถอะ ผมยังไงก็ได้” ปกรณ์พนักหน้า พร้อมรับคำ ก่อนที่วันรุ่งขึ้น ทั้งคู่จะไปจดทะเบียนหย่า ซึ่งสายรุ้งในตอนนั้นเพิ่งอายุเพียง 7 ปี ก็ไม่เคยได้รับรู้เรื่องนี้เลย เพราะแม่มักจะบอกกับเธอเสมอว่าพ่อของเธอไปทำงานที่ต่างประเทศ อีกนานกว่าจะกลับมา นั่นทำให้หญิงสาวเชื่อแบบนั้นมาตลอด

...หากใครจะรู้ว่าจริงๆแล้ว ภายในใจของเด็กหญิงตัวน้อยคิดอะไรอยู่...