my first love รักวุ่นวาย4สาวตัวแสบ - นิยาย my first love รักวุ่นวาย4สาวตัวแสบ : Dek-D.com - Writer
×

    my first love รักวุ่นวาย4สาวตัวแสบ

    ความคืออะไรกันแน่?? การได้ครอบครองมั้งตัวและหัวใจหรือความถูกต้อง

    ผู้เข้าชมรวม

    55

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    55

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 ส.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "แกการบ้านเสร็จหรือยัง"แตงถามขึ้น 
    "วิชาไรล่ะ มีตั้งหลายวิชา คณิต วิทย์ อังกิด ไทย จะเอาวิชาไหน"
    "เอาวิชาที่แกเสร็จง่ะ"
    "เสร็จอยู่วิชาเดียว"
    "เออ!เอามาเหอะน่ะ!!"
    "อ่ะ!แล้วอังกิดแกเสร็จยัง จะได้ลอกบ้าง อิอิ"
    "เสร็จละ"
    "ขอบคุณ อิอิ ^^"
    ตอนเช้าจะเป็นช่วงเวลาแห่งการลอกการบ้านเสมอไม่ว่าจะวันไหนก็ตา
    'กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...!!!'
    "กรี๊ด!กริ่งดังไวจังว่ะ การบ้านแม่งยังไม่เสร็จเลย"แตงบอก
    "กริ๋งมันมันดังเวลาปกติแหละ แต่แกง่ะมาสาย"ไผ่บอกแตง
    "ไผ่วันนี้ตรวจผมป่ะ"บลูถาม
    "ตรวจมั้ง"
    "ไม่ตรวจหรอกม้าง!วันนี้เค้ารร.อื่นมาเต็มรร.เราเลย คุณครูเค้าคงบอกเราอีกนานแหละ"
    "เน็ตนี่ชั่งรอบรู้จริงๆ"
    "แตง!แกจะด่าเค้าเสือกก็ด่ามาเหอะ"
    "ไปเข้าแถวกันเหอะ กริ่งจะจบแล้ว"
    "เดี๋ยวอีกแปบนึง จะเสร็จแล้ว(การบ้าน)"
    "ช้าว่ะแก เดี๋ยวพี่ประธานก็ขึ้นมาตามหรอก"
    "เนี่ย!เสร็จแล้วบ่นจริงเลย ปกติเค้าก็เห็นพี่ประธานมาตามทุกครั้งจนพี่เค้าจะจำหน้าได้อยู่ละ"
    ณ แถว
    หลังจากที่ร้องเพลงชาติ สวดมนต์ เสร็จ ก็จะเป็นเวาอันแสนน่าเบื่อ ครูจะมาบ่นๆๆอยู่บนเวที แม่ง!ทุกวัน ทำไมครูไม่เบื่อบ้างก็ไม่รู้ เฮ้อ!! T_T
    “สวัสดีคะนักเรียน!! วันนี้แดดไม่ร้อนมาก นร.ม.6 ช่วยหันหน้ามาทางเวทีด้วยคะ วันนี้ครูมีข่าวดีมาแจ้งให้ทราบ มีนร.โรงเรียนสอบเสริมปัญญาคณิตได้ที่หนึ่งของจังหวัด…บลาๆๆ”และคุณครูก็บรรยายต่อไปเรื่อยๆจนกริ่งคาบแรกดัง
    “ครูแม่ง!จะบ่นอะไรเยอะแยะว่ะ เสียเวลาลอกการบ้านหมด”แตงบ่น แต่ก็จริงของมันแหละน่าเบื่อฝุดๆเบย
    “นั่นดิ!เออแก!ครูเค้าไม่เห็นแนะนำเด็กรรอื่นเลยง่ะ”
    “มีจริงหรอ เค้านึกว่าแกพูดเล่นซะอีก”ไผ่บอ
    “มีจริงดิ!เมื่อเช้าตอนเค้ามาโรงเรียนเค้านร.รร.อื่นเต็มเลย เครื่องแบบนร.ก็ไม่ใช่ของโรงเรียนเรา แล้งอีกอย่างนะหน้าเด็กผช.โรงเรียนใช่ว่ามีเยอะจนจำหน้าไม่ได้และประเด็นหลักเลยนะนักเรียนชายรร.เราคงไม่หน้าดีขนาดเด็กรร.อื่น”
    “เค้ามาแปบเดียวแล้วก็กลับป่าว ครูถึงไม่แนะนำ”ไผ่แย้ง
    “หรอ!ไม่รู้ดิ แต่อย่างไงก็ต้องบอกบ้างแหละ”
    “เออๆ!ชั่งมันเหอะ รับขึ้นดีกว่าการบ้านเค้ายังไม่เสร็จ”
    “เออ!ไปๆๆ”
    ระหว่างที่เดินกลับห้องไผ่เดินไปชนกับใครคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าใคร ที่รู้ออย่างนึงที่แน่ใจสุดเลยคือเค้าหล่อมาก กรี๊ด!!
    “อุ๊ย!ขอโทดคะ”ไผ่รีบยกมือขอโทดทันที
    “ไม่เป็นไรครับ แต่นู้มั้ยครับว่าอาคารTไปทางไหน”ผู้ชายคนนั้นถามขึ้น
    “รู้ค่ะ เดินตรงไปเลี้ยวซ้ายแล้วก็เดินตรงไปอีกจนถึงอาคารพละแล้วก็แล้วขวาค่ะ ว่าแต่จะไปทำไมหรอคะ ถ้าไม่ด่วนมากเดี๋ยวไปกับพวกเราเลยก็ได้คะ พวกเราอยู่อาคารT//สาธุไปพร้อมกันเหอะจะจีบ อิอิ>.<”เน็ตอย่างรวดเร็วจนเค้านิ่งสักพักแล้วก็พูดว่า
    “อ๋อไม่เป็นไรครับ แต่ขอบคุณมากนะครับ”เค้าตอยอย่างเกรงใจ
    “ฮั่นแน่ไอ้โมสต์!!มัวแต่จีบสาว ตกลงมึงรู้มึงรู้ทางยัง สัส!!”
    (เห้ย!เค้าชื่อโมสต์ว่ะ น่ารักมากง่ะ ขาว ตี๋ สูง น่ารักฝุดๆ กูจอง)แตงกระชิบแต่โมสต์น่ารักจริงแหละ
    (อะไรกูจองก่อนเหอะ!คนนี้ของกู)ฉันชิบตอบ
    “จีบเหี้ยไรกูเดินชนเค้าแล้วก็ถามทางอยู่เนี่ย สัต!! บ่นจริง เดี๋ยวก็ให้มาถามเองหรอก ”
    (เห้ย!แต่คนที่มาตามก็หล่อดีนะ ชอบง่ะ คนนี้กูจอง พวกมึงไปแย่งกันเองละกันน้า)ไอ้บลูแม่งน่าเถิบ
    ในขณะที่พวกเราคุยกกันอยู๋โมสต์ก็หันมาพูดว่า
    “ขอบคุณนะครับ”
    “ไม่เป็นไรคะ”พูดพร้อมกันทั้ง4คนแล้วพอพูดเสร็จก็หันมามองกันด้วยสายที่ ‘คนนี้กูจอง’ #ประเด็นคือจองไว้ก่อนได้ไม่ได่ล้ไม่สน
    “เห้ย!ตกลงพวกเค้ามาทำไมว่ะ”บลูเริ่มเปิดประเด็น 
    “ไม่รู้ว่ะ แต่ตอนที่รู้คือการบ้านกูยังไม่เสร็จรีบขึ้นห้องด้วน”แตงพูดขึ้
    แตงนี่แม่งๆอะไรๆก็การบ้าน
    ***********************************************
    [part most]
    #อาคารT
    แล้ว sm2(ห้องเรียน) มันอยู่ชั้นไรว่ะเนี่ย
    “ป๊อปตรามึงล่ะ ไปหาห้องsm 1,sm2เลย กูถามอาคารให้แล้ว”
    “เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ”
    “จิ๊บๆนะมึง รีบๆเลยสาสส”
    ***********************************
    #Sm2
    “มึงตามกูมาไม ไปอยู่ห้องมึงดิ”
    ผมพูดกับไอ้ป๊อปให้มันไปห้องมัน
    “เออ!ไปก็ได้”
    พอผมเปิดประตูเข้าทุกคนในก็หันมามองที่ผมเป็นสายตาเดียว แล้วผมก็เดดินมาหน้าแล้วก็พูดว่
    “สวัสดี เราชื่อโมสต์นะ”
    ในขณะที่ผมพูดผมก็มองไปรอบๆห้อง ในห้องนี้เค้าจะนั่งเป็นกลุ่มๆแต่ละกลุ่มจะมีหกคน แต่จะมีกลุ่มนึงที่มีอยู่4คน สี่คนนั้นคือคนที่ผมถามทางนั่นเอง แล้วอยู่ดีๆก็เสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่า
    “มาทำไม!”
    ผมไม่รู้หรอกว่าเค้าคือใคร แต่ที่รู้ๆคือเค้ามีไฝที่ปาก แต่ที่เค้ามีไฝที่ปากหรือเค้าเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก แต่มันสำคัญตรงที่ว่าผมจะบอกเค้าอย่างไงว่ามาทำไม เพราะไม่มีใครเรื่องที่ผมมานออกจากคุณตรูในรร.
    “มา...เอ่อ...มา....”

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น