คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความฝัน
~20นาที~ผ่านไป
“โบว์แกเสร็จรึยังวะ จะเข้าไปแอบดูแล้วนะโว้ยยยย”
“เสร็จแล้วๆ จะใส่เสื้อแล้วเนี้ย”
“ไอ้แหล เรายังได้ยินเสียงน้ำไหล โจ้กกกกกๆๆๆ อยู่เลย อย่าบอกนะว่าแกเปิดน้ำล้างมือน่ะ เร็วๆ”
“รู้แล้วจ้าๆ!!”
~10นาที~ต่อมา
“ปึง!!” ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วขิมไปไหน เงียบผิดปรกติ
“ไอ้ขิมมมมม!!!!!!” ฉันตะโกนลั่น
“ตึง ตึง ตึง!!!” ฉันวิ่งลงมาจากบ้าน รู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆกับเพื่อน
“แม่ค่ะ...ขิมไปไหนอ่ะ”
“แม่ไม่รู้ ก็เมื่อกี้ยังนั่งดุทีวีอยู่ตรงนี้อยู่เลย” แม่ทำหน้าตกใจ
“โบว์ไปบ้านขิมนะ” ฉันบอกแม่แล้ววิ่งออกมาจากบ้าน
ฉันวิ่งไปบ้านขิมซึ่งอยู่ห่างจากบ้านฉัน 5 หลัง
“แฮ่กๆๆ” -_- เหนื่อยมากมาย ฉันยืนหอบตัวโยนอยู่หน้าบ้านขิม
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!” เฮ้ยนั่นมันเสียงขิมนิ ฉันรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน
“ปังงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!” ฉันผลักประตูอย่างแรง
“ขิมมมมมมมม....!!!!!!!!!!” ฉันตะโกนเรียกสุดเสียง
“อ้ากกกกกกกก...แกเป็นไรของแกเนี้ยตกใจหมดเลยเปิดเบาๆก็ได้”
“ก็เราไม่เห็นแกที่บ้านอะ เลยวิ่งมาดูแล้วก็ได้ยินเสียงแกกรี๊ดเนี้ย”
“แกจะบ้าป่ะ เราดูคอนเสิร์ตพี่โต๋อยู่” ขิมพูดเสียงเรีบบ ”เพราะแกอะ ไม่ยอมตื่นดีนะเราดุทีวีบ้านแกอยู่เลยวิ่งมาอัดที่บ้าน เห็นมั้ยไม่ได้อัดตอนแรกเลย ฮือ ฮือ” -*-
“อ้ากกกกกกกกกก....ไอ้เพื่อนบ้า” ฉันกระโดดไปขยี้ผมขิม
“แอ๊กกก...ปล่อยนะเราจะดู แกตัวหนักออกไปปป” ขิมร้อง
“แกนะแก ตกใจหมดเลย ไม่เป้นไรก็ดีแล้ว เฮ้อ..”
“อ้ากกกกกกก...มันจบแล้ว แกเห็นมั้ย มันจบแล้วอ่า” ขิมพูดแล้วตีฉัน
“เออ..เห็น เจ็บนะ”
“ไม่ดูแล้วววว มีแต่ข่าว” ขิมทำท่าจะเปลี่ยนช่อง
“เฮ้ยหัดดูข่าวซะมั้งสิแก ดูแต่พี่โต๋อยู่นั่นแหละ” ฉันพูดแล้วแย่งรีโมทมา
‘ข่าวภาคเที่ยง’
‘ตำรวจพบศพหญิงสาววัยรุ่นเสียชีวิตภายในห้องน้ำไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง สภาพศพเปลือยเปล่า พบบาดแผลบริเวณศีรษะข้างซ้ายเป็นแผลทะลุจนถึงสมอง ตำรวจสันนิฐานว่าผู้ตายหมดสติทำให้ศีรษะกระแทกกับล็อคประตูห้องน้ำในขณะนั้นไม่มีผู้ใดอยู่ในเหตุการณ์จึงไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้ ทราบชื่อภายหลังว่า นางสาวพรณิชา อัศวเสรี เป็นนักเรียนหญิง โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งภายในกรุงเทพฯทางเจ้าหน้าที่จะนำไปชันสูตรศพเพื่อประกอบคดีต่อไป’
“......” ฉันนิ่งอึ้ง แล้วขิมก็พูดว่า
“แกคนนั้นไม่ใช่เพื่อนเราใช่ไหม” ขิมหันหน้ามาพูดกับฉันที่ได้แต่
“.....” ฉันเงียบ’
‘อ่านปากของฉันนะ ว่า รักเธอ อยากจะพูดอีกครั้ง ว่า รักเธอ’
เสียงโทรศัพท์ของขิมดังขึ้น ขิมจึงเดินไปรับโทรศัพท์
-ฮัลโหล..ขิม นี่บ้าบิ่นน่ะ เมื่อกี้แกได้ดูข่าวมั้ย-
-ดูสิ ทำไมหรอ-
-ฮือ ฮือ ฮือ- ฉันได้ยินเสียงร้องไห้ของบ้าบิ่นดังมาจากโทรศัพท์
-แกร้องไห้ทำไมเขาอาจไม่ใช่เพื่อนพวกเราก็ได้...มีคนชื่อกับนามสกุลเหมือนกันเยอะแยะ-
ฉันลุกขึ้นเดินไปกระตุกเสื้อขิม
“แกมีอะไรหรอ”
“แก..คนนั้นน่ะ..เพื่อนพวกเรานะ” ฉันบอกเสียงสั่น
“แก๊กกก!!!” เสียงโทรศัพท์ของขิมที่ทำตกพื้น
“แก....ฮึกกก..มัน...เกิด..อะ..ไร..ขึ้น” ขิมสะอื้นอย่างหนัก แล้วเราก็ปล่อยโฮ กอดกันกลม
“มันไม่ใช่...เรื่องจริง...ใช่ไหมแก มันเป็นความฝัน ..ปลุกเราทีสิ เร็วๆ เราไม่อยาก..ร้องให้ในความฝัน..ฮือ..ฮือ ” ขิมพูด
“ถ้ามันเป็น..เพียงความฝัน..ก็ดีนะสิแก ฮือออ..”
To be cont.
ช่วยบ่น ช่วยด่าหน่อยนะ ทุกคน
ความคิดเห็น