คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แบล๊ก vs ข้าว
บทที่7
เลิกก!!! อย่าคิดนะคร๊าบท่านผู้ชม ไอ้ไรเตอร์จงจัยให้คิดไปแง่อื่น ผมจะไปดูห้ามเลือดที่แผลมันครับ แผลมันใหญ่มาก และที่แน่ๆ ผมเห็นเศษไม้ขนาดใหญ่ฝังอยู่ในแผล ผมเลยสงสัยเลยเดินไปจับมือมันขึ้นมาดู
“แกไปโดนเศษไม้เอนเนื้อตอนไหนเนี่ย”
“ยุ่ง น่า เดียวฉันจัดการเอง”แบล๊กมันเหวี่ยงมือออกครับ
“มึง นิ เอามา เดียวพ่อเตะตัดขาเลย”
มึงนี้มาเปรี๊ยวไร ตอนนี้เนี่ย มาเปรี๊ยวตอนที่มันไม่สู้เนี่ยนะ -.-
ผมหยิบมือมันขึ้นมาดูอีกรอบหนึ่ง ก่อนจะค่อย ขยิบเศษไม้ออกช้าๆ ตอนแรกก็กะจะหยิบให้แรงๆสักน่อยจะได้ทำให้มันเจ็บ แต่พอเห็นแผลแล้วก็ทำไม่ลงครับ สงสารมันครับ
“แล้วไปทำอีท่าไหน ไปโดนละหวะ”ผมมองดูแผลที่ลึกจนรู้สึกเสียวที่หลัง
“สงสัยตอนต่อย กับเสาไม้ตอนลงจากม้ามั่ง”มันตอบก่อนจะทหน้ากวนทีนเล็กน้อยครับ
“มีที่ปฐมพยาบาล ด้วยหรอ”ผมชี้ไปที่ผนัง
“ อืม อยู่ตรง ข้างๆ ไปเอาสิ”
ผมเดินไป ก่อนจะไปแง่ม เอา ยาทาแผลออกมา ผมหยิบ แอลกอฮอล์ ออกกับยาเบตาดีน
“อย่ามอง หันไปทางอื่นสะ”ผมบอกมัน
ผมรีบหมุนฝา แอลกอฮอล์ออก ก่อนจะราดไปทั้งขวด
“โอ๊ยยยย!! ”มันร้องครับ
“แกจะบ้าหรอ ราดแอลกอฮอล์ ทั้งขวดเนี่ย แอลกอฮอล์นะเว้ย ไม่ใช่น้ำยาขัดห้องน้ำ ราดเอา ราดเอา”
“เรื่องมากเว้ย”ผมบ่นกลับ
แล้วแกทำแผลประสาอะไรหวะ เล่นราดแอล์กอฮอล์ทั้งขวด... ผมรีบเอายาเบตาดีนป้าย มันรีบหันมามอง ก่อนจะใช้สายตาพูดแทนคำพูดว่า มึงอย่าทำแบบนั้นอีกนะ ไม่งั้นมึง... ผมเลยพยายามป้ายเบาๆที่สุด ก่อนจะผันด้วยเสื้อของผมซึ่งตอนนี้มันเปื้อนเบตาดีนเล็กน้อยจากสีขาวกลายเป็นสีน้ำตาล
“อ้าวมีผ้าปิดแผลทำไมไม่เอามาปิดละ -.-”แบล๊กมันมองหน้าครับ
“เออ เดี๋ยวไปหยิบมาให้”
“ไม่ต้องๆแล้ว เอาอย่างงี้ละ กุกลัวจะได้ตายก่อนที่แผลจะหาย ขอบจัย”
มีกวนทิ้งท้ายนะมึง
“เออ ไม่เป็นไร”
“ทีหลังไม่ต้องละ ไปล่ะ”มันพูดก่อนจะเดินจากไป
ทิ้งไว้แต่ความกวนส้นทีนของมัน ที่บัดนี้ฟังแล้วมันยังคงคันยิ้บไปทั่วฝ่าเท้าของผม มันโบกมือหันหลังให้ผม แต่ผมตาฝาดหรือแสงแดดมันแรง ผมเห็นมันยิ้มให้ผม ยิ้มแบบไหนหรอจะเรียกแบบไหนดีละ เออ เรียกว่า ยิ้ม กรุ๊บกิบ ละกัน (ยิ้มไรของมึงอะกุงง จากไรเตอร์ มันบอกกลับมาว่ายังไงรู้ไมครับ เรื่องของมึง ขอบคุณนะ ไอ้สาดด) ไม่รู้ว่าผมตาฟาดหรือแสงแดดไม่ส่องจนเกิดเงา แต่มันยังคงเป็นเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ต่อไป(ไม่ใช่ไสยาศาสตร์นะครับ)แม้คราบเลือกที่ตรงจมูกยังเลอะอยู่ มันก็ยังดูดีในสายตาของผมตอนนี้
หลังจากนั้นไม่นานผมก็กลับบ้าน ด้วยรถคู่ใจของผม 555+ ขี่มันมากผิดเต็มข้อ แต่ไปแค่50กิโลเมตร/1ชั่วโมง กลับบ้านแม่ถามนู้นนี้ แล้วก็นั้น แล้วผมก็ต้องทำการบ้าน ก่อนจะเข้านอน รอเพียงแต่วันจันทร์ที่ใก้ลจะเข้ามา
เช่นเคยครับ สายตลอก แต่โชคดีที่วันนี้อาจารย์แกไม่อยู่ครับ ได้ข่าวว่าไม่สบาย สงสัย อ.ธงๆไปแสดงตลกมากไปหน่อย 555+ คราบแรกผมเข้าห้องเป็นคนสุดท้ายครับเพราะมาสาย ผมรีบเดินเข้าไปนั่งช้างๆไอ้พาส
“มาสายอีกแล้วสิมึง”
“เออ”ผมหยิบหนังสือ คณิต ขึ้นมา
เอะ! ไมวันนี่ที่นั่งข้างหลังกุแปลกๆหวะ หรือกุคิดไปเอง ผมค้นกระเป๋าต่อไป ก่อนที่จะคิดได้ว่าที่แปลกๆ ตงิด คือ กุลืมหยิบกล่องดินสอมานี้เอง แล้วจะเอาไรเขียนหวะ(เอาเศษขี้เลื้อยในสมองแกมาเขียนมั่ง
-ถามโง่ๆ ยืมสิ!)
เออ ไรเตอร์พูดถูกเว้ย แต่..ถ้ากุเจอมึงเมื่อไร มึงได้เห็นดีกับกุแน่
“เห้ย ยืมปากกาหน่อยดิ พาส”
“กุไม่มี กุมี แค่แท่งเดียว”
“บ้านจนหรอ ซื้อให้สักโหลมะ 5555+”
“แล้วมึงพูด เหมือนว่าตอนนี้มึงมีเลยอะ ไอ้ควาย” เฮือกคำเดียวเล่นเอาจอดสนิท ไม่ขยับเลยกุ
ผมจึงหันไปข้างหลังเพื่อขอยืมปากกา
“เออ ขอยื.............เออ ขอโทด ทักคนผิด”ผมรีบเบื้อนหน้าหนี ก่อนจะได้เกิดเรื่อง
ใช่แน่ๆ เราตาไม่ฟาดใช่มะ ลองขยี๊ตาก่อนสิ อืม ผิวเข้ม มีเขี้ยว และเย็นชา ใช่เลย มึงชัดๆ ไอ้แบล๊ก!!
“อะเอาไปดิ”มันยื่นปากกาให้ผม
“หือ”ผมรีบหันไปมองปากกาที่มือมันพลางสลับกับใบหน้าที่นิ่งๆของมัน
“เออ ไม่เป็นไรอะ”ผมปฏิเสธอย่างสุภาพชนที่สุด
“มึงจะเอามะ ไอ้เผือก!!!”
โอ้ โห ขึ้นสิครับ แม้มันหึมหึ่มในหัวของผมเลยละ ไม่ทราบกุไปแตะตัดขาพ่อมึงเมื่อไรเนี่ย ถึงมาว่ากุอย่างงี้
“แล้วมึงจะทำไม ก็กุไม่อยากเอา”
“เรื่องมากนัก ไอ้เหี้ย2ตัวนี้ เอามากุเอาเอง”ไอ้กอล์ฟคว้าไปครับ
“อะมึงเอาไป”กอล์ฟยื่นปากกาด้ามของไอ้แบล๊กมาให้
“แค่เนี่ยจบ อะกุให้มึงยืม จบมะ แล้วมึงอะจบด้วยมะ”ไอ้กอล์ฟมองผมก่อนจะไปพูดกับไอ้แบล๊กด้วย
“กุถามจริงๆเถอะ พวกมึงนิ how old are you?”
“แม้ไอ้สัด ภาษาไทยไม่ได้ต้องอังกฤษ เท่านั้น ลองๆๆ เลิก ”ผมด่าใส่เลยครับ สะใจมาก
“i’m fine thank you teacher”ไอ้ปินครับ เสือกเล่น
“ค.ว.... พ่อมึง เขาถามอายุ ไม่ใช่ถามว่ามึงสบายดีหรือป่าว ขอร้องละอย่าเล่นมุกนี้บ่อยๆ กุจะติดเอาไปพูดกับฝรั่งอยู่ละ แมร่ง”ผมพูดขึ้น
“เหอะๆ”แบล๊กมันส่งเสียงในคอ
“ครูมาแล้ว!”เสียงหนึ่งพูด
“สวัสดีครับ คุณครู”
“วันนี้ ครูจะไม่สอน”
“โย้ววว เย้ๆๆๆๆ”เสียงในห้องดังขึ้น
“จะโย่ว ทำเตี่ยแกหรอ”อาจารย์แกตะโกน
“นี้ วันนี้มีเรื่องจะมาแจ้ง ธรรมเนียมขึ้นม.5” เรื่องค่าเทอมอีกละสิ เบื่อ ขึ้นทุกปี
“วันศุกร์ นี้เข้าค่ายรับน้อง เป็นเวลา3วัน2คืน อะนี้ใบอนุญาติ เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นด้วย”
โอ้ ม่ายยย กุไม่ชอบโดนข่มเหง โอ๊ยยย เซงโว้ยย รับน้องก็ต้องโดนแกล้ง แล้วโดนแกล้งก็มักจะเป็นกุทุกปี -.-* เห่อ เบื่อๆๆๆๆๆๆแล้วก็เบื่อ
ความคิดเห็น