คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผลเบอร์รี่
บทที่ 6
สะใจครับ 555+ ไอ้พาสเลอะไปทั้งตัว มันยอมเลิกราครับเพราะมันบอกว่า ตัวมันเหนียวไปหมดแล้ว ผมได้ยินเสียงฝีเท้าม้ามา แต่ไกล แต่ก็ไม่ได้สนใจ สนกระทั้ง....
“พวกแก!!!”เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างเดือดดาด
ผมหันไปมองต้นเสียง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร(แอะ! คล้ายๆแฮร์รี่หรือป่าว)
“เล่นไรเนี่ย!! นั้นมันผลเบอร์รี่ ที่ฉันปลูกไว้นะเว้ย”ไอ้แบล๊คเดือดครับ แล้วรู้สึกว่ามันเดือดมาก
“โธ่ เว้ย!!!”มันต๋อยเสาไม้ข้างๆ ก่อนจะหันมามองด้วยสายตาที่ชิงชัง
โอ้ ม่ายยย ไมมึงมี ออร่าอาฆาตรุนแรงมาก อย่าแพ่รให้มันมากนัก ACT จริงเลยนะมึง แอ๊คโครร ด้วย
ผมมองมันเดินออกไป ก่อนจะทิ้งม้าที่มันเลี้ยงไว้กินผลเบอร์รี่ที่มันตกพื้นเละอยู่
“ไมมัน โกรธ ไรมากมาย หวะ”ผมถามยังงง
“เหอะๆ ผมก็ลืมไป รู้สึกว่า...”ไวท์พูดก่อนจะเอานิ้วแตะคาง
“รู้ อะไรละ”ไอ้พาสเร่ง
“รู้ว่า.....”
“ว้อยยย เว้นวรรค สะเหี๊ยเลย มึงพูดมาสักทีดิ”ไอ้พาสโวยครับ
“เออออ รู้แล้วโวยยย จะเร่งไรมากมาย สมองนะเว้ย ไม่ใช่ส้นตีน จะได้เดินได้ทันที”ไวท์เดือดครับ
“เห้ยๆๆ อย่าทะเลาะกัน”ผมห้ามครับ
“แล้วยังไงละ”ผมถามต่อ
“ต้นเบอร์รี่นั้น แบล๊ค ปลูกกับแฟนเก่าของเค้ามั่งครับ”
“เอ้า! ซวยละ กุ”
“แต่ มันมีตั้งเยอะแยะ เนี่ยเป็น10ๆต้น มันจะโมโหไรมากมายหวะ”
“ก็ ไอ้หลายต้นอะไม่เท่าไร แต่ไอ้ต้นที่แบล๊คเขาสุดห่วง เนี่ย คือต้นที่ข้าวเด็ดมาหมดเลยไง ต้นนั้นอะ เห็นมะ มันแยกอยู่ต้นเดียว”ไอ้ไวท์ชี้ไปที่ต้นที่ดูเหมือนกำลังจะตายมิคายแล ประมาณนั้น
งานเข้าเป็นดอกเห็ดครับ บานเลย งานเข้าบานเลย งานงอก โว้ยยย ทำไงดี มันยิ่งโหดอยู่ด้วย ทำไงดีหว่า คิดออกแล้ว(ไม่ใช่ขี้ออกแล้ว)
“เดี๋ยวมา ทำไรกันไปก่อนนะ”
“จะไปไหน ข้าว”ไอ้ไวท์ ถาม
“เถอะ น่า เดี๋ยวมา”ผมย้ำ
“ไปไหนอะ”ไอ้พาสถาม
“โว้ยย มึงบ้าป่าวเนี่ย กุบอกแล้วไง เดี๋ยวมา มึงนิก็ถามอยู่นั้นละ เสือก!!”
ผมรีบวิ่ง ออกจากตรงนั้น ก่อนจะเลี๊ยวที่มุมต้นเบอร์รี่ต้นสุดท้ายที่วางเรียงยาว ก่อนจะมาหยุดแวะที่ข้างๆโรงเก็บอุปกรณ์ ซึ่งบานประตูมันเปิดอยู่ ผมเดินช้าๆเข้า ไป ผมจับความรู้สึกของไอ้แบล๊กได้ครับ เพราะออร่ามันแรงมาก(ความโหด)
เสียงฝีเท้าเดิน ช้าๆอย่างเงียบเฉียบ เงียบและเงียบมาก และเงียบแบบสุดๆ (เออ กุรู้แล้วววววว) ผมเดินเข้าไปครับ ก่อนจะเข้าไปแอบในกองฟางข้างๆ ผมเห็นไอ้แบล๊กมันกำลังนั่งคนเดียว บ่นไรพึมพำไม่ทราบครับ มันหันหลังอยู่ น้ำเสียงของมันสั่นๆอย่างไงไม่รู้
“แบม แบล๊กของโทษ ที่ปีนี้ แบล๊กคงไม่ได้เอาเบอร์รี่ที่แบมชอบไปให้ ขอโทษนะ”
ผมฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ เมื่อรู้ว่าไอ้เบอร์รี่นี้จะเอาไปให้ใคร ผมจึงรีบเดินไปหาต้นเบอร์รี่ ใก้ลๆก่อนจะเก็บมาใส่ถังน้ำใบเล็กที่หาได้แถวนั้น ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหามันอย่างเงียบๆ
“อะ แบล๊กกุขอโทษ นี้กุเก็บมาให้มึง มึงจะเอาไปให้เพื่อนมึงไม่ใช่หรอ”ผมยื่นถังให้มัน
มันหันมามองหน้าผมครับ แต่....นัยน์ตาของมันมีแววกรุ่นของอารมณ์โกรธก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาที่ผมต้องชะงัก แต่ที่ตกใจไม่ใช่ความเย็นชาที่มันมีให้จนชิน แต่เป็นดวงตาที่เปื้อนน้ำตาเล็กน้อยของไอ้แบล๊ก
“แกเป็นไร?”ผมถามพยายามให้สุภาพที่สุด
“อย่า!!!มายุ่งน่า”
“เสียใจหรือ”
“ขอร้องละอย่ามายุ่งกับฉันเลย”
“เออ...”
“ก็บอกให้ไปไงเหล่า! ไปสิ! ไป!!!”
“ทำไมต้องพูดไม่ดี ด้วยหวะ กุอุตส่าห์ พูดดีๆนะ”
“แล้วทำไม”ไอ้แบล๊กมันลุกขึ้นมา
“จะต่อยกับ กุ ไมละ”มันเสริม
มันเดินเข้ามาหาครับ ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าผม ผมเดินห่างออกจากกันเล็กน้อย แล้วมันก็เหวี่งหมัดมาใส่ผมเลยครับ ด้วยความที่ผมตกใจ ผมก็เลย เหวี่ยงหมัดมันกลับไปสุดแรง
ปัก!!
หมัดมันหยุดอยู่ที่หน้าท้องผมครับ แต่มันไม่ได้ต่อย มันแค่ทำมือแปะไว้ที่หน้าท้อง ก่อนจะเอามือออกมา แต่........หมัดผมสิครับ อยู่ที่หน้าของมันเต็มๆเลยครับ เลือดกำเดา มันไหลออกมา
“พอใจยัง แกแก้แค้นสมใจยัง งั้นก็ไปได้แล้ว”
มันพูดก่อนจะเดินกลับไปที่มันนั่งอยู่ผมได้แต่ยืนงง อยู่ตรงนั้นครับ
.ผมได้แต่ยืนนิ่ง ไม่กล้าทำไรครับ กลัวมันจะบ้าหนักกว่าเก่า ก่อนจะแวะไปมองที่มือมันก่อนที่จะเดินออกไป ผมก็ทนไม่ไหวที่จะเข้าไปหามันอีกรอบ
“แก จะเอาไรอีกละ หา!”ไอ้แบล๊กดึงเสื้อของผม
“เอายังงี้ไง ”ผมฉีกเสื้อตัวเองออก
เสื้อสีขาวของผม ถูกฉีกออกเป็น2 ส่วนอย่างง่ายด่าย เพราะมันเก่า(ซื้อเสื้อให้สักโหลไม ที่บ้านยากจนหรอ) จะมากไปละไอ้ไรเตอร์
“ฉันขอจัดการเถอะนะ ฉันช่วย เอามือมา”
อะแนะ คิดไรกันอยู่ครับ 5555+ ติดตามตอนต่อไปในตอนที่7
(โทดทีครับ ง่วงงงง ม่ายยไหวแล้ว แพ้อาหารครับ ผื่นแดงขึ้นเต็มหน่าเลย ไว้ หายก่อนจะมาแต่งเพิ่มครับ ฝันดีครับ) จากไรต์เตอร์
ความคิดเห็น