คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นอนนับดาว2
บทที่5
ผมตั้งท่าไปมา เดินสะเต๊บถอยหลังและเดิน(หนี ครับ หนี อย่างเดียว 5555+ ปอดแทน)ส่วนมันก็เดินเข้าหาผมยังสุดพลัง มันเปิดก่อนครับ มันเหวี่ยงหมัดซ้ายใส่ผม
ปัก!!!
หมัดซ้ายกระแทกเข้าที่แก้มครับ เซครับ เซ ผมมึนๆครับ ไม่รับรู้ไรแล้ว กูไม่รู้รรรร กุเมาวววว ผมเดินกลับไปที่มุมอย่างคนเมาครับ ไม่ได้เมาเหล้า แต่เมาหมัด เพื่อเรียกสติกลับมาครับ
“เชอะ มา หมัดกระจอก”ผมพูดเหน็บแหนมไป
“เหอะๆ”มันหัวเราะให้ผมนิดน่อยครับ
คราวนี้มันเหวี่งหมัดซ้ายมาครับ
“ไม่ได้แอ้มหรอก น้อง .ใจร้อนจัง ไปนอนพักดูดาวก่อนมั้ย”
ป่าว ครับ มันหลอก ครับ มันดึงหมัดขวาก่อนก่อนจะเหวี่ยงหมัดขวามาแทนหมัดซ้าย ปัง!!! อีกดอกหนึ่งที่ผมโดน แล้วผมก็ได้ตระหนักแล้วว่า ตัวเองต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายนอนดูดาวซะเอง
ฮึๆๆ มันหัวเราะอย่างดหี๊ยมเกรียม
“สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหารสิ ไอ้คุณข้าว”
“มาสิวะ”ผมยัวะ แล้วครับ -.-* หมั่นไส้
ผมเหวี่งหมัดซ้ายและขวา ใส่ไม่ยั้งเลยครับ คจนต้องงัดเคล็ดวิชา!!! หมัดเมา(ป่าวครับพอดีโดนจนมึน กดประสาท แล้วครับ ผมหันหน้าไปหามันครับก่อนจะพูดว่า “เขามาเลย มัวยืนทื่ออยู่ทำไม ปอดแหกแล้วหรอ?”
“งง อะไรของมันวะ กุอยู่นี้”แบล๊กอยู่ข้างหลัง
“ข้าว ข้าวพูดกับเสาทำไมอะ”
“หาไรนะ ข้าวไม่ได้พูดกับเสา พูดกับไอ้คุณแบล๊กอยู่”
“แต่นั้นมันเสานะ”
“หาไรนะ! หาไรนะ ให้จัดการด้วยเคล็ดวิชาลับของสำนักเรา ได้เลย ย๊ากก หมัดมาวว”
( ก่อนจะตั้งท่ามวยกระเรียน แล้วแกจะใช้หมัดเมาทำแปะอะไร) แต่มันก็หลบได้ทุกหมัดเลย อาการหอบเริ่มเข้ามาแทรกอาการปอดครับ ลมหายใจผมถี่ขึ้น
“แกจะบ้าป่าวหวะ คนเมามันจะสู้ไรกับคนสติดีๆได้ไงฟะ ไอ้เผือก ตอนนี้สารรูปของแกดูไม่ได้เลยอะ -.-*”แบล๊กพูดใส่ข้าว
ผมเหวี่ยงหมัดสุดท้ายใส่ ก่อนที่จะล้มลงไป อีกรอบ
“เฮ้ เป็นไรไป ไอ้เผือก!!! ไวท์แกรออยู่นี้นะเดียวฉันไปตามลุงหมอมา”
ไวท์พยักหน้าตอบ
ตื่นขึ้นมาผมก็อยู่บนเตียงเรียยบร้อยแล้ว ข้างๆไม่มีใครนอกจากคนผิวสีคล้ำน่อย กำลังก้มหน้า แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหน้าแดงเมื่อมองไปที่มือผมก็พบว่ามือผมถูกได้แบล๊กลวนลามอยู่ (โหมึงดีขนาดนั้นเชียว จนเขาต้องมาลวนลาม) กี่โมงแล้วเนี่ย ตผมหันไปมองนาฬิกาก็พบว่า ตอนนี้ตี2 แล้ว ผมหันกลับมามองไอ้แบล๊กก่อนจะชักมือออก แล้วห่มผ้าข้างให้มัน ก่อนที่ผมจะล้มนอนอีกครั้งอย่างเหนื่อยล้า
ตอนกลางวันยังสบายอยู่ครับ ตื่นมาก็มีข้าวต้มอร่อยให้กิน แล้วก็ไวท์ก็มาต้อนรับ ไอ้พาสด้วยครับ ยกเว้นไอ้แบล๊กที่ไปทำไรของมันที่สนามก็ไม่รู้
“เป็นไงบ้างมึง ซ่านัก สม!!”ไอ้พาสซ้ำครับ แล้วทำท่าหมัดเมา
“พ่องมึงเสะ”ก่อนที่ผมจะหยิบหมอนเฟี่ยงใส่มัน ดีเท่าไรแล้วครับที่ผมไม่หยิบหมอนทองที่มันเอามาฝากเหวี่ยงใส่
“แล้วคนไข้ พ่อมึงเขาเอาหมอนทองมาฝากคนป่วยหรือไง เชี้ย”ผมรีบด่าอย่างด่วน
“ก็กุชอบอะ เลยเอามาฝาก”
“เอ้า ตอบได้หน้าตาเฉยเลยนะมึงเนี่ย”
“เออ”
จบปุบผมทำใบ้ที่อ่านออกได้ว่า ค.ว...
“ขอบใจ ที่หลังไม่ต้องที่บ้านมีเยอะแล้ว เก็บไว้ใช้เถอะน้อง”มันยีงมีความเกรงใจอยู่ครับ
“ไม่เป็นไร กุแบ่งปันให้ พอดีน้ำใจเยอะ”
สรุปครับ กว่าจะจบได้ ต้องออกไปเดินที่สนามกัน3คน เพื่อไปตามหาไอ้แบล๊กถึงจะเลิกเถียงกันได้ ผมยื่นอยู่ใต้ต้นไม้ห่าไรไม่รู้ รู้อย่างเดียวว่ามันเย็นดี พอสักพักผมก็รู้แล้วว่าไอ้แบล๊กมันทำไรครับ มันกำลังขี่มาตัวสีน้ำตาลกระโดดข้ามรั้วที่อยู่ในสนาม ผมมองมันไปมาอย่างอึ้งว่า คนอย่างมันนี้นะจะขี่ม้าได้
“นี้ ถามจริงๆเถอะ ไอ้แบล๊ค มันำไรไม่เป็นมั่งอะ ช่วยบอกทีดิ?”
“ไม่รู้สิ รู้สึกจะเป็นทุกอย่าง ”ไวท์ตอบ
“คนเหี๊ยไร จะเป็นทุกอย่าง เว่อร์ไปละ ยกเว้นน”ไอ้พาสด่าครับ ก่อนจะหันมามองผม
ซึ่งผมก็พออ่านใจมันออกครับว่ามันด่าไร (แต่ทำไม มึงถึงกระจอกอย่างงี้ละ) แต่ผมก็ไม่รู้สึกเสียใจหรอกครับ เพราะโง่จริงๆ 5555+(มึงน่าภูมิใจมากเลยหรอเนี่ย)
“เราไปขี่ม้ากันบ้างไม”ไวท์ชวน
“เอาดิ อยากมากเลยหวะ”ไอเพาสหัวเราะครับ ก่อนจะหันมามองผม
“กุไม่ไป!!! ชัดมะ ไม่ต้องหันมามองกุ”
“ไม่!!!มึงต้องไป”
“เหี๊ย กุม่ายยยปายยยยยยยยยยยย อย่าเอากุปายยยยยยยยยยยย”ผมโดนไอ้พาสลากครับ พื้นดินนี้โดนลากเป็นทาง มันลากไป ก่อนที่จีไวท์ตามมาติดๆ แต่แมร่งทำไมมึงไม่คิดจะช่วยกุเลยหวะ -.-*
“กุไม่เอา”
มันสวมรองเท้าบูทให้ผมก่อนจะ ใส่หมวกให้ผม
“มึง ต้อง ขี่ ชัดมะ สาด”
“สั่งเป็นพ่อกุเลย เหี๊ย!!!”
“เอางี้ไม ข้าวไม่อยากขี่ มาขี่ กับผมก็ได้นะครับ”ไวท์พูดก่อนจะขับมาแล้วพาเดินมาหาผม
“ไม่อ้าวววว ไม่อยากกกก ขึ้นอ่า”
ผมลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะทุบพื้น และถีบขาเหมือนเด็กพึ่งเกิด
“มึงโต ยังเนี่ย อายคนเขาบางเถอะ”
“HERE!!! เสือก”ผมตะโกนใส่หน้า
“พ่องมึงสิ”
“กุขอกรีด ใส่หน้ามึงทีได้มะ”
“มาดิ”
“ไม่ต้องเถียงกันแล้วครับ เราไปกันเถอะ ข้าว555+ พาสตามมาให้ทันนะครับ”ไวท์ควบม้ามาทางผมก่อนจะคว้าร่างผมแล้วเหวี่งขึ้นมายั่งหน้าอ้านม้าม้า ก่อนจะรีบกระโจนออกไปอย่างรวดเร็ว
“โห แมร่ง ไม่มีรอ เลย เดียวเจอกันว่าไผเป็นไผ”
สายลมตีหน้าผม ผมหน้าพลิ้วสะบัดไปมา เสียงมาร้อง ฮี่ๆๆๆ เป็นระยะ แดดอ่อนสาดส่องผ่านทุ่งหญ้าสีเหลืองปนเขียว
“เป็นไงบ้าง ข้าว สนุกมะ”ไวท์ถาม
“ก็ ดีนะ”ผมยิ้มให้
มึงนี้มุสา จริงๆเลยนะมึง มุสาว่าไม่อยากขึ้น แต่พอขึ้นแล้วดันชอบ -.-
“ตามทันละ เสร็จฉันละ 555+ ไอ้ข้าว”
ผมหันไปตามต้นเสียงครับ ไอ้พาสครับ ยิ้มได้โหดมาก
“โอ๊ย!!!”
มันปล่อยมะเงก ลงบนหัวผมครับ เจ็บครับๆ เจ็บไม่เท่าไรเจ็บใจมากกว่าครับ อย่างงี้ต้องเอาคืน แล้วเดี๋ยวมึงเจอกู ฮึๆๆๆ
“ย้ากกก!!!”
แบะ!!!
“โหย!!! ไอ้ข้าว มึงไปเอาผลเชี๊ยนี้มาจากไหนเนี่ย โอ๊ยๆๆ อย่าๆๆเลอะหมดแล้ว”
แฮะๆๆ ต้องขอบคุฯในความเก่งของ ไอ้คุณไวท์ครับ มันขี่ม้า ควบข้างๆต้นเหี๊ยอะไรสักอย่างผมไม่รู้อะ ขอเรียกว่า ต้นเหี๊ย ละกันครับ ไม่รู้ว่าต้นเหี๊ยอะไร แต่ที่รู้ตอนนี้ผมมันมากเลยครับ เฟี๊ยงผลเหี๊ยนี้ใส่มันไม่ยั้งมือ โครตตมันส์(ขอเติม เอสน่อยได้ปะ)
ความคิดเห็น