คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นอนนับดาวกัน 1
บทที่4
มื้อเย็นครับ แสนหรูหรา ข้าวผัดครับ(อะแนะๆๆๆ ธรรมดาในสายตาผู้อ่าน แต่ลึกๆแล้ว หรอครับ ในจาน หมูจากไหน ไม่มีใครรู้ ปลามากจากไหนไม่มีใครรู้ แล้วเนื้อแกะมาจากไหน ก็ไม่มีใครรู้ แล้วก็เนื้อ บลาๆๆๆๆ) แต่พอผมไปหลังครัวเท่านั้นละครับตกใจครับ(ตกใจมากก(อีกชั้นหนึ่งอะมากที่สุด))ไปเห็นป้ายที่มันห้อยเท้าหมูก็ลมแทบจับ อมริกา แกมาจาก ออสเตเลีย ปลามากจากญี่ปุ่น แล้วก็เนื้ออื่นๆ ก่อนจะเดินไปเก็บจานที่ซิงค์ล้างจาน
“อุ๊ย มาเก็บทำไมค่ะ เดียวป้าเป็เก็บที่โต๊ะค่ะ”แม่ครัววัยสะรุ่นบอก
“ออ ไม่เป็นไรครับ แฮะๆๆ ไปละครับ”
ผมรีบเดินกลับมาที่โต๊ะครับ แล้วอยากจะโกนใส่หน้าว่า ข้าวแต่ละมื้อที่กินกัน มันเท่าไร กุอยากรู้ครับ อยากมาก อยากจริงๆ (แล้วมึงจะไปจุ้นทำไมเนี่ย ครอบครัวของเขา เสือก)นั้นกุโดนอีกดอกหนึ่งจากคนเขียน คนเขียนเนี่ยกวนทีนจริงๆ นึกแล้วก็ขอด่ามันกลับสักทีเถอะ
“เป็นไงบ้าง อร่อยไมจ๊ะ”คุณแม่ถามครับ
“ครับ คุณแม่”
“แต่แม่ไม่ค่อยชอบหรอก ชอบกินข้างทางมากกว่า เพราะถูกดี”คุณแม่กระซิบ
เอ้า แล้วจะ ซื้อมาทำไมครับ ของแพงๆ หรือว่า คุณแม่เขาเป็นคนประหยัดหรือป่าวหว่า
“นี้ อยู่กับไวท์และ แบล๊ก แม่ฝากดูแลทั้งคู่ด้วยนะ”
“อ่าครับ”
ผมมากกว่ามั่งครับที่ต้องให้มันมาดูแลผม -.- เห่อเหนื่อยใจกับข้อเท้ามาก แต่มันดีขึ้นมากแล้วครับ แค่เสียวนิดหน่อย
“เดียวแม่ไปแล้วนะ ยังไงครั้งหน้าก็มาเยี่ยมมาเยื่อนอีกนะ ข้าว มาคิดถึง ไปแล้วนะลูก แบล๊กอย่าดุข้าวละ แม่ไปละ”
คุณแม่เดินออกไปก่อนจะทิ้งไว้เพียงผมและอีก2ท่อนผู้นี้
“เออ ไวท์ ห้องน้ำไปทางไหนหรอ”
“ ออ ทางซ้ายสุดเลย ห้องสีครีมนะ”
เห่อ ใหญ่ครับ ใหญ่ทุกส่วน ผมเดินไปพลางดูไปครับ ของมันหรูหรา+น่าแตะทุกชิ้น เดินไปยิ่งเดิน เกิดไรขึ้นละครับ หลงครับ ผมหลงทางครับ โอ้แม่เจ้าบ้านมึงใหญ่มากกกกกกกก ทำไงดี ซ้ายหรือขวา หน้าหรือหลัง เออ ทางไหนดีหวะทางนู้นมีแสงสว่างอยู่ลิบๆ ดูแล้วน่าจะเป็นทางกลับ แต่ อึ๋ยอีกทาง มืดตึ้บ แถมมีบรรยากาศ น่ากลัวแผ่มาอีกด้วยแฮะ
“แต่ก็อยากรู้ว่ามันมีอะไร ไปทางมืดดีกว่า ขอเดินสำรวจน่อยละกัน ฮึๆๆ”
อันคนเราชอบลองของ
“อ้าวสุดทางแล้วหรอ มีเสียงไรหวิวมาจากประตูนี้ด้วย”
ผมชะโงกหน้าเข้าไปดูครับ
“อะจ๊ากก ผียุ่บยับเลย ที่นี้มันที่ไหนกันแน่นี้”
“อย่าเข้ามานะ กุฟันศอกสั้นจริงๆน๊า”
เป๊งๆๆๆ!!
“โอ้ย ผีเหี๊ยไรหวะ ตบหัวคน”
“อ้าว หุ่นหรอหวะ ที่แท้ก็ หุ่นชุดเกาะมากมาย ครับ เยอะมาก”
เห่อ รีบเดินออกดีกว่า ก่อนที่จะพาหลอนไปกว่านี้ ผมจึงตัดสินใจว่าเราควรไปทางนู้นดีกว่า
“นี้ !!จะไปไหน ห้องน้ำมันทางนี้”
ไอ้แบล็ค ครับ มันทำผมหลอนกว่าเก่าเมื่อมันอยู่ที่4แยกของบ้านมัน ไอ้เหี๊ย! ทำกุตกใจ
“ขอบจัย”ผมพูดอย่างลวกๆ ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำ
ผมรีบทำธุระก่อนที่จะเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
“แกจะไปไหน”
ผมหันไปมองต้นเสียง ไม่ใช่ใครครับ ไอ้แบล๊ค คนเดิม มันยืนรอที่ประตูหรอหวะนี้ พึ่งเคยเห็นมันมีน้ำใจครั้งแรกนี้ละครับ เป็นภาพที่กุไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะนี้
“ตามมา เดียวหลง ไอ้ไวท์มันรอแกที่ห้องนั่งเล่นนะ ไปด้วยกันสิ”
มึงแอบแฟงไรหรือป่าวเนี่ย กุกลัวนะ
“ไมทำไรหรอก” แนะเสือกรู้ทันอีก มีงี้ด้วย
“อืมๆ นำทีได้ไม”
มันเดินนำ ไปอย่างเรื่อยๆด้วยไม่พูดอะไรครับ เงียบๆ วังเวง และน่ากลัว -.- ก่อนจะเดินมาหยุดประตู้ไม้บานใหญ่ มันจับลูกบิด ก่อนจะสะบัดหัวบอกว่าเข้าไปสิ
“อ้าวมาแล้วหรอ ดี เลย ข้าว เรามาเล่น ชกมวยกัน”
“ไวท์ ข้าวไม่เก่งอะเรื่องชกมวย -.-” เหรอมึงหาเรื่องชาวบ้านเยอะอยู่นิ -.-ต้องต่อยเก่งเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ผมลังเลอยู่สักพักหนึ่ง
“ก็ได้ แต่ผมไม่เก่งนะ”
“ว่าไง แบล๊ค นายจะเล่นกันมะ”
“ไม่อะ เล่นกันไปเถอะ”
“ปอด นี้หว่า”ผมซุบซิบเบาๆ หวังว่ามันคงจะไม่ได้ยิน
“ถ้าหาว่าปอดก็ มาเจอกันได้”
มันพูดก่อนจะถอดเสื้อผ้าออก แล้วเดินไปใส่ น้วมที่แขวนไว้ข้างผนัง
ซวย!!! แล้วเราปากพาจนครับท่านผู้ชม เหอะ ก็ได้หวะ เอาก็เอา ถ้ากุตายเอา ข้าวต้มอร่อยมาให้กุด้วยนะ(มึงเว่อร์ไปอีกละ)
ผมเดินขึ้นเวทีครับ ก่อนจะให้ไวท์เช๊คนวมที่ใส่ ว่าแน่นไม ระว่างไวท์ เช๊ค ผมเอบชำเรืองมอง ไอ้แบล๊คที่ยืนดูนวมของมันอยู่ กล้ามหน้าท้องมัน เป็นระเบียบมากเลยครับ เหอะๆน่าจับ.... 0.0ว้อยยยคิดไรของกุอีกแล้วเนี่ย
“เริ่มได้”
ไวท์โยนผ้าขึ้น ก่อนที่ผมและแบล๊กจะเดินมาชนน้วมกัน
“มากุพร้อมแล้ว แต่ว่ามันจะดีหรอไวท์”
ผมพูดกับตัวเองทั้งที่ผมก็ยังไม่พร้อมสักเท่าไรนัก เห่อ เหนื่อย!!! ไม่ทันแล้วละมึง
ความคิดเห็น