คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตกเขาหลังโรงเรียน
บทที่ 11
โคลนๆ และก็โคลน ไอ้เชี้ย กอล์ฟ สะบัดมาได้ไอ้แสด! สะบัดใส่กระผมใส่ทุดคนๆ แต่คนที่ไม่น่าควรโดนสะบัดใส่ก็คือ พี่แชมป์ จะเกิดไรขึ้นละครับ...เหอะๆๆๆไม่ต้องเดา ง่ายๆๆก็ไป...อาบน้ำสิครับ จะคิดไรมากมาย แต่ต้องไปนั่งฟังบรรยายข้างเขาก่อนโครตน่าเบื่อเลย ก่อนที่จะมาเข้าห้องน้ำ
ณ ห้องน้ำ ตอนนี้
เงียบ ไร้ผู้คน เพราะพวกผมมีเหตุจำเป็นที่ต้องเขาก่อน ซึ่งท่านผู้ชมก็รับรู้แล้ว
“เหี้ย กอล์ฟ เล่นไรหัวดอ มาก แมร่ง เลอะไปหมด”ผมบ่นครับ
“เออ แมร่ง เล่นไรไม่คิด สะบัดหัวk...มาก”ไอ้พาสตามครับซ้ำ
“มีอย่างงี้ทีหลัง อย่าหาว่า พี่ไม่เลี้ยงนะ”พี่แชมป์เสริม ก่อนจะทำหน้าโหด
“เห็นมะ พี่เข้ายังไม่อยากจะเลี้ยงมึงเลย”ใครล้มผมก็ซ้ำสิครับ
“ไม่ต้องพูดมาก มึงด้วย”พี่เค้าเสริมอีกเล่นเอาผมนิ่งเลย ก่อนจะมองหน้าไอ้แบล๊กที่ทำสีหน้ายิ้มเล็กน้อย
“ไป รีบอาบน้ำ เร็ว ไมพวกมึงวุ่นกันจริงๆหวะ เห่อ”พี่แชมป์ถอนหายใจเล็กน้อย
ผมรีบถอดกางเกงที่เลอะโคลนออก ก่อนจะเหลือบอกเซอร์ เพรียวๆ 555+ ตื่นสาย ขี้เกียจใส่กางเกงในครับ พอดีรีบ ก่อนที่จะถอดกันตามทุกคน ผมรีบมองหาสบู่และก็สบู่ แล้วก็หา+หา พอหาไปมา เริ่มไม่หาแล้วครับ เท แมร่งทั้งกระเป๋าครับ ไปๆมาๆผมจำความได้ว่า ลืมหยิบตอนที่รีบออกจากบ้านเพราะไอ้แบล๊กมันมานี้เอง แล้วสรุปว่า กุก็ลืมหยิบกางเกงใน+บ๊อกเซอร์ด้วย โห แมร่งชิบหาย กุได้วาบหวิวทั้งวันแน่น มึง เซง
“เป็นไรหรือป่าว ข้าว”ไวท์เดินเข้ามาถาม โอ้ กำลังต้องการพลเมืองดีอยู่เลยครับ
“ข้าว ลืม สบู่มาอะดิ เห่อ”ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเหลือบไปเห็นพี่แชมป์ ที่กำลังเดินเข้ามาหา
“มีปัญหาไรอีกละ”
“เออ ผมลืม กางเกงใน+สบู่แล้วก็แปรงสีฟัน”ผมตอบแบบน้ำท่วมปากมากครับ กลัวหน้าพี่แชมป์มาก
“อ้าว ทำไงดีละ เอางี้ พี่มีสำรองตัวหนึ่ง ถ้าไม่รังเกียจจะยืมไปใส่ไมละ”พี่ยื่นลิงให้1ตัว
“มันจะดีหรอครับ”ผมรีบตอบ
“เรื่องของมึงแล้วกัน ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องเอา กุช่วยได้แค่เนี่ย”
“ก็ได้ครับ ขอบคุณครับ”ผมรับมาด้วยความที่เต็มใจแต่ก็รู้สึกแปลก ว่าไม่ควรรับมายังไงไม่รู้
“แล้ว พอพรุ่งนี้ค่อยยืมไวท์ก็ได้ครับ ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ สียังใหม่อยู่เลย ”ไอ้ไวท์บอกก่อนจะยิ้มให้
ไม่ได้กังวลครับ แต่เขิล ว่าทำไมกุความอย่างงี้
“ไม อีกละ ลืมไร”ไอ้แบล๊กครับ นานที ถึงจะเห็นว่ามันอยากรับรู้เรื่องชาวบ้าน
“ออ ข้าว ลืมหยิบกางเกงในมา”ไวท์ตอบแทน แนะ แย่งซีนกุ
“จะรังเกียจ ไม ถ้ากุเอามาเยอะ แล้วแบ่งให้ไอ้คุณเผือกใช้ได้อะ”มันพูดแล้วพยายามเหวี่ยงหน้ามาทางผม
“ขอบจัย ถ้าไม่จำเป็นก็ ไม่อยากยืมหรอก”
วิ้ง! เอาแล้วครับ ทำไมสายตามึงมีประกาย มึงจะแปลงร่างหรอ เหอะ ผมรีบมองกลับครับก่อนที่ดูเหมือนจะมีประกายสายฟ้า แปล๊บๆ ออกมา ปะทะกัน
“หน้าเบื่อ”มันพูดก่อนจะไปหยิบสบู่ “เอาไป ไม่ได้เอามาใช่ไหม”ก่อนมันจะเสริม
“เออ”
พอพูดจบปุ๊ป กรรมตามกุทันทีเลยครับ มัน ล๊อคแขนและขาไว้ โดยมีพี่แชมป์ ยึดแขนไว้
“เหวอออออ! พวกมึงจะทำไรเนี่ย”ผมโวยครับ ไอ้ยึดอะกุไม่ว่าหรอก แต่สงสาร ไอ้ข้างในบ๊อกเซอร์น่อยกุไม่ได้ใส่กางเกงในมานะโว้ยยย
“เสร็จกุ ละ ไอ้เผือก”ไอ้แบล๊กตามันโหดมาก
อย่านะ! มึงอย่าได้คิดไรผิดมนุษย์มนา เข้านะ โอ้ ไม่ กุพร้อมพลีดาย เอาเลย เห้ย ไม่ช่ายยยย
“ไอ้สัด ปล่อยกุ”ผมสะบัดแขนไปมา
“แกล้งมัน อย่างไงดี”ไอ้พาสเสนอโครงการ ที่เหี้ยมากสำหรับกุ
“อืมม”ไอ้กอล์ฟคิดครับ
“ดึงกางเกงบ๊อกเซอร์มันก่อน จัดการ แบล๊ก”
“เห้ย อย่า กุไม่ไส่กางเกงในมา...”พูดยังไม่ทันจบ ผมก็โดนไปเรียบร้อยแล้วครับ ก่อนจะโดนเหวี่ยงลง น้ำ อายมาก กุไม่เคยอับอาบไรอย่างงี้มาก่อนเลย
แล้ว ก็มีเสียง ตูมลงมา ไอ้แบล๊กมันลงมากดหัวผมในน้ำครับ ไม่รู้ ว่ามันแค้นไรมากมาย กดเอากดเอา จนหายใจไม่ออก
“ไอ้แบล๊ก พอแล้ว แกล้งมันพอแล้ว กุบอกให้พอแล้วไง”พี่แชมป์ตะโกน
“ก็ได้ ยังไม่หมดสนุกเลย”
“คุว.... มึงเห็นไมนะ ไอ้ข้าวมันจะตายอยู่แล้ว”ไอ้พาสเดือดครับ
ผมพยายามลึกขึ้นมายื่นตัวตรงในบ่อน้ำ ก่อนที่ไอ้แบล๊กมันจะเอากางเกงบ๊อกเซอร์ที่ไอ้ปินโยนให้มาใส่ให้ผมในน้ำ ตามคำสั่งของพี่แชมป์
ผมลืมตาขึ้น ก่อนจะเผยตาแดง ที่แสบไปหมด คอก็แสบ รู้จมูกก็จะพัง แล้ว ครั้งแรกครับ ที่ผมเจ็บใจ จนน้ำตาลูกผู้ชายมันไหล ออกมา
“เห้ย ข้าว พี่ขอโทษหวะ พี่ให้เพื่อนข้าวแกล้ง แรงไปหน่อย”
ผมพูดไม่ออกครับ นอกจาก สะบัดมือไปมา ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ ทิ้งไว้เพียงภาพเบื้องหลัง ไม่ให้ติดตา แล้วลบมันออกด้วยการมองไม่เห็นที่เลอะเปอะเปลื้อนไปด้วยน้ำตาของผม จำไว้ ว่ากุ โกรธ โกรธพวกมึงมาก กุอยากจะกลับบ้าน มึงทำกับกุได้นะไอ้พวก... ... ...มึงจำไว้ น้ำตาร้อนๆไหล ลงบนพื้นดิน ผมเดินโดยมีบ๊อกเซอร์เป็นแค่ตัวเดียวที่ปิดร่างไว้ ก่อนจะเดินขึ้นตามทางหนี้บนเขา พร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า ก่อนจะรีบวิ่งไต่เขาขึ้นไปอย่างเร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้ เท้าของผมตอนนี้เลอะโคลนและเลือดที่โดนกิ่งไม้บาดที่เท้า น้ำตามันก็ไม่ยอมหยุดไหล ทั้งที่ ผมอยากจะห้ามมันให้หยุดเดี๋ยวนี้ด้วยซ้ำ ผมรีบ ครับ ก่อนจะข้ามหินที่ขวางข้างหน้า
“เห้ย ข้าว กุ ขอโทษ”ไอ้แบล๊กมันตะโกนไล่หลังมาครับ มีนวิ่งมาเร็วมาก คงไม่นานก็คงจะตามผมทัน ทั้งที่ผมพยายามวิ่งจนถึงที่สุด มันก็ตามทัน มันรีบมาหว้ามือผมก่อนที่ผมจะบัดแล้วพราดท่า ลื่นล้มไป แต่โชคดีครับที่มีไอ้แบล๊กมาบังไว้ ไม่งั้นคงตกเขาไปแล้ว แต่ไอ้แบล๊ก ไม่ได้ตั้งหลักครับ มันลื่นโคลนที่เปียกจากตัวผม ลื่น ตกเขาไป ก่อนที่ผมจะตกตาม
ขอนอนละครับ ง่วง ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยครับบบบ
ความคิดเห็น