The Superstar อลวนรักป่วนหัวใจนายซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่4

บทที่4


 

เช้าวันใหม่

"กรี๊ีดดดด!! ไฟไหม้" 
"ยัยดาร์ลี่อย่ากวนสิ มุขเดิมๆใส่กับฉันไม่ได้ผลหรอก"ฉันด้วยความรู้สึกงัวเงียแล้วหลับต่อ
"ไม่ตื่นใช่มั้ย ไปสายไม่รู้ด้วยนะงั้นหนูไปล่ะ"
"ไปสาย? ชั่งเหอะนอนต่อดีกว่า~ ^3^"

และก็หลายนาทีผ่านไป

"ยัยหมูตอนตื่นสิ"
"............"
"ยัยยาสีฟัน"
"............."
"ไม่ตื่นใช่มั้ย-_-+"

"อะไรใครปลุกฉันจะนอน! ออกไปได้แล้ว!!"ฉันพูดจบก็ใช้บาทาถีบเข้าไปเต็มแต่ไม่รู้ว่านั้นคือใครแต่แล้วฉันก็หลับต่อ
"วันนี้มีงานเลี้ยงเธอจะไปสายไมได้นะ"
"แล้วง วันนี้ฉันเพลียมากเลยรู้มั้ย"
"เธอนี่ดื้อชะมัดขนาดเด็ก2ขวบยังพูดง่ายกว่าเยอะเลย"
"ก็นั่นเด็กไม่ใช่ฉันหนิ"
"ลุกแล้วไปอาบได้แล้วเร็ว!"
"ไม่!!"
"ตื่นแล้วหนิ อย่าขี้เกียจ!!"
"ชิ ไอ้คนบ้า -/\-"
หลังจากทีฉันเทียงกับไอ้บ้าคิสนั่นแล้วก็มาอาบนํ้าอีกหลายนาที ทำให้ฉันเสียเวลาไปเยอะมาก

"สายแล้วๆ! ของขวัญล่ะอยู่ไหนล่ะเนี้ย~โอ๊ยย ทำไมนายถึงไม่ปลุกฉันตั้งแต่เช้า"
"ฉันไม่ใช่น้องเธอนะที่จะไปปลุกเธอได้ตั้งแต่เช้า หน้าที่นั่นเธอต้องถามน้องสาวเธอเอาแล้วล่ะ"
"นี้ไม่ใช่เวลามาสัธยายนะย่ะ รีบไปกันได้แล้วโอ๊ยย ช้ามากเลยนะเนี้ย"
"ฉันก็ปลุกเธอตั้งหลายรอบแล้วเธออยากนอนต่อก็เลยไม่กวน"
"ไอ้คนบ้าเอ๊ยย"

เมื่อถึงงาน

"สุขสันต์วันเกิดนะค่ะคุณนาย"
"ค่ะขอบคุณมากๆเลยค่ะ^^"

"เฮ้ย! เร็วๆหน่อยได้มั้ยเธอน่ะ"

"นั่นใช่ลูกชายคุณนานรึเปล่าค่ะ"
"คงไม่ใช่มั้งแล้วแหละค่ะ =_="

"แม่! ผมไปปลุกยัยนี้ตั้งหลายรอบแล้วนะแต่ยัยนี้ไม่ยอมตื่น"

"นายจะบ้ารึไงก็ฉันไม่รู้นิ!!"

"=_= ลูกคุยกันเบาๆหน่อยก็ได้นะเกรงใจแขกเค้าบ้างสิลูก"

"ขอโทษครับแม่... เพราะเธอคนเดียวยัยยาสีฟัน!"
"เพราะนายต่างหาก!"

"ให้ตายสิทำไมต้องมาเป็นวันฉันด้วยนะ"
"ไปเถอะค่ะคุณนานงานจะเริ่มแล้ว"


"เริ่มงานนะบัดนี้ ขอเชิญลูกชายคนเล็กดาราซุเปอร์สตาร์หน้าหล่อขวัญใจวัยรุ่น คุณคัชพงษ์ หรือน้องคูลนั่นเองครับ^^"
ฉันเหลืองสายตามองไปที่คูลเค้าเดินไปที่บนเวทีได้เร็วมากอย่างกับล่องหนแหน่ะ =[]=
"สวัสดีครับทุกๆท่านผลในหน้าที่เป็นลูกชายคนเล็กที่ทำหน้าที่แทนลูกชายคนโต วันเกิดปีนี้ผมขอมอบของให้กับคุณแม่คือนี้ครับ"
คูลหยิบกำไลเงินกำไลทองที่ราคาแพงมาก มันก็อันเดียวกันกับที่เราสองคนไปซื้อนั่นแหละ เห้ย!แต่ฉันแปลกใจเรื่องนึงเค้าเป็นลูกชายคนเดียวไม่ใช่หรอไหนกลายเป็นคนเล็กล่ะ
"เอาล่ะครับลูกชายคนเล็กได้ให้ของขวัญแล้ว งั้นเราก็ดื่มกันเลยครับ" อ้าวพิธีมีแค่นี้เองหรอ แล้วลูกชายคนโตล่ะย๊าา หายไปไหนยังไม่ทันออกโลงเลยนะ =....=
"วันนี้สวยเป็นพิเศษเลยนะจ๊ะ^^"
"ขอ..ขอบคุณค่ะ คุณจินน่า เอ๊ะนี้ค่ะของขวัญ"
"แหม่หนูไม่เห็นต้องให้เลยนะจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ รับเถอะค่ะ"
"ยังไงก็ขอบใจมากๆนะจ๊ะ คูลกลับบ้านไปแม่ขอคุยด้วยหน่อย"พูดจบคุณจินน่าก็หันไปคุยกับลูกชายของตนเอง
"ก็คุยกันทุกๆอยู่วันแล้วหนิแม่"
"แต่นี้เป็นอีกเรื่องนึงจบงานนี้ไปส่งหนูคอลเกตด้วยเข้าใจมั้ย"
"ครับๆ" พูดจบฉันก็เดินแยกออกไปจากเขา

"นี้เธอกลับบ้านได้แล้ว"
"ทำไม ยังไม่ถึงเวลากลับบ้านซ่ะหน่อยหนิ"
"แต่เวลานี้จะให้เด็กผู้หญิงกลับบ้านคํ่าๆมืดๆไม่ได้หรอกนะ กลับบ้านซ่ะเถอะ"
"ไม่ ถ้าดึกฉันก็ให้นายไปส่งได้หนิ"
"ถ้าเธอไม่กลับ ฉันจะให้ร.ป.ภ.ไล่เธออกไป"
"งั้นฉันกลับก็ได้"ในขณะที่ฉันเดิน ฉันก็เดินไปจะไปเรียกแท็กซี่แต่ไอ้หมอนั่นมัน -*-"
"ไปกลับฉันทำไมเธอไม่รอฉันเลยเหอะ"
"อ้าวนายจะไปส่งฉันหรอกหรอ"
"ไม่รู้ขึ้นรถไปได้แล้ว"
"เชอะขึ้นก็ได้"ฉันเดินไปเปิดประประตูรถ แต่หมอนี้ดันแย่งซีนฉันหมอนั่นดันมาเปิดเอง น่าฆ่าซ่ะจริงๆหมอนี่
"เชิญ!"
"รู้แล้วย่ะ"
ขณะที่ฉันนั้งอยู่ในรถหมอนี่ก็ชวนฉันคุยไม่ใช่สิชวนฉันทะเลาะและแล้วก็มาถึงบ้าน