วุ่นนัก...หลงรักคุณหนู

ลำดับตอนที่ #11 : วุ่นนัก...หลงรักคุณหนู ตอน 11 เจนนี่ เธอต้องชดใช้

เบสท์สะดุ้งตื่นตอนเช้า เขาเพิ่งหลับตาลงเมื่อไม่ถึงสองชั่วโมงดี แต่พอตื่นแล้วเขาก็ไม่สามารถหลับได้อีก เบสท์รีบลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อเตรียมไปหาหนูไวน์ตั้งแต่เช้า เขาแวะร้านดอกไม้เพื่อซื้อลิลลี่ดอกไม้ที่เธอชอบที่สุดช่อโตหวังเอาไปง้อขอคืนดี เขาไม่แน่ใจว่าหนึ่งคืนที่ผ่านมาหนูไวน์ถูกเป่าหูไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ฉะนั้นการไปเจอให้เร็วที่สุดนั่นจะช่วยให้เขาอธิบายอะไรได้มากขึ้น

รถคันงามมาจอดรอที่ตึกคณะตั้งแต่ยังไม่มีนักศึกษามาซักคน จนตอนนี้มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมาย เบสท์รออยู่ในรถอย่างร้อนรน เขารู้ว่าวันนี้เธอมีเรียนสายแต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้ ทุกนาทีผ่านไปช้ามากจนเขาทุรนทุราย นั่นเพื่อนของหนูไวน์ทยอยมากันแล้ว พวกเธอเห็นเขาแต่ไม่เข้ามาทักทายเหมือนทุกครั้ง หรือว่าเขาจะลงไปทักพวกนั้นก่อนดี เบสท์ยังตัดสินใจไม่ได้ก็เห็นรถคันหนึ่งจอดไม่ไกลจากที่กลุ่มพวกเธอนั่งนัก แล้วหกสาวนั่นพร้อมใจกันลุกขึ้นทำไม หรือว่าหนูไวน์มาแล้ว แต่เขายังไม่เห็นรถของบ้านเธอเลยนี่นา

เบสท์ลงจากรถเช่นกัน เขาอยากรู้ว่าเพื่อนหนูไวน์ลุกขึ้นมาทำไมกัน แล้วเขาก็ได้เห็นคนที่เขาคิดถึงนักหนาลงมาจากรถที่มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเปิดประตูให้ ข้าวของของเธอเพื่อน ๆ มาช่วยรับไปถือให้ ผู้ชายคนนั้นแตะเอวเธอเบา ๆ เพื่อปิดประตูรถ ไม่เพียงแค่นั้นหนูไวน์ยอมให้มันจับมือเดินจูงอย่างไม่มีท่าทางขัดเขินเลยซักนิด ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร เขาจำได้คนนี้ไม่ใช่คุณเบียร์พี่ชายของเธอ แล้วมันเป็นใคร ทำไมถึงกล้ามายุ่มย่ามกับแฟนเขาโดยที่พวกผู้พิทักษ์ไม่ขวางเลยซักนิด แถมยังไปนั่งคุยกันอย่างสนิทสนมที่โต๊ะอีกต่างหาก หลังจากที่หายอึ้งแล้ว เบสท์ก็สาวเท้าตรงไปที่โต๊ะหนูไวน์ทันที สองสาวเทียมหันมาเห็นก่อนชายหนุ่มจะก้าวไปถึงโต๊ะ เธอสะกิดเพื่อนให้มองมาที่เขาแล้วพากันลุกขึ้น รวบหนังสือเตรียมไปเรียนอย่างรวดเร็ว หกสาวเดินล้อมหนูไวน์ไว้ตรงกลางจนมิด แถมแฟนสาวของเขายังไม่แม้จะชำเลืองมองเขาแม้แต่หางตา ใจเขากระตุกวูบ เธอเลิกสนใจเขาแล้วจริง ๆ หรือ เพียงแค่วันเดียวเธอเปลี่ยนใจแล้วหรือ เขาเปลี่ยนเป็นวิ่งเพื่อจะตามเธอให้ทัน แต่ก็ถูกไอ้ผู้ชายคนนั้นขวางไว้เสียก่อน

“อย่าตามเลยครับคุณเบสท์ ไม่มีประโยชน์หรอก” ลูกชิดบอกเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่คนฟังรู้สึกว่ามันช่างกวนประสาทเหลือล้น

“คุณเป็นใคร มาขวางผมไว้ทำไม ผมจะไปหาแฟนผม” เบสท์หันมาถามอย่างหาเรื่อง

“ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ผมคิดว่าตอนนี้คุณกับน้องไวน์คงจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วล่ะครับ” ลูกชิดตอบแบบไม่เข้าหูคนฟังนัก

“คุณรู้ได้ยังไง ผมกับแฟนแค่มีปัญหากันนิดหน่อย ยังไม่ได้เลิกกัน ผมจะไปคุยกับหนูไวน์ให้เข้าใจ คุณเลิกขวางผมซะที” เบสท์ผลักลูกชิดให้พ้นทาง แต่ชายหนุ่มก็ยังตามมาขวางอีกจนได้

“คุณคิดว่าน้องไวน์ยังจะคบกันคุณอีกเหรอในเมื่อเมื่อวานเธอเพิ่งโดนทำร้ายมาเพราะคุณ” ลูกชิดพูดเสียงกร้าวและไม่ยอมหลีกทางให้

เบสท์ยืนอึ้ง ผู้ชายคนนี้พูดถูกหนูไวน์โดนคู่ควงคนเก่าของเขาทำร้ายและเขาก็ปกป้องเธอไม่ได้ หนูไวน์คงเสียใจมากและอาจจะเลิกกับเขาจริง ๆ แถมท่าทางที่หนูไวน์แสดงออกวันนี้มันก็มีแนวโน้มเป็นไปได้เสียด้วย สาวน้อยขี้อายของเขาตัดใจได้เร็วขนาดนี้เชียวหรือ เพียงแค่คืนเดียวเธอก็หมดรักเขาแล้วจริงหรือ ไม่จริง ผู้หญิงอย่างหนูไวน์ไม่ใช่คนอย่างนั้น เขาเชื่อว่าหนูไวน์ยังตัดเขาไม่ขาดหรอก เธอแค่กำลังโกรธ เขาต้องพยายามง้อเธอให้ได้ เขาไม่ยอมกับเรื่องที่มีคนมาขวางแค่นี้หรอก เบสท์พยายามคิดเข้าข้างตัวเอง ถึงแม้ส่วนลึกของจิตใจจะเอนเอียงไปทางคำพูดของชายตรงหน้า เขาจึงปฏิเสธเสียงแข็ง

“คุณจะคิดยังไงมันเรื่องของคุณ แต่ผมบอกได้เลยว่าหนูไวน์ไม่ได้เลิกกับผมแน่ เราแค่ผิดใจกันนิดหน่อย พอผมปรับความเข้าใจกับเธอแล้ว เราก็จะเป็นเหมือนเดิม”

“คุณอยากจะหลอกตัวเองก็ตามใจ คุณก็คอยดูละกันว่าผมพูดถูกหรือเปล่า” ลูกชิดพูดทิ้งท้ายและลงนั่งทำงานเมื่อเห็นว่าเบสท์คงตามขึ้นไปที่ห้องเรียนไม่ได้แน่นอนแล้ว เขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะคิดอะไรอยู่ ถึงแม้เบสท์จะนั่งตรงข้ามเขาเพื่อรอหนูไวน์เรียนเสร็จเหมือนกันเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร

เวลาแต่ละนาทีผ่านไปอย่างกับเต่าคลานในความรู้สึกของเบสท์ ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว เขาจ้องรอที่บันไดอย่างตาไม่กะพริบ ทันทีที่เห็นนักศึกษาเริ่มเดินลงมา เขาก็คว้าช่อลิลลี่ที่ถือติดมือมาตั้งแต่ลงจากรถไปยืนรอที่หน้าบันได เบสท์ชะเง้อคอมองหาสาวน้อยอยู่นานโดยไม่สนใจว่าใครจะมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นมากแค่ไหน เขาสนเพียงหนูไวน์คนเดียวเท่านั้น รออยู่นานกว่าจะเห็นเธอเดินลงมาพร้อมบรรดาผู้พิทักษ์ล้อมรอบทุกทิศเหมือนเมื่อตอนเช้าไม่มีผิด กลุ่มเธอเดินผ่านหน้าเข้าไปเหมือนเป็นอากาศธาตุไม่สนใจซักนิดว่าเขามีสีหน้าดีใจแค่ไหนที่ได้เห็นเธอ

“หนูไวน์” เบสท์เดินตามและร้องเรียกแฟนสาว ซึ่งเธอก็ไม่สนใจ มุ่งตรงไปหาชายหนุ่มอีกคนที่ตอนนี้เก็บของรอสาวน้อยอยู่แล้ว เขาเดินเข้ามารับของจากสาวน้อยและเดินประกบข้างทันที เบสท์เดินมาดักหน้าทั้งขบวนพร้อมกับเรียกเธออีกครั้งด้วยเสียงอ้อน

“หนูไวน์ครับ คุยกันก่อนนะครับ”

“พี่ลูกชิดคะ ไปกันเถอะค่ะ” ไม่เพียงหนูไวน์จะไม่หยุดคุยกับเขา เธอยังหันไปคล้องแขนเข้ากับชายหนุ่มอีกคนต่อหน้าเขาอีกด้วย เธอเดินผ่านเขาไปอย่างไม่ไยดี ไอ้ผู้ชายคนนั้นยิ้มให้เขาอย่างเหนือกว่า และพวกพิทักษ์ของเธอยังมองเขาด้วยความสะใจ เบสท์ถึงกับคอตก เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอปฏิกิริยาอย่างนี้จากแฟนสาวขี้อายของตนจนเขาก้าวขาไม่ออก กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีเขาก็ต้องรีบวิ่งไปที่รถเพื่อขับตามรถสามคันที่เคลื่อนต่อกันไปอย่างรวดเร็ว จุดหมายปลายทางอยู่ที่คฤหาสน์หลังงามแห่งหนึ่ง เขารู้ได้ทันทีว่าบ้านหลังนี้เป็นของหนูไวน์ แต่พอรถเขาจะขับเข้าไปบ้างยามที่หน้าบ้านของเธอก็เข้ามาขวางพร้อมปิดประตูรั้วไม่ยอมให้เขาเข้าไป เขาจอดรถรออยู่นานก็ไม่เป็นผล และไม่ว่าเขาจะกดโทรศัพท์มือแทบหักตั้งแต่เมื่อวานสาวน้อยของเขาก็ไม่ยอมรับสายเสียที รอแล้วรอเล่าก็มองไม่เห็นโอกาสที่จะได้เจอกับหนูไวน์ เขาเลยต้องล่าถอยไปตั้งหลักเสียก่อน

สามวันมาแล้วที่เขาหอบดอกไม้ช่องามไปตามง้อแฟนสาวแต่ไม่ได้ผลซักวัน เบสท์รู้แล้วว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร นายวสุรักษ์มือขวาของคุณเบียร์นั่นเอง พี่ชายลงทุนส่งคนสนิทมาประกบขนาดนี้เขาจะมีโอกาสได้คุยกับเธอได้อย่างไร แล้วนี่มันอะไรกัน ข่าวซุบซิบดาราที่ลงในหนังสือพิมพ์วันนี้ทำเอาเขาเดือดขึ้นมาทันที

นางแบบสาวเจนนี่ออกมาเปิดใจว่าเลิกกับแฟนหนุ่มทายาทห้างดังเพราะมีมือที่สามแต่ไม่ยอมเปิดเผยว่ามือดีที่ว่าคือใคร แต่จากการซอกแซกวงในป้าจ้อแว่ว ๆ มาว่าสาวปริศนาคนนั้นคือไฮโซสาวหน้าใสลูกคนเล็กของเจ้าพ่อวงการอสังหาริมทรัพย์นั่นเอง

“อ่านข่าวรึยังคะเบสท์” เสียงนางแบบสาวเต็มไปด้วยความสะใจ เธอโทร.มาเพื่อจะบอกให้รู้ว่าเธอนั่นแหละเป็นคนให้ข่าวนี้เอง

“ผมเตือนคุณแล้วนะเจนนี่ว่าห้ามแตะหนูไวน์ คุณไม่ฟังผมเอง คุณอย่ามาหาว่าผมใจร้ายละกัน” เบสท์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงโกรธจัด เขาวางหูใส่เธอทันทีที่พูดจบ จากนั้นเขาก็ต่อสายหาเพื่อนฝูงทุกคนที่เขารู้จักใช้ความสนิทสนมขอร้องแกมบังคับให้ช่วยกันบีบเจนนี่ให้ไม่มีงาน เขาให้ทุกคนไม่เลือกเจนนี่เป็นนางแบบหรือพรีเซ็นเตอร์ของบริษัทเพื่อนเขา ส่วนคนไหนที่ตกลงจ้างไปแล้วเขาก็สั่งให้ยกเลิกทันที

อีกคนที่เดือดไม่แพ้กันคือพี่เบียร์พี่ชายที่แสนดี ทันทีที่ได้ข่าวจากน้ำหวานที่โทร.มาหาเขาแต่เช้าด้วยน้ำเสียงร้อนใจเขาก็แทบอาละวาดใส่เธอ แต่ระงับอารมณ์ไว้อยู่จึงได้แต่สั่งด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องเท่านั้น

“เห็นไหมน้ำหวาน ผู้หญิงที่เราอยากให้พี่ละเว้นน่ะร้ายขนาดไหน คราวนี้เราคงไม่ห้ามพี่แล้วใช่ไหมที่จะจัดการคนอย่างนี้ ... ดีมาก ... พี่อยากให้เราติดต่อร้านเสื้อที่เรารู้จักให้หมด ขอร้องเขาว่าไม่ให้จ้างยัยเจนนี่เดินแบบอีก ส่วนคนที่ตกลงจ้างไปแล้วบอกให้เขายกเลิกซะ แล้วถ้ามีค่าเสียหายก็ให้มาเก็บกับพี่ ... ใช่ มันไม่มากไปหรอกสำหรับการที่เขาทำให้ยัยไวน์เสียชื่อ ... อือ พี่จะคอยฟังข่าวนะ” ชายหนุ่มวางหูด้วยสีหน้าที่ยังไม่พอใจนัก เขาโทร.หาเลขาทั้ง 5 คนให้ติดต่อหาคนรู้จักในสายงานที่เกี่ยวข้องกับนางแบบทั้งหมดเพื่อบีบเจนนี่อีกทางด้วย

“กรี๊ดดดด นี่มันเกิดอะไรขึ้น” เจนนี่ร้องโวยวายลั่นคอนโดที่เธอพัก หลังจากวางสายห้องเสื้อดังที่โทร.มายกเลิกเธอเป็นรายที่สิบแล้วของวันนี้ นางแบบที่กำลังฮอตอย่างเธอทำไมถึงถูกยกเลิกงานซ้อน ๆ กันอย่างนี้ได้ เธอไม่เข้าใจว่ามันเป็นเพราะอะไร

เจนนี่บึ่งรถไปหาเพื่อนนางแบบคนสนิทอย่างร้อนใจ เธออยากรู้ว่าพวกที่รับงานเดียวกันโดนยกเลิกเหมือนเธอไหม สามสาวที่เคยไปรุมหนูไวน์นั่งรออยู่แล้วที่ร้านอาหารที่นัดหมาย

“โทร.เรียกมาเนี่ย คงมีเหตุผลดี ๆ นะจ๊ะ” เพื่อนสาวคนหนึ่งเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดีโดยไม่สังเกตสีหน้าเพื่อนเลยซักนิดเมื่อเห็นเพื่อนสั่งเครื่องดื่มเรียบร้อยแล้ว

“พวกเธอโดนแคนเซิลงานบ้างรึเปล่า” เจนนี่ถามอย่างไม่อ้อมค้อม เพื่อน ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างแปลกใจก่อนที่จะส่ายหน้ากันทุกคน

“ไม่มีนี่ ทำไมล่ะ” เพื่อนอีกคนถามเพราะงงกับสิ่งที่เพื่อนถาม

“รู้ไหมว่าวันนี้ ฉันโดนยกเลิกงานไปแล้วเป็นสิบงาน” เจนนี่บ่นอย่างอารมณ์เสีย

“เฮ้ย เป็นไปได้ไง” สามสาวอุทานพร้อมกันอย่างตกใจ ใครจะเชื่อว่านางแบบที่ฮอตที่สุดตอนนี้จะโดนยกเลิกงานในขณะที่พวกเธอไม่โดน

“ก็ไม่รู้ล่ะ มันเป็นไปแล้ว และฉันมีลางสังหรณ์ว่ามันจะไม่หมดแค่นี้น่ะสิ” เจนนี่บอกสิ่งที่ตนกังวล และไม่ทันขาดคำโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เจนนี่มองมันอย่างไม่อยากจะรับแต่เพื่อน ๆ ก็คะยั้นคะยอให้รับเผื่อจะเป็นเรื่องดี เธอจึงจำใจรับสาย

“สวัสดีค่ะ เจนนี่เองค่ะ ค่ะพี่จี๊ดหรือคะ จะโทร.มาแจ้งข่าวดีเจนนี่ใช่ไหมเอ่ย ... อะไรนะคะ ... ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ หวังว่าเจนนี่จะมีโอกาสได้ร่วมงานกับพี่คราวหน้านะคะ ... ค่ะ สวัสดีค่ะ”

ทันทีที่วางสายเจนนี่ทำท่าจะกรี๊ดออกมาดีที่ว่าเพื่อนคนที่นั่งข้าง ๆ เอามือปิดปากไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นได้ตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งร้านแน่

“อย่ากรี๊ดนะเจนนี่ มีอะไรก็ค่อย ๆ พูดออกมา”

“พวกเธอรู้ไหมงานโฆษณาของพี่จี๊ดที่ฉันเป็นตัวเต็งอยู่น่ะ ตอนนี้หลุดมือไปแล้ว” เจนนี่กระแทกเสียงระบายอารมณ์ งานชิ้นนี้ถ้าเธอได้ ค่าตัวถึงหลักล้านเชียวนะ แต่อยู่ดี ๆ ก็มาหลุดไปในวันที่รับข่าวร้ายมาตั้งแต่เช้า จะไม่ให้เธออยากกรี๊ดได้อย่างไร

“ใจเย็น วันนี้เธออาจจะดวงตกก็ได้ ไว้พรุ่งนี้คงดีขึ้นเองแหละ” พวกเพื่อน ๆ ก็ได้แต่ปลอบใจเธอเท่านั้นเพราะไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไรเหมือนกัน

ภายในเวลาเพียงแค่สองวัน งานที่มีอยู่ในมือทั้งหมดถูกยกเลิกไม่ว่าจะเป็นงานเดือนนี้หรือเดือนหน้า งานเดินแบบ ถ่ายแบบ โฆษณา มันอันตรธานหายไปหมด แล้วที่แย่กว่านั้นคือเธอขอถามเหตุผลแต่ไม่มีใครยอมตอบเธอเลยซักคน นี่มันอะไรกัน เงินหลายแสนที่เธอควรจะได้หายวับไปกับตา

เจนนี่ตระเวนไปยังห้องเสื้อต่าง ๆ ที่เธอเคยปฏิเสธงานเพราะคิวชนกับที่เธอรับงานไว้ ก็ไม่มีที่ไหนจ้างเธอเลยซักราย ไม่ว่าเธอจะบอกใบ้อ้อม ๆ แล้วว่าค่าตัวน่ะลดครึ่งราคาเลยทีเดียว แถมบางร้านที่เธอไปก็เจอคู่อริในวงการหัวเราะเยาะใส่หน้าอีกด้วยที่ต้องมาของานทำกลายเป็นนางแบบตกเวทีไปเสียแล้ว

หลังจากปล่อยให้เจนนี่อาละวาดจนพอใจแล้ว สามสาวก็ช่วยกันเก็บข้าวของที่เพื่อนปาซะรอบห้องให้เข้าที่ก่อนที่จะนั่งลงปลอบ

“อาละวาดจนพอใจแล้วใช่ไหมเจนนี่” ไม่มีเสียงตอบรับแต่ก็เป็นสัญญาณว่าเธอคงเลิกจะปาข้าวของแล้ว

“ฉันว่าเธอใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่า”

“เย็นบ้านเธอสิ ลองมาไม่มีงานอย่างฉันดูบ้างไหมล่ะ ดูซิว่ายังเย็นไหวไหม” เจนนี่ตวาดแว้ดพร้อมชักสีหน้าใส่เพื่อนคนที่พูดประโยคไม่เข้าหู

“เจนนี่ พวกเราเป็นเพื่อนเธอนะ อย่ามาลงกับพวกเราได้ไหม” เพื่อนอีกคนต่อว่าอย่างไม่พอใจที่เพื่อนเอาแต่อารมณ์เสียใส่พวกเธอ อาการเงียบของเจนนี่ทำเอาเพื่อน ๆ ส่ายหน้ากับนิสัยเจ้าอารมณ์ของเพื่อน

“ฉันว่าเรื่องนี้มันน่าสงสัยนะ อยู่ดี ๆ เจนนี่จะถูกแคนเซิลงานหมดเลยได้ยังไง” หนึ่งในสามตั้งข้อสันนิษฐานน่าคิดให้คนอื่นคล้อยตาม

“นั่นสิ เรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลนะ ฉันว่าต้องมีเบื้องหลังแน่”

“เจนนี่ เธอไปทำอะไรใครไว้รึเปล่า” อีกหนึ่งสาวถามอย่างลืมไปแล้วว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเพิ่งไปช่วยนางแบบสาวจัดการสาวน้อยอยู่เลย

“หรือว่าจะเป็นเบสท์” เจนนี่โพล่งออกมาเมื่อเพื่อนไปสะกิดจุดไต้ตำตอที่เธอลืมนึกไป

“เป็นไปได้นะ เพราะเธอเพิ่งให้ข่าวเรื่องเลิกกับเขาไปเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง”

“เบสท์ คุณทำเกินไปแล้วนะ” เจนนี่กันฟันพูดอย่างโกรธเกรี้ยว จนเพื่อนอีกคนต้องเตือนอย่าให้เพื่อนเดาสุ่ม ถ้าไม่ใช่เขาเธอจะโทษผิดคนได้

“อาจจะไม่ใช่คุณเบสท์ก็ได้นะ เธออย่าเดามั่วสิ”

“เรื่องนี้ไม่ยาก ฉันจะพิสูจน์เองว่าใช่เขารึเปล่าที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้” เจนนี้คว้าโทรศัพท์มากดหาชายหนุ่มทันทีโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของเพื่อนๆ

“เบสท์ ฝีมือคุณใช่ไหม” ทันทีที่ชายหนุ่มรับสาย เจนนี่ก็ถามออกไปอย่างมั่นใจเต็มที่ว่าเป็นเขาแน่ แต่การเงียบของเขาทำให้เธอยิ่งกราดเกรี้ยวมากกว่าเดิม

“คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เจนนี่เป็นยังไง คุณกล้าทำกับเจนนี่ขนาดนี้เลยเหรอ”

“ผมเคยเตือนคุณแล้วนะเจนนี่ แต่คุณไม่ฟังผมเอง แล้วถ้ายังกล้าแตะหนูไวน์อีกล่ะก็ ผมจะทำยิ่งกว่านี้อีก” เบสท์ขู่กลับอย่างไม่สนใจคนฟังเลยซักนิดว่าโมโหมากแค่ไหน

“คุณทำกับเจนนี่ขนาดนี้เพราะนังนั่นใช่ไหม รักนังเด็กบ้านั่นมากขนาดมาทำลายเจนนี่ได้ คุณคอยดูละกันเจนนี่จะไม่หยุดแค่นี้แน่ เจนนี่จะเอาคืน มันจะต้องเสียมากกว่าที่เจนนี่เสียตอนนี้อีก” เจนนี่อาฆาตทิ้งท้ายก่อนที่จะวางหูโดยไม่รอฟังว่าชายหนุ่มจะพูดว่าอะไรต่อ

“เจนนี่ ถ้าคุณทำอะไรหนูไวน์ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่” เบสท์สัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่ปล่อยนางแบบสาวลอยนวลถ้าเธอกล้าแตะหนูไวน์ของเขาอีก

“กรี๊ดดดดดดดด เพราะมันเพราะมันคนเดียวทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ คอยดูนะนังไวน์ แกต้องชดใช้ให้ฉัน” เจนนี่กรี๊ดจนเพื่อนถอยเป็นแถบ ตอนนี้แววตาของเธอไม่น่าเข้าใกล้เลยซักนิด มันเหมือนคนบ้าที่พร้อมจะทำลายคนที่อยู่ใกล้ ๆ ทุกคน

สาวน้อยผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยเลย ต้องตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของคนที่ไร้เหตุผลเพียงเพราะแรงอาฆาตจากคนที่ผิดหวังในรัก เจนนี่หมายมั่นปั้นมือว่าเธอจะทำลายสาวน้อยที่ช่วงชิงของเล่นของเธอไปให้ถึงที่สุด ในเมื่อเธอไม่ได้รับความรักจากเขาก็อย่าหวังเลยว่าคนที่ได้มันไปจะได้อยู่อย่างสงบ เธอจะทำให้คนคนนั้นต้องทรมานและอับอายเหมือนกับที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้