วุ่นนัก...หลงรักคุณหนู

ลำดับตอนที่ #10 : วุ่นนัก...หลงรักคุณหนู ตอน 10 พี่เบียร์มอบหมายภารกิจ

“ฮันนี่ แกจะบอกพี่เบียร์ทำไมวะ” แชมเปญตีแขนเพื่อนรักพร้อมกระซิบเบา ๆ แต่พี่เบียร์กลับได้ยิน

“บอกน่ะดีแล้ว พี่จะได้รู้ว่ามันไม่รามือ จะได้หาทางรับมือถูก”

“แล้วพี่เบียร์จะเอายังไงคะ” ฝ้ายถามเมื่อเห็นว่าคงไม่โดนลูกหลงอะไรอีกแล้ว ท่าทางของพี่เบียร์ตอนนี้หันเหทิศทางถล่มไปที่ชายหนุ่มคนที่ทำร้ายจิตใจน้องสาวสุดที่รักเพียงคนเดียวเสียแล้ว อย่างนี้พวกเธอก็รอดตัว

“ก็คงต้องจัดการเป็นคน ๆ ไป” พี่เบียร์ตอบแบบใจเย็นเพราะคุมสติได้แล้วและเตรียมเล่นงานคนพวกนั้นเต็มที่

“อย่าบอกว่าพี่เบียร์จะจัดการคุณเจนนี่ด้วยนะคะ” น้ำหวานถามอย่างตกใจ

“ก็เขามาตบยัยไวน์ทำไมล่ะ กะอีแค่ผู้ชายคนเดียวแต่กล้ามาตบน้องสาวพี่ พี่ไม่ยอมหรอกนะ” พี่เบียร์ตอบเสียงขุ่น

“แต่เขาเป็นผู้หญิงนะคะ” น้ำหวานเถียง

“ผู้หญิงแล้วไง พี่ไม่สนหรอก ในเมื่อเขากล้าทำเขาก็ต้องกล้ารับผลที่เขาทำด้วย” พี่เบียร์เริ่มไม่พอใจที่น้ำหวานทำท่าจะเข้าข้างคนอื่น

“เอ่อ พี่สองคนคะ ฟังแซนด์ก่อนนะคะ เรื่องแม่เจนนี่น่ะ แซนด์ตบกลับให้แล้วค่ะ เบิ้ลให้สองทีรวดเลยค่ะพี่ แค่นี้พอจะชดใช้ได้ไหมคะพี่เบียร์”

“งั้นก็ได้ ถือว่าเราจัดการไปแล้ว แต่ถ้าเขาไม่หยุดแค่นี้ พี่ไม่ปล่อยไว้หรอกนะ ยังไงลูกชิดก็ไปสืบเรื่องยัยคนนี้ไว้ด้วยละกัน” พี่เบียร์ยอมหยวน ๆ ให้เพราะเห็นว่าแซนด์ได้สั่งสอนไปบ้างแล้ว แต่ถ้ามีอีกครั้ง รับรองได้ว่าเขาไม่ปล่อยไว้แน่

“ครับพี่ เดี๋ยวผมจัดการให้” ลูกชิดรับคำ

“แล้วนายเบสท์ล่ะคะพี่เบียร์จะจัดการยังไง ฝ้ายว่าเขาไม่ยอมหยุดง่าย ๆ แน่ ใกล้สอบแล้วด้วย ฝ้ายกลัวว่าเรื่องนี้จะกวนสมาธิยัยไวน์ค่ะ”

“พี่จะทำอะไรกับหมอนั่นพวกเราไม่ต้องรู้หรอก แต่พี่จะให้พวกเราทำตามที่พี่สั่งจะได้ไหม”

“ได้ค่ะ พี่เบียร์บอกมาเลย พวกเราทำให้ทุกอย่างค่ะ” ฮันนี่รีบเสนอตัว โดยมีเพื่อนพ้องพยักหน้าสนับสนุนอย่างเห็นด้วย

“ดีมาก งานง่าย ๆ ที่พวกเราก็ทำเป็นประจำอยู่แล้ว จำไว้ว่าถ้าหมอนั่นมันยังกล้ามาให้เห็นหน้าอีก พวกเราก็ทำทุกวิถีทางไม่ให้มันได้คุยกับไวน์ พี่จะส่งลูกชิดไปเป็นผู้ช่วยอีกแรง แค่นี้ล่ะ ทำได้ไหม”

“สบายค่ะ พวกเราทุ่มสุดตัวขวางเลยค่า” แชมเปญตอบอย่างร่าเริงเมื่อเห็นพี่เบียร์เริ่มอารมณ์ดีกับการวางแผนจัดการคนอื่นที่ไม่ใช่พวกตัว

“หนูนา ช่วงนี้ลูกชิดคงไปหาเราบ่อย ๆ ไม่ได้ เข้าใจเขาหน่อยนะ ซักเดือนสองเดือน ยัยไวน์ก็จบแล้ว ทุกอย่างคงลงตัว พี่ไม่อยากให้เราสองคนมีปัญหากันเพราะเรื่องของบ้านพี่” พี่เบียร์หันไปคุยกับหนูนาแฟนสาวของมือขวาเขาอย่างขอความเห็นใจ

“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่เบียร์ น้องไวน์ก็เหมือนน้องหนูนา พอมีเรื่องเราก็ต้องช่วยกันสิคะ หนูนาไม่คิดมากเรื่องแบบนี้หรอกค่ะ พี่เบียร์สบายใจได้” หนูนาตอบพร้อมรอยยิ้มแสดงความเข้าใจ

“ขอบใจมาก ไว้แต่งเมื่อไหร่พี่จะให้ของขวัญแต่งงานชิ้นใหญ่เลย” พี่เบียร์ยังมีอารมณ์กระเซ้าจนหญิงสาวหน้าแดง

“พี่เบียร์พูดแล้ว ห้ามคืนคำนะพี่ ผมจะได้หาฤกษ์แต่งเร็ว ๆ อยากได้ของขวัญใจจะขาด” ลูกชิดได้ทีรับมุกช่วยแหย่แฟนตัวเองให้หน้าแดงยิ่งกว่าเดิม

“ชิด พูดอะไร บ้า” หนูนาว่าแฟนหนุ่มแก้เก้อ

“ไม่ต้องห่วง รีบหาฤกษ์สิ พี่จะเตรียมของไว้ให้ แต่ก่อนอื่นลูกชิด นายต้องทำงานให้พี่ก่อน”

“ครับพี่ พี่เบียร์จะให้ผมทำอะไรก็บอกมาเลยครับ” ชายหนุ่มเปลี่ยนท่าทางเป็นการเป็นงานมากขึ้น

“ตั้งแต่พรุ่งนี้นายไม่ต้องเข้าบริษัท งานนายเดี๋ยวพี่สั่งคนอื่นทำแทน ส่วนนายไปคอยเฝ้ายัยไวน์ ตั้งแต่มารับแล้วก็รออยู่ที่คณะนั่นแหละ จนกว่าจะเลิกเรียน หรือว่ายัยไวน์จะไปไหน นายก็ไปด้วย พูดง่าย ๆ ประกบตลอดเวลา จนกว่าพี่จะกลับบ้านมาอยู่กับยัยไวน์ เข้าใจไหม”

“เข้าใจครับ แต่งานผมบางตัวก็ไม่ต้องให้คนอื่นทำหรอกครับ เดี๋ยวผมเอาโน๊ตบุ๊กส์ไปด้วย ขืนไปนั่งรอเฉย ๆ ผมคงบ้าตายแน่เลย”

“ก็จริงของนาย พรุ่งนี้พี่จะดูให้ละกันว่าชิ้นไหนจะโอนให้คนอื่น แล้วชิ้นไหนที่นายทำได้โดยไม่อยู่ที่บริษัท” พี่เบียร์เห็นด้วย ส่วนหนึ่งเพราะเสียดายเหมือนกันถ้าจะต้องขาดมือขวากินเวลานานเป็นเดือน แต่ถ้าเทียบกับน้องสาวแล้วอะไรก็ไม่สำคัญเท่าหรอก

“แล้วหวานล่ะคะ พี่เบียร์จะให้ทำอะไร” เมื่อคนอื่นได้งานกันหมดยกเว้นตัวเอง น้ำหวานจึงต้องเป็นฝ่ายทวงถามเสียเอง

“น้ำหวานมีร้านต้องดู พี่ไม่อยากให้เสียงาน ไว้ถ้ามีกรณีฉุกเฉินค่อยเรียกมาละกัน”

“ไม่เอาค่ะ ทีลูกชิดพี่เบียร์ยังสั่งหยุดงานได้เลย ร้านของหวานให้หนูนาดูก็ได้ พี่เบียร์มีอะไรให้หวานช่วยก็บอกมาเถอะค่ะ หวานอยู่เฉยเรื่องน้องไวน์ไม่ได้หรอก” หวานตื๊ออย่างไม่ยอมแพ้ แถมยังโยนงานไปให้แฟนน้องชายที่เป็นผู้ช่วยที่ร้านดูแลงานแทนด้วย

“เฮ้ออออ ดื้อจริง เอาเป็นว่าน้ำหวานมาอยู่เป็นเพื่อนไวน์ที่บ้านตอนที่พี่ยังไม่กลับละกัน เวลาเรียนมีเพื่อน ๆ เวลาอยู่บ้านมีน้ำหวาน ไวน์คงไม่เหงา จะพึ่งลูกชิดคนเดียวคงไม่ได้ นายนี่ก็ไม่รู้วิธีเอาใจผู้หญิงเท่าไหร่ รู้จักแต่ตามใจ อยากได้อะไรก็หาให้แต่จะให้เป็นคนหาให้เองก่อนจะขอน่ะทำไม่เป็น จริงไหมเรา”

“โธ่พี่ ผมเคยต้องเอาใจใครที่ไหน พี่น้ำหวานก็ทำเองได้หมด น้องไวน์ก็มีคนเอาใจเพียบ ส่วนหนูนาก็ไม่ใช่พวกที่ต้องคอยเอาใจ อย่างนี้ไงผมถึงได้รักของผมมากกกกก จริงไหมหนูนา” ลูกชิดโอดครวญก่อนที่จะวกมาลงกับแฟนสาวที่โดนคนอื่นยิ้มล้อกับคำพูดของชายหนุ่ม

“ชิด ทำไมมาลงกับหนูนา เห็นไหมคนอื่นล้อหนูนาหมดแล้ว” สาวสวยตีแขนแฟนเบา ๆ แก้เขิน

“ใครเขาก็รู้กันหมด จะอายอะไร จริงไหมครับทุกคน” ลูกชิดยังหน้าระรื่นไม่สนว่าแฟนจะเขินขนาดไหน โดยที่ทุกคนก็เข้าข้างชายหนุ่มโดยการเออออไปด้วย

บรรยากาศอึมครึมก่อนหน้าที่มีศูนย์กลางพายุที่ชื่อเบียร์เริ่มผ่อนกำลังลมลงแล้ว ทำให้เหลือเพียงความเย็นสบายของความเป็นกันเอง ห้องนั่งเล่นตอนนี้จึงไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อครู่ ทั้งหมดยังนั่งคุยกันเรื่องอื่นต่อไปอีกซักระยะก่อนที่พี่เบียร์จะเป็นคนไล่บรรดาเพื่อนน้องสาวกลับบ้าน

“ค่ำแล้ว พี่ว่าพวกเรากลับบ้านดีกว่านะ แซนด์กับฝ้าย พี่ฝากไปส่งน้ำหวานกับหนูนาด้วย พี่มีเรื่องที่ต้องคุยกับลูกชิดอีกหน่อย”

“หวานรอได้นะคะ ไปส่งหนูนาคนเดียวก็พอ”

“ไม่ต้องรอน้ำหวาน เรื่องนี้พี่จะคุยกับลูกชิดแค่สองคน ถึงเรารอก็ไม่ได้ฟังหรอก พี่ว่ากลับบ้านไปพร้อมน้อง ๆ น่ะดีแล้ว” พี่เบียร์ตอบอย่างรู้ทันว่าอีกฝ่ายพยายามที่จะสืบว่าเขาจะให้น้องชายตัวเองไปทำอะไร

“พี่เบียร์จะให้ลูกชิดไปทำอะไรคะ ทำไมถึงบอกพวกเราไม่ได้ จะว่าไปพี่เบียร์บอกจะจัดการคุณเบสท์เอง แต่ที่ฟังมายังไม่มีเลยนี่นา อย่าบอกนะคะว่าที่เรียกให้ลูกชิดอยู่น่ะเพราะเรื่องนี้ พี่เบียร์จะให้ลูกชิดไปทำอะไรเขาคะถึงไม่บอกพวกเรา” น้ำหวานถามอย่างตกใจที่ชายหนุ่มมีท่าทางน่าสงสัยว่าจะทำเรื่องไม่ดีโดยที่ไม่อยากให้พวกตนได้รับรู้

“พี่บอกแล้วไงว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องรู้ เรื่องนี้พี่จัดการเอง” พี่เบียร์สั่งเสียงดุ

“แต่พี่เบียร์คะ...” น้ำหวานไม่ยอมจะเถียงต่อแต่เจอพี่เบียร์ขัดขึ้นมาเสียก่อน

“น้ำหวาน พี่บอกให้กลับบ้านไงล่ะ” น้ำเสียงที่ใช้ดักทำให้คนถูกเรียกรู้ว่า ชายหนุ่มกำลังโมโห และไม่ควรที่จะขวาง เพราะจะทำให้เขาโกรธมากกว่านี้ ทางที่ดีทำตามที่เขาสั่งจะดีกว่า

“ก็ได้ค่ะ หวานลานะคะ” พี่ใหญ่ยกมือไหว้ลา น้อง ๆ ทั้งหลายรีบทำตาม ก่อนที่จะพร้อมใจกันเผ่น ตอนแรกยังเสียวไม่หายนึกว่าพายุพี่เบียร์จะลงรอบสอง ดีว่าพี่น้ำหวานยอมอ่อนให้ไม่อย่างนั้นคงโดนลูกหลงกันเป็นแถว แค่หลุดมาได้คดีหนึ่งก็หัวใจจะวายอยู่แล้ว

“พี่เบียร์จะให้ผมทำอะไรครับ” เมื่อลับร่างของสาว ๆ ลูกชิดก็ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเห็นว่าเจ้านายมีสีหน้าครุ่นคิดอย่างคนที่ต้องตัดสินใจ

“ลูกชิด ครั้งที่แล้วนายสืบมาแล้วใช่ไหมว่านายเบสท์นั่นเป็นใคร มาจากไหน ลูกใคร พี่จำไม่ได้หรอก มัวแต่ยุ่งเรื่องโครงการใหม่แล้วก็ไม่มีแนวโน้มว่าหมอนั่นจะมายุ่งกับน้องสาวพี่ พี่เลยไม่ใส่ใจ”

“ครับพี่ ผมเข้าใจ นายเบสท์เป็นลูกคุณเหนือกับคุณดาวไงครับ”

“ลูกลุงเหนือที่เป็นเจ้าของห้างน่ะนะ”

“ครับพี่ คุณเหนือกับคุณลุงคุณป้าก็คบหากันมานานแล้วนะครับ”

“พี่ไม่ยักจำได้ว่าคุณลุงกับคุณป้ามีลูกชายด้วย เห็นแต่คู่แฝดออกงานบ่อย ๆ จะว่าไปหมู่นี้คู่นั้นเงียบไปนะ ไม่ค่อยได้เจอตามงานเลย”

“คุณเบสท์เพิ่งกลับมาช่วงที่เราเปิดตัวคอนโดคราวนั้นไงครับ ส่วนคู่แฝดก็ถูกส่งไปเรียนต่อเมื่อไม่กี่เดือนมานี่เองครับ ช่วงนี้คุณเหนือกับคุณดาวออกงานกันแค่สองคนเพราะลูกชายไม่ชอบไปงานเลี้ยงที่เป็นทางการเท่าไหร่ ได้ข่าวมาว่าคุณเหนือกำลังให้ลูกชายเรียนรู้งานเพราะอยากจะวางมือให้ลูก ๆ ทำน่ะครับ ถ้าสองคนนั้นกลับมาเมื่อไหร่ คุณเหนือคงปล่อยให้ลูก ๆ ดูแลเต็มตัว”

“ช่วงนี้ลุงเหนือเข้าห้างไปดูแลด้วยตัวเองรึเปล่า”

“ก็สัปดาห์ละครั้งครับ ช่วงนี้ท่านกำลังลงทุนกับเพื่อนส่งออกกล้วยไม้เป็นงานอดิเรก ข่าววงในบอกว่าท่านอยู่ในช่วงเห่อเอามาก ๆ จนคุณดาวยังบ่นเลยครับ”

“แสดงว่าเรื่องในห้าง หมอนั่นก็เป็นคนดูแลน่ะสิ”

“ครับ แต่คุณเหนือให้ตัดสินใจร่วมกับบอร์ดห้ามตัดสินโดยพลการเด็ดขาด ทุกคำสั่งต้องมีคนในบอร์ดเห็นชอบด้วยอย่างน้อยครึ่งหนึ่งครับ” ลูกชิดตอบอย่างมั่นใจ จนเบียร์ยังอดประหลาดใจไม่ได้ว่ามือขวาของเขาไปรู้เรื่องภายในของบริษัทอื่นได้ละเอียดขนาดนี้ได้อย่างไรในเมื่อเขาก็เข้ามาทำงานที่บริษัทตลอดเวลา

“ลูกชิด ทำไมนายถึงรู้ดีนัก พี่จำได้ว่าเคยสั่งให้นายสืบนานมาแล้วนี่นา แต่ข้อมูลนี่ท่าทางจะอัพเดตอยู่เลย”

“แฮะ ๆ ๆ คือพี่สั่งคราวนั้น ผมยังไม่ได้ยกเลิกคำสั่งกับคนที่ไปสืบเลยครับพี่ เขาเลยรายงานความคืบหน้ามาตลอดแต่ผมไม่ได้บอกพี่น่ะครับ”

“แล้วทำไมเรื่องที่นายนั่นตามไปจีบยัยไวน์ถึงไม่เข้าหูเลยล่ะ”

“ผมคิดว่าคำสั่งแรกคงไม่ชัดมั้งครับ เพราะตอนแรกที่ผมสั่งให้สืบก็แค่ให้สืบประวัติไม่ได้สั่งให้ตามประกบ คนของเราเลยรายงานแต่เรื่องภายใน ไม่ได้ตามประกบตลอด แต่เรื่องที่ฝ่ายนั้นไปท่องราตรีนี่กลับมีมาเข้าหูนะครับ สงสัยคนของเราคงคิดว่าเราจะเช็คพฤติกรรมนอกลู่นอกทางมั้งครับ ถึงได้จับตาดูตอนกลางคืนเป็นพิเศษ เพราะเท่าที่ฟังมาช่วงกลางวันคุณเบสท์ก็เข้าห้างไปทำงานนะครับ ถึงจะไม่ได้อยู่ตลอดก็เถอะ ผมผิดเองล่ะครับที่ไม่ใส่ใจติดตามเท่าไหร่ ขอโทษด้วยนะครับ” ลูกชิดรายงานรายละเอียดทั้งหมดที่ได้ละเลยไปให้พี่เบียร์ฟัง เขาสะเพร่าเองที่ไม่สั่งงานให้ละเอียด ไม่อย่างนั้นคงไม่เกิดเรื่องขนาดนี้

“ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อีกอย่างพี่เองก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่เหมือนกัน ไม่ใช่ความผิดของเราหรอก ไม่ต้องโทษตัวเอง แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่นายยังไม่ยกเลิกคำสั่ง พี่พอจะหาวิธีสั่งสอนไอ้หมอนั่นได้แล้ว เอาแค่หัวปั่นก็คงพอ” พี่เบียร์ยิ้มพอใจกับแผนที่นึกขึ้นมาได้

“พี่เบียร์จะทำอะไรครับ” ลูกชิดมองหน้าเจ้านายแล้วรู้สึกเสียว ๆ แทนชายหนุ่มอีกคน ยิ้มอย่างนี้ของพี่เบียร์ทำคนอื่นวุ่นมานักต่อนักแล้ว

“รีสอร์ตคุณปราการที่เพิ่งสร้างเสร็จไม่นานนี้ให้โควตาเรากี่หลังนะลูกชิด” เบียร์ยังไม่ตอบคำถามแต่เลี่ยงไปถามเรื่องอื่นที่ลูกชิดเห็นว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยซักนิดแทน

“ห้าครับ พี่เบียร์จะไปหรือครับ หรือว่าจะให้น้องไวน์ไปพักสมอง”

“เปล่า ลูกชิด โทร.ไปหาคุณปราการรบกวนให้เขาส่งบัตรที่พักไปให้บอร์ดของห้างลุงเหนือทุกคน ถ้าเกินก็ลองขอเพิ่มเขาดูถ้าไม่ได้ก็ให้คิดค่าใช้จ่ายกับทางเรา แต่พี่ว่าไม่น่ามีปัญหาหรอก หาเหตุผลดี ๆ อธิบายให้เขาฟังล่ะ เรื่องแค่นี้คงไม่ยากเกินนายหรอก พี่ต้องการให้บัตรเชิญส่งด่วนที่สุดนะ ถ้าเป็นไปได้งานเปิดรีสอร์ตของเขาจะจัดสัปดาห์หน้าพอดีใช่ไหม พี่อยากได้ช่วงนั้นแหละ”

“ได้ครับ พี่เชิญบอร์ดไปหมดอย่างนี้ แสดงว่าพี่เบียร์คิดจะทำอะไรกับห้างใช่ไหมครับ” มือขวาถามอย่างรู้ทันความคิดเจ้านาย

“ก็ไม่มีอะไรมาก นายเลือกวันที่คุณลุงไม่เข้า จ้างคนไปก่อม็อบขวางคนไม่ให้เข้าห้างซักวัน แล้วก็ต่อด้วยวางกล่องของขวัญปริศนา ปล่อยข่าวลอบวางระเบิดอีกซักนิดหน่อย อย่าลืมเรื่องพบสิ่งแปลกปลอมในอาหารของฟูดส์คอร์ดด้วยล่ะ เดี๋ยวจะไม่ครบสูตร เอาเบาะ ๆ พอให้ป่วนนิดหน่อยก็พอ” พี่เบียร์ตอบอย่างอารมณ์ดี เขารู้ว่าการกวนเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ดูเด็กไปหน่อย แต่ก็แค่สั่งสอนพอหอมปากหอมคอก็พอ ถ้าหมอนั่นไม่เข้ามาวุ่นวายกับน้องสาวเขาอีกเรื่องก็จะจบแค่นี้แต่ถ้าไม่ก็คงต้องดูกันไป

“จะดีเหรอครับพี่ แค่นิดหน่อยที่พี่พูดมาเนี่ยเสียหายมากอยู่นะครับ ยังไงนั่นก็ห้างของคุณเหนือ ถ้าเราทำอย่างนั้นจะไม่ผิดใจกับท่านหรือครับ” ลูกชิดเตือน เรื่องที่ให้ทำน่ะไม่ใช่เรื่องยากหรอกแต่ว่าสถานที่นี่สิมันของคนรู้จักกัน เขาไม่อยากให้เจ้านายต้องมีเรื่องกับผู้ใหญ่คบหากันมานาน

“เรื่องลุงเหนือนายไม่ต้องห่วง พี่จะคุยกับท่านเอง จัดการตามที่พี่สั่งก็แล้วกัน เราต้องรีบจัดการเรื่องนี้ก่อนที่พ่อกับแม่พี่จะกลับ ไม่อย่างนั้นเรื่องสนุก ๆ พวกเราก็อดทำกันพอดี รู้ไหม” พี่เบียร์ย้ำอีกครั้ง

“ครับ พรุ่งนี้ผมจะติดต่อคุณปราการแต่เช้า แล้วเรื่องหาคนผมจะจัดการให้ พี่เบียร์ไม่ต้องห่วง” ลูกชิดรับคำเมื่อเห็นว่าเจ้านายไม่เปลี่ยนใจแน่นอนแล้ว

“ขอบใจนะ นายกลับได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้อย่าลืมมารับยัยไวน์ไปเรียนด้วยล่ะ”

“ครับ ผมลานะครับ” ลูกชิดไหว้ลาก่อนที่จะออกจากห้องไป พี่เบียร์ก็ขึ้นบ้านเตรียมจะเข้านอนเช่นกัน เขาแวะไปห้องไวน์ก่อน เผื่อน้องสาวจะไม่ล็อคประตู ซึ่งก็เป็นโชคดีที่ประตูสามารถเปิดเข้าไปได้ น้องไวน์ผู้น่ารักหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาเต็มหน้า คุณหนูที่ไม่เคยมีเรื่องให้สะเทือนใจต้องมาผิดหวังเพราะผู้ชายเจ้าชู้แค่คนเดียว เขายอมไม่ได้ พี่ชายที่แสนดีจูบหน้าผากน้องสาวเบา ๆ

“หลับฝันดีนะครับเจ้าหญิงน้อยของพี่ ลืมเรื่องทุกข์ใจไปให้หมด พี่จะจัดการทุกอย่างให้เอง ขอให้พรุ่งนี้เช้าน้องตื่นมาพร้อมความสดใสเหมือนทุกวัน” พี่เบียร์ขยับผ้าห่มให้ก่อนที่จะปิดประตูออกจากห้องโดยไม่รู้ว่า น้องน้อยของเขายังไม่ได้หลับ เธอลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อประตูปิดสนิท น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมาเป็นสาย เธอรับรู้ได้ถึงความห่วงใยของทุกคน คงไม่มีใครอีกแล้วที่จะรักเธอได้มากเท่ากับคนในครอบครัวและเพื่อนสนิท ไม่ว่าเธอจะมีปัญหาหรือทุกข์ใจอะไรก็มีเพียงคนเหล่านี้ที่อยู่เคียงข้างเธอ แล้วทำไมเธอจะต้องมาเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าของเธอด้วย ขอแค่วันนี้เท่านั้นที่เธอจะเสียน้ำตาให้ผู้ชายคนนี้ แต่พรุ่งนี้เธอจะกลับมาเข้มแข็งไม่ให้คนที่รักเธอต้องทุกข์ใจเพราะเรื่องของเธออีก

“ไวน์ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง ไวน์สัญญาว่าพรุ่งนี้ไวน์จะเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้อีก” สาวน้อยนอนสะอื้นเสียใจจนผล็อยหลับไป เธอจะรู้ไหมว่าไม่ใช่เธอคนเดียวที่เสียใจ เขาคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ก็เสียใจไม่แพ้กัน ตอนนี้หัวใจของชายหนุ่มร้อนรุ่มอยากไปหาไปอธิบายให้คนรักฟังเร็วที่สุดก็ทำไม่ได้ เบสท์พลิกตัวอย่างกระวนกระวายไม่สามารถข่มตานอนได้เลย