คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
Title: Bitter&Sweet
Pairing: KanamexZero
Chapter: 1
Rate: PG
-----------------------------------------------------------------------------
1
ช่วงเย็นของวันเซนต์วาเลนไทน์เดย์ โรงเรียนประจำคุโรสึ
"กรี๊ดดดด รุ่นพี่ไอโด้"
"รุ่นพี่คาอินหันมาทางนี้หน่อยค่า"
"รุ่นพี่คานาเมะ"
เสียงนักเรียนหญิงชั้นเดย์คลาสตะโกนเรียกคนที่ตัวเองปลื้มดังลั่น หวังให้เจ้าของชื่อหันมารับช็อกโกแลตกล่องน้อยที่ถือมา
"นี่พวกเธอ ตั้งแเถวกันดีๆหน่อยสิ โอ๊ย อย่าดันกันสิ" คุโรสึ ยูกิบ่นอย่างหัวเสียเมื่อต้องรับมือกับเด็กผู้หญิงจำนวนมากที่ไม่มีท่าทีว่า จะทำตามที่เธอพูดเลย
'เซโร่ นายมันแย่ที่สุด'
ช่วงเวลาอันแสนวุ่นวานเมื่อถึงเวลาที่นักเรียนเดย์คลาสจะได้มอบชอคโกแลตให้ แก่นักเรียนชั้ยไนท์คลาส การ์เดี้ยนอย่างยูกิและเซโร่จึงต้องปฏิบัติหน้าที่อย่างเข้มงวดมากยิ่งขึ้น
...แต่ดูเหมือนจะมีแค่ยูกิคนเดียวที่ตั้งใจทำงาน
ส่วนเซโร่น่ะหรือ...
"ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกผู้หญิง"... เจ้าตัวพูดอย่างนั้นแล้วก็ไปยืนหลบมองดูอยู่ห่างๆ ปล่อยให้ยูกิสู้รบปรบมือกันพวกนักเรียนหญิงเดย์คลาสอยู่ลำพัง
'หึ เซโร่นะเซโร่ จำไว้เลย...เจ้าคนไร้น้ำใจ หน้างอ ปากหนัก ตาขวาง...' ระหว่างนึกด่าเซโร่ไปในใจมือก็พลางจัดระเบียบพวกนักเรียนหญิง
แต่เหล่านักเรียนหญิงที่ใจร้อนอยากจะมอบช็อกโกแลตมีหรือจะยอมอยู่นิ่งๆ พวกเธอทั้งผลักทั้งดันจนยูกิล้มกันจ้ำเป้า
กลุก กลุก มีของบางสิ่งกลิ้งออกมาจากกระโปรงนักเรียนของการ์เดียนสาว
ยูกิหันไปมองทางต้นเสียงและเห็นของที่กลิ้งออกมากำลังจะถูกเหยียบ
'ว้าย ไม่น้าาาาา'
ก่อนที่จะมีรอยเท้าอยู่บนของสิ่งนั้น เซโร่ที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างเงียบๆมาตลอดก็พุ่งเข้ามาหยิบของเจ้าปัญหาก่อน ที่มันจะถูกเหยียบได้อย่างหวุดหวิด
"นี่ พวกเธอทำตัวกันดีๆหน่อยได้ไหม ถ้ายังไม่ยอมทำตัวดีๆจัดเป็นแถวตามที่ยูกิพูด ฉันไม่รับประกันนะว่าจะไม่ลงมือกับเด็กผู้หญิง แล้วปีหน้าไอ้งานเส็งเคร็งแบบนี้ก็คงไม่ได้จัดอีกแน่นอน"
ชิ้ง
สิ้นคำกล่าว สถานการณ์วุ่นวายก็สงบลง
...ใครล่ะจะกล้าหือกับ คิริยู เซโร่
"หืม คิริยูคุง ในที่สุดก็ออกมาทำงานแล้วเหรอ ฉันเห็นเธอยืนมองอยู่เฉยๆปล่อยให้ยูกิทำงานอยู่คนเดียวตั้งนานสองนาน"
น้ำเสียงทุ้มต่ำราบเรียบของชายหนุ่มผู้งดงามดังขึ้น
"แต่ว่าเธอไม่ควรพูดกับเด็กผู้หญิงแบบนั้นนะ อาแต่ฉันก็ไม่ประหลาดใจหรอกเพราะเธอมันเป็นพวกแข็งกระด้าง คงไม่เข้าใจจิตใจอันแสนละเอียดอ่อนของเด็กสาวที่อยากจะให้ช็อกโกแลตแก่ชาย หนุ่มที่พวกเธอชอบหรอกสินะ"
แวมไพร์ผู้สูงศักดิ์เอ่ยกระทบกระเทียบ เดินตรงเข้ามาทางเซโร่ที่กำลังจะยื่นมือพยุงยูกิที่ล้มให้ยืนขึ้น แล้วแย่งหน้าที่นั้นมาทำซะเอง พลางลอบยิ้มน้อยๆให้เซโร่
"ไม่เป็นไรนะ" คานาเมะถามยูกิที่ตนเพิ่งพยุงให้ลุกขึ้นมาอย่างอ่อนโยน
"ฉะ ฉันไม่เป็นไรหรอกคะ ขอบคุณรุ่นพี่คานาเมะมากนะคะ"
เซโร่หน้าบึ้ง มองฉากตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ...ทำไมยัยยูกิต้องหน้าแดงด้วยนะ แล้วไอ้แวมไพร์นั่นทำเป็นยิ้มแล้วหันมองทางเขานี่มันเยาะเย้ยกันชัดๆ แถมเมื่อกี้ยังด่าว่าเขาเป็นพวกแข็งกระด้างไม่เข้าใจผู้หญิงอีก ชิ
แว้บ
อยู่ๆความคิดนึงก็แล่นเข้ามาในความคิด
เซโร่ยิ้มให้กับความคิดนั้น
เขาเดินตรงไปหาคานาเมะในระยะประชิด แล้วยื่น(ยัด)กล่องที่เพิ่งหยิบมาจากพื้นให้พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"นี่... สำหรับรุ่นพี่คุรันครับ"
เด็กหนุ่มผมสีเงินช้อนตาขึ้นเหลือบมองคล้ายกำลังประหม่า ประหนึ่งเป็นสาวน้อยขี้อายไร้เดียงสา ทั้งยังแสร้งทำน้ำเสียงออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อน แต่ครั้งนี้เขาจงใจทำเพราะอยากจะแกล้งคนตรงหน้า
ไม่เพียงคนที่ถูกยัดเยียดให้รับเท่านั้น หากแต่คนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันตัวแข็งทื่อ
ก็คืดอยู่ว่าคุรัน คานาเมะน่ะเนื้อหอม จะกับผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่แปลก แต่กับคิริยู เซโร่เนี่ยนะ@#$%^&)(*&^$%#
เซโร่มองคนตรงหน้าอย่างสะใจ
แล้วฉวยโอกาสที่ทุกคนกำลังตกตะลึงเดินหลบออกไป
'หึ สมน้ำหน้า...'
.......................................................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น