คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่สอง ~> เมื่อยัยตัวแสบ ปะทะ นายวายร้าย สาวขี้อายจะทำอย่างไร
ตอนที่สอง ~> เมื่อยัยตัวแสบ ปะทะ นายวายร้าย สาวขี้อายจะทำอย่างไร “เฮ่อ~มาถึงทันเวลาน่ะเนี่ยะ รูฟ อาจารย์ยังไม่มาเลย”
“ใช่ๆ ทันเวลาพอดี โล่ง~”
“ฉันว่าเราไปหาโต๊ะนั่งกันดีกว่าน่ะ เอ๊ะ! เจอแล้ว” อัน กับ รูฟ ก็พากันเดินไปนั่งที่โต๊ะว่าง
“โชคดีจังได้นั่งข้างหน้าต่าง เย้! ><” รูฟเอ่ยขึ้น
“อืม”
“นี่ ฮันนี่”
“อัน จ๊ะ”
“โถ่..ก็ฉันจะเรียกเธอว่า ฮันนี่ อ่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันชื่อ อัน นี่น่า”
“น่านะ อันจ๋า~ ให้ฉันเรียกเธอว่า ฮันนี่ เถอะน่ะ”
รูฟทำเสียงอ้อนอัน
“รูฟ~” อันก็คล้อยตามรูฟไปด้วย
“โอเค..เป็นอันว่าเธอตกลงแล้วนะ เย้ๆ ฮันนี่~~”
“อ่ะ..รูฟอ่ะ ><”
“อิอิ..แต่ฮันนี่เรายังมีอีกเรื่องหนึ่งน่ะ”
“เรื่องรัยอ่ะ ~ ~?”
“ก็เรื่องพี่ประธานคนนั้นอ่ะ ^O^”
“พะพี่..พี่ธนาคมนั้นหรอ ////”
“อันแน่..หน้าแดงใหญ่เลย..ฮาฮ่า ฮันนี่ เธอหลงเสน่ห์พี่ประธานนั้นเข้าแล้ว หุหุ \(>O<)/”
“ป่าวสักหน่อย!!! ////”
“ฮาฮ่า..เธอปิดบัง รูฟ คนนนี้ไม่ได้หรอก ฮันนี่จ๋า~”
“รูฟอ่ะ..นี่แนะนี่แนะ” แล้วอันก็ตีรูฟใหญ่เลย ส่วนรูฟก็เอาแต่หัวเราะ
“เฮ้! เธอสองคนนั้นน่ะ เบาๆหน่อยได้ไหม? หนวกหู”
“เอ๋?”
“เล่นอะไรกันเหมือนเด็กประถม ชิ - -” ชายคนที่นั่งอยู่ข้างๆรูฟพูดขึ้นมาเสียงดัง
“เอ่อ..ขอโทดน่ะค่ะที่..”
“เอ๊ย! นายคนเมื่อเช้านี่น่า อยู่ห้องเดียวกันหรอ - -” ไม่ทันที่ อัน พูดจบรูฟก็ร้องเสียงลั่น และรูฟพูดถึงเด็กชายคนเมื่อเช้าที่ด่าเธอตอนที่มาโรงเรียนสาย
“......อ๋อ! ยัยคนที่ยืนเอ๋อตอนอาจารย์เรียกชื่อนั่นเอง”
“นายว่ารัยน่ะ -_-^”
“เธอก็คือยัยเอ๋อ~ที่อาจารย์เรียกแล้วไม่ได้ยินน่ะซิ เข้าใจยัง o_O”
“หนอย..ว่างัยน่ะตาบ้า ไหนลองเรียกฉันใหม่อีกทีดิ >.,<^”
“ยัยเอ๋อ~”
“ยัยเอ๋อหรอ แกเรียกฉันว่ายัยเอ๋อหรอ หนอย..แกอย่าอยู่เลย” รูฟโกรธขึ้นหน้าแล้ว...!!!
“กรี๊ด...รูฟ ใจเย็นก่อนรูฟ รูฟ!!!” อันพยายามห้าม รูฟไม่ให้ต่อยนายนั้นอยู่
“ปั้ง !!~” รูฟไม่ได้ต่อยนายนั้นแต่รูฟกลับทุบโต๊ะแทน
“ชิ! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ และถ้าฮันนี่ไม่ห้ามล่ะก็ ฉันต่อยหน้านายไปนานแล้ว!!”
“เหอะ...”นายนั้นไม่ได้กลัวรูฟสักนิด แต่แค่ทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อย
“เอ่อ..เมื่อกี้ขอโทษด้วยน่ะที่รูฟเค้าเอ่อ..จะต่อยหน้านายอ่ะ”
“ชิ ทำไมไม่ให้ยัยรูฟอะไรนั้นมาขอโทษแทนล่ะ เธอเกี่ยวอะไรด้วย”
“เอ่อ พอดีตอนนี้รูฟเค้ากำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่น่ะ ฉันก็เลย..”
“พอแล้วฮันนี่ เมื่อเค้าไม่พอใจเธอเธอก็ไม่ต้องไปขอโทษคนอย่างนั้นหรอก”
“เหอะ..อย่างน้อยยัยนี่ก็รู้จักขอโทษคนอื่น ไม่เหมือนเธอหรอกที่ไม่รู้จักขอโทษ”
“นายว่ารัยน๊าาา..อยากหาเรื่องกันมากใช่ไหม (–O-^)”
“หยุด!! ทั้งสองคนหยุดเลย..นี่มันวันแรกน่ะ ต้องเป็นเพื่อนร่วมห้องกันอีกอย่ามีเรื่องกันเลยน่ะ ขอร้องนะ รูฟ”
“ฮันนี่ เธอก็เห็นว่านายนี่มัน”
“เอาเหอะรูฟพอได้แล้วเถอะนะ ฉันขอร้อง”
“……”
“ก็ได้ นี่เห็นว่าเธอขอร้องน่ะไม่งั้น…”
“ชิ..แต่เรื่องครั้งนี้อย่างน้อยฉันก็ขอค่าเวลานอนของฉันแล้วกัน”
“เอ๋?” อันสงสัยแต่ยังไม่ได้ที่จะพูดอะไรอีกก็
“เธอชื่อ ฮันนี่ ใช่ป่ะงั้นเธอต้องมาเป็นแฟนฉัน แล้วฉันจะยกโทษที่เพื่อนเธอทำกับฉัน”
“หนอย..มันจะมากแล้วน่ะ!!” รูฟพูดขึ้น
“เออ..คือว่า”
“ฮันนี่เค้ามีแฟนแล้วล่ะ เสียใจด้วยน่ะ”รูฟพูดขึ้น
“เดี๋ยวซิรูฟ ฉัน..”
“งั้นหรอ..ก็แล้วไป แต่ยังงัยฉันก็ชักจะสนใจเธอแล้วล่ะ
เธอชื่อฮันนี่ใช่ป่ะ”
“ป่าว..ฉันชื่อ อัน ย่ะ - -^”
“งั้นฉันเรียกเธอว่า ฮันนี่ ล่ะกัน ^^”
“เดี๋ยวซิ ชื่อฮันนี่ฉันเรียกได้คนเดียวน่ะ” รูฟบอก
“ก็ฉันจะเรียกอ่ะ เธอมีปัญหาใช่ป่ะ”
“….”
“งั้นก็เป็นอันว่าตกลงน่ะ ฮันนี่ถ้าเธอเลิกกับแฟนเธอเมื่อไหร่ก็มาหาฉันน่ะ ^^”
“เอ๋? ก็ฉันยัง..” อันยังไม่ทันพูดจบ นายนั้นก็เดินไปที่โต๊ะแล้วพูดกับเธออีกว่า
“ฉันชื่อ แคน จำไว้ด้วยล่ะ เพราะต่อไปเราอาจจะได้ไปเดทด้วยกันก็ได้” นายแคนพูดเสร็จก็ยิ้ม ก่อนที่จะฟุบหลับไปกับโต๊ะ
“เฮ้อ..แค่วันแรกนะเนี่ย ฉันจะทำงัยดีเนี๊ยะ”อันพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ฮันนี่ รูฟ คนนี้จะปกป้องเธอเอง” รูฟให้ความมั่นใจแก่ฮันนี่
“อือ..ขอบใจจ๊ะ ^^” อันพูดขึ้น แต่เธอก็ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหากเธอไม่ห้ามรูฟเมื่อกี้ล่ะก็ นายแคนอ่ะรัยนั้นก็จะ.. เฮ้อ..ไม่อยากคิดเลย อันคิดในใจ
~:>>เพื่อนๆอ่านแล้วช่วยโพสให้ด้วยน่ะ จะพยามแต่งให้ดียิ่งขึ้นค่ะ<<:~
-*[JaoS@lapaO]*-
“เฮ่อ~มาถึงทันเวลาน่ะเนี่ยะ รูฟ อาจารย์ยังไม่มาเลย”
“ใช่ๆ ทันเวลาพอดี โล่ง~”
“ฉันว่าเราไปหาโต๊ะนั่งกันดีกว่าน่ะ เอ๊ะ! เจอแล้ว” อัน กับ รูฟ ก็พากันเดินไปนั่งที่โต๊ะว่าง
“โชคดีจังได้นั่งข้างหน้าต่าง เย้! ><” รูฟเอ่ยขึ้น
“อืม”
“นี่ ฮันนี่”
“อัน จ๊ะ”
“โถ่..ก็ฉันจะเรียกเธอว่า ฮันนี่ อ่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันชื่อ อัน นี่น่า”
“น่านะ อันจ๋า~ ให้ฉันเรียกเธอว่า ฮันนี่ เถอะน่ะ”
รูฟทำเสียงอ้อนอัน
“รูฟ~” อันก็คล้อยตามรูฟไปด้วย
“โอเค..เป็นอันว่าเธอตกลงแล้วนะ เย้ๆ ฮันนี่~~”
“อ่ะ..รูฟอ่ะ ><”
“อิอิ..แต่ฮันนี่เรายังมีอีกเรื่องหนึ่งน่ะ”
“เรื่องรัยอ่ะ ~ ~?”
“ก็เรื่องพี่ประธานคนนั้นอ่ะ ^O^”
“พะพี่..พี่ธนาคมนั้นหรอ ////”
“อันแน่..หน้าแดงใหญ่เลย..ฮาฮ่า ฮันนี่ เธอหลงเสน่ห์พี่ประธานนั้นเข้าแล้ว หุหุ \(>O<)/”
“ป่าวสักหน่อย!!! ////”
“ฮาฮ่า..เธอปิดบัง รูฟ คนนนี้ไม่ได้หรอก ฮันนี่จ๋า~”
“รูฟอ่ะ..นี่แนะนี่แนะ” แล้วอันก็ตีรูฟใหญ่เลย ส่วนรูฟก็เอาแต่หัวเราะ
“เฮ้! เธอสองคนนั้นน่ะ เบาๆหน่อยได้ไหม? หนวกหู”
“เอ๋?”
“เล่นอะไรกันเหมือนเด็กประถม ชิ - -” ชายคนที่นั่งอยู่ข้างๆรูฟพูดขึ้นมาเสียงดัง
“เอ่อ..ขอโทดน่ะค่ะที่..”
“เอ๊ย! นายคนเมื่อเช้านี่น่า อยู่ห้องเดียวกันหรอ - -” ไม่ทันที่ อัน พูดจบรูฟก็ร้องเสียงลั่น และรูฟพูดถึงเด็กชายคนเมื่อเช้าที่ด่าเธอตอนที่มาโรงเรียนสาย
“......อ๋อ! ยัยคนที่ยืนเอ๋อตอนอาจารย์เรียกชื่อนั่นเอง”
“นายว่ารัยน่ะ -_-^”
“เธอก็คือยัยเอ๋อ~ที่อาจารย์เรียกแล้วไม่ได้ยินน่ะซิ เข้าใจยัง o_O”
“หนอย..ว่างัยน่ะตาบ้า ไหนลองเรียกฉันใหม่อีกทีดิ >.,<^”
“ยัยเอ๋อ~”
“ยัยเอ๋อหรอ แกเรียกฉันว่ายัยเอ๋อหรอ หนอย..แกอย่าอยู่เลย” รูฟโกรธขึ้นหน้าแล้ว...!!!
“กรี๊ด...รูฟ ใจเย็นก่อนรูฟ รูฟ!!!” อันพยายามห้าม รูฟไม่ให้ต่อยนายนั้นอยู่
“ปั้ง !!~” รูฟไม่ได้ต่อยนายนั้นแต่รูฟกลับทุบโต๊ะแทน
“ชิ! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ และถ้าฮันนี่ไม่ห้ามล่ะก็ ฉันต่อยหน้านายไปนานแล้ว!!”
“เหอะ...”นายนั้นไม่ได้กลัวรูฟสักนิด แต่แค่ทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อย
“เอ่อ..เมื่อกี้ขอโทษด้วยน่ะที่รูฟเค้าเอ่อ..จะต่อยหน้านายอ่ะ”
“ชิ ทำไมไม่ให้ยัยรูฟอะไรนั้นมาขอโทษแทนล่ะ เธอเกี่ยวอะไรด้วย”
“เอ่อ พอดีตอนนี้รูฟเค้ากำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่น่ะ ฉันก็เลย..”
“พอแล้วฮันนี่ เมื่อเค้าไม่พอใจเธอเธอก็ไม่ต้องไปขอโทษคนอย่างนั้นหรอก”
“เหอะ..อย่างน้อยยัยนี่ก็รู้จักขอโทษคนอื่น ไม่เหมือนเธอหรอกที่ไม่รู้จักขอโทษ”
“นายว่ารัยน๊าาา..อยากหาเรื่องกันมากใช่ไหม (–O-^)”
“หยุด!! ทั้งสองคนหยุดเลย..นี่มันวันแรกน่ะ ต้องเป็นเพื่อนร่วมห้องกันอีกอย่ามีเรื่องกันเลยน่ะ ขอร้องนะ รูฟ”
“ฮันนี่ เธอก็เห็นว่านายนี่มัน”
“เอาเหอะรูฟพอได้แล้วเถอะนะ ฉันขอร้อง”
“……”
“ก็ได้ นี่เห็นว่าเธอขอร้องน่ะไม่งั้น…”
“ชิ..แต่เรื่องครั้งนี้อย่างน้อยฉันก็ขอค่าเวลานอนของฉันแล้วกัน”
“เอ๋?” อันสงสัยแต่ยังไม่ได้ที่จะพูดอะไรอีกก็
“เธอชื่อ ฮันนี่ ใช่ป่ะงั้นเธอต้องมาเป็นแฟนฉัน แล้วฉันจะยกโทษที่เพื่อนเธอทำกับฉัน”
“หนอย..มันจะมากแล้วน่ะ!!” รูฟพูดขึ้น
“เออ..คือว่า”
“ฮันนี่เค้ามีแฟนแล้วล่ะ เสียใจด้วยน่ะ”รูฟพูดขึ้น
“เดี๋ยวซิรูฟ ฉัน..”
“งั้นหรอ..ก็แล้วไป แต่ยังงัยฉันก็ชักจะสนใจเธอแล้วล่ะ
เธอชื่อฮันนี่ใช่ป่ะ”
“ป่าว..ฉันชื่อ อัน ย่ะ - -^”
“งั้นฉันเรียกเธอว่า ฮันนี่ ล่ะกัน ^^”
“เดี๋ยวซิ ชื่อฮันนี่ฉันเรียกได้คนเดียวน่ะ” รูฟบอก
“ก็ฉันจะเรียกอ่ะ เธอมีปัญหาใช่ป่ะ”
“….”
“งั้นก็เป็นอันว่าตกลงน่ะ ฮันนี่ถ้าเธอเลิกกับแฟนเธอเมื่อไหร่ก็มาหาฉันน่ะ ^^”
“เอ๋? ก็ฉันยัง..” อันยังไม่ทันพูดจบ นายนั้นก็เดินไปที่โต๊ะแล้วพูดกับเธออีกว่า
“ฉันชื่อ แคน จำไว้ด้วยล่ะ เพราะต่อไปเราอาจจะได้ไปเดทด้วยกันก็ได้” นายแคนพูดเสร็จก็ยิ้ม ก่อนที่จะฟุบหลับไปกับโต๊ะ
“เฮ้อ..แค่วันแรกนะเนี่ย ฉันจะทำงัยดีเนี๊ยะ”อันพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ฮันนี่ รูฟ คนนี้จะปกป้องเธอเอง” รูฟให้ความมั่นใจแก่ฮันนี่
“อือ..ขอบใจจ๊ะ ^^” อันพูดขึ้น แต่เธอก็ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหากเธอไม่ห้ามรูฟเมื่อกี้ล่ะก็ นายแคนอ่ะรัยนั้นก็จะ.. เฮ้อ..ไม่อยากคิดเลย อันคิดในใจ
~:>>เพื่อนๆอ่านแล้วช่วยโพสให้ด้วยน่ะ จะพยามแต่งให้ดียิ่งขึ้นค่ะ<<:~
-*[JaoS@lapaO]*-
ความคิดเห็น